به نقل از «فارس»

انقلاب و امکان حضور عفیفانه بانوان در اجتماع/ خلأهای قانونی مرتبط با اشتغال زنان پر شود

تاریخ انتشار: ۲۰ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۳۸۳۴۱

به گزارش خبرگزاری فارس از شهرکرد، معصومه ظهیری، صبح امروز در نشست گفتمان برتر فرهنگی‌ با موضوع جمعیت و فرزندآوری گفت: تا پیش از استقرار انقلاب اسلامی، زنان بر سر یک دوراهی سخت قرار داشتند که یا باید بسیاری از تقیدات حجاب و عفاف ایرانی و اسلامی را کنار می‌گذاشتند و یا عزلت، محدودیت، ممنوعیت و حاشیه‌نشینی در جامعه را می‌پذیرفتند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

معاون فرهنگی تبلیغی حوزه‌های علمیه خواهران با اشاره به رشد بانوان ایرانی در عرصه علم و فناوری پس از انقلاب، تصریح کرد: تعداد حوزه‌های علمیه خواهران پیش از انقلاب به‌ زحمت به تعداد انگشتان دست می‌رسید اما امروز در ۳۱ استان و در دورترین مناطق کشور مراکز حوزه علمیه خواهران دایر است و همین وضعیت را برای دانشگاه‌ها نیز باید یادآور شد.

ظهیری با بیان اینکه اسلام برخلاف جریان‌های فمینیستی و مدرن، همه حقوق را به بانوان اعطا کرده است، اظهار داشت: پیامبراکرم(ص) در عصر جاهلیت که دختران زنده به گور می‌شدند و از تمام حقوق محروم می‌ماندند، احیاگر بودند و امام راحل(ره) نیز مجدِد هستند و تجدید حیات جامعه اسلامی توسط ایشان محقق شد.

قوانین مرتبط با اشتغال بانوان درست اجرا نمی‌شود

وی با اشاره به اینکه خلأهای قانونی در ساختار اشتغال و فعالیت زنان در جامعه وجود دارد و چه بسا قوانین موجود نیز به‌صورت کامل اجرا و نظارت نمی‌شوند، توضیح داد: برای پرکردن این خلأهای قانونی باید کار فرهنگی انجام شود تا اولویت‌های تأثیرگذار و اصول‌مند در افکار بانوان سر جای خود بازگردند.

ظهیری فرهنگ‌سازی را عامل بستن باب تزاحم‌ها و تعارض‌ها دانست و تاکید کرد: در بسیاری از مناطق کشور به‌ویژه کلان‌شهرها شاهد رشد ایستا یا منفی پنجره جمعیتی هستیم.

معاون فرهنگی تبلیغی حوزه‌های علمیه خواهران خاطرنشان کرد: در کنار پرکردن خلأهای قانونی و اهتمام قانون در جهت ایجاد شرایط فرزندآوری، فرهنگ‌سازی برای تحکیم و تعالی بنیان خانواده که موضوعی چندساحتی است نیز باید در دستور کار قرار گیرد.

تسهیلاتی برای حمایت از چرخه فرزندآوری فراهم شود

وی با بیان اینکه چرخه فرزندآوری، هم اراده فردی و داشتن انگیزه را می‌طلبد و هم در گرو نظام خانواده و فراهم‌سازی تسهیلات در اجتماع جهت حمایت از این چرخه است‌، گفت: آنچه ناظر به اراده فردی و تاب‌آوری است با آموزش و فرهنگ‌سازی، به‌صورت تدریجی تحقق می‌یابد.

ظهیری اظهار داشت: حاکمیت موظف است با دفاع و حمایت و تبلیغات درست، فرهنگ فرزندآوری را در جامعه جاری کند و هر فرد و گروهی که در این مسیر کار می‌کند، خسته نشود که اگر این روند به‌درستی پیش برود، حداقل ۱۰ سال دیگر می‌توان آثار محسوس آن‌ را مشاهده کرد.

در این نشست موضوعاتی چون تبیین ساحت‌های چرخه فرزندآوری از فرد تا اجتماع، ضرورت پرکردن خلأهای قانونی و اهتمام قانون در جهت ایجاد شرایط فرزندآوری، فرهنگ‌سازی، وظایف حاکمیت در قبال فرزندآوری، نقش رسانه‌ها و وظایف کادر درمان و سلامت در مقوله فرزندآوری نیز مورد بررسی قرار گرفت.

انتهای پیام/3339/م

منبع: فارس

کلیدواژه: زنان فرزندآوری خلاهای قانونی علمیه خواهران خلأهای قانونی فرهنگ سازی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۳۸۳۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیر پدری و دیر مادری؛ خطر گسست نسلی!

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند.

به گزارش ایسنا؛ آرمان امروز گزارش داد، کاهش آمار ازدواج در ایران، نشان از یک آسیب چند بُعدی دارد و می توان بالا رفتن سن فرزندآوری در میان زنان و مردان را یک تهدید برای آینده ایران تلقی کرد. زمانی این موضوع تایید می شود که براساس آمارها و طبق اعلام ایرانا، میانگین سن پدر و مادر در اولین فرزندآوری در سال ۱۴۰۲، برابر ۳۲.۱ سال برای پدران و ۲۷.۳ سال برای مادران بوده است. البته این نوک کوه یخ و آمار رسمی است در شرایطی که آمارهای غیر رسمی و آنچه که در جامعه شهری از جمله تهران شاهد آن هستیم و در میان اطرافیان هم دیده می شود، بسیاری از زنان در سن ۳۰ سالگی و مردان در سن به طور میانگین ۳۷ تا حدود ۴۰ سالگی هم تمایلی به فرزندآوری ندارند. همان طور که در این آمار هم آمده است در این خصوص مقدار شاخص در نقاط شهری ۲۸.۱ سال و در نقاط روستایی ۲۴.۴ سال است. بیشترین میانگین سنی مادران در اولین فرزندآوری، در بین استان‌ها مربوط به استان تهران با ۳۰.۸ سال و کمترین آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ۲۲.۷ سال است.

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند. این، اما تنها یک روی سکه تأخیر در ازدواج و باروری است و از دست دادن امکان داشتن فرزندان بیشتر با افزایش سن نخستین بارداری زنان بعد از ازدواج موضوع دیگری است که در نهایت روی رشد جمعیت کشور تأثیری منفی بر جای خواهد گذاشت و موجب افزایش خانواده‌های تک فرزند می‌شود.

چندی پیش  در گزارشی آمد: «اصولا هر مرد ایرانی در زندگی دوست دارد پدری را تجربه کند. البته این برای هر فرهنگ، اقلیم و نظام سیاسی که مرد در آن رشد پیدا کرده است، صادق است. مثلا در آمریکا حدود ۸۷درصد از مردان آمریکایی علاقه‌مند هستند، پدری را تجربه کنند. در کشورهای اروپایی مثل آلمان حدود ۷۵درصد، در بلژیک حدود ۸۴درصد در سوئد حدود ۷۲درصد از مردان تمایل به فررزندآوری دارند. مردهای ایرانی بسیار فرزندخواه هستند و بسیار دوست دارند که پدر شدن را تجربه کنند. میزان فرزندخواهی مردان ایرانی از بسیاری از کشورها بیشتر است. درباره تعداد فرزندان نیز مردان ایرانی تمایل دارند که بیش از سه فرزند داشته باشند. این آمار بی‌نظیر است. یعنی از هر ۱۰مرد ایرانی شش مرد علاقه‌مند است که بیش از سه فرزند داشته باشند.»

گسست نسلی، مهمترین پیامد افزایش سن فرزندآوری

اما در ادامه به سراغ رسول قبادی؛ جمعیت‌شناس و جامعه شناس رفتیم. وی در این رابطه می گوید: «بس بودن فرزندان»، «نداشتن درآمد کافی»، «نبود مسکن مناسب» و «نگرانی از تأمین آینده فرزندان» چهار دلیل برجسته برای گرایش نداشتن به فرزندآوری است؛ این نتایج همسو با نتایج پیمایش کشوری زندگی خانوادگی در ایران است که بر پایه آن «نگرانی از آینده فرزندان»، «سخت بودن تربیت فرزندان» و «ناتوانی از تأمین هزینه‌های فرزندآوری» برجسته‌ترین عوامل ذکرشده به‌عنوان محدودیت‌ها و بازدارنده‌های فرزنددار شدن هستند.

وی در ادامه به عامل غیرمستقیمی در افزایش سن مادری که تأثیر چشم‌گیر داشته است، اشاره می گوید و می افزاید: افزایش سن مادری پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نیز در پی دارد؛ به این معنا که با افزایش فاصله میان پدر و مادر و فرزند، پیوند میان‌نسلی میان آن‌ها به‌درستی برقرار نمی‌شود؛ این موضوع علاوه بر دشوار کردن مسیر تربیت، زمینه‌ساز پدیدار شدن ناسازگاری میان فرزندان و پدر و مادر می‌شود!. زمانی سخت‌تر می‌شود که بدانیم در دو دهه گذشته میانگین زمان گفتگو میان اعضای خانواده از ۲ ساعت به ۲۰ دقیقه کاهش پیدا کرده است(!) به این معنا که ظرفیت تبدیل اختلافات خانوادگی با برخورد مناسب به عامل رشد افراد خانواده، دچار سستی شده است.

وی در پایان می افزاید: دو گونه راه‌حل را در این زمینه پیشنهاد کرد؛ گونه نخست راه‌کارها بر پایه‌ از میان بردن موانع و کاهش فاصله نسلی میان پدرومادر و فرزندان است؛ در سوی دیگر و بر پایه گونه دوم، راه‌کارها باید در راستای تقویت آموزش زوجین و توانمندسازی آن‌ها در فرزندآوری و تقویت گفتگو میان اعضای خانواده باشند.

انتهای پیام