به نقل از «ایمنا»

جنبش «به صفر رسیدن مالاریا به من بستگی دارد» تلاشی برای توقف بیماری

تاریخ انتشار: ۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۸۶۵۶۱۳

همه ساله حدود ۵۰۰ هزار نفر از مردم جهان، جان خود را بر اثر ابتلا به بیماری مالاریا از دست می‌دهند؛ بیست و پنجم آوریل به عنوان روز جهانی مالاریا اعلام شده است به این امید که مردم جهان برای توقف شیوع این بیماری بکوشند.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مالاریا یک بیماری بسیار جدی و خطرناک است که از طریق نیش یک مگس ناقل، مردم را به خود مبتلا می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

افراد مبتلا به مالاریا اغلب تب و لرز شدید را تجربه می‌کنند و چنانچه به موقع درمان نشوند، جان خود را از دست خواهند داد. گزارش‌ها حاکی است که همه ساله حدود ۲۰۰ میلیون نفر از جمعیت سراسر جهان به مالاریا مبتلا می‌شوند که بیش از ۵۰۰ هزار نفر از آن‌ها جان خود را از دست می‌دهند. حتی با وجود عصر پیشرفته مدرن، بسیاری از جمعیت جهان همچنان در معرض خطر آلوده شدن به این بیماری خطرناک قرار دارند و این در حالی است که همواره اقدامات زیادی در راستای پیشگیری از ابتلاء به آن صورت می‌گیرد. همه ساله، مردم در سراسر دنیا، روز جهانی مالاریا را به بهانه مبارزه با این بیماری غیرقابل پیشگیری گرامی می‌دارند.

تاریخچه روز جهانی مالاریا

روز جهانی مالاریا با هدف اعمال اقداماتی در راستای کنترل شیوع این بیماری در میان مردم جهان نامگذاری شد که در این روز، جوامعی با موفق‌ترین رویکردها برای جلوگیری از ابتلاء به این بیماری، تدابیر خود را در اختیار سایر مردم جهان قرار می‌دهند. در روز جهانی مالاریا، مردم در بسیاری از شهرهای جهان گردهم می‌آیند و در اقدامات کنترل گسترش مالاریا شرکت می‌کنند به این امید که، ابتلای مردم را در آن به صفر برسانند. مجمع جهانی بهداشت به عنوان بخشی از سازمان بهداشت جهانی، برای اولین بار در سال ۲۰۰۷، بیست و پنجم آوریل را به عنوان روز جهانی مالاریا اعلام کرد و مردم را به ارائه رویکردهای خود برای کنترل این بیماری کشنده فرا خواند.

از آن زمان به بعد، اعضا نهادهای دولتی و خصوصی مختلف، همواره در تلاش بوده‌اند تدابیری برای پیشگیری از ابتلاء مردم جهان به مالاریا اعمال کنند که البته در این مسیر نیز نسبتاً موفق ظاهر شده‌اند.

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های روز جهانی مالاریا، تلاش مردم برای پیوستن به رهبران سیاسی، جوامع مختلف و بخش‌های خصوصی کشورهای آفریقایی بوده که به اشتراک ایده‌های مردم عادی و ترغیب مدیران به اعمال اقداماتی در راستای کنترل مالاریا منجر شده است. یکی از جنبش‌هایی که همه ساله در این روز میان مردم شکل می‌گیرد،" به صفر رسیدن مالاریا به من بستگی دارد" است که مردم سراسر این قاره را به اعمال تلاش‌های شخصی برای به حداقل رساندن ابتلاء به این بیماری کشنده سوق می‌دهد.

جالب است بدانید که روز جهانی مالاریا در سال ۲۰۲۰ در پی شیوع بیماری کرونا به صورت آنلاین برگزار شد که در آن روز، بسیاری از مردم جهان در شبکه‌های مجازی به هم پیوستند و شعار «دنیای بدون مالاریا» را سر زدند.

با وجود تلاش‌هایی که در سراسر جهان در راستای کنترل مالاریا انجام می‌شود، همچنان نرخ ابتلاء به این بیماری بسیار بالا است و همه ساله به مرگ جوامع زیادی منجر می‌شود که این امر، تلاش بیشتر مردم و مدیران را برای اعمال اقدامات بیشتر به یک ضرورت تبدیل می‌کند. مردم از سال ۲۰۰۷ و همزمان با نامگذاری بیست و پنجم ماه آوریل به عنوان روز جهانی مالاریا، این روز را جشن می‌گیرند و می‌کوشند در کنار یکدیگر تغییراتی را برای رهایی از آلوده شدن به این بیماری در خود به وجود آورند.

شیوه‌های رایج در میان مردم جهان برای بزرگداشت روز جهانی مالاریا

بسیاری از مردم سراسر دنیا، در روز جهانی مالاریا، با اعضا خانواده و دوستان در منازل خود گردهم می‌آیند و به بحث در مورد روش‌های مبارزه با مالاریا می‌پردازند. آن‌ها اغلب در گردهمایی‌های خود در این روز، آموزش‌هایی را خواه به شکل یک کلیپ ویدئویی یا نوشته همراه می‌آورند تا دیگران را از ماهیت بیماری و نحوه ابتلاء به آن آگاه کنند به این امید که گامی در کنترل آلوده شدن به آن بردارند. بدون شک، میزبانی رویدادهای مربوط به روز جهانی مالاریا می‌تواند به افزایش آگاهی مردم در مورد آن کمک کند که این امر به سهم خود در اعمال اقداماتی از سوی عموم مردم در راستای کنترل بیماری نقش مهمی ایفا خواهد کرد.

برخی از مردم سراسر دنیا نیز در روز جهانی مالاریا اقدام به پرداخت کمک‌های مالی می‌کنند تا مدیران خود را در اعمال اقداماتی جهت کنترل بیماری یاری کنند. مدیران نیز در این روز، رویدادهایی برگزار می‌کنند که در افزایش آگاهی مردم، به عنوان مهم‌ترین اصل در کنترل مالاریا، بسیار اثربخش واقع می‌شود. افرادی که قادر به میزبانی رویدادهای مربوط به روز جهانی مالاریا نیستند، در این روز به صورت آنلاین در برنامه‌های مختلف مربوطه شرکت می‌کنند یا این‌که با برگزاری رویدادهای مختلف آنلاین، در افزایش آگاهی مردم از بیماری سهیم می‌شوند.

کد خبر 570707

منبع: ایمنا

کلیدواژه: مالاریا پشه مالاریا بیماری مالاریا روز جهانی مالاریا روز مالاریا شیوع مالاریا علائم مالاريا مالاریا در کودکان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق روز جهانی مالاریا راستای کنترل اعمال اقداماتی مردم جهان همه ساله

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۶۵۶۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا صدای جنبش‌های دانشجویی عربی در حمایت از فلسطین بلند نمی‌شود؟

قدس؛ با گذشت ۷ ماه از آغاز جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه، صدها هزار تظاهرکننده همچنان در خیابان‌های لندن، پاریس، نیویورک و سایر کشورها تجمع می‌کنند. آنچه در سرتاسر جهان شاهد آن هستیم چیزی جز نبرد خیر در مقابل شر، و عدالت در برابر بی عدالتی نیست، زیرا دانشجویان، کارگران، وکلا، معلمان و کارمندان دولت، شیوه مشارکت سیاسی را برای خودشان دوباره ترجمه کرده اند. پس از چندین دهه که در آن دانشجویان به طور معمول به بی‌تفاوتی و غیرسیاسی بودن متهم می‌شدند، جنبش دانشجویی جهانی در حمایت از فلسطین کاری کرده است که عمیقاً به این نسل به عنوان رهبران فردای جامعه افتخار کنیم، زیرا آنها برای دفاع از حقوق و انسانیت کسانی که با نسل کشی، ظلم و بی عدالتی روبرو هستند، در خطر دستگیری، قرار گرفتن در لیست سیاه و اخراج از دانشگاه قرار دارند.

صدای اعتراضاتی که قتل‌عام‌ و نسل‌کشی را که اسرائیل بیش از ۲۰۰ روز است در غزه مرتکب می‌شود، محکوم می‌کند، هر روز در دانشگاه‌های سراسر جهان افزایش می‌یابد و به سمت تشکیل یک بلوک جهانی از دانشگاه‌ها حرکت می‌کند که نویدبخش تشکیل بزرگ‌ترین جنبش دانشجویی در جهان است؛ جنبشی جهانی که  در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ که منجر به توقف جنگ در الجزایر و ویتنام شد.

۱۷ آوریل آغاز اعتراضات دانشجویی در آمریکا

آغاز این جنبش جدید دانشجویی در دانشگاه کلمبیا در ایالات متحده و توسط جنبش دانشجویان برای عدالت در فلسطین در حالی سازماندهی شد که اعضای آن در ۱۷ آوریل خیمه‌های خود را در حیاط دانشگاه برپا کردند. این امر منجر به اختلال در کلاس‌ها در تمام بخش‌های دانشگاه شد و رئیس دانشگاه را بر آن داشت تا با پلیس تماس بگیرد تا تظاهرکنندگان را دستگیر کند و باعث شد تا سایر دانشجویان و اعضای هیئت علمی به اردوگاه معترضان بپیوندند؛ شرایط به گونه‌ای رقم خورد که محوطه دانشگاه به یک «هاید پارک» آمریکایی تبدیل شد که در آن سخنرانی برگزار می شد و سخنرانان به نوبت برای دانشجویان سخنرانی می‌کردند و فعالیت‌های نظیر خواندن سرود و آوازهای فلسطینی گرمابخش این تجمعات بود و دانش‌آموزان و دانشجویان معترض آمریکایی اعلام کردند تا زمانی که خواسته‌هایشان برآورده نشود، در آنجا خواهند ماند.

جنبش دانشجوی حمایت از فلسطین چه می‌خواهد؟

شتاب فزاینده این جنبش، پس از آن که در ابتدا با حضور تعدادی اندک از دانشجویان آغاز شد، دانشجویان دیگر دانشگاه‌های آمریکا را بر آن داشت تا در همبستگی با آنها به پا خیزند و همزمان سقف مطالبات جنبش دانشجویی بالا رفت و مطالبات آنها از درخواست آتش بس فوری در غزه و بازگشت همکاران بازداشتی خود فراتر رفت و به مطالبات پایان یافتن تمام قراردادهای بین دانشگاه‌ها و شرکت‌های نظامی که اسلحه‌های اسرائیل را تامین می‌کنند رسید؛ آنها از مدیران دانشگاه‌ها خواستند که با توجه به ارزش‌های اصلی این نهادهای علمی و دانشگاهی، یعنی عدالت، صلح و حقوق بشر، در تمام توافق‌های انجام شده با صنایع نظامی و موسسات تحقیقاتی اسرائیل تجدیدنظر کنند.

سرایت اعتراضات دانشجویی به سایر دانشگاه‌های آمریکا و جهان

 این اعتراض دانشجویی در مقابل تداوم جنگ، سکوت و تبانی بین المللی با جنایتکاران، به سایر دانشگاه‌های داخل آمریکا و جهان سرایت کرد؛ بسیاری از دانشجویان در سرتاسر جهان به "حصر همبستگی با غزه" در دانشگاه کلمبیا در واشنگتن به عنوان یک اقدام قهرمانانه نگاه کرده‌اند و آنها به دنبال الگوبرداری از آن هستند تا روی دانشگاه‌های خود فشار بیاورند، و از این طریق، دولت‌های خود را وادار سازنند تا برای متوقف کردن جنایات در غزه اقدامی عاجل کنند.

یهودستیزی؛ کلیدواژه سرکوب اعتراضات دانشجویی

 جنگ نسل کشی ارتش اشغالگر اسرائیل علیه فلسطینیان بی دفاع و بی گناه در غزه و کرانه باختری در حالی ادامه دارد که مقامات امنیتی ایالات متحده برای درهم شکستن و منحرف کردن جنبش دانشجویی، سلاح سنتی «یهود ستیزی» را مطرح کردند تا هر صدایی که از اسرائیل و اقدامات جنایتکارانه آن انتقاد می‌کند خاموش کنند، اما با توجه به آگاهی دانشجویان، به نظر می‌رسد این سلاح دیگر کارایی ندارد، چراکه دانشجویان تاکید کردند که تا شنیده شدن صدایشان به اعتراض خود ادامه خواهند داد؛ دانشجویان اعلام کردند که جنبش آنها صلح آمیز است و دنباله روی جنبش‌های حقوق مدنی و ضد جنگ است که در طول تاریخ، آمریکا شاهد آن بوده است.

از دهه ۱۹۵۰، جنبش‌های دانشجویی در کشورهای مختلف، از آمریکا گرفته تا اروپا تا شرق آسیا و در منطقه عربی در طول بهار عربی، درواقع موتور محرکه انقلاب‌ها به سوی آزادی و دموکراسی تلقی شدند. امروز اما جنبش دانشجویی به دلیل نیروی جوانی و استقلال سیاسی خود از احزاب و گروه‌های ذینفع و به دلیل جوان‌گرایی فراوان، تبدیل به یکی از جنبش‌هایی شده است که می‌تواند در جوامع خود تغییر ایجاد کند؛ ویژگی که می‌تواند جنبش‌های دانشجویی را به خالق بلامنازع آینده تبدیل کند.

جای خالی صدای جنبش‌های دانشجویی عرب در حمایت از فلسطین

باوجود شکلگیری جنبش‌ جهانی دانشجویی در حمایت از فلسطین، در کشورهای عربی اما به سختی می‌توانیم صدای دانشجویان یا دانشگاه‌ها را بشنویم، یا دست‌کم صدای آنها به دلایل نامعلومی در خارج از کشورشان طنین انداز نشده است. در بسیاری از کشورهای عربی فضای ترس و ظلم بر دانشگاه‌ها حاکم است و اساتید و کارکنان دانشگاه می‌ترسند صدای خود را با صدای بلند در محوطه دانشگاه برای حمایت از آرمان فلسطین بلند کنند. از سوی دیگر، سرکوب سیستماتیک علیه جنبش‌های دانشجویی مجالی به دانشگاهیان نمی‌دهد تا صدای خود را در محکومیت جنگ جنایتکارانه علیه غزه بلند کنند.

سایه ترس و سرکوب بر دانشگاه‌های عربی

به عنوان نمونه ماه گذشته، عبدالمالک اسعدی رییس یکی از دانشگاه‌های مراکش نیروهای امنیتی را احضار کرد تا محوطه دانشگاه را محاصره کنند و آن را به روی دانشجویان ببندند تا از برگزاری ششمین گردهمایی در مورد بیت المقدس که اتحادیه ملی دانشجویان مراکش در این دانشگاه برگزار می‌کرد، جلوگیری کند؛ این گردهمایی قرار بود با شعار "طوفان الاقصی: عزت و سربلندی ملت، نماد پیروزی و رهایی آن" برگزار شود، اما رئیس دانشگاه تصمیم گرفت کلاس‌ها را به حالت تعلیق درآورد و کلیه امکانات را به مدت ۳ روز به حالت تعلیق درآورد.  وضعیت در سایر دانشگاه‌ها نیز به همین منوال است؛ در بیش از ۳۰ دانشگاه دیگر مراکش نیز، بدون احتساب کالج‌ها و مؤسسات آموزش عالی، چه در میان رده‌های دانشجویی و چه در میان اساتید و معلمان سکوتی آکنده از ترس حاکم است.

 یکی از اساتید برجسته دانشگاه که در بسیاری از دانشگاه‌های کشورهای عربی به تدریس مشغول است و به درپیش گرفتن مواضع مترقی در حمایت از اهداف عادلانه، به ویژه مسئله فلسطین معروف است، گفته است که ترس چیزی است که مانع از اقدام دانشگاه‌های کشورهای عربی برای دفاع از آرمان فلسطین و حمایت از فلسطینی ها می‌شود.

وی گفت‌وگوی بین خود و رئیس یکی از دانشگاه‌ها در عربستان را که دانشگاهی معتبر محسوب می‌شود، دلیلی بر این امر ذکر کرد؛ وی اذعان کرد وقتی که ایده برگزاری یک رویداد آموزشی با موضوع جنگ غزه را مطرح کرده است، رئیس دانشگاه ترس خود را به گونه‌ای توجیه کرد و از برگزاری این رویداد جلوگیری کرده است.  درواقع سازماندهی چنین رویدادی به ویژه با توجه به عادی سازی رسمی و غیر رسمی روابط بین برخی دولت‌های عربی و رژیم صهیونیستی، کار دشواری به نظر می‌رسد.

 دانشگاه‌ها چراغ راه دانش و رهبران آینده جامعه

جنبش‌های دانشجویی در جهان عرب از نظر تاریخی در تمام نقاط عطف تاریخ حضور داشته‌اند، حتی در سیاه‌ترین سال‌ها، دانشجویان و اساتید دانشگاه در خط مقدم رهبری امور اجتماعی و اجتماعی بودند و رهبری جنبش های سیاسی که از آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی دفاع می‌کردند را برعهده داشتند؛ با این حال، در طول دو دهه اخیر، روسای دانشگاه‌های بزرگ عربی به کارکنانی تبدیل شده‌اند که بیش از آنکه  به دنبال شهرت و جایگاه علمی خود در جامعه باشند به فکر موقعیت و مزایای خود هستند! آنها منتظر سیگنال‌هایی از طرف مقامات دولتی و امنیتی هستند تا بتوانند با پیروی از دستورات آنها، تمام صداهای مزاحمی را که ممکن است باعث عصبانیت و نارضایتی مقامات شود سرکوب کنند.

جنبش‌های دانشجویی عربی همواره در خط مقدم مبارزات مردمی بوده و جنبش مدنی کشورهایشان را رهبری و احزاب سیاسی را هدایت کرده‌اند و در طول تاریخ، مواضع قهرمانانه و فداکاری‌های بزرگی را برای هدایت جامعه به سمت تغییر، پیشرفت و توسعه ارائه کرده اند. در طول دوره‌های جنبش مردمی از جمله بهار عربی که جهان عرب تجربه کرد، جوانان دانشگاهی کسانی بودند که تظاهرات‌هایی را رهبری و چارچوب‌بندی کردند که هزاران جوان را از همه گرایش‌ها و از همه گروه‌های آموزشی جذب کرد. آنچه امروز جنبش دانشجویی جهان عرب را از بیان بلند صدای خود باز می دارد، موج سرکوب سیستماتیکی است که ماشین سرکوب دولتی موفق به اجرای آن در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی شده است تا صداهای اعتراضی را در نطفه خفه کند.

در حالی که جهان منتظر بیدار شدن وجدان دانشگاه‌های کشورهای عربی و مسلمان منطقه است، جنگ جنایتکارانه غزه باعث شده است که بسیاری، حتی آنهایی که از منطقه و موضوع دور هستند، دچار بحران اخلاقی عمیقی شوند صدای خود را در حمایت از مردم مظلوم فلسطین و در واکنش به اقدامات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی بلند کنند. جنبش دانشجویی در کشورهای عربی باید فورا به صداهایی که خواهان پایان دادن به این تراژدی وحشتناک در غزه  بلند شده است، پاسخ دهد، چرا که این بحران عواقب اخلاقی وحشتناک و پیامدهای انسانی ویرانگری برای آینده همزیستی انسانی بر اساس ارزش‌هایی خواهد داشت که امروز در حالی شاهد شکسته شدن آن در مقابل چشمان خود هستیم که هیچ کس اقدامی برای پایان دادن به آن نمی‌کند.

انتهای پیام/

سیداحمد موسوی