به نقل از «ایران اکونومیست»

هابل به روشی عجیب یک سیاره را شناسایی کرد

تاریخ انتشار: ۱۷ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۲۲۹۴۶

تلسکوپ فضایی هابل ناسا اخیرا موفق به ثبت تصویری از یک پیش سیاره در حال شکل‌گیری شده است.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از تی ای، این سیاره در یک قرص پیش سیاره‌ای(protoplanetary disk) با ساختار مارپیچی مشخصی، در حال چرخش در اطراف ستاره جوانی است که تقریبا ۲ میلیون سال سن دارد.

 پیش‌سیاره یا پروتوپلانت(Protoplanet)، یک جنین سیاره‌ای بزرگ است که در داخل یک دیسک/قرص پیش‌سیاره‌ای ایجاد شده و روند ذوب داخلی آن برای ایجاد لایه‌های تمایز انجام شده‌ است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دانشمندان این سیاره را "AB Aurigae b " نامیده‌اند و ادعا می‌شود که این سیاره ۹ برابر بزرگتر/حجیم‌تر(massive ) از مشتری است. این سیاره در فاصله ۸.۶ میلیارد مایلی به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد.

دانشمندان اظهار می‌کنند که این سیاره در چنین فاصله بسیار زیادی به دلیل ناپایداری قرص(disk instability) شکل می‌گیرد و این موضوع برخلاف انتظارات شکل‌گیری سیاره توسط مدل برافزایش هسته(core accretion model) که به طور گسترده پذیرفته شده، است.

دانشمندان به منظور تجزیه و تحلیل، داده‌های دو ابزار هابل به نام "طیف‌نگار تصویربرداری تلسکوپ فضایی" و "دوربین مادون قرمز نزدیک و طیف‌نگار چند جرمی" را ترکیب کردند. سپس محققان این داده‌ها را با داده‌های حاصل از یک ابزار تصویربرداری پیشرفته سیاره‌ای به نام SCExAO که بر روی تلسکوپ ۸.۲ متری سوبارو ژاپن واقع در قله مائونا کیا، هاوایی نصب شده، مقایسه کردند.

"تاین کوری"(Thayne Currie) محقق اصلی این مطالعه گفت: تفسیر این سیستم بسیار چالش برانگیز است. این یکی از دلایلی است که ما برای این پروژه و به دست آوردن یک تصویر واضح برای جداسازی بهتر نور از قرص و هر سیاره، به هابل نیاز داشتیم. طول عمر هابل نقش خاصی در کمک به محققان در جهت اندازه‌گیری مدار این پیش سیاره ایفا کرد.

 کوری در ابتدا بسیار شک داشت که AB Aurigae b یک سیاره است. داده‌های آرشیوی هابل همراه با داده‌های حاصل از تصویربرداری از سوبارو، نقطه عطفی در تغییر نظر او بود.

کوری گفت: ما یک یا دو سال نتوانستیم این حرکت را تشخیص دهیم. داده‌های هابل همراه با داده‌های سوبارو، برای تشخیص این حرکت مداری کافی بود.

"آلن باس"(Alan Boss) از موسسه علوم کارنگی در واشنگتن دی سی گفت: این کشف شواهدی قوی ارائه می‌دهد که برخی از سیارات غول پیکر گازی می‌توانند توسط مکانیسم ناپایداری قرص تشکیل شوند. در پایان، گرانش تمام چیزی است که اهمیت دارد، زیرا بقایای فرآیند تشکیل ستاره‌ در نهایت توسط گرانش به هم کشیده خواهد شد تا سیاره‌ها را شکل دهند.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: تلسکوپ فضایی هابل ، ناسا ، پیش سیاره

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: تلسکوپ فضایی هابل ناسا پیش سیاره پیش سیاره سیاره ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۲۲۹۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

میدان مغناطیسی زمین ۳.۷ میلیارد ساله است

پژوهشگران دانشگاه آکسفورد و موسسه فناوری ماساچوست (MIT) سابقه‌ای از میدان مغناطیسی زمین را کشف کرده‌اند که قدمت آن به ۳.۷ میلیارد سال قبل می‌رسد.

در مورد منشاء میدان مغناطیسی سیاره زمین که ساکنان خود را از بمباران بی‌امان ذرات باردار ساطع شده از خورشید محافظت می‌کند، بحث‌های مختلف و بلند مدتی وجود دارد.

بدون سپر محافظ زمین که همان میدان مغناطیسی آن است، ذرات باردار یا باد خورشیدی، جو زمین را از بین می‌بردند.

پژوهشگران برای تعیین زمان شکل‌گیری میدان مغناطیسی زمین، سنگ‌های باستانی حاوی آهن را در منطقه ایسوآ (Isua) واقع در گرینلند بررسی کردند.

یافتن شواهدی از منشاء میدان مغناطیسی

بازسازی میدان مغناطیسی زمین تا به امروز چالش برانگیز بوده است، زیرا فرآیند‌های مختلف زمین‌شناسی معمولا نشانه‌های حفظ شده را تغییر می‌دهند.

جالب اینجاست که کمربند بالاپوسته‌ای (Supracrustal Belt) ایسوآ استثنا‌هایی دارد. این کمربند بر پایه یک پوسته قاره‌ای قوی تشکیل شده است که سنگ‌ها را از فعالیت‌های زمین‌ساختی شدید و تغییر شکل محافظت می‌کند.

سنگ‌هایی که در این منطقه یافت می‌شوند راز‌هایی درباره استحکام و پایداری خود دارند. این به این دلیل است که ذرات آهن می‌توانند مانند آهنربا‌های ریز عمل کنند و شدت میدان مغناطیسی را در طول فرآیند تبلور سنگ حفظ کنند.

طبق بیانیه مطبوعاتی پژوهشگران، سنگ‌هایی که قدمت آنها به ۳.۷ میلیارد سال پیش بازمی‌گردد، قدرت میدان مغناطیسی حداقل ۱۵ میکروتسلا داشتند. جالب اینجاست که این میزان شدت در مقایسه با امروزه که قدرت میدان مغناطیسی سنگ‌های امروزی ۳۰ میکروتسلا است، قابل توجه است.این کشف اولین تخمین از شدت میدان مغناطیسی زمین را ایجاد می‌کند.

کلر نیکولز پژوهشگر ارشد دانشگاه آکسفورد می‌گوید: استخراج سوابق قابل اعتماد از سنگ‌هایی با این قدمت بسیار چالش برانگیز است و دیدن سیگنال‌های مغناطیسی اولیه هنگامی که این نمونه‌ها را در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل کردیم، واقعاً هیجان‌انگیز بود. این یک گام واقعاً مهم رو به جلو است، زیرا ما سعی می‌کنیم نقش میدان مغناطیسی باستانی را در زمان پیدایش حیات روی زمین تعیین کنیم.

احتمال محافظت از اشکال اولیه حیات

یافته‌ها نشان می‌دهند که میدان مغناطیسی زمین در طول میلیارد‌ها سال نسبتاً ثابت مانده است. این ثبات، نقش مهمی در پیدایش و تکامل حیات در سیاره ما داشته است.

این تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که باد خورشیدی احتمالاً در دوران باستان بسیار قوی‌تر بوده است. با گذشت زمان، تقویت میدان مغناطیسی زمین ممکن است سطح زمین را از باد خورشیدی محافظت کند.

در نتیجه، اشکال اولیه حیات می‌توانستند امنیت موجود در اقیانوس‌ها را رها کرده و به سطح مهاجرت کنند.علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که ممکن است بر توسعه جو ما نیز تأثیر گذاشته باشد.

این امر توسط انجماد هسته آهنی مایع زمین هدایت می‌شود. با این حال، تخمین زده می‌شود که هسته زمین تنها یک میلیارد سال پیش شروع به سخت شدن کرده است که به این معنی است که فرآیند‌های مختلفی قبل از این مرحله وجود داشته است.

در بیانیه مطبوعاتی پژوهشگران آمده است: درک بهتر قدرت باستانی و تغییرپذیری میدان مغناطیسی زمین به ما کمک می‌کند تا تعیین کنیم که آیا میدان‌های مغناطیسی سیاره‌ای برای میزبانی حیات در سطح سیاره و نقش آنها در تکامل اتمسفر، حیاتی هستند یا خیر.

این یافته‌ها در مجله Geophysical Research منتشر شده است.

منبع: ایسنا 

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم