۶ عفونت چشمی فاجعهبار
تاریخ انتشار: ۷ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۴۵۷۷۵۳
تصور یک زندگی عادی بدون قدرت بینایی دشوار است؛ با این حال علائمی مانند قرمزی چشم، آبریزش چشم، تاری دید و خشکی چشم اغلب به عنوان مشکلات جزئی در نظر گرفته شده و به طور جدی مورد توجه قرار نمیگیرند.
به گزارش ایسنا، در حالیکه بیشتر این علائم به خودی خود برطرف میشوند، در موارد نادر و در صورتیکه فرد برای درمان اقدام نکند ممکن است به عوارض جدی از نابینایی تا مرگ منجر شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نتایج یک بررسی نشان میدهد در حالیکه بیشتر عفونتهای چشمی خوشخیم هستند، سایر عفونتهای چشمی میتوانند با پیامدهای مخربی همراه باشند. اکثر بیماران با ترشحات چشمی، علائم بینایی یا قرمز و درد چشم به پزشک مراجعه می کنند.
کارشناسان بر این باورند که برخی از بیماریها و عفونتها ممکن است ابتدا به عنوان یک علامت چشمی ظاهر شوند، زیرا چشمها تنها اندامی در بدن هستند که عصبها و رگهای خونی را میتوان مستقیما در آن مشاهده کرد و از این رو اولین عضوی است که در شناسایی بیماری و همچنین تایید تشخیص آن کمک کند. با پیشرفت علم پزشکی، این ایده که چشمها فقط برای بینایی هستند، تغییر کرده است. برخی از بیماریهای چشم میتوانند باعث از دست دادن بینایی شوند و در برخی موارد نادر در صورت بیتوجهی یا تشخیص در مراحل پیشرفته، منجر به مرگ میشوند.
روزنامه هندوستان تایمز، در ادامه به برخی از عفونتهای چشمی اشاره کرده که در صورت عدم درمان می توانند عواقب مخربی داشته باشند:
قارچ سیاه: یک عفونت غیر معمول است که از طریق قارچ موکورالس ایجاد می شود و میزان مرگ و میر بالایی دارد. این بیماری بیشتر در بیماران دچار نقص سیستم ایمنی مانند بیماران مبتلا به دیابت کنترل نشده، سرطان، پیوند عضو، افرادی که تحت درمان استروئیدها قرار دارند و اخیرا در بیماران مبتلا به عفونت شدید کووید دیده شده است. قارچ از طریق حفره بینی به رگ های خونی نفوذ کرده و پس از گسترش به سینوسها و در نهایت مغز ممکن است به مرگ بیمار منجر شود.
آسپرژیلوزیس: این نوع عفونت نیز در بیماران دچار نقص ایمنی رخ میدهد و از حفره بینی وارد بدن شده و به دنبال آن به مغز دسترسی پیدا میکند. گسترش عامل بیماری به جمجمه میتواند منجر به آبسه مغزی، واسکولیت، ترومبوز و در نهایت ایسکمی مغزی شود که میتواند کشنده باشد.
ورم ملتحمه: ملتحمه لایه نازکی از بافت است که سفیدی چشم و داخل پلکها را میپوشاند. ورم ملتحمه را میتوان به عنوان عفونت یا التهاب ملتحمه توصیف کرد. علائم این بیماری خارش و ترشح از چشم است. ممکن است یک یا هر دو چشم فرد دچار این عارضه شود و اگر در زمان مناسب درمان نشود، میتواند جدی باشد.
بلفاریت: التهاب پلکهاست و به دلیل عفونت باکتریایی، آلرژی، گرفتگی غدد چربی در پلکها و برخی بیماریهای پوستی ایجاد میشود. ممکن است فرد متوجه علائمی مانند قرمزی و ورم پلکها، سوزش و آبریزش چشمها، پوسته پوسته شدن پوست اطراف چشم شود. بلفاریت منجر به نابینایی نمیشود، اما میتواند چندین عارضه دیگر مانند ریزش مژهها را ایجاد کند.
یووئیت: التهاب لایه میانی چشم است. این بیماری با عارضه های مختلفی مانند پسوریازیس و آرتریت روماتوئید مرتبط است. ممکن است فرد متوجه علائمی مانند تاری دید و قرمزی چشمها شود.
التهاب یا عفونت قرنیه: استفاده نادرست از لنزهای تماسی میتواند عامل عفونت باشد. استفاده از لنزها برای ساعات طولانی، تمیز نکردن آنها و نگهداری نادرست میتواند خطر ورود میکروبها به قرنیه را افزایش دهد. بیتوجهی به این عفونت و عدم درمان فوری آن میتواند منجر به زخم شدن قرنیه و از دست دادن دائمی بینایی شود.
منبع: فرارو
کلیدواژه: طرز تهیه عفونت چشمی سلامت عفونت ها پلک ها چشم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۴۵۷۷۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چطور هم وزن کم کنیم و هم از افتادگی پوست جلوگیری کنیم؟
به گزارش خبرآنلاین ،هر چند کاهش وزن تدریجی و درست اثر چندانی بر پوست شما نمیگذارد؛ اما کاهش وزن سریع قطعاً باعث افتادگی پوستتان خواهد شد، و همین مسئله برای خیلی از افرادی که روند کاهش وزن را شروع میکنند باعث اضطراب و نگرانی میشود.
بهداشت نیوز در خبری نوشت:احتمال دارد بعد از یک کاهش وزن قابلتوجه دچار افتادگی و آویزان شدن پوست شوید که مطمئناً بسیار ناخوشایند و ناراحتکننده است. این افتادگی و شلشدن پوست فقط جنبه ظاهری ندارد و چینخوردگیهای سنگین پوست که به هم سابیده میشوند میتوانند مشکلاتی مثل درد و التهاب و عفونت نیز ایجاد کنند.
پس چه باید بکنید که کاهش وزن شما این تبعات را به دنبال نداشته باشد؟ یادتان باشد که این فقط کاهش وزن نیست که بر پوست شما اثر میگذارد، بلکه سن، ژنتیک، انتخابهای سبک زندگی مثل سیگارکشیدن و ضدآفتاب نزدن و اینکه چه مدت با اضافهوزن زندگی کردهاید و چقدر وزن کم کردهاید نیز همگی میتوانند تعیین کنند با کاهش وزن دچار افتادگی پوست شوید یا نه یا چقدر درگیر این مسئله شوید. همیشه توصیه میشود زیر نظر متخصص تغذیه و مربی ورزشی و حتی شاید یک متخصص پوست و مو وزن کم کنید.
شاید دلتان بخواهد هر چه زودتر به وزن ایدهآلتان برسید؛ اما واقعیت این است که روند کاهش وزن شما باید آهسته و یکنواخت باشد و یک سال یا حتی بیشتر طول بکشد تا تدریجاً وزن کم کنید و به پوستتان آسیبی نرسد. بهطورکلی ایدهآل این است که هر شش هفته، یک کیلوگرم وزن کم کنید
آیا افتادگی پوست عوارضی دارد؟
. سابیدگی: وقتی لایههای اضافی پوست رویهم میافتند، همدیگر را میسابند و درد و خارش و بثورات ایجاد میکنند.
. عفونت: وقتی پوستهای شُل رویهم میافتند، تمیزکردن بین آنها سخت میشود. باکتریها تجمع میکنند و تکثیر میشوند و عفونت ایجاد میکنند. گاهی در صورت شدت این عارضه ممکن است عفونت وارد بدن هم بشود.
. ناراحتی حین ورزش: پوست اضافی میتواند درد و ناراحتی ایجاد کند، خصوصاً حین ورزشکردن. مطالعهای نشان داد زنانی که بعد از عمل بایپس معده دچار افتادگی پوست شده بودند، میگفتند پوست آویزانشان حین ورزش برای آنها مانع و سختی ایجاد میکند و ضمناً باعث خجالت آنها میشود.
شاید دلتان بخواهد هر چه زودتر به وزن ایدهآلتان برسید و اما واقعیت این است که روند کاهش وزن شما باید آهسته و یکنواخت باشد و یک سال یا حتی بیشتر طول بکشد تا تدریجاً وزن کم کنید و به پوستتان آسیبی نرسد. در واقع شما باید به روند کاهش وزن خود به چشم یک راهحل بلندمدت نگاه کنید نه یک راهحل فوری.
هدف این است که به پوست خود بهاندازه کافی زمان بدهید تا بهمرور خودش را با کاهش وزن تطبیق دهد. کاهش وزنی که با سرعتی بیشتر از آنچه توصیه شده روی بدهد، به کلاژن و بافتهای الاستین پوست آسیب میزند. هم کاهش وزن و هم افزایش وزن هر دو اثرات چشمگیری بر الاستین پوست میگذارند. مثلاً کسی که سالها اضافهوزن داشته بهاحتمال زیاد قابلیت ارتجاعی پوستش (الاستین) آسیب دیده است، بنابراین کاهش وزن سریع فقط شرایط پوست را بدتر میکند. کاهش وزن آهسته کمکتان میکند بیشتر چربی از دست بدهید تا عضله و در نتیجه پوست شما خودش را با این روند سازگار میکند.
ضمناً به سبک زندگیتان نیز باید توجه کنید، مثلاً بهاندازه کافی آب بنوشید، با تغذیه درست مواد مغذی به پوستتان برسانید، به طور منظم ورزش کنید، ضدآفتاب بزنید و اگر سیگار میکشید ترک کنید. اینها عادتهایی هستند که باید در تمام طول مسیر کاهش وزنتان به آنها اهمیت بدهید.
اگر اخیراً وزن زیادی کم کردهاید یا عمل بایپس معده انجام دادهاید پس حتماً درگیر شلی و افتادگی پوست هستید. اما میتوانید کارهایی انجام دهید تا ظاهر بهتری پیدا کنید. اگر دوست ندارید سراغ روشهای تهاجمی مثل جراحی زیبایی بروید و دلتان میخواهد با روشهای طبیعی افتادگی پوستتان را کاهش دهید، باید تمرینات قدرتی و عضلهساز را وارد روتین ورزشیتان کنید. همچنان بهاندازه کافی آب بنوشید و تغذیه درستی داشته باشید که شامل پروتئین و ویتامین سی و اسیدهای چرب امگا۳ و حتی مکملهای کلاژن باشد و به تقویت قابلیت ارتجاعی پوستتان و کلاً سلامت پوستتان کمک کند.
یک سری از مطالعات نشان دادهاند مصرف مکمل کلاژن خوراکی میتواند رطوبت پوست را بهتر کرده و قابلیت ارتجاعی آن را بیشتر کند و کلاژن موضعی که مستقیماً روی پوست استفاده میشود به کاهش چینوچروک و زبری پوست کمک میکند. البته برای نتیجهگیری قطعی در مورد اثر کلاژن بر افتادگی پوست بعد از کاهش وزن هنوز به تحقیقات گستردهتری نیاز است. یادآوری میکنیم که همیشه پیش از مصرف هر گونه مکملی ابتدا با پزشکتان مشورت کنید.
جلوگیری از شل شدن پوست بعد از رژیم لاغری
البته میتوانید از روشهای پزشکی غیرتهاجمی نیز کمک بگیرید، مثل سفت کردن پوست با رادیوفرکوئنسی (RF). در این شیوه با استفاده از امواج الکترومغناطیسی با فرکانس پایین، تولید کلاژن و قابلیت ارتجاعی پوست تقویت میشود.
اما این درمانها نیز اثرگذاری محدود خاص خود را دارند، مثلاً بر پوست شُل بهتر اثر میگذارند تا بر پوست آویزان. پوستی که آویزان شده ابتدا باید با عمل جراحی برداشته شود، مثلاً با روش ابدومینوپلاستی یا بادی لیفت.
اگر تصمیم گرفتید از شیوههای پزشکی برای رفع افتادگی پوستتان استفاده کنید، با بیشتر از یک جراح پلاستیک و زیبایی مشورت کنید. مدتزمان ریکاوری طولانی است و ممکن است پیامدهایی وجود داشته باشد، ضمناً شما باید یک تا دو سال بعد از کاهش وزن صبر کنید و سپس تحت جراحی قرار بگیرید.
۲۳۳۲۱۷
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900705