دل بستن صدام به سنگربندی آمریکا و شوروی
تاریخ انتشار: ۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۸۶۶۰۲۴
در ۲ اوت سال ۱۹۹۰ تانکهای عراقی به کویت هجوم بردند. این کشور کوچک ضمیمه عراق و بهعنوان ایالت نوزدهم آن اعلام شد. چرا عراق به چنین ماجراجویی خطرناکی دست زد؟
میخائیل گورباچف آخرین رهبر شوروی در کتاب خود به این موضوع می پردازد که در پی می آید:
رویدادهای خلیج، نقطه عطفی برای دو ابرقدرت بود: آنها برای نخستین بار هماهنگ با هم برای حل یک بحران منطقه ای عمل کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
قطعنامه هایی به این منظور، از جمله مجازات های شدید اقتصادی، با مشارکت فعالانه ما به وسیله شورای امنیت سازمان ملل متحد به تصویب رسید.
میخائیل گورباچفاما عراق چه؟ رهبری عراق از نظر بینالمللی از زمان عقب بود. آنها همچنان به این فکر که ریشه در عصر رویارویی داشت، چسبیده بودند که «در صورت بروز یک بحران در این بخش از جهان، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی قطعا در دو طرف مخالف، سنگربندی می کنند.».این بزرگترین اشتباه بغداد بود.
کمک گرفتن از اعراب
همزمان ما کار را برای دستیابی به یک راه حل مسالمت آمیز آغاز کردیم. از تماس هایمان با ایالات متحده و سایر کشورها برای تحقق این هدف بهره گرفتیم. اعراب را تشویق کردیم از نفوذشان روی صدام حسین برای حل بحران استفاده کنند. من احساس کردم مهم است تماسمان با عراق را حفظ کنیم.
ما سعی کردیم رهبری عراق را از توهم شکست ناپذیری برهانیم و آنها را متقاعد سازیم که باید قطعنامه های شورای امنیت را اجرا کنند.
طارق عزیزتوطئه علیه عراق؟!
در ۵ سپتامبر ۱۹۹۰ گفتگویی طولانی با طارق عزیز وزیر امور خارجه عراق داشتم. به او گفتم: من به شما توصیه می کنم هرچه سریعتر به دنبال پیدا کردن راه حل های خروج از این بحران باشید. هر روز صداهای بیشتر و بیشتری در صحنه بینالملل شنیده میشوند که خواستار تدابیر شدید علیه عراق است. کاملا روشن است منظور آنها از این تدابیر چیست. آیا برای شما مهم نیست؟ من باور نمی کنم رهبری عراق، چنین سرنوشت سختی را برای مردمش بخواهد. صمیمانه بگویم، گامهای واقعبینانه و سازندهای از جانب شما مورد نیاز است.
عزیز به من اطمینان داد رهبری عراق نقش سازنده ای در منطقه ایفا کند. او از وجود توطئه ای علیه عراق شکایت کرد و گفت: عراق از قدرت خود اطمینان کامل دارد و از رویارویی با آمریکاییها نمیترسد. ما میدانیم رویارویی مان به مناقشه ای وسیع تبدیل خواهد شد که پیامدهای آن نه تنها در منطقه عربی بلکه در سراسر جهان تاثیر خواهد گذاشت. اما این چشم انداز ما را نمی ترساند.
من در پایان صحبتم گفتم: شما ممکن است دستورات خود را به طور مستقیم از خداوند بگیرید. اما با این حال دوست دارم توصیه ای به شما بکنم. شما نباید جستجو برای یک راه حل سیاسی مبتنی بر پایه ای واقع بینانه و سازنده را رد کنید. ما احساس میکنیم شما ماجرا را هنوز به شکلی که هست نمی بینید. اما شما باید بدانید که در آینده اوضاع تنها وخیمتر خواهد شد.
منبع:
خاطرات میخاییل گورباچف،ترجمه فریدون دولتشاهی
برچسبها میخائیل گورباچف ایالات متحده آمریکا عراق صدام حسینمنبع: ایرنا
کلیدواژه: میخائیل گورباچف ایالات متحده آمریکا عراق میخائیل گورباچف ایالات متحده آمریکا عراق صدام حسین رهبری عراق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۸۶۶۰۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طنز تلخ آمریکا؛ با مردم عراق جنگ نداریم(!)
عراق با شروع این حملات خاورمیانه را وارد بحران بزرگی کرد. ائتلاف آمریکا هم که روی کشور کویت که از نفتخیزترین کشورهای منطقه بود بسیار حساب کرده بود، بلافاصله شروع به حمله به عراق کرد و در این میان از همه بیشتر شروع به بمبارانکردن بغداد بهعنوان مهمترین شهر عراق کرد. اینگونه شد که جنگ خلیجفارس شروع شد و تا سالها بعد (۲۰۰۳) و بعدها هم با بهانه حملات ۱۱سپتامبر ادامه پیدا کرد.آن زمان بازار تهدیدات بین سران داغ بود. آمریکا تهدید به حمله به بغداد کرد و صدام تهدید به حمله شیمیایی. به گمانم حملات شیمیایی در زمان جنگ با ایران به مذاقش خوش آمده بود! و بعد هم تهدید به حمله به اسرائیل. بخشی از همین تهدیدها هم به واقعیت تبدیل شد.طنز تلخ ماجرا اینجاست که عراق بهمنظور ساختن اقتصاد عراق، بهدنبال بازپسگیری بدهی آمریکا و اروپا به خودش بود ولی همین بهانه باعث ویرانی شهرها، راهها، جادهها، نیروگاهها، سدها، تمدن تاریخی و تمام زیرساختهای اقتصادی عراق شد.خانم «نُها الراضی»، سفالگر، نقاش و هنرمند عراقی بود که اتفاقا درهمان سالها در بیشتر کشورهای دنیا نمایشگاههایی از آثار هنریاش برگزار کرده بود ودراغلب کشورها هنرمندی شناختهشده بود.درهمین دورهای که خانم نُها زیر بمباران در بغداد میزیست و علاوه بر ویرانی شهر، سختی معیشت و کمبود خوردوخوراک و قحطی را با خود به همراه داشت، به نوعی ازهنر جدید روی آورد؛ او با وسایل بازیافتی و متریالی که از میان ضایعات ماشینهای ویران و رهاشده بهخاطر نبود بنزین جمعآوری میکرد و نیز از نخالههای باقیمانده از ویرانی ساختمانها آثاری پدید آورد که به هنر تحریم معروف شد. برخی از این آثار بهشدت عجیب و غمگین را میتوانید با جستوجویی در اینترنت ببینید.خارج از فضای هنری و روح هنرمندانه خانم نویسنده، کتاب «یادداشتهای بغداد» شرح رنج و ستمی است که بر مردمان عادی و غیرنظامی عراق میرود. چند روز از بمبارانها بیشتر نمیگذرد که برق و آب اغلب سیستمهای شهری قطع میشوند. مردم مجبور میشوند مواد فریزری و یخچالی خود را تندتند بخورند تا در بیبرقی خراب و فاسد نشوند. اینگونه میشود که در حالتی بهشدت عجیب و تلخ از بیشتر خانهها و باغهای مردم بوی گوشت کبابی به مشام میرسد و بعد بحران بیغذایی مطلق فرا میرسد. مرزها بسته شده، شهرها و راهها بمباران شده و مواد غذایی اولیه به مردم نمیرسد.آنهایی که میتوانند و وسایلش را دارند،شروع میکنندبه باغبانی و کاشت هرآنچه بتوانند بخورند.آن هم در شرایطی که آبی برای آبیاری و شستوشو وجود ندارد. آنهایی نیز که استخر دارند، به آبهای درون استخرهایشان روی میآورند و... .
کتاب شرح تمام این مشکلات و ویرانیهاست و این در حالی است که رئیسجمهور وقت آمریکا مدام در رسانهها اعلام میکند که «با مردم عراق جنگ نداریم!»؛ تلخترین طنز موجود در جهان. نوک تیز پیکان قلم نویسنده رو به آمریکا و قدرتهای جهان است که به بهانه اینکه قصد دارند صدام را سر جایش بنشانند، بر سر مردم و تمدن چندینهزارساله عراق بمب و ویرانی فرومیریزند و دم از حمایت از مردم میزنند.