به نقل از «دانا»

هم‌عهدی مؤمنان و عاشقان ظهور عدالت در ماه شعبان/ نیمه شعبان، تجلی نوراللّه و فرصتی برای تجدید عهد

تاریخ انتشار: ۲۷ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۶۱۸۴۱۸

نیمه شعبان ولادت سراسر نور و پاکی، حضرت مهدی موعود(عج) و نقطه عطف اعیاد شعبانیه و پیام آور ظهور حضرت مهر و دوستی است که روزی با طلوع خود گرمابخش جهان و امید مستضعفان خواهد بود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بلاغ، نیمه شعبان در تقویم عبادی مسلمانان از جایگاه ویژه ای برخوردار است. تقارن این آیین عبادی با میلاد حضرت خاتم الاوصیا(ع) چنین تداعی می کند که گویا لازم است مسلمانان از آغاز رسالت برای اعتلای زمان تجلی آیه عظیم حی قیوم این شب را احیا بدارند و به عبادت بپردازند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این میلاد موعودی است که خداوند تبارک و تعالی دولت او را پایان بخش ظلمت و نوید نور برای مومنان قرار داده است. «اللّه ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور» بقره/257 و اراده فرموده در دولت او مستضعفان را بهره مند سازد و به پیشوایی برساند. «و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمت  و نجعلهم الوارثین» این شب، مطلع نوری است که قدقامت قیام او تأویل آیه کریمه «و تمت کلمت  ربک صدقا و عدلا» است.

خداوند به هنگام مژده میلاد حضرت عیسی(ع) به حضرت مریم عذراء می فرماید: «ان اللّه یبشرک بکلمت  منه اسمه المسیح عیسی ابن مریم.» از حضرت مسیح به کلمه یاد می کند ولی به رسول خاتم می فرماید: «و تمت کلمت  ربک صدقاً و عدلا». کمال و تمام دین به ولایت و اکمال و اتمام تجلی ولایت به اتمام کلمت اللّه و به نور خاتم الاوصیاء (ع) است.

در جهان امروز که انسان ها برای رهایی از چالش‌های فرساینده و رشد فزاینده تمدن های مادی در پی معبری برای رسیدن به آرامش روحی و امنیت فکری هستند، وجود مبارک امام عصر، بزرگترین بارقه امید و صلح در جهان است.

و شعبان ماه منسوب به پیامبراعظم(ص)، ماه دعا و ذکر، توجه و عبادت و استغفار است. ماهی که خوان رحمت الهی گسترده است تا اهل دعا، ره‌توشه‌ای بایسته برای خویش فراهم کنند و آینه تجلی نور خدا شوند.

نیمه شعبان ولادت سراسر نور و پاکی، حضرت مهدی موعود(عج) و نقطه عطف اعیاد شعبانیه و پیام آور ظهور حضرت مهر و دوستی است که روزی با طلوع خود گرمابخش جهان و امید مستضعفان خواهد بود. این مناسبت به برکت وجود ستاره ای درخشنده دیگری در آسمان هدایت زمینیان یکی از خجسته ترین و پر برکت ترین اعیاد مسلمانان و فرصت معنوی ارزشمندی برای ارتباط با خالق هستی و نزدیکی هر چه بیشتر به معبود و کسب برکات الهی است. اوست که صدق و عدل را به تمام معنی استوار می سازد. این شب ثانی اثنین لیلت القدر است. در لیلت القدر کلمت اللّه (قرآن) نازل می شود و در لیله نیمه شعبان کلمت اللّه تامه (ولایت) نازل می شود. این شب ظرف تجلی نور تمام است و ظرف تجلی نور اللّه است. میلاد نور موعودی است که به ظهور او «و اشرقت الارض بنور ربها».

میلاد دوازدهمین امام از سلاله کوثر است که به فرموده حضرت رسول خاتم صلوات اللّه علیه وآله وسلم، هم اسم و هم کنیه ایشان و شبیه ترین مردم در خلق و خوی به آن حضرت است. او وعده حیات است. «اعلموا ان اللّه یحیی الارض بعد موتها» و این شب، گاه احیاء.
 
فضیلت نیمه شعبان در آیینه روایات

حضرت رسول اللّه صلی اللّه علیه وآله وسلم درباره شب نیمه شعبان فرموده اند: «فیها تقسم الارزاق، و فیها تکتب الآجال، و فیها یکتب وفد الحاج. .. و ینزل اللّه تعالی ملائکته من السماء …لی الارض بمکت،در این شب روزی ها تقسیم و اجل ها نگاشته و حاجیان سال تعیین می شوند. .. و خداوند فرشتگان را از آسمان به زمین مکه نازل می فرماید.» امام علی بن ابیطالب علیه السلام درباره آیه شریفه «فیها یفرق کل امر حکیم» فرموده اند: «آن چه از خیر و شر بر افراد می گذرد، در شب نیمه شعبان تقسیم شده است.» و در فرازی دیگر فرموده اند: خداوند در شب نیمه شعبان ملکی را نازل می فرماید که از غروب خورشید تا طلوع فجر ندا می دهد: «الا مستغفر فاغفرله الا مسترزق فارزقه»آیا استغفار کننده ای نیست تا او را بیامرزم و آیا روزی خواهنده ای نیست تا او را روزی دهم؟

امام علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمودند: «کان علی علیه السلام لاینام ثلاث لیال: لیل؟ثلاث و عشرین من شهر رمضان و لیلت  الفطر و لیل؟ النصف من شعبان»؛امیرمومنان علی (ع) سه شب را نمی خوابیدند شب بیست وسوم ماه رمضان و شب عید فطر و شب نیمه شعبان.

نیمه‌ شعبان مصادف با ۱۵ شعبان در گاهشماری هجری قمری و یکی از جشن‌های مسلمانان شیعه است که همزمان با روز تولد امام دوازدهم شیعیان، امام زمان(عج) است و دعاهای زیادی همانند دعای کمیل در این شب خوانده می‌شود.

اهل سنت شب نیمه شعبان را «شب برات» می‌نامند و در این شب به شب زنده‌داری و دعا می‌پردازند.

کارکردها و آثار تکریم و تعظیم اعیادی چون نیمه شعبان، برای تاکید مومنان به مساله غیب است به طوری که در آیات نخست سوره بقره بیان می‌کند که قرآن هدایت برای متقین است، متقین کسانی هستند که از پلشتی‌ها به دور هستند و بر فطرت پاک الهی هم چنان باقی ماندند اما آنان این استعداد و ظرفیت را دارا بوده که در مسیر هدایت قرآن و آموزه‌های وحیانی قرار گیرند و بتوانند در مسیر صراط مستقیم وحی الهی گام بردارند.

باید در عمل باورمان را نشان دهیم

مهدی اقبالی کارشناس الهیات در گفت‌وگو با خبرنگار ما، اظهار کرد: یکی از مسایل غیب و مهم‌ترین مساله غیبی افزون بر قیامت و رجعت و مانند آن، غیبت امام زمان(عج) است که در روایات نبوی و علوی و دیگر معصومان(ع) مطرح شد.

وی افزود: کسی که به بزرگداشت و تعظیم شعائر نیمه شعبانی می‌پردازد در حقیقت باور خود را به غیبت امام زمان(عج) به شکل علنی و عینی بازگو می‌کند.

این کارشناس مسائل مذهبی، تصریح کرد: در آیات قرآنی برای صراط مستقیم، نشانه‌هایی بیان شده که یکی از مهم‌ترین آنها، پیروی از راه پیامبر در میدان عمل و حضور است.

اقبالی یادآور شد: کسی که بخواهد در عمل نشان دهد که در مسیر صراط مستقیم گام برمی‌دارد باید از عمل پیامبر(ص) پیروی کند چراکه در غیر این حالت در راه وی بودن لقلقه زبانی بیش نیست.

وی گفت: کسی که ایمان به غیب امام زمانی دارد و بر این باور است که آن حضرت(عج) زاده شده و در پرده غیبت است باید در عمل این باور خود را نشان دهد.

نیمه شعبان، همان تکریم رسول‌الله است

احمد اسدی کارشناس علوم سیاسی دانشگاه مازندران در گفت‎و‎گو با بلاغ، با بیان اینکه نیمه شعبان، همان تکریم رسول‌الله است، اظهار کرد: بزرگداشت نیمه شعبان در حقیقت عمل و نشان دادن ایمان واقعی به آموزه‌های وحیانی و نبوی درباره وجود و ظهور امام زمان و ایجاد حکومت جهانی عدالت محور ایشان است.

اسدی افزود: تکریم حضرت حجت(عج) که از چشم‌ها نهان است در حقیقت اعلان این مطلب است که همگان بر چیزی که ندیده‌ایم به دلیل بیان پیامبر(ص) بدان باور داشته و در عمل آن را نشان می‌دهیم.

وی یادآور شد: هر جایی که انسان بر غیبت امام دوازدهم(عج) دچار تردید شد باید با یادآوری این روز به آنان تاکید کرد که ایشان ظهور خواهد کرد تا تردیدها از میان برود.

این کارشناس خاطرنشان کرد: در جایی که حتی برخی به ظاهر شیعیان در به دنیا آمدن امام دوازدهم تردید دارند و یا برخی از مسلمانان این مساله را باور ندارند تکریم و تعظیم و برپایی جشن‌های بزرگ و پرزرق و برق برای اعلان جهانی تولد ایشان و برگزاری جشن میلادش می‌تواند بر ایمانمان و دیگران بیافزاید.

اسدی با اشاره به اینکه برگزاری مراسم نیمه شعبان فقط مختص به ایران نیست، گفت: از دیگر کشورهایی که چنین مراسمی آن هم به شکل وسیع برپا می‌کنند، می‌توان به کشورهای عراق، لبنان، مصر، بحرین، یمن و آذربایجان اشاره کرد و همچنین کشورهایی مانند افغانستان، هند، پاکستان، امارات متحده عربی، تونس و مراکش که در آن‌ها شیعیان در اقلیتند نیز مراسم وسیعی به همین مناسبت برگزار می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: حقیقت امر این است که آن‌چه که بیش از همه برگزاری مراسم نیمه شعبان را آسان‌تر می‌کند، اعتقاد برخی از فرقه‌های مهم اهل تسنن به حجت بن حسن و ظهور ایشان است.

به گزارش بلاغ، نیمه شعبان در ایران، روز جهانی مستضعفان نیز نامیده می‌شود، در این روزها باید از مستضعفان نیز دستگیری کرد.

به هر حال برای تکریم و تعظیم این روز بیش از پیش تلاش کنیم تا به جشن میلادی جهانی تبدیل شود و هر کوی و برزنی را آذین ببندیم و در واقع این جشن‌ها یاد کردن از آیه عظیم خداوندی و بقیه الله فی الارضین است.
 

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: نیمه شعبان شب نیمه شعبان امام زمان تجلی نور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۱۸۴۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دلایل توصیه ائمه(ع) به زیارت حضرت عبدالعظیم(ع)

شاید بسیاری از زائران آستان حضرت عبدالعظیم (ع) ندانند که در روایات از ائمه(ع) آمده که ثواب زیارت آن حضرت برابر با زیارت امام حسین(ع) است اما چرا حضرت عبدالعظیم (ع) راهی شهر ری شدند و چه نقشی در ترویج معارف دین در این منطقه داشته و چگونه به جایگاهی رسیدند که چنین مورد عنایت و لطف ائمه(ع) قرار گرفتند؟

حجت‌الاسلام ابوالفضل حافظیان، نویسنده «مأخذشناسی حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) و شهر ری» که فهرست‌نویسی نسخه‌های خطی کتابخانه حضرت عبدالعظیم را برعهده داشته است به معرفی تعدادی از کتاب‌هایی پرداخت که در خصوص حضرت عبدالعظیم (ع) نوشته شده است و گفت: شیخ عزیزالله عطاردی کتابی با عنوان «عبدالعظیم حسنی حیاته و مسنده» (زندگانی حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و روایات او) نوشته است که کتاب ارزشمندی است. همچنین کتاب احوال حضرت عبدالعظیم حسنی نوشته شده توسط علی قلی‌میرزا اعتماد السلطنه قاجار که اخیراً به چاپ رسیده و کتاب «جنات النعیم فی احوال سیدالشریف عبدالعظیم»، نوشته مولامحمد اسماعیل کزازی اراکی نیز از دیگر کتاب‌های خوب در خصوص حضرت عبدالعظیم(ع) است. این کتاب قبلاً به صورت چاپ سنگی چاپ شده بود اما بعدها در کنگره حضرت عبدالعظیم حسنی با تصحیح و شکل جدید به چاپ رسید که در این کتاب به صورت مفصل به شخصیت آن حضرت پرداخته شده است.
 

پیدا شدن نسخه کهن روایات حضرت عبدالعظیم

وی با اشاره به اینکه در خصوص حدیث عرض دین نیز مرحوم آیت‌الله صافی گلپایگانی  در کتابی به شرح این حدیث پرداخته‌ گفت: اخیراً در کتابخانه‌ای در خارج از ایران نسخه خطی کهنی پیدا شده که روایاتی که حضرت عبدالعظیم(ع) روایت کرده‌اند در آن آمده بود. این جزوه نیز تصحیح و به چاپ رسیده است.

این متخصص کتاب‌شناسی و نسخه‌شناسی در پاسخ به این سؤال که آیا احتمال دارد منابع کهنی در خصوص حضرت عبدالعظیم(ع) وجود داشته باشد که هنوز شناسایی نشده است؟ گفت: بله؛ حتماً منابعی در تاریخ اهل بیت(ع) وجود دارد که هنوز شناسایی نشده‌اند یا نسخه‌ای از آن به دست نیامده است. کتاب‌هایی وجود دارد که به صورت مستقل به شخصیت ایشان پرداخته و کتاب‌هایی نیز داریم که در خصوص اصحاب و روایات ائمه(ع) نوشته شده است که در این کتاب‌ها نیز از حضرت عبدالعظیم(ع) یاد شده و روایاتی که ایشان نقل کرده‌اند را بیان کرده‌اند. در کتاب‌هایی که برای شرح حال رُوات نوشته شده است نیز نام عبدالعظیم(ع) آمده و از مراتب علمی و معنوی ایشان نیز سخن گفته شده است.

حجت‌الاسلام حافظیان در پاسخ به این سؤال که چرا حضرت عبدالعظیم(ع) ری را به عنوان مقصد هجرت خود انتخاب کرده بود؟ گفت: آن حضرت از سوی ائمه(ع) به شهرها و سرزمین‌های مختلف رفته و به تبلیغ دین می‌پرداخت. به همین جهت خلیفه عباسی قصد کشتن ایشان را داشت و حضرت عبدالعظیم در حال خوف و ترس از سامرا خارج شدند و تصمیم گرفت به سمت ایران بیاید.

وی ادامه داد: یکی از دلایلی که بزرگانی از اهل بیت(ع) و اصحاب ائمه(ع) ایران را برای هجرت انتخاب می‌کردند این بود که دوست داشتند به دیدار و زیارت امام رضا(ع) بروند و لذا امامزادگان فراوانی در شهرهای مختلف ایران وجود دارد که به قصد زیارت امام رضا(ع) وارد ایران شدند اما در بین راه در اثر بیماری وفات یافته‌اند و یا به شهادت رسیدند.
چرا حضرت عبدالعظیم به ری مهاجرت کرد

این پژوهشگر و مؤلف یکی از دلایل انتخاب ری توسط حضرت عبدالعظیم(ع) را ارتباطات خوب مردم ری با ائمه(ع) عنوان کرد و گفت: مردم ری با امام جواد(ع) در ارتباط بودند و سؤالات خود را برای ائمه اطهار(ع) ارسال می‌کردند. رسول جعفریان کتابی به نام مکتب و میراث شیعیان ری نوشته است که در این کتاب به علت مهاجرت حضرت عبدالعظیم(ع) به ری و ارتباط اهالی آن با ائمه اطهار اشاره کرده است. بنابراین شهر ری می‌توانست محل مناسبی برای ورود حضرت عبدالعظیم(ع) باشد و ایشان از دست حکومت عباسی در امنیت باشد.

وی ادامه داد: طبق روایاتی نیز امام رضا(ع) دستور دادند که حضرت عبدالعظیم(ع) به ری بروند و معارف دینی را در آنجا تبلیغ کنند. البته ممکن است این دستور از سوی امام هادی(ع) صادر شده باشد. شهر ری بعد از این تاریخ نیز مرکز شیعه بوده و مدارس شیعی در آنجا وجود داشته و بزرگان زیادی از آنج برخاسته‌اند مثل مرحوم کلینی و شیخ صدوق که این نشان می‌دهد شهر ری مرکزی برای تشیع در جهان اسلام بوده است.

حجت‌الاسلام حافظیان در پاسخ به این سؤال که چند سال حضرت عبدالعظیم در ری حضور داشتند؟ گفت: بر اساس آنچه در کتاب‌های تاریخی آمده حدس زده می‌شود که ایشان در حدود سال‌ 250 قمری به ایران آمده است. وفات ایشان را برخی از بزرگان در سال 252 قمری ذکر کرده‌اند. بنابراین حدود یک سال یا کمی بیشتر در ری بودند؛ البته مدتی نیز به صورت مخفیانه در منزل یکی از شیعیان زندگی می‌کردند و گاهی به صورت پنهانی از منزل خارج می‌شدند و به زیارت حضرت حمزه می‌رفتند و می‌فرمودند ایشان از اولاد امام کاظم(ع) است.

وی افزود: یکی از دلایلی که ایشان به ری آمد این است که مرقد امامزادگان در آنجا بوده و این مسئله نشان‌دهنده ارادت مردم ری به اهل بیت(ع) است. بعد از مدتی زندگی مخفیانه، مردم با حضرت عبدالعظیم(ع) آشنا می‌شوند و برای دریافت معارف دینی نزد ایشان می‌روند.

نویسنده کتاب «رسائل فی درایة الحدیث» ادامه داد: روایاتی که ایشان از اهل بیت(ع) نقل کرده‌اند به خصوص حدیث عرض دین که در آن معارف اسلامی درج شده است جنبه آموزشی مهمی برای شیعیان در طول تاریخ و به خصوص برای شیعیان آن عصر داشته است.
نسبی که به امام حسن مجتبی می‌رسد

وی به نسب حضرت عبدالعظیم (ع) نیز اشاره کرد و گفت: نسب ایشان با چهار واسطه به امام حسن مجتبی(ع) می‌رسد و ایشان ارتباط بسیار زیادی با امام جواد(ع) و امام هادی(ع) داشتند و بیشتر وقتشان را در همراهی با ائمه اطهار(ع) می‌گذرانده و معارف دینی را از حضرات کسب و به مردم منتقل می‌کرده است؛ بنابراین وقتی چنین شخصیتی وارد شهری شود که مردم آن شهر نیز علاقه‌مند به معارف شیعه هستند، خیلی می‌تواند مؤثر واقع شوند.

این مؤلف و پژوهشگر دینی عنوان کرد: شخصی نزد امام هادی(ع) رفت و سؤالاتی در خصوص معارف دینی پرسید؛ امام هادی(ع) وی را به حضرت عبدالعظیم(ع) ارجاع داد و فرمود شما که در شهر ری شخصیتی مثل عبدالعظیم دارید، سؤالاتتان را می‌توانید از وی بپرسید. این مسئله نشان می‌دهد که حضرت عبدالعظیم(ع) این موقعیت را داشته که به ترویج احکام دینی بپردازد.

حجت‌الاسلام حافظیان خاطرنشان کرد: اطلاعات تاریخی گسترده‌ای در خصوص فعالیت‌های آن حضرت در آن دوران در شهر ری نداریم اما وجود چنین شخصیتی در شهر ری می‌تواند واسطه مستقیمی با اهل بیت(ع) برای مردم باشد.

وی در پاسخ به این سؤال که چرا ائمه(ع) بعد از وفات حضرت عبدالعظیم(ع) تلاش می‌کردند که ایشان را به مردم بشناسانند؟ گفت: در روایات است که زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) در ثواب با زیارت امام حسین(ع) برابری می‌کند. همچنین نقل شده است که کسی که به زیارت ایشان برود بهشت بر او واجب می‌شود؛ این روایات نشان می‌دهد حتی پس از وفات حضرت عبدالعظیم(ع) ائمه(ع) تلاش می‌کردند ایشان را به مردم بشناسانند.
حرم حضرت عبدالعظیم (ع) محل استجابت دعا

این پژوهشگر ادامه داد: بیشتر علمای شیعه و رجالیون در کتاب‌هایشان به مقامات حضرت عبدالعظیم(ع) اشاره کرده‌اند و بزرگانی مثل مرحوم میرداماد فرموده‌اند که حرم حضرت عبدالعظیم (ع) محل استجابت دعا است. اینکه ائمه(ع) به زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) را توصیه می‌کردند نشان‌دهنده عظمت شخصیت ایشان است و این ظرفیت وجود داشت که مرقد ایشان محوریتی برای اجتماعات شیعیان پیدا کند.

وی در خصوص اینکه چرا در حدیث آمده است که زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) در ثواب، شباهت به زیارت امام حسین(ع) دارد، گفت: علمای بزرگ در این خصوص دلایل مختلفی را بیان کرده‌اند. جناب شیخ صدوق این روایت را در ثواب‌الاعمال آورده است. در کامل‌الزیارات نیز این حدیث آمده است. در لئالی الاخبار از امام رضا(ع) نقل شده است که «هر کسی بعد از وفاتم مرا زیارت کند من برای او بهشت را ضمانت می‌کنم و کسی که قادر بر زیارت من نیست پس به زیارت برادرم عبدالعظیم حسنی در ری برود» که نشان‌دهنده عظمت شأن و مقام ایشان است. همچنین در همین کتاب آمده است که امام رضا(ع) فرموده است اگر عاجز شدید از زیارت جدم حسین(ع) سید زاهد عابد جناب عبدالعظیم را در ری زیارت کنید که این کفایت می‌کند تو را از زیارت سیدالهشداء (ع).

حجت‌الاسلام حافظیان ادامه داد: یکی از ادله‌ای که برای مشابهت زیارت حضرت عبدالعظیم با زیارت سیدالشهداء(ع) نقل شده این است که در زمان امام هادی(ع) حکومت عباسی برای زیارت امام حسین(ع) شرایط بسیار سختی در نظر گرفته بودند و چه بسا شیعیانی که در راه زیارت سیدالشهداء به شهادت می‌رسیدند. به دلیل اینکه زیارت حضرت سیدالشهداء از بلاد مختلف بسیار سخت و تهدید آمیز و برای شیعیان خطرناک بود، ائمه(ع) شیعیان علاقه‌مند به زیارت سیدالشهداء را ترغیب می‌کردند که به زیارت حضرت عبدالعظیم بروند که وی هم از بزرگان منسوب به اهل بیت(ع) است.

وی افزود: البته احادیث مشابه این حدیث نیز در منابع شیعی آمده است. مثلاً از امام رضا(ع) نقل شده است که هر کس خواهرم حضرت معصومه(س) را در قم زیارت کند مانند این است که مرا زیارت کرده است. پس زیارت منسوبان به اهل بیت(ع) همانند زیارت خود اهل بیت(ع) ثواب دارد و چون به خاطر محبت به اهل بیت(ع) به زیارت بستگان اهل بیت(ع) می‌روند این ثواب زیارت اهل بیت(ع) را درک می‌کنند.

حجت‌الاسلام حافظیان تصریح کرد: البته این حدیث دلالت بر این نمی‌کند که شأن حضرت عبدالعظیم دقیقا برابر با امام حسین(ع) باشد. بلکه این معنا را می‌رساند که چون زیارت امام حسین(ع) در آن زمان مشکل بوده به جهت اینکه شیعیان علاقه‌مند به اهل بیت(ع) محل اجتماعی با هم داشته و به یاد اهل بیت(ع) باشند به آنها توصیه می‌شد که به زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) بروند.

وی در پایان تصریح کرد: در هر محلی وقتی امامزاده‌ای به خاک سپرده شده در طی قرون آنجا محل اجتماع شیعیان بوده و تأثیر ژرفی بر بقای شیعه داشته است.
 

منبع: ایکنا (خبرگزاری بین‌المللی قرآن)