روایتی از یک خبر| تکرار اتهامات آمریکا علیه ونزوئلا از زبان کلمبیا
تاریخ انتشار: ۲۰ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۳۹۷۵۶
به گزارش ایرنا، "دیگو مولانو" وزیر دفاع کلمبیا هفته گذشته (روز پنجشنبه) مدعی شد که "می‌دانیم برخی افراد و واحدهای نیروی نظامی بولیواری (ونزوئلا) با حمایت‌های فنی روسیه به سمت مرز بسیج شده اند" و این یک "دخالت خارجی" آشکار در مرزهای دو کشور است. ساعاتی بعد ولادیمیر پادرینو، همتای ونزوئلایی مولانو، در یک پیام توییتری دولت کلمبیا را متهم کرد که خود را به "مرکز فرماندهی آمریکا در جنوب و محل پایگاه‌های نظامی آمریکا» تبدیل کرده و بعد «از مداخله در امور ونزوئلا شکایت می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با گذشت کمتر از ۲۴ ساعت، سفارت روسیه در کلمبیا روز جمعه با صدور بیانیه‌ای با رد اظهار نظر وزیر دفاع کلمبیا، این اتهامات را "اظهارات غیر مسئولانه یکی از اعضای کابینه دولت" دانست.
"نیکولای کی. تاودومادزه" سفیر روسیه در کلمبیا سپس روز دوشنبه به دولت ایوان دوکه رئیس‌جمهوری کلمبیا اطمینان داد که "همکاری نظامی" روسیه با ونزوئلا علیه کلمبیا استفاده نخواهد شد.
پیشینه
تنش میان ونزوئلا و کلمبیا در حالی همواره یکی از تیترهای اصلی رسانه‌های آمریکای لاتین بوده است که از سال ۲۰۱۵ و با بالا گرفتن مناقشات، مرز زمینی وسیع دو هزار و ۲۰۰ کیلومتری دو کشور بسته است. در همان روزهای ماه اوت سال ۲۰۱۵، کاراکاس دولت کلمبیا را متهم کرد که به گروه های مسلح غیر قانونی، باندهای جرم و جنایت و قاچاقچیان اجازه می‌دهد به راحتی از مرز عبور کنند.
نیکلاس مادورو رئیس‌جمهوری ونزوئلا گفت: ما خواهان اصلاحات مرزی هستیم. مرزهای فعلی جرم‌خیز و غیر قابل اعتماد است. ما قربانی کاپیتالیسم و به خصوص از نوع راست شبه نظامیِ آن در کلمبیا هستیم.
به رغم رد و بدل کردن پیام‌های هشدارآمیز دو دولت، با گذشت حدود شش سال از اوت ۲۰۱۵، پس از ورود یک گروه مسلح کلمبیایی به شکلی غیر قانونی به خاک ونزوئلا (مارس ۲۰۲۱)، مرز میان دو کشور یکی از پر تنش‌ترین روزهای خود در سال‌های اخیر را تجربه کرد.
اکنون با گذشت سال‌ها و در شرایطی که به گفته وزیر دفاع ونزوئلا، کلمبیا به پایگاه آمریکا در منطقه آمریکای لاتین تبدیل شده است، طرح اتهام علیه روسیه و ایران توسط کلمبیا به دلیل پشتیبانی فنی نیروهای نظامی بولیواری محل سوال است.
این دست اختلافات بنابراین مسئله تازه‌ای نبوده و در یکی از آخرین موارد در آوریل ۲۰۱۹، کلمبیا بار دیگر با طرح اتهام علیه مسکو، هرگونه مداخله نظامی به نفع دولت نیکلاس مادورو رئیس‌جمهوری ونزوئلا را تهدیدی برای ثبات این منطقه دانست. کمتر از یکسال پیش نیز در پی اظهارات وزیر دفاع کلمبیا مبنی بر دست داشتن روسیه در انجام حملات سایبری علیه این کشور، وزارت خارجه روسیه سفیر کلمبیا در مسکو را احضار کرد. دولت کلمبیا، نیکلاس مادورو را متهم کرده که به مخالفان فارک پناه داده و از آنها حمایت می‌کند اما دولت کاراکاس این اتهامات را رد کرده است.
اهمیت موضوع
کلمبیا و ونزوئلا، دو کشور همسایه در گستره‌ی آمریکای لاتین که به رغم فاصله جغرافیایی ناچیز، مسئله فاصله از زمین تا آسمان ایدئولوژیک‌شان همواره در طول تاریخ برجسته بوده است.
یکی به عنوان متحد سرسخت واشنگتن با روابطی درهم تنیده با کاخ سفید و دیگری بر پایه انقلابی که رویکرد ضد امپریالیستی آن، زبانزد خاص و عام است. نکته مرتبط با بحث حاضر اینکه، جدای از اختلافات همیشگی میان بوگوتا- کاراکاس، مسئله "دخالت خارجی" به عنوان یکی از نقاط سیاه پرونده وقوع کودتاهای تلخ تاریخ آمریکای لاتین، همواره محل سوء‌ظن و یکی از دلایل اصلی تنش‌های میان کشورهای ناهمگون این منطقه (به لحاظ ایدئولوژیک و رویکرد سیاسی) بوده است.
مروری بر تاریخ سیاسی آمریکای لاتین در سال‌های گذشته نشان می‌دهد که پشت هر جنگ داخلی، کودتا و بحران اجتماعی و سیاسی در این منطقه می‌توان رد پای کاخ سفید را مستقیم و یا غیرمستقیم مشاهده کرد اما رویکرد میلی آمریکا و متحدان سینه چاکش همچون کلمبیا در توصیف مفاهیم مد نظر خود همچون "مداخله و یا همکاری" خارجی از آن دست مواردی است که نمونه‌اش را در تعریف دموکراسی از آنها شنیدیم. سرکوب معترضان ضد نژادپرستی یا به قول دونالد ترامپ «تروریست‌ها» به بهانه حمایت از دموکراسی تا توجیه و دفاع از هجوم هواداران ترامپ به ساختمان کنگره به بهانه پیروی از دموکراسی گواه این مطلب است.
کلمبیا در حالی به تریبون اعلام مواضع کاخ سفید در آمریکای لاتین و پیروی دقیق از مقامات آمریکایی در مرزبندی میان دوست و دشمن تبدیل شده است که ونزوئلا با وجود این متحد قوی امپریالیست آمریکا تا پشت مرزهای خود، احساس خطر کرده و حفظ امنیت آن از اولویت‌های دولت کاراکاس است.
حفظ امنیت یکی از نخستین کارکردهای یک دولت در همه کشورهای جهان محسوب می‌شود اما اینکه نام همکاری‌ها و هرگونه تقویت حوزه نظامی توسط کشورهای مورد غضب آمریکا که اتفاقا ایجاد بی ثباتی از هر راه ممکن توسط کاخ سفید و متحدانش، بزرگترین تهدید علیه این کشورها است، تنور انگ زدن‌ها از "مداخله خارجی" را داغ می‌کند، جای تامل دارد.
"احترام به حاکمیت" کشورهای آمریکای لاتین، عبارتی است که دائما از سوی مقامات روس شنیده می‌شود و در مقابل اما آنچه از آمریکا در گوش جهان پیچیده است، موضع بالا به پایین کاخ سفید به "حیاط خلوت" آمریکا است. عدم پذیرش این واقعیت که دوران رفتارهای قلدرمآبانه به سرآمده و فشارهای حداکثری علیه کشورهای آمریکای لاتین همچون ونزوئلا و یا کوبا که حدود یک ماه پیش، ۶۰ سالگی تحریم‌های ظالمانه آمریکا را پشت سر گذاشت، دیگر کارساز نیست، تقلایی خلاف جهت آب و مقاومتی مذموم از سوی آمریکا است که تنها برای متحدانش از جمله کلمبیا باورپذیر است.
ارزیابی
در نهایت اینکه دولت ونزوئلا بارها بر حل‌وفصل مسالمت‌آمیز تنش‌ها با کلمبیا تاکید کرده اما حتی در تازه‌ترین نمونه آن در اکتبر ۲۰۲۱ و استقبال مادورو از پیشنهاد مجلس سنای کلمبیا مبنی بر ایجاد یک کمیسیون پارلمانی به منظور عادی‌سازی روابط، دولت کلمبیا بار دیگر ساز مخالف زد و دولت ونزوئلا را "دیکتاتوری" توصیف کرد.
انتخابات برای تعیین جانشین ایوان دوکه رئیس‌جمهوری کلمبیا ۲۹ مه (۸ خرداد) برگزار خواهد شد و طبق نتایج نظرسنجی‌ها، تا کنون سناتور گوستاوو پِترو عضو ائتلاف چپگرا و شهردار سابق بوگوتا (۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵) پیشتاز است. انتظار می‌رود در صورت روی کارآمدن دولت چپگرا در این کشور، روابط با ونزوئلا تا حدودی منعطف تر شده و آتش تنش‌ها میان دو کشور، تا حدودی فروکش کند.
اینکه کلمبیا با چشم بستن بر زشتی مداخله آمریکا در داخلی‌ترین امور ونزوئلا به جرم تن ندادن به خواسته‌های نامعقول آمریکا، به تکرار اتهامات و برچسب زدن‌های آمریکا می‌پردازد، واقعیتی تلخ است.
ونزوئلا در حالی مرکز سیبل تحریم‌های واشنگتن قرار گرفته، که البته از هر مداخله‌ای، آسیب‌زننده تر است. تحریم‌های فلج‌کننده‌ای که تقویت روابط با سایر قدرت‌های جهانی از جمله روسیه، راهکاری برای دور زدن آنها و نجات از انزوا در این دهکده جهانی، از جمله معقول‌ترین راه‌ها به نظر می‌رسد.
برچسب‌ها کلمبیا روسیه ونزوئلامنبع: ایرنا
کلیدواژه: کلمبیا روسیه ونزوئلا کلمبیا روسیه ونزوئلا آمریکای لاتین دولت کلمبیا رئیس جمهوری وزیر دفاع کاخ سفید دو کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۳۹۷۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بی‌اعتنایی بازار نفت به اقدامات آمریکا علیه صادرات نفت ایران
بلومبرگ در گزارشی نوشت در حالی که قانونگذاران آمریکایی در واکنش به پاسخ ایران به حمله رژیم صهیونیستی، در تلاش برای اقدامات جدیدی هستند، بازار انتظار ندارد هرگونه تحریم جدید، تاثیری روی صادرات نفت ایران داشته باشد.
به گزارش ایسنا، در حالی که مجلس نمایندگان آمریکا در تلاش برای تشدید محدودیت‌ها علیه صادرات نفت ایران است اما تحلیلگران بازار نفت می‌گویند جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، تمایلی به انجام اقدامی ندارد که قیمت نفت خام یا بنزین را برای شهروندان آمریکایی افزایش دهد. به گفته کارشناسان سیاست تحریم، رئیس جمهور آمریکا احتمالا از اختیارات خود در خصوص تحریم‌ها استفاده کرده و از اجرای سخت‌گیرانه آنها خودداری می‌کند.
این وضعیت، تا حدودی مشابه برخورد دولت بایدن در قبال روسیه و جنگ اوکراین است. اگرچه کاخ سفید، تحریم‌هایی را علیه روسیه وضع کرده، اما تلاش کرده است درآمدهای این کشور را محدود کند و در عین حال، اجازه دهد صادرات نفت روسیه ادامه پیدا کند تا از محدودتر شدن عرضه در بازار جهانی و برانگیختن تورم در سالی که انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌شود، اجتناب شود. دولت آمریکا همچنین با وجود تجدید تحریم‌های که نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا را هدف گرفته اند، هفته گذشته اجازه داد صادرات نفت ونزوئلا ادامه پیدا کند.
جیم لوسیر، مدیرکل شرکت تحقیقاتی «کپیتال آلفا پارتنرز» به بلومبرگ گفت: معامله‌گران نفت، بی‌تفاوت هستند، زیرا می‌دانند که بایدن هر گونه معافیت‌هایی را لازم باشد، امضا خواهد کرد تا جریان نفت ایران به بازار ادامه پیدا کند، درست همان‌طور که اجازه داد بشکه‌های نفت روسیه همچنان در بازار عرضه شوند.
بازار نفت در حال حاضر حساسیت به خصوصی نسبت به محدودیت‌های بیشتر دارد. نفت برنت اوایل آوریل، در بحبوحه تقاضای جهانی قوی و ادامه محدودیت عرضه اوپک پلاس، از مرز ۹۲ دلار در هر بشکه عبور کرد که بالاترین حد در حدود ۶ ماه گذشته بود.
طبق گزارش شرکت «کلیر ویو انرژی پارتنرز» که در واشنگتن مستقر است، تحریم‌های جدید اگر اجرا و اعمال شوند ممکن است حداکثر ۸.۴۰ دلار به قیمت جهانی نفت اضافه کنند.
بر اساس گزارش بلومبرگ، چنین اتفاقی، خبر بدی برای بایدن خواهد بود که پس از افزایش قیمت سوخت در سال ۲۰۲۲، حجم عظیمی نفت را از ذخایر استراتژیک برداشت کرد. هر چند قیمت بنزین از سطوح مشاهده شده در آن زمان، پایین‌تر است اما امسال افزایش داشته، در حالی که هنوز فصل اوج رانندگی تابستانی در آمریکا آغاز نشده است.
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد