ببیند «هورمون عشق» با شیرها چه کرده است!
تاریخ انتشار: ۱۲ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۸۶۶۱۳
در دنیای گربه‌سانان در حالی که گربه‌ها به مستقل بودن شهرت دارند، شیرها فاقد چنین صفتی هستند. آنها به صورت گروهی زندگی می‌کنند و با همراهی هم از قلمروی مشترک خود دفاع می کنند.
جسیکا بورکهارت، پژوهشگر در موسسه شیرشناسی دانشگاه مینه‌سوتای آمریکا، در این خصوص می‌گوید: «مثلاً شیرهای نر در چند سالگی گروه خود را ترک می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این نوع رفتار نشان می‌دهد که شیرها، بر خلاف پلنگ‌ها یا یوزپلنگ‌ها، از نظر بیولوژیکی طوری برنامه‌ریزی شده‌اند که در موقعیت‌های ویژه حیوانی اجتماعی باشند. قابلیتی که آنها را به حیوانی جالب برای آزمایش اکسی‌توسین تبدیل کرد. هورمون اکسی‌توسین پیوندهای اجتماعی را تقویت می‌کند.
تحقیقات نشان می‌دهد زمانی که مادری به چشمان نوزاد تازه متولد شده خود نگاه می‌کند این هورمون در مغزش ترشح شده و باعث احساس شادی و سرخوشی می‌شود. برخی از درمانگران حتی توصیه می‌کنند زوج هایی که با مشکلات زناشویی مواجه هستند برای ترشح اکسی‌توسین به چشمان یکدیگر نگاه کنند. این در حالی است که اثرات مشابه دیگری نیز مشاهده شده است؛ به عنوان مثال میان انسان‌ها و سگ‌هایشان.
خانم بورکهارت به همراه همکارانش پس از مطالعه روی مغز این حیوانات در آزمایشگاه، تصمیم گرفتند تا اثر آنها را در زندگی واقعی شیرها مشاهده کنند. آنها در منطقه حفاظت شده دینوکنگ در آفریقای جنوبی از تکه‌های گوشت برای طعمه شیرها استفاده کردند. این هورمون باید با استفاده از چیزی که شبیه یک شیشه عطر قدیمی بود، مستقیماً روی بینی آنها اسپری می شد تا مستقیماً به مغزشان برسد.
بعد از مدت آزمایش مشخص شد ۲۳ شیری که تحت درمان قرار گرفته‌اند نسبت به شیرهای دیگر تحمل بیشتری داشتند، به خصوص زمانی که شیء دلخواهشان را در اختیار گرفته بودند.
سیکا بورکهارت در این باره می‌گوید: «زمانی که شیرها اکسی‌توسین دریافت کردند اسباب بازی مورد علاقه‌شان را به آنها دادیم و مشاهده کردیم که فاصله بین این حیوانات و همنوعانشان از ۷ متر در حالت عادی به ۳.۵ متر کاهش یافت.»
شیرهایی که در معرض اوکسی‌توسین قرار داشتند همچنین به هنگام شنیدن صدای ضبط‌شده از غرش‌های مزاحم شیرهای دیگر غرش نمی‌کردند. این بر خلاف حالت معمول است که شیرها به محض شنیدن صدای غرش شیرهای دیگر شروع به غرش می‌کنند.
پژوهشگران می‌گویند این کاهش پرخاشگری نسبت به شیرهای ناآشنا یافته‌ای دلگرم‌کننده است چرا که اکسی‌توسین هرچند در انسان احساسات مثبت را نسبت به افراد نزدیک برمی‌انگیزد، با این حال تاثیر نامطلوبی به همراه دارد و همزمان می‌تواند حس رقابت را نسبت به افراد ناآشنا افزایش دهد.
دانشمندان می‌گویند استفاده از این روش می‌تواند به شیرهایی که از سیرک‌ها یا باغ‌وحش‌ها در مناطق جنگی نجات می‌یابند و سپس به پناهگاه‌ها منتقل می‌شوند کمک کند. همزمان اکسی‌توسین درمانی می‌تواند به شیرهایی که به حیات وحش بازگردانده می‌شود کمک کند تا کمتر از محیط تازه بترسند و بهتر بتوانند با محیط اجتماعی جدید خود سازگار شوند.
علاوه بر این، شیرها به خاطر گسترش شهرها با مشکل رو به ازدیادی روبرو هستند. در واقع توسعه شهری تجاوز به حریم حیوانات را در پی دارد و در نتیجه مدافعان حیوانات باید آنها را به مناطق حفاظت‌شده منتقل کنند؛ جایی که گروه‌هایی ناآشنا از شیرها مجبور به همزیستی می‌شوند. اکسی‌توسین می‌تواند در این مواقع به جلوگیری از درگیری کمک کند.
در عین حال منتقدان می‌گویند اکسی‌توسین درمانی شیرها می‌تواند این خطر را به همراه داشته باشد که صاحبان شماری از باغ‌وحش‌ها از آن سوءاستفاده کنند تا بازدیدکنندگان‌شان بتوانند این حیوانات را از نزدیک نوازش کنند. خانم بورکهارت می‌گوید: «حقیقت این است که افراد بیمار همه‌جا وجود دارند. با این حال می‌توان امیدوار بود که اکسی‌توسین بیشتر از اینکه آسیب‌رسانی کند، به کمک شیرها بیاید.»
نتایج این تحقیق به تازگی در نشریه علمی «iSience» منتشر شده است.
بیشتر بخوانید: آنها «عاشق» سگ‌ها هستند!۴٧۴٧
کد خبر 1617451منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: شیر هورمون اکسی توسین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۸۶۶۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف موجوداتی که 540 میلیون سال قبل اقیانوس‌های زمین را نورانی می‌کردند (+عکس)
بسیاری از موجودات آب‌های جهان را نورانی می‌کنند. از میکرواوگانیسم‌هایی گرفته که خطوط ساحلی را در تاریکی شب به رنگ آبی برقدار در می‌آورند تا قلابچه‌ماهی‌های اعماق دریا که از فریب‌دهنده‌های درخشان‌شان برای اغوا کردن طعمه استفاده می‌کنند، طیف وسیعی از مخلوقات دریایی از طریق پدیده‌ای طبیعی با عنوان بیولومینانس یا زیست‌تابی از خودشان نور ساطع می‌کنند.
به گزارش راهنماتو، اکنون نتایج یک مطالعه تازه از اولین نمونه‌های زیست‌تاب‌ها در روی سیاره زمین پرده برداشته و تاریخ حضور آنها به روی زمین را تا زمان آغاز نخستین روزهای حیات حیوانات به عقب کشیده است. بر اساس این مطالعه در حدود 540میلیون سال قبل، حیوانات نرم و شاخه‌داری با عنوان اوکتوکورال‌ها شروع به نورانی کردن اقیانوس‌ها کردند.
نتایج این مطالعه که در نشریه Proceedings of the Royal Society منتشر شده است، از رابطه اوکتوکورال‌های اقیانوس‌های مدرن ما استفاده کرده تا به سمت عقب حرکت کند و مشخص کند این زیست‌تاب‌های ورقه-مانند چه زمانی پا به قلمرو حیوانات گذاشتند.
در دریاهای امروزی، اوکتوکورال‌ها انواعی از فرم‌ها مانند قلم‌های دریایی، پنکه‌های دریایی و مرجان‌های نرم را دارند. دانیل دلئو، زیست‌شناسی که این مقاله را برای موزه تاریخ طبیعی آمریکا نوشته است، می‌گوید:
«اوکتوکورال‌ها مرجان‌های نرم‌تنی به شکل درخت هستند. نام‌شان را از قرینگی بدن‌شان که هشت قسمت دارد، گرفته‌اند. اوکتوکورال‌ها اغلب باغ‌های مرجانی و جنگل‌های حیوانی در اقیانوس، به خصوص در اعماق آب، درست می‌کنند که می‌تواند خانه و پرورشگاهی برای طیفی از حیوانات باشد.»
در این مطالعه محققان به این دلیل روی اوکتوکورال‌ها تمرکز کردند که اغلب آنها زیست‌تاب هستند. درست مثل همه ارگانیسم‌های زیست‌تاب، در اوکتوکورال‌ها هم آنیزمی با عنوان لیوسفراس با ترکیب لوسیفرین واکنش نشان می‌دهد و نور تولید می‌کند.
جانورشناسان تاکنون توانسته‌اند تخمین بزنند که توانایی نورتابی حدودا 100بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. اما اینکه این موجودات زنده دقیقه از چه زمانی به قابلیت نورتابی مجهز شدند، مشخص نبود.
تا قبل از مطالعه اخیر، قدیمی‌ترین نمونه شناخته‌شده زیست‌تابی به سخت‌پوستان 267میلیون ساله نسبت داده شده بود. دلئو و همکاران نویسنده‌اش انتظار داشتند که این توانایی بسیار قدیمی‌تر باشد. اوکتوکورال‌ها با گونه‌های نورانی متعددشان، به نظر می‌رسید که گروه خوبی برای گردآوری شواهد باشند.
دلئو می‌گوید:
«اوکتوکورال‌ها به دلیل بدن‌های نرم‌شان مثل مرجان‌های استخوانی و سنگی فسیل نمی‌شوند.»
بعضی وقت‌ها تنها ماده‌ای که در اختیار کارشناسان است، بخش‌های کوچک و سخت سازه‌های مرجانی به نام اسکلریت است. واکنش زیست‌شیمیایی حیاتی را هم نمی‌توان مستقیما در فسیل‌ها مشاهده کرد، بنابراین کارشناسان می‌بایست به خطوط دیگری از شواهد برای رسیدن به خواستگاه زیست‌تاب‌ها تکیه می‌کردند.
دلئو و همکارانش برای پاسخ به این پرسش به درخت خانوادگی اوکتوکورال‌ها پرداختند. آنها برای آنکه فرگشت زیست‌تابی در اوکتوکورال‌ها را دنبال کنند، به شباهت‌های ژنتیکی در میان اوکتوکورال‌ها و خویشاوندان‌شان پرداختند. حدودا 3500 یا تعداد بیشتری از اوکتوکورال‌ها به گروهی بزرگ‌تر به نام آنتوزوآ تعلق دارند که مرجان‌ها و شقایق‌های دریایی را در بر می‌گیرد.
جانورشناسان به دنبال گونه‌هایی بودند که توانایی زیست‌تابی داشتند تا بتوانند تعیین کنند که این توانایی چند بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. علاوه بر آن محققان عمقی که اوکتوکورال‌ها در آن زندگی می‌کنند را بررسی کردند تا ببیند آیا نورتابی در عمق و سطح دچار فرگشت شده یا خیر.
با همه این ارزیابی‌ها آنها تخمین زدند که اجداد اوکتوکورال‌ها چه شکلی بودند و از کی در دریاها پدیدار شدند.
محققان پیشنهاد می‌دهند که توانایی زیست‌تابی در اوکتوکورال‌هایی با مکانیزم‌های زیستی مشترک آن‌چنان شایع است که آخرین جد مشترک این گروه احتمالا زیست‌تاب بوده است.
این جد در آغاز دوره کامبرین در حدود 542 میلیون سال قبل، زمانی که جهان در بسیاری از ابعاد در حال شکوفایی بوده و اشکال تازه حیوانات به سرعت در حال تنوع‌یافتن بودند، زندگی می‌کرده است. آنها همچنین تخمین زده‌اند که نخستین زیست‌تاب‌ها احتمالا در آب‌های کم‌عمق به وجود آمده‌اند و بعدها به آب‌های عمیق راه یافته‌اند.
کانال عصر ایران در تلگرام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»