به نقل از «تسنیم»

گفتگو با وزیر اسبق کشاورزی|خودکفایی در نهاده‌ دامی قطعاً امکان‌پذیر است/قانون افزایش بهره‌وری ۱۱سال فراموش شده/ واردات محصول کشاورزی یعنی سرشکستگی کشور

تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۶۱۸۴۲

وزیر اسبق کشاورزی گفت: با ورود علم به کشاورزی و واگذاری تصدی گری های دولتی به بخش خصوصی علمی، در تولید محصولات مختلف کشاورزی از جمله نهاده‌های دامی و دانه‌های روغنی به خودکفایی می رسیم. - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، درباره خودکفایی در  تولید نهاده های دامی و دانه های روغنی در سال های اخیر به شکلی صحبت می شود که دست نیافتنی است و البته برخی مسئولان و وزاری مختلف نیز از امکان خودکفایی 50 درصدی در این محصولات صحبت می کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برخی از مسئولان دولتی که تولید گندم برای آنها در اولویت است حتی اینطور اعلام می‌کنند که علاوه بر مشکل عدم تامین آب مورد نیاز برای کشت این محصولات، مشکل کمبود اراضی کشاورزی نیز در کشور وجود دارد و در صورتی که تولید این محصولات اضافه شود از تولید دیگر محصولات اساسی از جمله گندم کاسته می‌شود، اما این افراد درباره لزوم افزایش بهره وری در بخش کشاورزی، کشاورزی علمی، استفاده از بذور مناسب، معرفی گونه های کم آب بر و سازگار با شرایط کم آبی و شوری آب صحبت نمی‌کنند.

خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، در این باره با عباسعلی زالی وزیر کشاورزی  اسبق ایران به گفتگو نشست. وی معتقد است که با این شرایط فعلی و کشاورزی معیشتی میزان بهره وری در کشاورزی کشور افزایش نمی‌یابد در حالی که ما قانون مترقی افزایش بهره وری را داریم  که  به طور کامل به این موضوع پرداخته است.

وی یاد آور شد که با ورود علم به کشاورزی و واگذاری تصدی گری های دولتی  به بخش خصوصی علمی در تولید محصولات مختلف کشاورزی از جمله نهاده‌های دامی و دانه‌های روغنی  به خودکفایی می رسیم.

زالی متولد 1316 در  گلپاییگان، رییس پیشین مرکز آمار و وزیر کشاورزی و برگزیده پنجمین دوره جایزه علمی علامه طباطبایی بنیاد ملی نخبگان  است. 

وی کارشناسی ارشد و دکترای کشاورزی خود را  از دانشگاه کالیفرنیا و همچنین کارشناسی ارشد پیوسته در رشته آگرونومی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران کسب کرده است. او سابقه نمایندگی مجلس و  ریاست مرکز آمار ایران را در کارنامه دارد و هم اینک نیز  رئیس پردیس کشاورزی و منابع طبیعی است.

مشروح این گفتگو با در متن زیر مطالعه کنید.

اخیرا تاکید شده که باید ارز 4200 تومانی کالاهای اساسی به طور کامل برداشته شود و کالاهای نظیر نهاده های دامی و دانه های روغنی نیز با ارز نیمایی یا آزاد وارد یا در داخل کشور تولید شود؛ آیا اکنون امکان تغییر نرخ ارز ترجیحی محصولات اساسی وجود دارد؟

برای کارهایی بزرگی مانند تغییر نرخ ارز پایه واردات کالاهای اساسی باید قبل از اجرا، اقدامات کارشناسی لازم را انجام داد؛ البته از همان ابتدا که این ارز به واردات کالاهای اساسی اختصاص یافت نیز باید بررسی بیشتری بر روی این اقدام انجام می‌شد، تا منجر به فساد و قاچاق این کالاها نشود.

برخی از کالاهای که با ارز 4200 تومانی به کشور وارد می‌شوند توسط افرادی سوجو دوباره از کشور خارج می شوند.از طرفی وقتی این محصولات با ارز ترجیحی به کشور وارد می شوند باید از قبل بررسی شود که در این شرایط وضعیت تولید داخل چه می شود. آیا در این شرایط کسی جرات سرمایه گذاری برای تولید خواهد داشت، زیرا در صورت سرمایه گذاری شکست می خورد. اختصاص ارز 4200 تومانی به واردات نهاده های دامی و دانه های روغنی اثرات منفی بر تولید داخل این محصولات داشته است.

در دولت آقای روحانی به طور مرتبط اعلام می‌شد که برای واردات نهاده‌ها اقدام شده اما سوال اینجا است که چرا باید اصلا این نهاده ها از خارج کشور وارد می‌شد.

از طرفی واردات این همه بذر به کشور باعث سرشکستگی برای کشور است به گفته وزیر قبل جهاد کشاورزی 96 تا 98 درصد بذور خاص و گلخانه ای ( گواهی شده سبزی و صیفی) را از خارج کشور وارد می کنیم؛ این بذور قبلا از هلند وارد می شد که اکنون از ترکیه وارد می شود. متاسفانه حتی اسپرم گاو نیز از خارج کشور وارد می‌شود.

رقیب تولید داخلی، محصولات کشاورزی وارداتی با ارز ترجیحی و ارزان است که سرشکستگی برای کشور به حساب می آید اما اگر به یکباره این واردات قطع شود نیز باعث ایجاد گرانی می شود که شاید برای مردم قابل تحمل نباشد.گرانی و قطع یکباره ارز نهاه های دامی  باعث می‌شود که دامداران نتوانند به کار خود ادامه دهند و دام های آبستن و شیری خود را به کشتار گاه ببرند. 

وقتی ارز ترجیحی حذف می شود باید بتوانیم  این محصولات را در کشور تولید کنیم تا به قیمت مناسبی در اختیار مصرف کنندگان قرار گیرد. توصیه می شود برای این اقدامات به جمیع جهات توجه شود.حتی بهتر است در ابتدای امر ارز ترجیحی واردات دیگر کالاها را بردارند و بعد به سراغ بخش کشاورزی بیایند.

برای جلوگیری از واردات این محصولات کشاورزی چه باید کرد؟

همه این محصولات کشاورزی که وارد می کنیم، از طریق افرادی که تولیدات علمی دارند در داخل کشور قابل تولید است اما مشکل این است که به مردم آن نقشی که می توانستند در کشاورزی علمی داشته باشند نداده ایم و دولت در این بخش ها کماکان تصدی گری‌هایی دارد که باید آنها را به بخش خصوصی واگذار کند.

اکثر دانشکاه های ما برای خودشان کار می کنند و ارتباط موثری با بدنه بخش کشاورزی ندارند. بخش خصوصی قوی نیز نداریم که بتوانند افراد تحصیل کرده را جذب کند؛ البته نسخه برای این مشکل وجود دارد که مغفول مانده است.

* قانون افزایش بهره وری 11 سال است فراموش شده

این نسخه مشکل گشا از بخش کشاورزی چیست؟

قانون افزایش بهره وری که در سال 1389 تصویب شده است  اشاره دارد که باید بسیاری از فعالیت های کشاورزی که فعالین عملی بخش خصوصی می توانند انجام دهند از دولت به آنها واگذار کنیم.

با اجرای این قانون، بخش خصوصی به جای اینکه پول خود را از کشور خارج  یا سفته بازی و سوداگری کند به فعالیت های علمی- اقتصادی بخش کشاورزی وارد کند. اگر این قانون اجرا شده بود اکنون دیگر بحث حذف یا اختصاص ارز ترجیحی دیگر معنا نداشت.

در این قانون حتی خواسته شده است که میزان پیشرفت این قانون در رسانه ها مطرح و به صورت هفتگی بررسی شود؛ دولت موظف است هرسال تا پایان آذر ماه نتایج حاصله از اجرای این قانون و میزان بهبود عملکرد کمی و کیفی بخش کشاورزی و منابع طبیعی حاصله از این قانون را در مجلس ارائه دهد؛ اما علاوه بر دولت مجلس نیز در این 11 سال از دولت نخواسته است که درباره این قانونی که تصویب کرده است پاسخگو باشد.

حجم دولت بسیار وسیع است و بسیاری از امور را باید به بخش خصوصی واگذار کند. دولت‌ها به حدی گرفتار مسائل روزه مره هستند که این مهم را فراموش می‌کنند.

به نظر می رسد که برخی از مسئولان رده بالای دولتی، کشاورزی را بخشی علمی نمی‌دانند به طوری که حتی وزیر کشاورزی را در چند دوره فردی با تحصیلات غیر مرتبط گمارده اند. 

بنابر فرمایشات شما یعنی با علم و دانش می توانیم نهاده های دامی و دانه های روغنی را در کشور حتی با وجود محدودیت‌های زیست محیطی و منابع آبی کشور تولید کنیم؟

بله، با بخش علمی خصوصی قوی همانطور که گفتم می توانیم این محصولات را در داخل کشور تولید کنیم اما تا زمانی که دولت تصدی گری دارد، قابل حصول نیست.

در صورتی که کشاورزی علمی داشته باشیم، می توانیم هم نهاده های دامی  و دانه های روغنی و دیگر محصولات دانش بنیان بخش کشاورزی را مانند بذور را در کشور تولید کنیم.

اما متاسفانه بخش کشاورزی ما تنها در سال هایی خوب عمل کرده است که میزان بارندگی ها خوب بوده است و به خودکفایی در تولید محصولات اساسی مانند گندم رسیده ایم. تا زمانی کشاورزی کشور علمی نشود وابستگی ما به واردات محصولات کشاورزی قطع نمی‌شود.

* برای تاکید بیشتر دوباره می خواهم سوالم را تکرار کنیم؛ با این سطح اراضی فعلی کشور و منابع آبی که داریم می توانیم در تولید نهاده های دامی و دانه های روغنی به خودکفایی برسیم؟

با این سطح اراضی فعلی کشور و منابع آبی که داریم قطعا می‌توانیم محصولات کشاورزی مختلف از جمله نهاده های دامی و دانه های روغنی  را در کشورمان تولید کنیم.

عملکرد بر هکتار اکثر محصولات کشاورزی ما مناسب نیست و در مقایسه با عملکرد های جهانی و کشاورزان پیشروی داخل خودمان پایین است، زیرا بذر مناسب و دانش به بدنه کشاورزی نفوذ نکرده است و کشاورزی به صورت معیشتی دنبال می شود.

دانشجویان بخش کشاورزی نیز به دلیل اینکه احتمال پیدا کردن شغل مناسب برای آنها کم است، مایوس درس می خوانند، زیرا اگر کاری پیدا نکنند باید در اسنپ کار کنند، شغل غیر مرتبط پیدا کنند یا به دنبال خروج از کشور باشند بنابراین  نمی توانیم ورود علم از سمت دانشگاه ها را به بخش کشاورزی داشته باشیم.

امیدواریم که دولت جدید قانونی افزایش بهره وری را در دستور کار خود قرار دهد. اصلاح نژاد دام تولید خوراک دام با بهره وری بالا، علم زیادی می خواهد اما بعضی از مسئولان کشور کشاورزی را فعالیتی علمی نمی‌دانند.

مصوبات مهم کارگروه تنظیم بازار و کالاهای کشاورزی/ تامین نهاده دامی دامداران تا پایان سال 1400 داستان تکراری نابسامانی در صنعت دام و طیور آذربایجان‌غربی/ قیمت نهاده‌های دامی 2 برابر شد

مصاحبه از ابراهیم نژادرفیعی 

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: کالاهای اساسی کشاورزی وزارت جهاد کشاورزی کالاهای اساسی کشاورزی وزارت جهاد کشاورزی نهاده های دامی و دانه های روغنی محصولات کشاورزی کشور تولید کنیم افزایش بهره وری کشور وارد بخش خصوصی بخش کشاورزی ارز ترجیحی نهاده ها تصدی گری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۶۱۸۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خودکفایی، اشتغال و معیشت با استفاده از پساب‌های کشاورزی

ایسنا/آذربایجان غربی صنعت آبزی پروری، سریع الرشدترین صنعت تولید خوراک مغذی برای انسان است و سالانه بیش از ۱۱۰ میلیون تن انواع آبزیان پرورشی به ارزش بیش از ۲۷۰ میلیارد دلار در دنیا تولید می شود.

کشورهای چین، اندونزی، هندوستان، بنگلادش، ویتنام و تایلند، با بالاترین تولید، جزو کشورهای توسعه یافته در این صنعت بشمار می روند. کشور ما علیرغم پتانسیل های کم نظیری که دارد فقط حدود ۵۰۰ هزار تن آبزی پرورشی تولید می کند؛توسعه صنعت میگو، ماهیان دریایی، ماهیان خاویاری و ماهیان زینتی نه تنها به تکنیکهای نوین نیازمند است بلکه این صنعت بطور ۱۰۰ درصد به آرتمیا وابسته است.

بنیانگذار پژوهشکده آرتمیا و آبزی پروری در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه متاسفانه دریاچه ارومیه که زمانی بزرگترین منبع تولید آرتمیا در دنیا بود طی ۲۵ سال گذشته با بحران بی‌سابقه ای مواجه بوده و تولید آرتمیا در آن متوقف شده است، لذا این صنعت ارزآور و اشتغالزا برای تامین آرتمیای مورد نیاز خود به خارج از کشور وابسته است و ادامه این وابستگی می تواندعواقبی برای این صنعت ببار آورد، افزود: رشد سریع صنعت آبزی پروری در بسیاری از کشورهای دنیا از یک طرف و خشک شدن تعدادی از زیستگاه‌های طبیعی آرتمیا نظیر دریاچه ارومیه از طرف دیگر، باعث شده سازمان خوارو بار ملل متحد برای تامین نیاز آرتمیا مورد نیاز صنعت‌ آبزی‌پروری ابراز نگرانی کرده و در این راستا طی جلسات متعدد به دنبال آلترناتیوهای قابل دسترس باشد.

برای این منظور با حمایت و مشارکت متخصصین برجسته آرتمیا، کنسرسیوم بین‌المللی پرورش آرتمیا را ایجاد کرد و برای جبران کاهش تولید آرتمیا از دریاچه‌های شور طبیعی، پرورش آرتمیا در استخرهای خاکی را در برنامه‌های خود قرار داده است.

ناصر آق ادامه داد: در حال حاضر ۴۶ کشور دنیا از جمله ایران جزو این کنسرسیوم هستند و متخصصین و محققین آرتمیا از ۹ کشور دنیا اعضای هیات امنای آنرا تشکیل می دهند. کنسرسیوم بین المللی پرورش آرتمیا، ضمن تشویق کشورهای دارای منابع آب شور برای پرورش آرتمیا، از پروژه های تولید آرتمیا حمایت های علمی و فنی می کند.

وی با اشاره به تلاش ۲۰ سال گذشته در استانهای سیستان و بلوچستان، هرمزگان، بوشهر، خوزستان، آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی، برای اجرای پروژه پرورش آرتمیا با استفاده از آبهای شور دریا و یا آبهای شور نامتعارف نظیر پساب آب شیرین کن ها، آبهای شور زیرزمینی، پساب تصفیه خانه های شهری و زه کش های کشاورزی و عدم حمایت مسئولین در این راستا، افزود: متاسفانه این عدم حمایت می تواند صنعت آبزی‌پروری کشور را برای همیشه به خارج وابسته کند ولی این وابستگی می‌تواند بسیار خطرناک باشد. چون در آینده نزدیک مصرف جهانی آرتمیا از تولید آن فراتر خواهد رفت و قیمت سیست آرتمیا افزایش چشمگیری خواهد یافت و صنعت آبزی پروری کشور با بحران بزرگی مواجه خواهد شد.

این استاد دانشگاه ارومیه، با بیان اینکه ما جزو معدود کشورهای دنیا هستیم که دانش فنی‌وتوانایی تولید بهترین کیفیت آرتمیا را داریم، اظهار کرد: پرورش آرتمیا در زمین‌های شور غیرقابل کشت و زرع، با استفاده از آب دریا و پساب آب شیرین کن‌ها نه فقط نیاز صنعت آبزی پروری را تامین خواهد کرد بلکه تولید آرتمیا به عنوان یک محصول شیلاتی از سودآوری بیشتری نسبت به سایر آبزیان پرورشی برخوردار است.

وی با کشورهای عربی منطقه با احداث بزرگترین تاسیسات آب شیرین کن در دنیا، روزانه ده‌ها میلیون مترمکعب آب شیرین از آب خلیج فارس و دریای عمان تولید می کنند و بدین‌ وسیله توانسته‌اند ضمن تامین نیازهای شرب، صنعت و کشاورزی، فعالیهای شیلاتی را نیز توسعه دهند، اظهار کرد: مرز دریایی ایران در جنوب کشور حدود ۱۵۰۰ کیلومتر طول دارد و جزو بهترین مناطق دنیا برای تولید انواع آبزیان دریایی منجمله آرتمیاست.

این بنیانگذار پژوهشکده آرتمیا و آبزی‌پروری با اشاره به اینکه در سیستم‌های پرورشی برای تغذیه آرتمیا از جلبک‌های تک سلولی و پسماندهای کشاورزی استفاده می‌شود، تصریح کرد: جلبک‌های تک سلولی نیز از طریق کوددهی آب دریا تولید می‌شود. بدینوسیله می‌توان پساب و پسماند را به ثروت تبدیل کرد چون با استفاده از این دو محصول که ضایعات دو صنعت مختلف هستند می‌توان محصولی بسیار با ارزش تولید کرد. بطوریکه در یک مزرعه ۵۰۰ هکتاری سالانه می‌توان حدود ۵۰ تن سیست و ۲۰۰ تن بیومس مرغوب آرتمیا به ارزش حدود هفت میلیون دلار تولید کرد در حالیکه کل هزینه‌های جاری سالانه آن کمتر از یک میلیون دلار می شود.

آق با بیان اینکه در یک مزرعه ۱۰۰ هکتاری آرتمیا می‌توان سالانه تا دو میلیون دلار محصول تولید کرد، ادامه داد: ما می‌توانیم با ایجاد یک مزرعه ۵۰۰ هکتاری کل نیاز کشور را تامین کرده و باعث خودکفایی این صنعت شویم.

این متخصص آرتمیا افزود: توسعه پروژه‌های پرورش آرتمیا به عنوان یک محصول شیلاتی بسیار با ارزش می‌تواند در کنار سایر محصولات شیلاتی کشور، باعث ایجاد اشتغال برای صدها جوان شده و سالانه میلیون‌ها دلار ارز به کشور جذب کند.

انتهای پیام