نقش ژن‌ها در چاقی افراد چقدر است؟
تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۹۹۲۴۴
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فرادید؛ دیلی‌میل نوشت: دانشمندان می‌گوید: نمی‌توانید فقط ژن‌ها را مقصر چاق بودن خود بدانید، زیرا انتخاب‌های بد ما در شیوۀ زندگی کردنمان مهمترین دلیل چاقی ما هستند.
طبق پژوهشی که در بریتانیا انجام شده است؛ میزان چاقی از سال ۱۹۷۵ سه برابر شده به این معنی که اکنون از هر ۳ بریتانیایی بزرگسال ۱ نفر چاق محسوب می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما برطبق یافته‌های یک پژوهش، میزان شیوع چاقی در میان افرادی با ژن یا بدون «ژن چاقی» یکسان است؛ به این معنی که رژیم غذایی بد و ورزش نکردن دو دلیل عمدۀ چاق شدن در افراد هستند. هرچند که همچنان دانشمندان قبول دارند ژن‌ها هم در این میان نقش مهمی ایفا می‌کنند.
کارشناسان چاقی به این اجماع نظر رسیدند که ژن‌ها نقش «اندکی» در افزایش وزن ایفاه می‌کنند و ژنتیک ما به ندرت در طول زمان تغییر کرده است.
دانشمندان در نروژ داده‌های یک پژوهش پیشین که شاخص تودۀ بدنی را در ۱۱۸۹۵۹ بزرگسال بین سال‌های ۱۹۶۳ تا ۲۰۰۸ بررسی کرده بود تحلیل کردند.
مشارکت‌کنندگان در این پژوهش‌ها بر اساس احتمال چاقی ژنتیکی به ۵ دسته تقسیم شدند، یک‌پنجم از آنها افرادی بودند که بیشترین خطر ابتلا به چاقی ژنتیکی در آنها گزارش شده بود و یک‌پنجم افرادی بودند که کمترین احتمال برای چاق شدن به خاطر وجود ژن‌های چاقی در آنها وجود داشت.
شاخص تودۀ بدنی همۀ این افراد به همراه سایر عوامل تاثیرگذار شامل سن، جنسیت، عادت‌های سیگار کشیدن و عوامل محیطی بررسی شدند.
نتیجۀ پژوهش نشریۀ بریتیش مدیکال نشان می‌دهد که شاخص تودۀ بدنی افراد بین سال‌های میانی دهۀ ۱۹۸۰ تا سال‌های میانی دهۀ ۱۹۹۰ به طرز چشمگیری افزایش یافته است.
بر اساس یافته‌های این پژوهش افرادی که به اصطلاح ژن چاقی دارند؛ در مقایسه با آنهایی که فاقد این ژن هستند، بیشتر احتمال دارد که شاخص تودۀ بدنی‌شان افزایش یابد.
اما این پژوهش همچنین دریافت که شاخص تودۀ بدنی هر دو گروه از دهۀ ۱۹۶۰ افزایش یافته است.
محیط چاق کنندۀ مدرن
نویسندۀ ارشد این پژوهش، ماریا براندویست، که دانشجوی دکتری در دانشگاه تکنولوژی و علوم نروژ است، گفت: «این یافته‌ها دید جدیدی نسبت به نقش ژنتیک در چاقی به ما می‌دهد.»
«افرادی که به لحاظ ژنتیکی مستعد چاقی هستند، بیشتر احتمال دارد که شاخص تودۀ بدنی‌شان افزایش یابد و ژن‌های مستعد چاقی در تعامل با محیط چاق‌کننده به افزایش شاخص تودۀ بدنی افراد می‌انجامد.»
«تغییر الگوی غذایی اصلی‌ترین و محتمل‌ترین عامل محیطی است که می‌تواند بر دریافت انرژی تاثیر بگذارد.»
«اما سبک زندگی که در آن تحرک وجود ندارد و تغییرات احتمالی در محیط بیولوژیکی، مانند سموم و باکتری‌ها، با کمک هم می تواند به چاقی بینجامد.»
برای مثال، محققان دریافتند که یک مرد ۳۵ ساله با «ژن چاقی» در سال‌های میانی دهۀ ۱۹۶۰ در حدود ۳.۹ کیلوگرم سنگین‌تر از مردی بود که در همین دهه زندگی می‌کرد اما ژن چاقی نداشت.
حدود ۴ دهه بعد، با افزایش میزان چاقی، فاصلۀ بین این دو گروه تقریبا دو برابر شد. در زنان نیز همین روند صادق بود.
براندویست گفت: «امروز در نروژ، مردی که به لحاظی ژنتیکی مستعد باشد در حدود ۶.۸ کیلوگرم از افرادی که فاقد این ژن‌ها هستند، سنگین‌تر است.»
بعلاوه، این مرد مستعد است که وزنش ۷.۱ کیلوگرم دیگر نیز افزایش پیدا کند؛ آن هم «فقط به دلیل نوع زندگی امروزی که محیطی چاق کننده را برای ما فراهم کرده است.»
«افزایش ۱۳.۹ کیلوگرمی وزن این مرد بیشتر به دلیل شیوۀ زندگی ناسالم اوست؛ در واقع ژن‌های او دست در دست محیط چاق‌کننده باعث افزایش وزن او می‌شوند.»
کمتر بخورید بیشتر ورزش کنید
اما پروفسو دیوید کورتیس، از مؤسسه ژنتیک لندن، می گوید: «در این پژوهش دربارۀ نقش ژن‌ها در چاقی غلو شده است.»
او گفت: «ژن‌ها نقش بسیار اندکی در اینکه بدن افراد از غذا چطور استفاده کند، دارند. اما وزن آنها را چگونه غذا خوردنشان تعیین می‌کند.»
«ما شاهد هستیم که در کشورهای اروپایی چاقی رو به افزایش است. اما ژن افراد تغییری نکرده است.»
«ژن‌ها مانند مادربزرگ و پدربزرگ‌های ما هستند. اما امروز ما غذا‌هایی با کالری بالاتر می‌خوریم و زندگی‌مان بی‌تحرک‌تر شده است.»
«ما فرهنگی داریم که افراد چاق را بهتر می‌پذیرد و این نگاه تبدیل به یک هنجار شده است. پس این مسئله ارتباطی با آرایش ژنتیکی ما ندارد.»
«یگانه راهی که شما را چاق می‌کند خوردن غذا بیشتر از میزان فعالیت‌های روزانه است که منجر به سوزاندن آن می‌شود.»
منبع: فرادید این مطلب برایم مفید است بلی ۰ نفر این پست را پسندیده اند لینک کوتاه لینک کپی شد چاقی افزایش وزن ژن های چاقی بازارچه آنلاین گوشی موبایل گوشی ال جی گوشی اپل، آیفون گوشی آنر اخبار مرتبطکلیه حقوق مادی و معنوی این سایت محفوظ و متعلق به
پایگاه خبری اقتصادآنلاینمیباشد و استفاده از آن با ذکر منبع بلامانع است.
طراحی سایت خبری و خبرگزاری آساممنبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: چاقی افزایش وزن ژن های چاقی افزایش وزن ژن چاقی نقش ژن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۹۹۲۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از چه سنی به بعد جزو افراد پیر محسوب می‌شویم؟
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، طبق پژوهشی که نتیجه آن در مجله انجمن سالمندی آمریکا منتشر شد، افراد در اواسط دهه ۶۰ سالگی معتقدند که پیری از ۷۵ سالگی شروع می‌شود، در حالی که افراد مسن‌تر فکر می‌کنند سن پیری دیرتر از این شروع می‌شوند.
بیشتر بخوانید: غذاهای مفیدی که بدن را در برابر بیماری‌ها قوی میکننداین تحقیق که در مجله روانشناسی و سالمندی انجمن روانشناسی آمریکا منتشر شد، داده‌های ۱۴ هزار شرکت‌کننده در یک نظرسنجی سالمندی در آلمان را بررسی کرد که درباره پیری به‌عنوان مرحله‌ای از زندگی مطالعه می‌کرد. تاریخ تولد شرکت‌کنندگان بین سال‌های ۱۹۱۱ و ۱۹۷۴ بود و از سن ۴۰ تا ۸۵ سالگی به این مطالعه وارد شده بودند.
شرکت‌کنندگان طی ۲۵ سال، هشت بار درک خود را از سالمندی گزارش کردند. آنها هر چهار تا پنج سالی که می‌گذشت، آغاز سن پیری را یک سال دیرتر از بار قبل اعلام کردند. شرکت‌کنندگانی هم که زودتر یعنی بین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۳۵ به دنیا آمده بودند، در مقایسه با افرادی که بعد از ۱۹۳۵ متولد شده بودند، فکر می‌کردند که پیری زودتر آغاز می‌شود.
«مارکوس وتشتاین»، نویسنده ارشد این مطالعه و روانشناس دانشگاه هومبولت برلین، گفت: درک و تصور ما از پیری در گذر زمان به‌وضوح تغییر می‌کند. افرادی که امروز در سنین میانسالی هستند یا افراد مسن‌تر باور دارند که سن پیری آنها دیرتر از همسالانشان در ۲۰ سال پیش است.
به گفته وتشتاین، این تغییر تا حدودی به بالا رفتن سطح امید به زندگی در افراد برمی‌گردد. امید به زندگی در آلمان حدود ۸۱ سال است که از ۷۱ سال در ۱۹۷۴ بیشتر شده است. همچنین بسیاری از مردم برای مدت طولانی‌تر یک زندگی همراه با سلامتی دارند.
وتشتاین می‌گوید: افرادی که احساس جوانی می‌کنند، معتقدند پیری دیرتر شروع می‌شود.
شرکت‌کنندگانی که تنهاتر بودند، بیماری‌های مزمن داشتند یا از سلامتی کامل برخوردار نبودند، بیشتر بر این تصور بودند که پیری زودتر آغاز می‌شود. زنان هم فکر می‌کردند که سن پیری در مردان حدود ۲.۴ سال دیرتر آغاز می‌شود.
با این حال برخی کارشناسان می گویند این نتایج ممکن است قابل تعمیم به کشورهای دیگر نباشد زیرا دیدگاه‌های فرهنگی درباره پیری و روند تحولات جوامع در طول زمان متفاوت است. به عنوان مثال امید به زندگی در ایالات متحده در طول همه‌گیری کووید از ۷۹ سال در ۲۰۱۹ به ۷۶ سال در ۲۰۲۱ رسید در حالی که امید به زندگی در آلمان از سال ۲۰۱۴ نسبتا پایدار بوده است.
تحقیقات قبلی نیز نشان داده بود باورهای منفی درباره افزایش سن با افزایش سطح استرس مرتبط است که به نوبه خود می‌تواند خطر حمله قلبی و سکته را افزایش دهد. برعکس افرادی که به پیری نگرشی مثبت دارند، احتمالا کمتر در معرض ابتلا به زوال عقل هستند و در مقایسه با افرادی که نگرش منفی درباره افزایش سن دارند، طولانی‌تر عمر می‌کنند.
همچنین افرادی که خود را جوان‌تر از سن شناسنامه‌ای‌شان می‌دانند، زوال حافظه آهسته‌تر، عملکرد شناختی بهتر و کاهش علائم افسردگی را گزارش کردند. در مقابل افرادی که خود را مسن‌تر از سن حقیقی‌شان می‌بینند بیشتر در معرض خطر مرگ‌ومیر قرار دارند.
منبع :ایسنا
انتهای پیام/
کد خبر: 1228565 برچسب‌ها دانستنی ها
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است