استفاده از ویروس تبخال برای درمان سرطان مغز
تاریخ انتشار: ۲۰ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۳۵۵۶۰
آفتابنیوز :
تومورهای مغزی از نوع گلیوبلاستوم یکی از گونههای بسیار مرگبار سرطان شمرده میشود میانگین مدت زنده مانده بیمار از هنگام تشخیص اولیه ۱۲ تا ۱۵ ماه و پس از عود تومور چهار تا شش ماه است.
به گزارش هلثدی نیوز با وجود سالها پژوهش و پیشرفتها در جراحی، شیمیدرمانی و پرتوتابی میزان بقای بیماران مبتلا به این نوع سرطان مغز چندان افزایش نیافته است و فقط ۵ تا ۱۰ درصد از بیماران بیش از پنج سال زنده میمانند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اکنون دانشمندان آمریکایی که یافتههایشان را در زورنال Clinical Cancer Research منتشر کردهاند، میگویند استفاده از یک ویروس تبخال یا «هرپس سیمپلکس» تغییر ژنتیکیداده شده به نام G۲۰۷ ممکن است باعث پیشرفت در درمان گلیوبلاستوم شود.
بررسیهای قبلی نشان دادهاند که ویروس G۲۰۷ به طور مستقیم به سلول های توموری مغز حمله میکند و آنها را میکشد، اما توانایی آلوده کردن سلولهای سالم مغزی را ندارد.
اکنون معلوم شده است که این ویروس با یک شیوه دیگر هم سلولهای سرطانی مغز را از بین میبرد- این ویروس باعث میشود سلولهای سرطانی گلیوبلاستوم توانایی گریز از شناسایی بوسیله دستگاه ایمنی را از دست بدهند. به این ترتیب سلولهای سرطانی آلوده شده با این ویروس مورد شناسایی و حمله دفاعهای طبیعی بدن قرار میگیرند.
به گفته این دانشمندان، به این ترتیب این ویروس از دو طریق باعث نابود شدن سلولهای توموری میشود- یک اثر مستقیم کشنده و یک اثر غیرمستقیم از طریق دستگاه ایمنی.
در برسی این پژوهشگران در شش بیمار مبتلا به گلیوبلاستوم که تومورشان با جراحی خارج شده بود و اغلبشان شیمیدرمانی و پرتودرمانی شده بودند، این ویروس هرپس به طور مستقیم به محل تومورها تزریق شدند.
بررسی بعدی نمونههای برداشتهشده از این بیماران نشان داد که آلوده شدن سلولهای تومور با این ویروسها باعث جلب توجه سلولهای ایمنی به محل شده است. به نظر میرسید که عفونت ویروسی یک «پیام خطر» ایجاد کرده است که توجه دستگاه ایمنی را به سرطان جلب میکند.
این پژوهشگران همچنین در بررسی ژنهایی که با بقای بیشتر افراد مبتلا به این سرطان ارتباط دارند، ژنهایی را یافتند که با فعال شدن سلولهای ایمنی مرتبط سهتند و دستگاه ایمنی را وا میدارند که به مقابله با سرطان کمک کنند.
این پژوهشگران امیدوار هستند که با استفاده از این اطلاعات بتوانند پیشبینی کنند کدامیک از بیماران مبتلا به این نوع سرطان مغز بهترین پاسخ را به این شیوه درمانی جدید میدهند.
منبع: همشهری آنلاینمنبع: آفتاب
کلیدواژه: سرطان مغز ویروس تبخال دستگاه ایمنی سلول ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۳۵۵۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فناوری جدیدی برای دیدن درون سلولهای سرطانی
پژوهشگران فناوری جدیدی را توسعه دادهاند که با آن میتوانند محتویات چربی یا همان لیپیدهای موجود در سلولهای سرطانی را مشاهده و مطالعه کنند.
به گزارش مشرق، دانشمندان فناوری تصویربرداری جدیدی را ابداع کردهاند که به آنها اجازه میدهد تا درون یک سلول سرطانی را به صورت زنده ببینند و نحوه تعامل آن با محیط اطراف خود را مشاهده کنند.
به نقل از آیای، این تیم به رهبری دانشگاه ساری(Surrey) در انگلیس به دنبال مشاهده و مطالعه محتوای چربیهای(لیپیدها) موجود در سلولهای سرطانی بود.
لیپیدها اجزای کلیدی سلولها هستند و به سلولهای سرطانی اجازه رشد، تکثیر و متاستاز را میدهند.
این تکنیک با همکاری کالج دانشگاهی لندن توسعه یافته است و شرکت داروسازی GSK و شرکتهای یوکوگاوا(Yokogawa) و سایکس(Sciex) نیز در آن مشارکت داشتهاند.
نظارت بر محتوای چربی سلولها
با استفاده از سیستم شرکت یوکوگاوا به نام SS۲۰۰۰، سلولهای سرطانی منفرد از یک ظرف کشت شیشهای نمونهبرداری شد. این سیستم نوآورانه سلولهای زنده منفرد را با استفاده از لولههای کوچک استخراج میکند و امکان تجزیه و تحلیل دقیق را فراهم میکند. عرض این لولهها به سختی ۱۰ میکرومتر، یعنی نصف قطر نازکترین موی انسان است.
در مرحله بعد، این سلولها با رنگ فلورسنت رنگآمیزی شدند. این کار به پژوهشگران امکان داد تا قطرات لیپید را در طول آزمایش بررسی کنند.
سپس این تیم با محققان شرکت Sciex برای ایجاد یک رویکرد جدید طیفسنجی جرمی همکاری کرد. این روش به آنها اجازه میداد لیپیدها را بشکنند و ساختار واقعی سلول را تعیین کنند.
سرانجام کل این فرآیند به مشاهده چگونگی تکامل سلولهای سرطانی در پاسخ به تغییرات محیط اطراف منجر شد.
یوهانا فون گریشتن از دانشکده شیمی و مهندسی شیمی دانشگاه ساری گفت که مشکل سلولهای سرطانی این است که هیچ دو سلولی شبیه به هم نیستند.
وی افزود: این امر طراحی یک درمان خوب را سختتر میکند، زیرا برخی سلولها همیشه بیش از سایرین در برابر درمان مقاومت میکنند. با این حال، همیشه ثابت شده است که مطالعه سلولهای زنده پس از حذف آنها از محیط طبیعی، با جزئیات کافی برای درک واقعی آرایش آنها دشوار است. به همین دلیل بسیار هیجان انگیز است که بتوانیم سلولهای زنده را زیر میکروسکوپ نمونهبرداری کنیم و محتوای چربی آنها را یک به یک بررسی کنیم.
به گفته پژوهشگران این یافتهها میتوانند بینشی در مورد چگونگی واکنش سلولها به تشعشع ارائه دهند.
پژوهشگران همچنین از این رویکرد تازه کشف شده برای تجزیه و تحلیل مولکولهای چرب لیپیدی در چندین سلول سرطانی استفاده کردند. جالب توجه است که آنها تفاوتهایی را در نمایه لیپیدی سلولهای مختلف شناسایی کردند.
کارلا نیومن معاون مدیر بخش تصویربرداری سلولی و دینامیک در GSK در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: روش جدید ما راه را برای مطالعه سلولهای سرطانی با جزئیاتی که قبلاً ندیدهایم، هموار میکند. یک روز نیز ممکن است بتوانیم ببینیم که چگونه سلولهای سرطانی با همسایگان خود ارتباط برقرار میکنند. این میتواند درمانهای جدید و هدفمندتری را فراهم کند.
این تکنیک میتواند بینشهای ارزشمندی در مورد چگونگی پاسخ انواع سرطان به درمانها ارائه دهد. همچنین میتواند به پزشکان در درک تأثیر تابش و تشعشع بر سلولها کمک کند، به ویژه اینکه چگونه برخی از سلولهای سرطانی در برابر پرتودرمانی مقاومت میکنند. این مقاومت ممکن است به عود سرطان منجر شود.
درک عمیقتر از بیولوژی سرطان میتواند به توسعه درمانهای مؤثرتری در آینده منجر شود.
علاوه بر این، پژوهشگران بیان میکنند که مطالعه لیپیدها داخل سلولهای منفرد ممکن است به بخشهای مختلف سلامت از جمله ایمنی و بیماریهای عفونی نیز کمک کند.
این یافتهها در مجله Analytical Chemistry منتشر شده است.