خاطرات شنیدنی محافظ امام خمینی(ره) از دوران همراهی با ایشان
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۶۸۶۶۵
به گزارش خبرگزاری فارس از قم، گاهی اوقات فکرم می کنیم برای پی بردن به شخصیت و سبک زندگی افراد بزرگ نیاز به پژوهشهای کلان یا نوشتن کتاب است اما حقیقت این است که بعضا بیان چند نکته از رفتار فردی و اجتماعی او می تواند نماد خوبی از شخصیت و سبک زندگی اش باشد.
"امام خمینی (ره)" به عنوان احیاگر بزرگ اسلام و هویت ایرانی یکی از این شخصیت های بزرگ است که لحظه لحظه عمر با برکتش سرشار از این نکته های ناب و درس آموز است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
"حاج حسین مرتاضی" که اکنون 57 سال دارد با وجود مشغله فراوان با شنیدن نام امام (ره) در همان تماس تلفنی به گرمی از ما استقبال و برای دیدار حضوری در منزلش دعوت کرد. حاصل این گفتوگو را می خوانید:
فارس: با تشکر از اینکه این فرصت را در اختیار ما قرار دادید، بفرمایید آشنایی شما با موضوعات انقلاب اسلامی و حضرت امام (ره) از چه زمانی است؟
خدارا شاکریم که توفیق پیدا کردیم در بهار پیروزی انقلاب اسلامی حضور داشته باشیم و در هوای تازه و طیب و طاهر این نظام تنفس کنیم. این بالاترین نعمت مخصوصا برای کسانی است که دوران طاغوت و آن دوران عجیب و غریب فرهنگ گذشته را درک کردند.
من در خانوادهای انقلابی به دنیا آمدم و الحمدلله پدر ما از ابتدا مقلد امام بودند حتی در طول دوران تبعید امام به کشور عراق، که طرفداری از امام سختی های زیادی داشت، هیچ گاه عکس امام از لب طاقچه ما برداشته نشد.
به خاطر دارم در نوجوانی تیم فوتبالی داشتیم که یک روز بعد از پایان بازی، وقتی در خیابان صفاییه بودیم، صدای گلوله و شعار یا مرگ یا خمینی می آمد و فهمیدم خبری شده است و بصورت ناخود آگاه وارد صف جمعیت شدیم و در صف جمعیت با آن جاذبه های ویژه انقلاب همراه شدیم و از آن زمان همراه این جریان بودم.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی که مقطعی امام قم تشریف داشتند و در سطح شهر با ماشین تردد می کردند، من در همان فضای نوجوانی با دوچرخه ای که داشتم ماشین امام را تعقیب میکردم و دست به ماشین امام میگذاشتم. آن زمان کم سن و سال بودیم و شور زیارت ایشان را داشتیم. اما بخاطر اینکه امام از قم به تهران رفتند چند سالی توفیق دیدار ایشان را نداشتم تا سال 62 که وارد سپاه شده بودم ماموریت پیدا کردم به جماران بروم.
فارس: قطعا در طول مدت زیادی که در کنار حضرت امام (ره) بودید، خاطرات زیادی دارید. در این فرصت خاطراتی که نشان دهنده روحیات فردی ایشان است را برای ما بیان کنید.
بله همینطور است. لحظات عمر شریف امام برای ما درس آموز بود. یکی از برنامه هایی که زیاد پیش می آمد این بود که زوج های جوان برای خواندن صیغه عقدشان به جماران می آمدند. یک بار که زوجی مراجعه کرده بودند، عروس از همان اول ورود برای شوق دیدار امام گریه می کرد. امام تشریف آوردند و مردم صلوات فرستادند. امام برای جاری کردن صیغه عقد آماده شدند مسئول این امر که از اعضای دفتر بود، به عروس خانم گفت شما امام را وکیل کنید و من هم وکیل داماد می شوم تا سریع کار انجام شود.
عروس گفت من امام را وکیل میکنم به یک شرط ، آن آقا به تندی گفت «اینجا شرطی نیست سریع بگویید وقت بیشتر تلف نشود» امام گفتند: بگذارید شرطشان را بگویند عروس گفت: شما وکیل هستید که صیغه مرا بخوانید به شرط اینکه مرا در روز قیامت شفاعت کنید. من که صحنه را مشاهده می کردم دیدم رنگ صورت امام پرید. امام سرشان را پایین آوردند و مکث طولانی کردند و بعد سرشان را بالا آوردند و گفتند: اگر رخصتی شد چشم! عروس خانم با خوشحالی گفتند حالا وکیل هستید صیغه را بخوانید. صیغه خوانده شد و بعد از آن داماد دست امام را بوسید. حضرت امام معمولا در این شرایط یک پارچه دستباف شمد روی دوش می انداختند.
وقتی عروس برای بوسیدن دست امام نزدیک شد، امام آن پارچه شمد را روی دستشان انداختند و عروس هم دست امام را بوسید بعد گوشه شمد را گرفت و از امام این شمد را برای کفن خود طلب کرد. حضرت امام شمد را از روی شانه خود برداشت و به آن عروس داد. بعد از این موضوع امام از جای خود بلند شدند و پارچه ای سفید را برداشتند و روی شانه انداختند و دوباره نزد مردم آمدند برای ادامه برنامه ها. این نشان دهنده دقت و توجه حضرت امام (ره) به روحیات افراد بود.
فارس: درباره ارتباطی که محافظین با امام (ره) داشتند و پیوند معنوی که با ایشان برقرار می کردند اگر خاطره ای دارید، بفرمایید.
به خاطر دارم حدود سال 65 در یک دوره ای امام کسالت عجیبی پیدا کردند و شرایط جسمی سختی برای ایشان ایجاد شد. ایام جنگ بود و نمی شد به صورت علنی از مردم بخواهیم که برای ایشان دعا کنند چون دشمن شاد میشدیم و روحیه بچه های رزمنده از بین می رفت. آن شب برای ما جماران غربت عجیبی داشت. در قسمت محافظین اتاق کوچکی داشتیم در حدود 5 یا 6 مترمربع که اگر کسی برای نمازخواندن یا عبادت و خلوتی می خواست در آن اتاق می رفت.
در آن شب حدود 10 نفر داخل آن شدند و با استغاثه به ساحت مقدس امام زمان برای سلامتی امام دعا می کردیم. بچه ها خیلی حال عجیبی داشتند و دیگر ملاحظه حضور افراد در کنار خود را نداشتند طوری که در قنوت نماز شانه ها میلرزید ؛ بی اختیار و بشدت گریه می کردند. اعتقاد دارم خداوند به آن نمازهای بی ریا نظر کرد و بحمدالله حال امام اواخر شب بهتر شد.
فارس: با توجه به اینکه قاعدتا یکی از برنامه های روزانه امام (ره) دیدار با مسئولین سیاسی نظام بود از این موضوع هم نکته ای هست بفرمایید.
همینطور است افراد بسیاری از شخصیتهای سیاسی و فرهنگی با امام مرتب ملاقات داشتند که ما هم بنا به مقتضیات کاری با آنها ارتباط پیدا می کردیم. یکی از آنها حضرت آیت الله خامنه ای بود که آن زمان در جایگاه ریاست جمهوری بودند. درباره ایشان چیزی که برجسته بود رابطه صمیمانه و بسیار نزدیکی بود که با امام (ره) داشتند. به خاطر دارم روزی ایشان وقتی برای ملاقات با امام آمدند، بسیار برافروخته و ناراحت بودند. من وقتی ایشان را به داخل همراهی کردم و دیدم که ناراحت هستند، گفتم: حاج آقا من شما را تا حالا اینقدر را ناراحت ندیده بودم گفتند: بله همینطور هست. من دیگر صحبتی نکردم. ایشان به داخل اتاق امام رفتند و بعد از حدود 40 دقیقه که بازگشتند؛ ایشان را خندان و پرنشاط دیدم که انگار هیچ مشکلی نداشتند.
وقتی به داخل حیاط منزل امام رسیدند که به ایشان گفتم: خوب خدا را شکر هرچه بود بخیر گذشت. ایشان دست بر روی شانه من گذاشتند و سر شانه من را فشار دادند و گفتند: الان حالم خوب خوب است! من هم از فرصت استفاده کردم و گفتم خیلی وقت است که ما با شما عکس ننداختیم. قبول کردند و گفتند برویم عکس بگیریم. به شرطی که مکانش را من مشخص می کنم. به قسمت محافظین که آمدیم. درختی را نشان کردند و همه با ایشان آنجا عکس جمعی گرفتیم.
فارس: اگر نکات پایانی دارید بیان کنید.
گفتنی بسیار است. اما چیزی که ممکن است کمتر گفته شده باشد، هوشمندی و دقت امام به جزئیات مسائل است. در سالهای دفاع مقدس، در جماران بخاطر حضور ایشان پدافند هوایی مستقر شده بود. در یکی از حملات هوایی رژیم بعث عراق به تهران که پدافند اقدام به تیراندازی کرده بود دو نفر از همسایه ها آسیب دیده بودند. امام وقتی از این موضوع مطلع شدند افرادی را مامور کردند برای رسیدگی ویژه به آنان و تا مدتها پیگیر وضعیت آنها بودند.
یا مطلب دیگر اینکه امام نسبت به اطرافیان خود بسیار توجه داشتند برای مثال روزی ایشان متوجه شدند فردی که کار رسیدگی به درخت ها و باغبانی را در جماران انجام می داد و مشهدی اکبر نام داشت، چند روزی نیستند از فردی که جایگزین باغبان شده بود پرسیده بودند که مشهدی اکبر کجاست؟ که گفته بود: ایشان مریض و در خانه هستند. امام گفته بودند که سلام مرا به ایشان برسانید و بگویید من برای سلامتی شان دعا میکنم و بعد مبلغ هزار و پانصد تومان که آن زمان پول کمی نبود را به باغبان جدید داده بودند که به مشهدی اکبر برساند.
یعنی ایشان نسبت به هر چیزی و هرکسی در اطرافشان حساس بودند و احساس مسئولیت داشتند و در انجام ریزترین کارها دقت می کردند. مثلا ما هیچگاه ندیدیم وقتی می خواهند کفش خودشان را از جایی بردارند و جلوی پای خودشان بگذارند، آن را روی زمین بیندازند، بلکه با متانت خم می شدند و به آرامی کفش را روی زمین می گذاشتند و اینقدر دقت داشتند.
انتهای پیام/78023
منبع: فارس
کلیدواژه: خبرگزاری فارس خبر فارس نیوز انقلاب اسلامی حضرت امام آن زمان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۶۸۶۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی: