کودکان در برنامه‌ریزی‌های شهری مشارکت داده شوند
تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۱۳۳۰۲
معاون شهرسازی و معماری شهردار اصفهان گفت: مشارکت کودکان در برنامه‌ریزی شهر یکی از بهترین روش‌ها برای دستیابی به محیط‌های دوستدار کودک است.
به گزارش خبرنگار ایمنا، وحید مهدویان در دومین نشست عمومی بین مدیران و ادارات شهرهای پایلوت دوستدار کودک از مجموعه نشست‌های «شهرداری‌های دوستدار کودک، درس‌ها و چالش‌ها» در ارتباط با چالش‌ها و تجربیات اجرایی شهرداری اصفهان در فرآیند شهر دوستدار کودک، اظهار کرد: نیل به شهر دوستدار کودک بدون هم‌افزایی سازمان‌ها و نهادهای دولتی، خصوصی و جامعه محلی میسر نخواهد بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی تصریح کرد: شناسایی ظرفیت‌های متعدد سازمان‌هایی که به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم در شهر دوستدار کودک دخیل هستند و حمایت آنها برای تعریف اقدامات مشترک و مستمر، افزایش اثربخشی اقدامات در جامعه را به همراه خواهد داشت.
رئیس شورای اجرایی شهر دوستدار کودک خاطرنشان کرد: حدود ۲۵ درصد جمعیت شهر اصفهان را کودکان تشکیل می‌دهند، به همین دلیل برنامه‌ریزی و انجام اقدامات لازم جهت احقاق حقوق آنها از اولویت‌های دبیرخانه شهر دوستدار کودک است.
وی افزود: در ادامه اقدامات گذشته، ساختار دبیرخانه شهر دوستدار کودک در معاونت شهرسازی و معماری مستقر شد تا طبق اقدامات و سیاست‌های برنامه‌ریزی‌شده در شورای اسلامی شهر، فعالیت‌ها پیگیری، سنجش و ارزیابی شود و انجام اقدامات لازم طبق تفاهم‌نامه مشترک دوساله بین وزارت کشور، یونیسف و شهرداری صورت پذیرد.
معاون شهرسازی و معماری شهردار اصفهان خاطرنشان کرد: یونیسف با ابتکار شهرهای دوستدار کودک در صدد است که از اقدامات شهرها و اجتماعات محلی برای تبدیل به مکان‌های دوستدار کودک حمایت کند و ذی‌نفعان حوزه کودک را ترغیب به توجه بیشتر به احقاق حقوق و برآوردن نیازهای کودکان و نوجوانان و مشارکت دادن آنها در تصمیم‌گیری‌ها کند.
وی بابیان اینکه یکی از بهترین روش‌ها برای دستیابی به محیط‌های ایجاد شده دوستدار کودک، مشارکت کودکان و نوجوانان در ساخت و برنامه‌ریزی شهر دوستدار کودک و نیز در توسعه، طراحی پروژه‌ها، تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها است، گفت: امیدواریم کشور ایران در پی این اقدامات در بُعد ملی به‌عنوان کشور دوستدار کودک معرفی شود.
مشارکت، حق اساسی کودکان استاسماً نکویی، رئیس اداره شهر دوستدار کودک اصفهان نیز ضمن ارائه گزارش یک‌ساله عملکرد دبیرخانه شهر دوستدار کودک اصفهان، اظهار کرد: مشارکت از حقوق اساسی همه کودکان است که در رأس آن ایجاد شهر دوستدار کودک قرار دارد.
وی افزود: مشارکت فعالانه کودکان، ازجمله افراد به حاشیه رانده‌شده و آسیب‌پذیر در حصول اطمینان از اینکه سیاست‌ها، خدمات، تسهیلات و امکاناتی که کودکان از آنها استفاده می‌کنند یا بر آنها تأثیر می‌گذارند، بازتابی از دغدغه‌ها، نظرات و اولویت‌ها خواهد بود، بسیار ضروری است.
رئیس اداره شهر دوستدار کودک اصفهان تأکید کرد: بر این اساس یکی از ابعاد مهم در پایداری اجتماعی، به وجود آوردن فرصت مشارکت کودکان و نوجوانان است که تأثیر عمیقی بر رشد فردی و ذهنی آنها می‌گذارد.
وی ادامه داد: این گروه سنی، در میان سایر استفاده‌کنندگان از فضاهای شهری اهمیت بیشتری دارند زیرا در مرحله آسیب‌پذیرتر و حساس‌تری از زندگی قرار دارند و تعامل با محیط، نقش بسزایی در آینده آنها می‌گذارد.
نکویی تاکید کرد: برنامه‌ریزی شهری هنگامی به معنای واقعی به اهداف شهر مطلوب نائل می‌شود که خواسته‌ها و نیازهای تمام شهروندان با توجه به اقتضای سنی مورد توجه قرار گیرد.
پیشتازی شهرداری اصفهان در ایجاد شهر دوستدار کودکزهرا کاظمی، مدیر خانه کودک شهرداری اصفهان گفت: خانه کودک در اصفهان پیشینه‌ی قدیمی دارد و از دهه ۷۰ سازمان فرهنگی- اجتماعی شهرداری اصفهان مکانی را مختص به کودکان تحت عنوان خانه کودک افتتاح و راه‌اندازی کرد که مرکز اختصاصی و برنامه‌ریزی در حوزه فعالیت‌های فرهنگی، آموزشی و رویدادهای ملی و بین‌المللی برای کودکان رده سنی دو تا ۱۲ سال بوده است.
وی افزود: در دو سال گذشته جشنواره ملی "کمانک" در سطح ملی برای کودکان برگزارشده که هدف از انجام آن شناسایی و بروز استعداد کودکان در هنرهای تجسمی و مشارکت آنها در ارائه ایده‌های شهری بود.
مدیر خانه کودک شهرداری اصفهان تصریح کرد: در ادامه فعالیت‌ها، امسال در سطح بین‌المللی برای کودکان چهار تا ۱۸ سال جشنواره نقاشی با موضوع "شهر من، شهر زندگی" برگزار خواهد شد که باعث می‌شود حوزه‌های سیاست‌گذار و اجرایی، برنامه‌های شهری را از ایده نقاشی کودکان و نوجوانان دریافت کنند.
لزوم مشارکت کودکان و نوجوانان در فرایندهای شهریغزل قصری، نوجوان عضو شورای مشورتی کودکان و نوجوانان معاونت شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان در این نشست با تاکید بر لزوم مشارکت کودکان و نوجوانان در فرایندهای شهری، اظهار کرد: متأسفانه گاهی اوقات دست‌اندرکاران حوزه شهری فراموش می‌کنند که کودکان و نوجوانان می‌توانند چه قدرتی داشته باشند و این قدرت نشأت گرفته از انرژی و استعدادها و مهارت‌هایی است که در سنین کودکی و نوجوانی فوران می‌کند.
وی استفاده از این استعدادها و مهارت‌ها را در یک فرایند درست بر عهده خانواده‌ها، مدارس و سازمان‌های اجتماعی و فرهنگی شهری دانست و افزود: برای رسیدن به یک دنیای بهتر، تمام اقشار جامعه اعم از کودکان، نوجوانان و بزرگ‌سالان باید مشارکت فعالانه و همدلانه در مسائل اجتماعی و فرهنگی جامعه داشته باشند.
ایده‌های کودکان راه رسیدن به جامعه مصلحانه و زیبارضا کبیری، دیگر عضو شورای مشورتی کودکان و نوجوانان معاونت شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان گفت: فعالیت و مشارکت کودکان و نوجوانان یک بازی برد برد برای طرفین (کودکان و مسئولان شهری) است، زیرا کودکان با حس مهربانی، همدردی و مودت، سرشار از ایده‌های نو، رنگی و زیبا هستند که با به‌کارگیری این مسائل در ایده‌های شهری و اجتماعی می‌توان به مجراهای بهتر برای رسیدن به جامعه مصلحانه دست یافت.
کد خبر 553708منبع: ایمنا
کلیدواژه: معاون شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان شهر دوستدار کودک اصفهان شهر دوستدار کودک شهر شهرداری اصفهان کلانشهر مدیریت شهری برنامه ریزی شهری طراحی شهر دوستدار کودک شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق مشارکت کودکان و نوجوانان کودکان و نوجوانان دوستدار کودک شهرسازی و معماری شهر دوستدار کودک شهرداری اصفهان برنامه ریزی خانه کودک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۱۳۳۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم
بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد.
روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست.
الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آنها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند.
او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست!
جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!
این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند.
نمی‌گویم این کار ممنوع است!
وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد.
شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود
رضایی در ادامه اضافه کرد: کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی، مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.
وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.
چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست
رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.
تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟
وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.
این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.
بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنانمیخواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم
رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت