به نقل از «ایسکانیوز»

جلوه‌هایی از سبک زندگی حضرت علی (ع) / چگونه می‌توان علوی زندگی کرد؟

تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۷۶۰۸۹

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) از آن نظر یک الگوی کامل است که معصوم است. دست پرورده وحی و رسالت است و در تمام صفات ارزنده الهی گوی سبقت را از همگان ربوده، جامع اضداد است و در تمام جوانب زندگی فردی و اجتماعی، مادی و معنوی، نمونه و آینه تمام نمای اسلام است. در این مطلب به «سیره عملی امام علی (علیه السلام) » و  نمونه هایی از آن اشاره می شود:

اول: عبادت امام

1- عبادت در کودکی:

همه مردم می دیدند که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ، حضرت خدیجه (س) و کودکی به نام علی (علیه السلام) وارد خانه خدا می شوند و نماز می گزارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امام (علیه السلام) خود فرمود: «من با پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) پیش از همه انسان ها نماز خواندم. در حالی که هفت ساله بودم من اول کسی هستم که با پیامبر نماز گزاردم.

حتی آن زمان که پیامبر (صلی الله علیه و آله) برای عبادت به غار «حراء» می رفت، علی (علیه السلام) را نیز همراه خود می برد. وقتی که جبرئیل برای نخستین بار در همان غار بر حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) نازل شد و آن حضرت را به پیامبری بشارت داد علی (علیه السلام) در کنار آن بزرگوار بود.

2- مدهوش در عبادت:

ابو درداء به نقل عروه بن زبیر در مسجد مدینه خطاب به مردم گفت: آیا می دانید پارساترین مردم کیست؟ گفتند: شما بگویید.

پاسخ داد: امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) و آنگاه خاطره ای نقل کرد که: ما و تعدادی از کارگزاران با علی(علیه السلام) در یکی از باغ های مدینه کار می کردیم، به هنگام عبادت، علی(علیه السلام) را دیدم که از ما فاصله گرفت و در لابه لای درختان ناپیدا شد. با خود گفتم شاید به منزل رفته است. چیزی نگذشت که صدای حزن آور علی (علیه السلام) را در عبادت شنیدم که با خدا راز و نیاز می کرد.

آرام آرام خود را به علی (علیه السلام) رساندم، دیدم در گوشه ای بی حرکت افتاده و آن قدر گریه کرده که بدن او بی حرکت شده است. با خود گفتم: شاید از خستگی کار و شب زنده داری به خواب رفته باشد، کمی صبر کردم. خواستم او را بیدار کنم هرچه تکانش دادم بیدار نشد، خواستم او را بنشانم نتوانستم. با گریه گفتم: انالله و انا الیه راجعون.

فوراً به منزل فاطمه (سلام الله علیها) رفتم و گریان و شتاب زده خبر را گرفتم. حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمود:

«ابودرداء به خدا علی (علیه السلام) مانند همیشه در عبادت از خوف خدا بی هوش شده است»

آب بردم و به صورت امام (علیه السلام) پاشیدم، به هوش آمد. وقتی مرا گریان دید، فرمود:

«در قیامت که مرا برای حساب فرا می خوانند چگونه خواهی دید» ابودرداء گوید: به خدا سوگند که این حالت را در هیچ کدام از یاران رسول خدا(صلی الله علیه و آله) ندیدم.

3- مشاهده معبود:

مولا علی (علیه السلام) فرمود: «ما کنت أعبد ربا لم أره» من آن نیستم که خدایی را که با چشم جان و باطن ندیده ام عبادت کنم!

در عبادت مولای متقیان همین بس که «بیرون آوردن تیر از پای مبارکش را در حالت معنوی عبادت متوجه نمی شود»

دوم: شجاعت و ایثارگری

شجاعت و ایثارگری، یکی از صفات بارز و مثال زدنی مولای متقیان علی(علیه السلام) است. شجاعتی که در جهت پیشبرد اهداف الهی و به ثمر رساندن مقاصد اسلام بود. شجاعتی که یاد دلاوران روزگار را از دلهای مردم برد و نام دلیرانی را که بعدها آمدند، بکلی از خاطره ها زدود.

1- شجاعت و چالاکی در کودکی

نوشته اند:
درکودکی با هریک از هم سالان خود کشتی می گرفت آنها را بر زمین می کوبید. چنان سریع می دوید که درحال دویدن به اسبهای تندرو می رسید و بر آنها سوار می شد.

امام(علیه السلام) خود فرمود: «من درکودکی، بزرگان و شجاعان عرب را به خاک افکندم و شاخه های بلند درخت قبیله ربیعه و مضر را درهم شکستم.»

2- شهامت علی(علیه السلام) در نوجوانی

یکی از القاب علی(علیه السلام) «قضم» است، هشام از امام صادق(علیه السلام) پرسید: چرا به علی(علیه السلام) این لقب را دادند؟ آنحضرت درپاسخ فرمود: «درآغاز بعثت، مشرکان به کودکان گفته بودند که به طرف پیامبر(صلی الله علیه و آله) سنگ بیندازند و آنحضرت هرگاه از خانه بیرون می آمد، کودکان به طرف او سنگ و خاک می ریختند، پیامبر(صلی الله علیه و آله) این جریان را به علی(علیه السلام) (که آن وقت نوجوانی بود) گفت. علی(علیه السلام) عرض کرد: پدر و مادرم به فدایت، هرگاه از خانه بیرون آمدی مرا نیز خبر کن که همراه تو بیرون آیم. تا اینکه روز بعد پیامبر(صلی الله علیه و آله) همراه علی(علیه السلام) از خانه بیرون آمدند، کودکان مانند عادت هر روزه به سوی پیامبر(صلی الله علیه و آله) سنگپرانی کردند. دراین وقت علی(علیه السلام) به آنها حمله کرد و آنها را می گرفت و به صورت و بینی و گوش آنها می زد، کودکان با گریه نزد پدران خود می رفتند و گریه کنان می گفتند: «قضمنا علی قضمنا علی» (علی ما را کوبید علی ما را زد) از این رو، پس از این واقعه به آن حضرت قضم گفتند.

3- شجاعت بی همانند امام (علیه السلام)

شجاعت و قدرت بازو و قوام و قدرت روحی امام(علیه السلام) را با هیچ کس و با هیچ قدرتی نمی توان مقایسه کرد.

کسی که درکودکی و نوجوانی سر سرکشان و دلاوران را به خاک مالید، کسی که صخره سنگ بزرگی را که همه سپاهیان از کندن آن عاجز بودند، از جای کند تا آب روان را همه بنوشند؛ کسی که تمام زخم های دشمن را از روبرو تحمل کرده و هرگز پشت به دشمن نکرده است؛ و کسی که پیامبر اکرم به او فرمود:

اگر مردم شرق و غرب دربرابر علی(علیه السلام) بایستند، برهمه آنها غلبه می کند.

و خود فرمود: «سوگند به خدا اگر تمامی عرب رو در روی من قرارگیرند، فرارنمی کنم.»

و در بزرگ ورودی خیبر را که دهها نفر آن را باز و بسته می کردند با دست یداللهی خود از جای کند و بر روی خندقی قرارداد که سربازان اسلام از آن عبور کنند و خود فرمود: «سوگند به خدا من اگر دشمنان را درحالی ملاقات کنم که تمام روی زمین را پرکرده باشند، باکی ندارم و وحشتی نخواهم کرد.»

4- امام در میدان های کارزار:

امام علی(علیه السلام) درجنگها درخط مقدم شرکت می کرد و زره می پوشید و خود را به قلب سپاه دشمن می زد و چنان حملات شدیدی انجام می داد که دشمن چون روباه درمقابلش می گریختند. نوشته اند درجریان جنگ با شورشیان بصره چند بار شمشیر امام (علیه السلام) خم شد و برای اصلاح به خیمه برگشت.

کسی که اینطور خط شکن جبهه هاست و خود را درتمام جنگ ها درقلب سپاه دشمن فرو می برد. طبیعی است که باید زخم های فراوانی برتن داشته باشد.

اما دو نکته درباره جراحات بدن مولا علی (علیه السلام) وجود داشت:

الف) همه زخمها درقسمت جلوی بدن او وجود داشت

ب) زخم ها، فراوان و عمیق بود. این بدان جهت بود که امام به دشمن پشت نمی کرد و همواره درحالت پیش روی و خط شکنی و دفاع بود. نوشته اند زره امام تنها قسمت جلوی بدن را می پوشاند، زیرا نیازی نداشت تا پشت سر را حفظ کند.

5- پرچمدار رسول الله:

مولا علی (علیه السلام) درتمام جنگ همراه پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) بود و پرچم رسول الله درموارد بسیاری بدست علی (علیه السلام) بود و درروز بدرهم دردست او قرار داشت. و چون «مصعب بن عمیر» در روز احد که پرچم پیامبر را به دست خویش داشت کشته شد، رسول الله آن را به دست علی (علیه السلام) داد. علی (علیه السلام) شاهد جنگ بدربود و درآن شرکت کرد، درحالی که بیش از ۲۰ سال نداشت (قول ابن سراج).

6- امام (علیه السلام) و شمشیر پیامبر (صلی الله علیه و آله) :

درجنگ احد بود که پیامبر اکرم و مولاعلی (علیه السلام) و یکی ازاصحاب درصحنه مانده بودند علی (علیه السلام) دربرابر حمله های دسته جمعی دشمن می ایستاد و آنها را پراکنده می کرد. بسیاری از افراد دشمن را کشت، دراین میان شمشیرش شکسته شد.

پیامبراکرم شمشیر خود را که ذوالفقار نام داشت، به مولا علی (علیه السلام) داد، امام علی(علیه السلام) پیاپی بدون وقفه، با شمشیر از حملات دشمن جلوگیری می کرد، سراسر بدنش مجروح شده بود و شناخته نمی شد جبرئیل برپیامبر(صلی الله علیه و آله) نازل شد و گفت:

«ای محمد (صلی الله علیه و آله) ! برادری و فداکاری.یعنی این!»

پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود:

«انه منی و أنامنه» علی از من است ومن از او هستم جبرئیل گفت:«و من از شما هستم» وحاضران زمزمه ای از طرف آسمان شنیدند که می گفت: «لاسیف الاذوالفقار، ولافتی! الاعلی: شمشیری جز ذوالفقار نیست. وجوانمردی مانند علی (علیه السلام) وجود ندارد..»

آری فداکاری مولای متقیان آنچنان شکوهمند بود، که پیامبر(صلی الله علیه و آله) افتخار می کرد که علی (علیه السلام) ازاو است، وجبرئیل بزرگترین فرشته مقرب درگاه خدا، آرزو می نمود که ازپیامبر(صلی الله علیه و آله) و از علی(علیه السلام) باشد، یعنی دارای چنان فضائلی گردد که پیامبر (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) دارای آن بودند.

سوم: کار و کشاورزی امام (علیه السلام)

امامی که عبادت وراز و نیاز شبانه اش با خدا و شجاعت وجنگ آوریش نظیر نداشت. درکار و تولید و سازندگی نیز یگانه دوران بود. از دسترنج خود می خورد و با کار و عرق جبین، خانواده اش را اداره می کرد و آن را عبادت خدا می دانست و بیکاری و فقر و درنتیجه دست سؤال به سوی این و آن درازکردن را ازصفات زشت و پرنکبت می دانست.

1- آبیاری باغ های مدینه

روزی به خانه آمد و ازفاطمه (س) پرسید، غذایی داریم؟ پاسخ شنید که درمنزل چند روزی غذای کافی نیست. امام سطل آبی گرفت و بیرون رفت وآبیاری یکی ازنخلستانهای اطراف «قبا» را به عهده گرفت و شب تا صبح مشغول آبیاری شد.[۱۱]

2-کارگری امام (علیه السلام)

روزی شرایط مادی زندگی برعلی (علیه السلام) به قدری تنگ شد که دچار گرسنگی شدید گردید. از خانه به جستجوی کار،بیرون آمد اما درمدینه کاری پیدا نکرد. تصمیم گرفت به حوالی مدینه برود تا شاید درآنجا کارپیدا شود. به آنجا رفت ناگاه دید زنی خاک را غربال کرده و منتظر کارگری است تا آب بیاورد و آن را گل نماید.

حضرت علی(علیه السلام) با او صحبت کرد. دریافت که او درانتظار کارگر بوده است. پس از توافق درمورد دستمزد مشغول آب کشیدن از چاه و آماده کردن گل برای ساختمان شد و درپایان کار مزد خود را که مقداری خرما بود از آن زن گرفت و به مدینه بازگشت. وقتی به محضر رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) رسید، ماجرا را بیان نمود.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) با هم نشستند و از آن خرماها خوردند و گرسنگی آن روزشان برطرف گردید.

3- تشویق به کار:

امام به بی نیازی و خودکفایی بسیار توجه داشت و همگان را برای بی نیاز شدن، به کار و تولید تشویق می کرد و خود آنقدر کار می کرد که در دستانش پینه و آبله وجود داشت.

در حدیثی فرمود: تجارت کنید و به کار و تولید روی بیاورید تا از آنچه در دست دیگران است بی نیاز شوید.

چهارم: سخاوت و دست کرم امام(علیه السلام)

مولا علی(علیه السلام) هم در گفتار و هم در متن زندگی و رفتار خود، به سخاوت و بذل و بخشش در راه حق، اهمیت بسیار می داد.

او، همان مقدار که به تأمین زندگی خانواده خود می اندیشید، برای رفع نیاز نیازمندان و سیر کردن گرسنگان نیز تلاش می کرد و در کنار خودکفایی و فراهم آوردن وسایل رفاهی برای زن و فرزندان خویش، شب و روز برای رفع نیازمندی های تهی دستان جامعه به کار و تولید می اندیشید.

1- بخشش از درآمد باغ ها:

امام علی(علیه السلام) با کار و تلاش شبانه روزی، باغ های زیادی بوجود می آورد و سپس آنها را می فروخت و پول آن را بین مستمندان تقسیم می کرد. شعبی می گوید: روزی که امام یکی از باغ ها را فروخت و طلا و نقره را روی هم انباشت. مستمندان زیادی را دیدم که اجتماع کرده و امام(علیه السلام) همه طلا و نقره ها را به آنها بخشید و خود دست خالی به منزل باز گشت. البته این نکته را هم باید توجه داشت که امام ضمن بخشش به مستمندان، زندگی زنان و فرزندان خود را نیز تأمین می فرمود، و باغ های منطقه «ینبع» را وقف اهل و عیال خود کرد و به کسی نبخشید تا آنها کاملا تأمین شده و سربار جامعه نباشند.

2- بخشیدن انگشتر در حال رکوع:

عده ای از مسیحیان خدمت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) رسیدند. یهودیان حاضر در جلسه پرسیدند: هر پیامبری وصی و جانشینی دارد. اگر شما پیامبر خدایید وصی و جانشین شما چه کسی است؟جبرئیل آمد و آیه «و یعطون الزکاه و هم راکعون» را بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) تلاوت کرد (کسی که در حال رکوع صدقه می دهد.

مطلب برای حاضران روشن نبود. از این رو همراه پیامبر برخاستند و وارد مسجد شدند. فقیری را دیدند که از مسجد خارج می شود، پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: «کسی به تو کمکی نکرد؟» گفت: چرا آن مرد که نماز می خواند وقتی صدای مرا شنید که از مردم کمک می خواهم اشاره کرد، به سوی او رفتم و در حالی که در رکوع بود انگشتری را به من بخشید.

رسول خدا با شگفتی تکبیر گفت و اصحاب هم تکبیر گفتند.

پیامبر به مسیحیان و یهودیان رو کرد و فرمود: «علی(علیه السلام) که در حال رکوع صدقه می دهد وصی و جانشین من است»

3- بخشیدن غذای مورد احتیاج به فقیر:

امام حسن و امام حسین مریض شدند. علی و فاطمه«علیهما السلام» نذر کردند سه روز روزه بگیرند. در منزل نیز غذای کافی نبود، علی(علیه السلام) از شمعون یهودی مقداری پشم گرفت تا تبدیل به نخ کرده در قبال آن جو و گندم دریافت کند. گندم و آرد تهیه شد و ۵ قرص نان پخته و سفره افطار آماده گردید فضه نیز در روزه گرفتن شرکت کرده بود، تا خواستند افطار کنند، فقیری در را کوبید و تقاضای غذا کرد.

علی(علیه السلام) غذای خود را داد، حضرت زهرا، و فرزندان بزرگوار و فضه نیز غذای خود را به فقیر بخشیدند. این حرکت ایثارگرانه تا سه روز تکرار شد به طوری که بدن بچه ها از گرسنگی می لرزید و چشم های حضرت زهرا(سلام الله علیها) در کاسه سرش فرو رفته بود، وقتی پیامبر(صلی الله علیه و آله) متوجه شد ناراحت گردید. جبرئیل آمد و بشارت داد: یا رسول الله! سوره «هل أتی» به عنوان پاداش برای این خانواده نازل شد.

4- بخشیدن همه دارایی ها به مستمندان:

روزی حضرت زهرا(سلام الله علیها) خدمت پیامبر(صلی الله علیه و آله) رسید و پس از سلام و احوالپرسی از علی(علیه السلام) پرسید. حضرت زهرا فرمود: ای پیامبر(صلی الله علیه و آله) علی(علیه السلام) از غذا چیزی در خانه باقی نمی گذارد، هرچه دارد، به تهی دستان می بخشد.

احمد بن حنبل در فضائل آورده که محصول زراعت علی(علیه السلام) چهل هزار دینار بود که آن را صدقه مستمندان ساخت

5-عید ضعیفان و مسکینان:

از ابوهریره روایت شده که گفت: روز عید بود، ضعیفان و مسکینان بر در خانه امام(علیه السلام) گرد آمده بودند. مولا علی(علیه السلام) دستور داد که در بیت المال را بگشایند و سیصد هزار درهم به فقرا انفاق کنند. چون «ابوموسی» فرمان امام را به اجراگذاشت و آن حضرت از مراسم به خانه بازگشت؛ من وارد شدم، دیدم چند قرص نان جو بی روغن آوردند، به امام گفتم: اگر می فرمودی از آن مال یک درهم را روغن می خریدم چه می شد؟امام فرمود:

ای ابوهریره! می خواهی مرا در روز محشر شرمنده گردانی…

6- انفاق علی(علیه السلام) به اعتراف دشمنان:

انفاق بسیار و بخشش بی حساب او آنچنان زیاد بود که سرسخت ترین دشمنان او (معاویه) نیز اعتراف داشت. با این که وی همواره در جهت مشوش ساختن چهره امام در کار دروغ سازی و افترا زدن بود، با این حال او نمی توانست فضیلت جود و سخای آن حضرت را انکار کند.

مردی بنام «مخفی بن ابی مخفی ضبی» روزی به معاویه گفت: من از پیش بخیل ترین مردم آمده ام. معاویه بن ابی سفیان گفت: «وای بر تو چگونه می گویی او بخیل ترین مردم است، حال آن که اگر او خانه ای از طلا داشته باشد و خانه ای از کاه، طلای خود را پیش از کاه انفاق خواهد کرد.

7-تهیه مسکن برای مستمندان:

امام علی(علیه السلام) با کار و تلاش فراوان و تولید مناسب، نیاز نیازمندان مدینه را برطرف می فرمود و سالانه چهل هزار دینار درآمد باغ های او بود که در راه خدا به مستمندان می بخشید یا در ازدواج جوانان و ترغیبشان به ازدواج و یا تهیه مسکن برای مستمندان استفاده می کرد.

در تاریخ نوشته شده که امام خانه هایی می ساخت و در اختیار مستمندان قرار می داد بعنوان مثال، امام(علیه السلام) در محله «بنی زریق» مدینه چند خانه ساخت و آنها را به خاله های خود بخشید با این شرط که پس از آنان وقف مستمندان باشد.

چگونه می‌توان علوی زندگی کرد؟

نام علی (ع)  زنده است و الگوپذیری از نخستین امام شیعیان ممکن. مردی که در شب‌های کوفه مهربان و افتاده به خانه فقرا می‌رفت و به آن‌ها غذا می‌داد، در روزهای نبرد با دشمن به میدان جهاد می‌رفت و سرسخت‌ترین جنگجویان مانند عمر بن عبدود را به درک واصل می‌کرد. بی تردید چنین شخصیت بزرگی می‌تواند الگوی انسان در طول تاریخ باشد.

حجت الاسلام و المسلمین محمد سعیدی کارشناس مذهبی و پژوهشگر دینی در این باره می‌گوید:  برخی سوال می‌کنند که من چگونه می‌توانم امام علی (ع) را برای خود الگو قرار دهم؟ در پاسخ این پرسش‌ می‌گوییم، حرف امام کهنه نمی‌شود و از بین نمی‌رود. اگر هزار سال هم بگذرد، حرف امام تازه و قابل پذیرش است.

خداوند در قرآن کریم می‌فرمایند قُلْ إِن کُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللّهُ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ بگو اگر خدا را دوست دارید، از من تبعیت کنید. این دستوری است که قرآن به پیامبر می‌دهد و می‌گوید آن را به مسلمانان بگو. شاید اگر این آیه را جلوی چشممان بگذاریم و هر روز به آن نگاه کنیم، بسیاری از مسائل برایمان روشن می‌شود. اگر ادعای دوستیمان می‌شود، باید تبعیت محض داشته باشیم و گرنه دوستی در حد ادعا باقی می‌ماند. عبارت یُحْبِبْکُمُ اللّهُ در آیه بالا نشان می‌دهد که اگر شما خدا را دوست داشته باشید، خدا هم شما را دوست دارد. گاهی من کسی را دوست دارم، اما نمی‌دانم باید چکار کنم. گاهی من کسی را دوست دارم و می‌دانم، چه به او هدیه دهم. شناخت نسبت به امام در مرحله اول و شناخت نسبت به خود در مرحله دوم باعث می‌شود، انسان عملکرد خوبی داشته باشد.

شاخصه‌های زندگی علی (ع) که باید الگوی ما باشند

حجت الاسلام والمسلمین فیض آبادی هم به خبرنگار ما می گوید: شاخص‌های مهم زندگی امام علی که خداوند در قرآن به آن اشاره کرده و ما باید الگوی خویش قرار دهیم، عبارتند از: انفاق از چیزهایی که دوست دارید، کمک کردن به همگان، اخلاص در عمل و رافت در حق بندگان.

قله درخشان حکمرانی علوی

امام علی (ع) نه فقط در عرصه زندگی شخصی و عمومی، بلکه در عدالت ورزی و شیوه حکومت داری هم خاص بود. رهبر معظم انقلاب در سخننرانی های متعدد خود درباره ایشان مواردی را از نوع حکمرانی علوی مطرح کرده اند که در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود:

«اسلام برای سعادت بشریّت، مدیریّتی از نوع مدیریّت امیرالمؤمنین را لازم میداند.» «مشکل امروز بشریّت، فقدان عدالت و اسلام و حکومت علوی و روش و منهاج امیرالمؤمنین (ع) است.» «وظیفه‌ی ما این است، به سمت قلّه حرکت کنیم. همین صفات امیرالمؤمنین را [در نظر]بگیرید، به‌قدر وسعمان، به‌قدر توانمان در این جهت حرکت کنیم.» چراکه «حکومت علوی بشر را به عدالت، آرامش، ایمان به معنویت، صفا و برادری، صلح و دوستیِ حقیقی میرساند.»

از اقامه دین تا محوریت عدالت

الگوی حکومت علوی دارای شاخص‌هایی است. «پایبندیِ کامل به دین خدا و اصرار بر اقامه دین الهی. این شاخصه اوّل است. هر حکومتی که اساس کارش بر اقامه دین خدا نباشد، علوی نیست.» در مرتبه‌ی بعد «خصوصیت دوم و شاخصه دومِ حکومت امیرالمؤمنین عدالت است؛ عدالتِ مطلق. یعنی هیچ مصلحت شخصی و هیچ سیاست مربوط به شخص خود را بر عدالت مقدّم نمیکند.» «در زندگی جمعی و حکومتی امیرالمؤمنین، نقطه‌ی بارزتر از همه چیز «عدالت» است... ملاحظه‌ی عدالت، اجر نهادن به عدالت و عمل کردن به آنچه مقتضای عدالت است، وظیفه‌ی ما است و باید شاخصه‌ی نظام اسلامی به حساب آید.» «این آن برجسته‌ترین مسئله در زندگی حکومتی امیرالمؤمنین (ع) بود.» و در این زمینه دفاع از مظلوم و مبارزه با ظالم یک محور مهم محسوب می‌شود: «حکومت امیرالمؤمنین در زمینه‌ی اقامه‌ی عدل، حمایت از مظلوم، مواجهه‌ی با ظالم و طرفداری از حق در همه‌ی شرایط، الگویی است که باید از آن تبعیّت شود.»

انتهای پیام/

صفیه رجایی هرندی کد خبر: 1129961 برچسب‌ها اخبار روز

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: اخبار روز پیامبر صلی الله علیه و آله امام علی علیه السلام امام علیه السلام سلام الله علیها ت امیرالمؤمنین کار و تولید امام علی ع رسول الله خود فرمود حضرت زهرا رسول خدا مولا علی آن حضرت باغ ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۷۶۰۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیام های تسلیت در پی درگذشت همسر شهید آیت الله سید مصطفی خمینی

به گزارش جماران؛ پیام های تسلیت در پی درگذشت همسر شهید آیت الله سید مصطفی خمینی، عروس امام راحل مرحومه معصومه حائری یزدی در پی می آید:

 

تسلیت سید محمد خاتمی به سید حسین خمینی در پی درگذشت همسر شهید آیت‌الله سیدمصطفی خمینی

 به گزارش جماران؛ حجت الاسلام و المسلمین سید محمد خاتمی در پیامی درگذشت همسر مکرّمه آیت الله شهید حاج سید مصطفی خمینی، سرکار حاجیه خانم معصومه حائری یزدی را به فرزند ایشان آیت الله سید حسین خمینی تسلیت گفت.

 متن پیام سید محمد خاتمی بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آیت الله حاج سید حسین خمینی

با درود به روان تابناک دو آیت حق حضرت شیخ مرتضی حائری و حضرت سید مصطفی خمینی، درگذشت بانوی با فضلیت سرکار معصومه خانم حائری مادر گرانقدرتان را که واسطه العقد مبارک میان دو بیت شریف حائری و خمینی بود صمیمانه به جنابعالی، سرکار خواهر بزرگوارتان و همه بستگان داغدار تسلیت می گویم و از پیشگاه حضرت حق جل و علا برای این فقیده سعیده آمرزش و رحمت الهی و برای بازماندگان معزز صبر و اجر و سلامتی مسالت می کنم.

با احترام

سید محمد خاتمی

۱۴۰۳/۲/۶

***

تسلیت اخوان انصاری در پی درگذشت همسر شهید آیت‌الله سیدمصطفی خمینی

 به گزارش جماران؛ متن پیام محمد علی انصاری، مجید انصاری و حمید انصاری در پی درگذشت همسر مکرّمه آیت الله شهید حاج سید مصطفی خمینی، سرکار حاجیه خانم معصومه حائری یزدی بدین شرح است:

انّا لله و انّا الیه راجعون

بیت شریف و مکرّم حضرت امام خمینی  (رضوان الله علیه)

و بیت معزز و محترم آیت الله شهید حاج آقا مصطفی خمینی  (اعلی الله مقامه)

ضایعه رحلت همسر مکرّمه آیت الله شهید حاج سید مصطفی خمینی، سرکار حاجیه خانم معصومه حائری یزدی موجب نهایت تأثر و اندوه عموم علاقمندان این خاندان شریف و پیروان حضرت امام خمینی (س) گردید.

بانوی فاضله و پرهیزکار و فرزند آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری و نوه حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، موسس حوزه علمیه قم، علاوه بر مراتب فضل و کمالات مکتسبه شخصیه و افزون بر شرافت نسبی و سببی وابستگی به بیوت شریف آیات عظام: حائری یزدی، حجت کوه کمره ای و خمینی، شخصا نیز در مسیر مبارزات آزادیبخش ملت ایران و نهضت امام خمینی بهره مند از فیوضات معنوی فراوانی در همراهی با کاروانسالاران انقلاب اسلامی بوده است.

تحمل رنجهای دوران مبارزه در خاندان امام خمینی و تحمل توأم با نهایت شکیبائی در دشواریهای فراوان زندگی در غربت و هجرتهای مکرر؛ گذر صبورانه از دوران همراهی در تبعید 14 ساله همسر و فرزندان؛ تحمل داغ التیام ناپذیر شهادت همسر در عنفوان جوانی؛ آنهم عزیزی چونان آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی که حقیقتا امید آینده امام و انقلاب و حوزه های علمیه بود ؛ و پس از آن نیز، تحمل قریب پنجاه سال رنج تنهایی و صبوری  بی آنکه حتی یک بار در تمام این دوران لب به شکوه گشوده باشد و یا آنکه به واسطه جایگاه ممتازی که در مسیر افتخار آمیز زندگی دشوار خویش داشته است اندک امتیازی از نام و نشان طلب کرده باشد، اینها و روشن بینی در مسائل اجتماعی و بزرگ منشی و مناعت طبع از  دیگر خصلتهای ارزنده اخلاقی حیات طیبه این بانوی فداکار است.

به سهم خویش، فقدان این بانوی محنت کشیده انقلاب از خاندان حائری بزرگ و خمینی کبیر را به عموم بستگان محترم آن مرحومه، به ویژه به اعضای بیت شریف ایشان و بیوت وابسته به حضرت امام خمینی و خاصتا به فرزندان داغدیده ایشان جناب حجت الاسلام و المسلمین سید حسین خمینی دامت افاضاته و دختر گرامیشان تسلیت می گوئیم.

محمد علی انصاری؛ مجید انصاری؛ حمید انصاری

***

تسلیت رئیسی در پی درگذشت همسر شهید آیت‌الله سیدمصطفی خمینی

متن پیام رئیس جمهور به شرح زیر است؛

بسم الله الرحمن الرحیم

انا لله و انا الیه راجعون

درگذشت مرحومه حاجیه خانم معصومه حائری، فرزند گرامی آیت‌الله شیخ مرتضی حائری و همسر بزرگوار شهید گرانقدر آیت‌الله سیدمصطفی خمینی، موجب تاثر و اندوه خاطر شد.

اینجانب با ابراز همدردی، این ضایعه را به بیت محترم امام (ره) و خاندان معزز این بانوی مومنه تسلیت می‌گویم و از درگاه خداوند متعال برای ایشان که تا آخر عمر با صبوری و اخلاص آرمان‌های والای همسر شهیدش را پاس داشت، علو درجات و همجواری با اولیای الهی و برای عموم بازماندگان صبر و سلامتی مسئلت دارم.

سید ابراهیم رئیسی

رئیس جمهوری اسلامی ایران

***

پیام تسلیت هادی سروش

بسمه تعالی 

جناب آیت الله آقای حاج سید حسن خمینی (دام بقائه)

در گذشت مخدره مومنه حاجیه خانم معصومه حائری یزدی، عروس بزرگ حضرت امام راحل عظیم الشان و همسر عموی گرامی تان مرحوم آیت الله حاج سیدمصطفی خمینی را تسلیت عرض میکنم.

صحیفه عمر آن بانوی جلیله که مفتخر به فرزندی مرحوم آیت‌الله شیخ مرتضی حائری بود نگارش از خطوطی دارد که نشان از تحمل سختی هایی است که در دوران نهضت و رنج و تبعید طولانی همسرش به جان خرید.

برای روح ایشان رحمت خاصه الهیه را خواستاریم .

هادی سروش

***

پیام تسلیت مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم

بسمه تعالی

انّا لله وانّا الیه راجعون

محضر بیت شریف امام خمینی(ره) و حضرت حجت الاسلام والمسلمین حاج سید حسین خمینی(زیدعزه)

ضایعه درگذشت بانوی با فضیلت و پرهیزکار، سرکار حاجیه خانم معصومه حائری، فرزند بزرگوار مرحوم آیت‌الله شیخ مرتضی حائری یزدی(ره) و همسر گرانقدر شهید آیت سید مصطفی خمینی(ره) را که سال‌ها در مسیر مبارزات ملت ایران رنج‌ها و مصائب زیادی تحمل کرد، به بیت شریف مرحوم امام خمینی(ره) و بیوت معظم آیت الله حائری یزدی و محقق داماد تسلیت می‌گوئیم.

از خداوند متعال برای آن مرحومه مغفوره حشر با حضرت زهرا سلام الله علیها و برای همه بازماندگان صبر و اجر مسالت داریم.

مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم

۱۴۰۳/۲/۶

***

پیام تسلیت سید احمد حسینی

بسم الله الرحمن الرحیم

درگذشت مرحومه سرکار خانم حائری یزدی  همسر مکرمه فرزند عالیقدر حضرت امام شهید آیت الله آقا سید مصطفی خمینی مایه تاثر فراوان گردید.

این مصیبت مولمه را به بیت مکرم حضرت امام ویاد گارگرامی آن حضرت  آیت الله سید حسن خمینی،حجت الاسلام والمسلمین حاج سید حسین خمینی فرزند بزرگوار آن بانوی مومنه وهمچنین بیت شریف مرحوم آیت الله آقای شیخ مرتضی حائری یزدی وسایر بستگان تسلیت عرض نموده،برای آن فقیده سعیده رحمت واسعه وبرای بازماندگان محترم صبری جمیل از خداوند سبحان مسالت میکنم.

سید احمد حسینی

***

پیام تسلیت دبیرکل حزب مردم سالاری

 کل نفس ذائقة الموت

ضایعه درگذشت بانوی با فضیلت و مومنه،حاجیه خانم معصومه حائری، فرزند بزرگوار مرحوم آیت‌الله شیخ مرتضی حائری یزدی(ره) و همسر گرانقدر شهید آیت الله سید مصطفی خمینی(ره) را که در مسیر مبارزه و انقلاب رنج‌ها و مصائب زیادی تحمل کرد، به بیت شریف مرحوم امام خمینی(ره) و جناب حجت الاسلام والمسلمین  سید حسین خمینی  و بیت معظم آیت الله حائری یزدی  تسلیت گفته و از خداوند  سبحان برای آن مرحومه مغفوره علو درجات و برای همه بازماندگان صبر و اجر مسالت دارم.

مصطفی کواکبیان   ١٤٠٢/٢/٧

 

تکمیل می شود...