تا زمانی که احساس نیازی از طرف هنرمندان نباشد، آثار تولید شده آثار خوبی نخواهند بود
تاریخ انتشار: ۲۳ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۷۳۵۶۳
به گزارش خبرگزاری فارس، سعید اسماعیلی کارگردان نمایش فصل شیدایی که در برنامه ویژه هفته هنر انقلاب از او تقدیر شد، میزان موفقیت هنر انقلاب در ۴۰سال گذشته را چنین تخمین زد: آنچه که واضح است این است که هنر انقلاب در مقایسه با دیگر ژانرها خیلی نتوانسته است خودنمایی کند و بدرخشد. من با تماشای فیلم‌های شما سهم دفاع مقدس و انقلاب اسلامی را در مقایسه با سایر مفاهیم خیلی معنادار ندیدم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او افزود: تصور من این است آنچه که انقلاب اسلامی به دنبالش بوده و بابت آن به ثمر رسیده و به بار نشسته، باید در آثار خلق شده در بستر هنر انقلاب دیده شود. ما به دنبال انقلاب فرهنگی بودیم و متاسفم بگویم بسیاری از آثار ما به دلیل آنکه تهیه‌کننده شخصی داشتند از مفاهیم انقلابی همچون استکبارستیزی،عدالت و حمایت از مظلوم فاصله گرفتند و حتی گاهی برعکس این مفاهیم بودند.
کارگردان نمایش فصل شیدایی گفت: از نظر من هنر انقلاب در انحصار دولت قرار گرفته است و برای خروج از این حالت باید هنرمندان به مفاهیم انقلابی احساس نیاز کنند و کارهایی را با توجه به آنها تولید کنند. تا زمانی که احساس نیازی از طرف هنرمندان نباشد، آثار تولید شده حتی با صرف هزینه‌های قابل توجه آثار خوبی نخواهند بود.
اسماعیلی تقدیر سالانه حوزه هنری از چهره‌های شاخص هنر انقلابی را یک لطف دانست و بیان کرد: من تصور می‌کنم که تقدیر اتفاق مثبت و لازم را برای هنر انقلاب رقم نمی‌زند البته من امیدوارم که روی جوانان تاثیر بگذارد.ما تا به امروز راه زیادی را در راستای رونق بخشیدن به هنر انقلاب طی کرده‌ایم. از نظر من باید از تجربه کردن کم کنیم و به آنچه که قطعا جواب می‌دهد، بپردازیم.
او درباره شهید آوینی گفت: خدا او را بیامرزد. من تصور می‌کنم که ارگان‌ها و هنرمندانی که شهید آوینی را دوست داشته و دارند موظف هستند شهید آوینی را برای نسل جوان و نو ساده کنند.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: سعید اسماعیلی هفته هنر انقلاب هنر انقلاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۷۳۵۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کدام فیلم‌های سینما به جامعه کارگری ادای دین کردند؟
به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، فیلم‌های سینمایی با محوریت کار و کارگر که در طبقه‌بندی ژانر اجتماعی قرار می‌گیرد، همواره با اقبال مخاطب مواجه بوده است، فیلم‌هایی که افزون‌بر تصویر کردن دغدغه و روزگار پر محنت این قشر تلاش‌گر، در دل قاب‌های سخنگوی خود روایتگر آسیب‌های اجتماعی نیز بوده‌اند.
گرچه سینمای کارگری در ایران به‌دنبال سینمای نئورئالیسم ایتالیا پیش از وقوع انقلاب اسلامی کلید خورد، اما دیری نپایید که با گذشت سال‌های نه چندان طولانی از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، سینمای کارگری رنگ بیشتری به خود گرفت؛ سینمایی که گذشته از سهراب شهیدثالث و کامران شیردل تا پیش از نیمه دوم دهه ۵۰، خسرو سینایی، عباس کیارستمی، رخشان بنی‌اعتماد، کیانوش عیاری، ابوالفضل جلیلی، اصغر فرهادی و سعید روستایی را در دایره مهم‌ترین فیلمسازان خود از بعد از وقوع انقلاب می‌بیند.
در کنار فیلم‌هایی چون «نگهبان شب» و «جنگ جهانی سوم» از رضا میرکریمی و هومن سیدی که مهم‌ترین نماینده‌های آثار کارگری اخیر سینمای ایران شمرده می‌شوند، از «به‌آهستگی» مازیار میری، «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» وحید جلیلوند، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «شیفت شب» نیکی کریمی، «پنج ستاره» مهشید افشارزاده و «ساعت ۵ عصر» مهران مدیری می‌توان از دیگر آثار عرصه یادشده یاد کرد.
همچنین مجید مجیدی با «آواز گنجشک‌ها»، علی رفیعی با «آقا یوسف»، بهرام توکلی با «اینجا بدون من»،جمشید محمودی با «چند متر مکعب عشق»، احمدرضا معتمدی به واسطه «آلزایمر» و منوچهر هادی به‌واسطه «کارگر ساده نیازمندیم»، از جمله دیگر کارگردانانی هستند که با ساخت فیلم‌های یادشده در تولید آثار سینمای کارگری دستی بر آتش داشته‌اند.
البته پیداست که در برخی از آنها نظیر «جدایی نادر از سیمین»، نقش کار و کارگر، محوری و موضوع اصلی نیست اما به نوبه خود بر آن بودند تا ادای دینی به این صنف آسیب‌پذیر جامعه داشته باشند.
به هر روی سینمای ایران به واسطه دغدغه و ذوق سینماگرانش همواره بر آن بوده تا در کنار سایر متعلقات آثار اجتماعی، موضوعات کار و کارگری را نیز به کانونی از تصاویر قصه‌گو بدل کند. که در این زمینه گامهای خوبی نیز برداشته است.
انتهای پیام/
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود