راهکارهای علمی محققان به متولیان برای کاهش ارتکاب سرقت در کشور
تاریخ انتشار: ۱۷ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۴۲۵۵۴
سرقت، یکی از مهمترین اعمال بزهکارانه است که عوامل زیادی در بروز آن نقش دارند. محققان کشورمان در یک مطالعه پژوهشی، این بزه را از زاویه احساس نابرابری مورد بررسی قرار داده و راهکاری برای رفع آن ارائه دادهاند.
به گزارش ایسنا، میزان اهمیت ثروت، مقام و شهرت، دستکم در بازه زمـانی ۱۳۵۳ تا ۱۳۷۴ در کشور ما به نسبت قابل توجهی افزایش داشته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گفته متخصصان، در اثر چنین باورهایی برخی سعی میکنند با اقداماتی مثل انتخاب همسری در جایگاه بالاتر، تلاش برای کسب تحصیلات بیشتر، تلاش برای تصاحب موقعیت بهتر و برخی نیز با کسب شغل بهتر، به قدرت و موقعیت قابلقبولتری در جامعه دست یابند. اما در این میان عدهای هم فقط به داشتن درآمد بیشتر فکر میکنند و شیوه به دست آوردن این درآمد چندان برایشان اهمیتی ندارد. بیشتر تبهکاران پیشازاین که وارد دنیای تبهکارانه شوند، با خود کنار آمدهاند و خود را قانع کردهاند بدون هیچ تلاشی، حق ناحقشان را هر طور که شده از دیگران بازستانند و بهاینترتیب به انحرافاتی ازجمله سرقت روی میآورند.
با توجه به اینکه سرقت نهتنها شخص مالباخته، بلکه بهموازات آن امنیت جامعه را نیز متزلزل کرده و عامل از دست رفتن انگیزه کار و تلاش و سرمایهگذاری است، بررسی ابعاد آن بسیار مهم است. برای بررسی موضوع ارتکاب سرقت و پیشگیری از آن، مطالعه انگیزه و علل گرایش به این بزه اهمیت بالایی دارد.
در همین رابطه، محققانی از دانشگاه خوارزمی، اقدام به انجام تحقیقی کردهاند که در آن، سعی شده ارتباط بین احساس نابرابری و ارتکاب سرقت از زاویه علمی پژوهشی مورد مطالعه قرار گیرد.
این پژوهش در دو سطح کمی و کیفی انجام شده است. در بخش کمی تحلیل دادههای ثانویه روی دادههای استانی انجام گرفته و در بخش کیفی نیز محققان به بررسی مصاحبه ۹ سارق مختلف پرداختهاند.
نتایج این پژوهش نشان میدهند در هر استانی که رفاه بیشتر باشد، ارتکاب سرقت نیز بیشتر است. این نتیجه، نظریه محرومیت نسبی را تأیید میکند.
بهعلاوه طبق نتایج فوق، افرادی که سوءسابقهای ندارند، تحت تأثیر احساس نابرابری، ضعف موقعیت اقتصادی، فشار ساختاری و در صورت مهیا بودن شرایط میانجی مانند مصرف مواد، پیوند گروه همگن و تحت تأثیر فشار ساختاری برای رهایی از موقعیت خود اقدام به سرقت میکنند.
سمانه سادات سدیدپور، پژوهشگر جامعهشناسی دانشگاه خوارزمی و دیگر همکارش در این تحقیق میگویند: «طبق بررسیهای ما، استانهای ایلام، کهگیلویه و بویراحمد و خراسان جنوبی کمترین میزان ارتکاب سرقت را داشتند. از بین متغیرهای مطالعه، دو متغیر رفاه و کیفیت زندگی با ارتکاب سرقت ارتباط معناداری داشتند».
آنها میافزایند: «در سطح کیفی نیز در هر دو نوع سرقت تفکیکشده اعم از سرقت اقتصادی و سرقت حیثیتی، عوامل اقتصادی نقش مهمی ایفا کردند، با این تفاوت که احساس پشیمانی بیشتر مربوط به گروه سارقان اقتصادی بود».
در این تحقیق اشارهشده که بدون توجه به ماهیت ساختاری این مشکل امنیتی و بدون در نظر گرفتن نیاز به پیادهسازی سیاستهای بلندمدت برای توسعه اقتصادی، توزیع درآمد، آموزش و ادغام اجتماعی، اعمال مجازات به کاهش جرائم کمک نخواهد کرد. چون در ترازوی احتمالات افراد، عواقب جرم نسبت به منفعتی که از سرقت احتمالی موفق به دست میآورند، قابل پذیرش است.
بر این اساس، بایستی یا مجازات جرائم طوری باشد که کسی جرئت نکند اقدام به سرقت کند، یا در اجرا همه یکدست مؤاخذه شوند، بهطوریکه عقل محاسبهگر نتواند درصدی حتی احتمال فرار از مجازات را برای ذهن مجرم به تصویر بکشد.
سدیدپور و همکارش طی پیشنهادهایی اشاره کردهاند: «باید با کاهش نابرابری و افزایش سطح رفاه و ارتقای کیفیت زندگی، ارتکاب سرقت را کاهش داد، چراکه هر چه کیفیت زندگی بدتر، رفاه و آسایش کمتر و نابرابری بیشتر باشد، احتمال ارتکاب سرقت بیشتر است».
آنها در این خصوص افزودهاند: «توجه به عوامل اقتصادی مهمترین نکته در جلوگیری از سرقت است. پس از سرقت نخست، آسیبپذیری افراد بیشتر شده و ضرورت دارد در این برهه از زمان، روانشناسان و معنویتگرایان وارد شوند تا فرد را نسبت به ادامه راه منصرف کنند».
همچنین در این پژوهش اشاره شده است با توجه به عدم تأیید رابطه بیکاری با ارتکاب سرقت، تأمین اشتغال، نباید تنها هدف متولیان امور نباشد، بلکه ضرورت تأمین کیفیت زندگی و رفاه افراد برای ممانعت از ارتکاب سرقت نیز بایستی مورد توجه قرار گیرد.
این محققان همچنین پیشنهاد دادهاند برای کاهش ارتکاب سرقت، علاوه بر توزیع عادلانه امکانات، باید احساس رفاه ذهنی در سطح استانها از طریق رسانهها به وجود آید و تا حد امکان با حفظ نیروی کار در هر استان، از رفع کنترل اجتماعی و فردی ناشی از مهاجرت ممانعت به عمل آید.
قابل ذکر است این یافتههای پژوهشی که یکی از مهمترین انگیزههای سرقت را بررسی و تبیین کردهاند در فصلنامه علمی «مطالعات پیشگیری از جرم» وابسته به نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران منتشر شدهاند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: سرقت معضل سرقت دانشگاه خوارزمی ارتکاب سرقت کیفیت زندگی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۴۲۵۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چند واقعیت علمی که زیر پوست ما جریان دارد
خارش پوست یکی از علائمی است که ممکن است در بسیاری از بیماریهای مختلف بروز کند.
به گزارش ایسنا، خارش یکی از علائم شایع عارضههای پوستی است.
در این مطلب به نقل از بی بی سی، به چند واقعیت علمی که زیر پوست ما جریان دارد، میپردازیم:
۱. برآورد تقریبی نشان میدهد که ما حدود ۹۷ بار در روز خودمان را میخارانیم.
۲. احساس خارش بر اثر تماس با حشرات و گیاهان به دلیل سمومی است که بر پوست ما بهجا میگذارند. مواد سمی باعث آزاد شدن هیستامینها در بدن میشوند که نوعی واکنش ایمنی بدن است. در این واکنش بافتهای عصبی پیامهای احساس خارش را به مغز ما میفرستند.
۳. احساس خارش، شبکه عصبی ویژه خود را دارد. تاکنون تصور میشد احساس خارش و درد، مسیرهای دریافت یکسانی دارند اما در سال ۱۹۹۷ مشخص شد احساس خارش، بافتهای عصبی ویژه خود را دارد.
۴. پیامهای خارش بسیار به کندی منتقل میشوند. بافتهای عصبی سرعتهای گوناگونی دارند. پیامهای لمس با سرعتی حدود ۳۰۰ کیلومتر در ثانیه انتقال پیدا میکنند. «درد ناگهانی» (برای مثال وقتی بهطور اتفاقی دست روی شعله گاز قرار میگیرد) با سرعتی حدود ۱۳۰ کیلومتر در ساعت منتقل میشود. احساس خارش با سرعتی حدود سه کیلومتر در ساعت انتقال پیدا میکند که کمی آهستهتر از سرعت راه رفتن انسان است.
۵. احساس خارش مانند خمیازه کشیدن مسری است. دانشمندان با نمایش فیلم موشهایی که خود را میخارانند به گروه دیگری از موشها به این موضوع پیبردند. پس از نمایش فیلم، موشهای تماشاگر هم شروع به خاراندن خود کردند.
۶. احساس مسری خارش بخش کوچکی از مغز به نام هسته سوپراکیاسماتیک (بخش قدامی هیپوتالاموس) را فعال میکند. عصبشناسان هنوز به طور دقیق عملکرد این بخش از مغز را در چگونگی مشاهده و تکرار عمل خاراندن درنیافتهاند.
۷. خاراندن بهترین راه برای خلاص شدن از مهاجمان خارشآور است. خاراندن، به دور کردن حشرات موذی یا دفع اثر گیاهان سمی کمک میکند. همچنین باعث گشادی رگهای خونی و در نتیجه جریان بیشتر گلبولهای سفید و پلاسمای خون برای از بین بردن اثرات سمی میشود. به همین دلیل است که با خاراندن، پوست سرخ و لکهلکه میشود.
۸. خاراندن احساس خوشایندی است چون باعث ترشح سروتونین در مغز میشود.
۹. خوشایندترین نقطه برای خاراندن در بدن مچ پاست. پژوهشها این موضوع را نشان داده است.
۱۰. هرچه بیشتر خود را بخارانید احساس خارش بیشتر میشود. خاراندن پوست باعث آزاد شدن هیستامین بیشتر میشود و پیامهای خارش بیشتری به مغز فرستاده میشود. اگر این کار را ادامه دهید باعث آسیب دیدن پوست و ایجاد زخم و عفونت میشوید.
۱۱. در بیماریهای پوستی مانند پسوریازیس (صدفک) یا اگزما (درماتیت) چرخه خارش آزاردهنده میشود. در چنین مواردی آنتیهیستامین تجویز میشود تا اثرات هیستامین را خنثی کند و احساس خارش را کاهش دهد.
۱۲. پژوهش نشان داده است که خارش مداوم و مزمن به اندازه درد مزمن ناتوانکننده است. خارش مزمن از اثرات جانبی بیماریهای گوناگونی مانند بیماریهای کبدی و لنفوم است.