ایران در جمع پنج کشور تولید کننده انسولین قلمی در جهان
تاریخ انتشار: ۵ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۲۶۰۲۷
یک شرکت دانشبنیان به تازگی موفق شده برای اولین بار در ایران و غرب آسیا، انسولینهای قلمی را در داخل کشور بومیسازی کند.
خبرگزاری میزان _ فارس نوشت: حدود یک سال و نیم پیش بود که کمبود انسولینهای قلمی در بازار، هشتگ «انسولین نیست» را در فضای مجازی داغ کرده بود. مسئلهای که به تیتر اول خبری آن روزها تبدیل شده بود و برای پنج میلیون مبتلا به دیابت در کشور موجی از نگرانی را ایجاد کرده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وقتی دانشبنیانها برای تامین انسولین دست بکار میشوند.
اما به تازگی یک شرکت دانش بنیان موفق شده است این انسولینهای قلمی را در داخل کشور بومیسازی کند و به زودی نیاز۶۰۰ هزار بیمار دیابتی را به این دارو را تامین کند. این شرکت دانش بنیان با آگاهی از ارزبری واردات انسولین و نیز روند روبه رشد آمار دیابت در کشور، تولید ماده اولیه انسولین را برای نخستین بار در ایران و خاورمیانه از سل لاین تا محصول نهایی به منظور تامین نیاز بازار داخلی و خودکفایی ملی در دستور کار خود قرار داده است.
فاز یک این پروژه شامل محصولاتی مانند انسولین آنالوگ (قلمی) و انسانی و سایر محصولات بایوسیمیلار (فرآوردههایی که از لحاظ ساختار و عملکرد، بسیار شبیه به فرآورده بیولوژیک مرجع هستند) است که علاوه بر اینکه برای بیماران مبتلا به دیابت استفاده میشود، برای درمان سرطان و بیماریهای خاص نیز کاربرد دارد. ماده اولیه محصول انسولین برای اولین بار در ایران و خاورمیانه در این شرکت تولید خواهد شد که این امر در نوع خود منحصربهفرد است و با تولید این محصول ایران به جمع پنج کشور تولیدکننده انسولین آنالوگ در جهان میپیوندد. از این رو برای آشنایی بیشتر با جزئیات تولید اولین انسولین قلمی در یک شرکت دانش بنیان با «زهره افسرطلا» قائم مقام مدیرعامل شرکت دانش بنیان ویتان فارمد گفتگو کرده ایم. در ادامه متن کامل این گفتگو را میخوانید:
انسولینهای قلمی تولید شده توسط شرکت شما چه ویژگیهایی دارد؟ این انسولینها چگونه تولید میشوند؟
دستیابی به تکنولوژی پیشرفته تولید انسولین نوترکیبانسولین گلارژین که با نام تجاری گلاین تولید میشود، برخلاف انسولینهای انسانی که در بازار وجود دارند انالوگ میباشد و ایران را جز معدود کشورهای تولید کننده انسولینهای انالوگ قرار میدهد. اغلب تولیدکنندگان این محصول اروپایی و امریکایی هستند و بسیار خرسندیم که توانستیم جزو تولیدکنندگان این محصول در دنیا قرار بگیریم. البته این محصول صرفا انسولین قلمی نیست چرا که هر محصولی حتی انسولینهای انسانی که در ویال تولید میشوند را میتوان در قالب قلم تولید کرد، اما این محصول یک محصول نوترکیب است و تکنولوژی ساخت و تولید آن در اختیار تولیدکنندگان بسیاری محدودی در جهان قرار دارد که به لطف خدا و یاری محققان ایرانی این تکنولوژی تولید هم اکنون در اختیار شرکت ما قرار دارد.
این محصول برای چه بیمارانی قابل استفاده است و در چه مواردی کاربرد دارد؟
این محصول برای بیماران دیابتی نوع دو بیشترین مصرف را دارد و جز محصول طولانی اثر Long Acting طبقه بندی میشود که بیماران دیابتی با دریافت یکبار در روز میتوانند قند خون خود را تنظیم نمایند. علاوه بر تکنولوژی تولید و دانش فنی تولید میتوان به سهولت استفاده از آن برای بیماران عزیزمان نام برد.
انسولینهای قلمی تولید داخل نسبت به نمونههای خارجی چه ویژگیهای کلیدی و منحصربفردی دارد؟
با راهاندازی خط تولید دیگر کمبود انسولین نخواهیم داشتبا وجود مشکلات ارزی کشور و عدم تخصیص ارز و یا زمانبر بودن تخصیص، متاسفانه شاهد کاهش موجودی و یا فقدان این محصولات در ایران بودیم و بیماران درسالهای گذشته برای دنبال تامین این محصول دچار سردرگمی شده و سختی بسیار زیادی کشیدند که برخی از بیمارن ناچار به تغییر انسولین و بازگشت به سوی انسولینهای انسانی شدند که سه بار تزریق در روز را طلب میکند. از این رو ما با درک این مطلب اقدام به تولید این محصول در داخل کشور کردیم که با راه اندازی خط تولید از این به بعد این دارو همیشه در اختیار بیماران دیابتی نیازمند به انسولین خواهد بود.
ایران تنها تولیدکننده انسولین قلمی در خاورمیانهاز سوی دیگر همه دستگاهها و تجهیزات ما با استانداردهای اروپایی GMP منطبق است، با این استانداردها به راحتی میتوانیم به کشورهای اروپایی صادرات داشته باشیم و از این طریق برای کشور ارز آوری داشته باشیم. همچنین تولید این محصول و ماده اولیه آن در داخل کشور، ایران را به تنها تولیدکننده این محصول بسیار خاص و استراتژیک در خاورمیانه تبدیل خواهد نمود.
هزینه ساخت این انسولینها نسبت به نمونههای وارداتی چقدر کمتر است و چه میزان صرفه جویی ارزی را به دنبال دارد؟
تولید انسولین قلمی با یک چهارم هزینه نمونه وارداتیتخصیص ارز بانکی برای واردات این محصولات در ایران عملا مزیتهای تولید این محصول استراتژیک به خوبی احساس نمیشود. اما با توجه به افزایش سالانه میزان بیماری دیابت در کشور، سالانه حدودا ۳۰۰ میلیون یورو صرف واردات انسولین میشود که با راهاندازی فاز یک انسولین قلمی (گلارژین) در کشور، شاهد صرفهجویی ارزی حداقل به میزان ۳۰ درصد خواهیم بود. همچنین اگر بخواهیم قیمت این محصول در داخل و خارج از ایران (صادرات) را مورد بررسی قرار دهیم قیمت نمونه ایرانی در مقایسه با قیمت صادراتی آن حدود یک چهارم خواهد بود.
چند نفر به صورت مستقیم و غیرمستقیم در این شرکت دانش بنیان مشغول به کار هستند؟
هماکنون حدود ۳۰۰ نفر در سایت تولیدی شرکت در نظرآباد مشغول به کار هستند که با افتتاح کامل فاز یک تولید انسولین قلمی، این تعداد به ۵۰۰ نفر میرسد و در آینده نزدیک با افتتاح فاز دوم و فازهای توسعهای شرکت، امکان اشتغالزایی برای پنج هزار نفر به صورت مستقیم و غیرمستقیم فراهم میشود.
حجم تولید این محصول در کشور چقدر است؟ آیا این میزان میتواند جوابگوی نیازهای داخل کشور باشد؟
این محصول حدودا ۱۰ میلیون قلم در سال تقاضا دارد و تاکنون بیش از ۹۰ درصد محصولات موجود وارداتی بوده است؛ لذا این شرکت سعی در تامین بازار داخل و صادرات مازاد عرضه را در دستور کارهای خود قرارداده است.
این انسولینهای قلمی هم اکنون در داروخانهها در دسترس بیماران قرار دارد؟
این محصول تولید شده و به زودی در سراسر کشور و داروخانه در دسترس بیماران عزیزمان قرار خواهد گرفت.
بیشتر بخوانید: پاسخ به ادعایی عجیب؛ یک لیوان دوغ به اندازه یک لیوان نوشابه قند دارد؟انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: انسولین دیابت انسولین های قلمی تولید این محصول شرکت دانش بنیان بیماران دیابتی انسولین ها انسولین قلمی داخل کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۲۶۰۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چگونه کشورهای جهان از خورشید طلا و از باد پول میسازند؟!
فرارو- آژانس بینالمللی انرژی در آخرین گزارش خود از وضعیت تولید انرژیهای تجدیدپذیر در جهان اشاره کرده است که رشد ظرفیت تولید انرژیهای پاک با ثبت یک رکورد تاریخی به ۵۰۷ گیگاوات (هزار مگاوات) در سال ۲۰۲۳ افزایش یافته است و این عدد، ۵۰ درصد بیشتر از رشد آن در سال ۲۰۲۲ است. این در حالیست که آمارهای وزارت نیرو نشان میدهد، ظرفیت تولید انرژی برقآبی ایران در هشت ماه ابتدایی سال ۱۴۰۲ تنها ۵۵ مگاوات و تولید دیگر انرژیهای پاک ۷۲ مگاوات رشد داشته است.
به گزارش فرارو، انرژهای تجدیدپذیر ۳ ماموریت مهم دارند؛ اولین و مهمترین وظیفه این است که نیازهای افزایشی در حوزه برق را تامین میکنند، ماموریت دوم انرژیهای تجدید پذیر این است که ذغال سنگ را حذف کنند و در گام سوم، جایگزین گاز شوند. در حال حاضر در کشور ما، ظرفیت تولید برق هستهای حدود یک درصد است و سهم تولید برق از انرژیهای خورشیدی و بادی نیز کمی بیشتر از ۱ درصد است. سهم تولید برق آبی نیز در برخی فصول تا سه درصد میرسد و با این تفاسیر مشخص است که حدود ۹۵% انرژی ایران را سوختهای فسیلی تشکیل میدهند.
انرژی بادی نیروی تازه نفس تجدیدپذیرهای جهانوقتی صحبت از انرژیهای تجدیدپذیر میشود، بسیاری به یاد انرژی خورشیدی میافتند که البته زیرساختهای آن نیز به سرعت در حال توسعه در سطح جهان است. اما افزون بر انرژی خورشیدی، انرژی بادی در حال توسعه در سطح جهان است تا جایی که باد خشکی با ۳۸٪ بیشتر از هزینههای خورشیدی در حال نزدیک شدن است. برآوردهای بین المللی نشان میدهد پیشرفتهای فناوری و کاهش هزینهها به سرعت بازارهای جدیدی را برای باد فراساحلی در هند، آسیای جنوب شرقی و استرالیا طی پنج تا ۱۰ سال آینده باز میکند، به نوعی که حتی قابلیت رقابت با گاز و ذغال سنگ را داشته باشد.
ظرفیت تجمعی نیروگاههای بادی نصب شده در سراسر جهان در پایان سال ۲۰۲۳ تقریباً ۱۰۲۳ گیگاوات بود. نکته جالبتر این که صنعت بادی در سال ۲۰۲۳ رکورد ۱۱۷ گیگاوات را در سطح جهان تولید کرد که ۵۰ درصد بیشتر از سال ۲۰۲۲ بود. همچنین تا ۵ سال دیگر یعنی ۲۰۲۸ احتمالا ۷۹۱ گیگاوات بیشتر اضافه خواهد شد. اگر ظرفیت تولید انرژی بادی در ایران را در مقایسه با آمارهای سرانه تولید انرژی بادی در جهان بررسی کنیم، انتظار میرفت که ایران تا کنون ۱۰ گیگاوات بادی تولید میکرد و تا پنچ سال دیگر به ۲۰ گیگاوات میرسید، اما حقیقت این است که علیرغم این که اطلس بادی ایران نشان میدهد، امکانات طبیعی ایران برای ۴۸ گیگاوات در دسترس است، اما فقط ۰,۴ گیگاوات تولید داریم.
اهمیت انرژی بادی نه فقط در کشورهای همسایه ما، بلکه در کشورهای اروپایی نیز به یک موضوع بسیار مهم تبدیل شده است. مزرعه بادی جدید بریتانیا به ارزش ۹.۱ میلیارد پوند در دست ساخت است و انتظار میرود که بزرگترین مزرعه بادی فراساحلی جهان باشد. قرار است این مزرعه بادی به نام داگر بانک (Dogger Bank)، که در ۸۰ مایلی سواحل یورکشایر قرار دارد پس از بهره برداری تا ۳.۶ گیگاوات برق تولید کند؛ بنابراین میتوان انتظار داشت که این مزرعه بادی ۶ میلیون برق به شبکه خانگی تزریق کند. نگاهی به این اعداد و ارقام نشان میدهد چگونه کشورهای مختلف در تلاشند از انرژی بادی برای صرفه جویی در مصرف سرمایههای مادی خود استفاده کنند.
کشورهایی که از خورشید طلا میگیرندکشورهای مختلف و به ویژه آنها که آفتاب خیزتر هستند به شدت به دنبال بهره برداری از منابع خورشیدی خود هستند. افزون بر کشورهای حاشیه خلیج فارس، اخیرا هند نیز در این زمینه سرمایه گذاری گستردهای انجام داده است. علی جم، مدیرعامل شرکت توزیع برق استان یزد که یکی از آفتاب خیزترین استانهای ایران است، سال گذشته اعلام کرد که طی پنج سال گذشته، ۱۱۰ هزار نیروگاه خورشیدی حمایتی ۵۵۰ هزار سامانه خورشیدی احداث شده است. با این وجود هنوز هم تا استانداردهای جهانی فاصله داریم.
شرکت آدانی گرین انرژی در حال توسعه نیروگاه انرژی تجدیدپذیر ۳۰ گیگاواتی در بیابان کویری با دمای بالای ۴۰ درجه در خاودا در گجرات به مساحت ۵۳۸ کیلومتر مربع و سرمایه گذاری کلی ۲۰ میلیارد دلار است، که پس از اتمام پروژه، بزرگترین نیروگاه سیاره زمین خواهد بود. با این تفاسیر میتوان گفت هند میخواهد بیابان غیر قابل استفاده نمکی و ۴۰ درجهای خود را تبدیل به بزرگترین نیروگاه انرژی تجدیدپذیر جهان کند. ابعاد این نیروگاه پنج برابر مساحت شهر پاریس و از فضا قابل مشاهده است. اما چرا این پروژه را میتوان یکی از بهترین سرمایه گذاریهای هند دانست؟ هندیها موفق شده اند، منطقهای را که به حدی خشک است که حیات وحش در آن وجود ندارد و فاقد پوشش گیاهی است به تولید انرژی پاک تبدیل کنند که دست کمی از خلق طلا ندارند.
اما کشورهای اتحادیه اروپا نیز با وجود سهم کمتری که نسبت به آسیاییها از انرژی خورشیدی دریافت میکنند، در این زمینه سرمایه گذاریهای گستردهای میکنند. آلمان در قالب یک طرح در تلاش است تا از طریق سیستمهای خورشیدی قابل نصب در فضای بالکن خانه ها، انرژی خورشیدی را جذب کند. نکته جالب این که تا کنون حدود ۴۰۰ هزار سیستم خورشیدی پلاگین در بالکن خانهها نصب شده است. بر اساس محاسبات تقریبی آلمان حدود ۲۰۰ مگاوات خورشیدی بالکن نصب شده دارد.
چرا کوچ جهان به سمت انرژیهای پاک اجباری است؟حقیقتی که بر اساس آمارهای جهانی انکار ناپذیر است، این است که تقاضای گاز اروپا ۲۴ درصد نسبت به ۲۰۲۱ کاهش یافته است و به کمترین میزان از سال ۲۰۱۵ رسیده است. همچنین وابستگی به ذغال سنگ نسبت به سال ۲۰۱۵ حدود ۵۰ درصد کاهش یافته است. تحقیقات حوزه انرژی در اتحادیه اروپا نیز نشان میدهند که تقاضای LNG اتحادیه اروپا احتمالاً در سال ۲۰۲۳ به اوج خود رسیده است. انجمن تنظیمکنندههای انرژی اروپا (ACER) تخمین میزند که تقاضای گاز اتحادیه اروپا برای LNG تا سال ۲۰۲۷ حدود ۶۰ میلیارد متر مکعب کاهش مییابد و این رقم، تقریباً نیمی از صادرات LNG ایالات متحده در سال ۲۰۲۳ برای مقیاس است.
در شرایطی که تولید برق سوختهای فسیلی از سهم ۴۶.۵۳ درصدی در اروپا به ۳۹.۳۱ درصد در بازه زمانی یکساله کاهش پیدا میکند، مجبور به پذیرش واقعیتهای گذار از انرژی فسیلی خواهیم بود. مهمترین گزینهها برای این گذار و جایگزینی، بازگشت به سمت انرژی خورشیدی، بادی، پمپهای گرمایشی، سوختهای بیو و هیدروژن سبز است.
یک استدلال همیشگی که از سوی مدافعان انرژیهای فسیلی مطرح میشود این است که میگویند، میزان برقی که از طریق انرژیهای پاک به دست میآید، کمتر از حدی است که به واسطه سوختهای فسیلی به دست میآید. اما بررسیهای تخصصی چه میگویند؟ ۲.۵ گیگاوات خورشیدی یا ۱.۷ گیگاوات بادی همان مقدار برق تولید میکند که ۱ گیگاوات گاز سیکل ترکیبی تولید میکند. ۲ گیگاوات خورشیدی یا ۱.۳ گیگاوات باد حدود ۱ گیگاوات ذغال سنگ تولید میکند. همچنین نیروگاههای خورشیدی و بادی نیاز به خوراک مانند گاز و ذغال سنگ ندارند، پس هزینه خوراک و حتی تعمیر نگهداری ندارند.
نکته مهمتر این که هزینه ساخت نیروگاههای خورشیدی به یک سوم نیروگاههای سیکل ترکیبی و با باطری ذخیره باز هم کمتر از نیروگاههای سیکل ترکیبی (با کیفیت ۵۸%) خواهد بود. برخلاف کاهش هزینههای انرژیهای تجدیدپذیر، هزینههای تولید ذغال سنگ و گاز از سال ۲۰۲۰ تا کنون ۱۲ درصد افزایش یافته و عمدتاً به دلیل مکانیسمهای قیمت گذاری کربن، پیش بینی میشود تا سال ۲۰۵۰ روند افزایشی ادامه یابد. اکنون و پس از مرور همه این اطلاعات با یک پرسش اساسی رو به رو میشویم که آیا ساسیتگذاران حوزه انرژی برنامهای برای تغییر در برنامه هفتم توسعه و افزایش بودجه در بخش انرژیهای پاک دارند یا قرار است همچنان به انرژیهای فسیلی وابستگی حداکثری داشته باشیم؟!