ویتامین چیست؟+ انواع، مقدار مصرف و تاریخچه
تاریخ انتشار: ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۴۵۴۴۰
ویتامین، ترکیبی آلی است که به مقدار بسیار جزئی برای سوخت‌وساز مواد غذایی، اعمال حیاتی بدن، پرورش و تندرستی ضرورت دارد. کمبود هر یک از ویتامین‌ها، می‌تواند منجربه بروز عوارض متعددی شود.
به گزارش خبرنگار ایمنا، «ویتامین» ترکیبی آلی است که به مقدار خیلی جزئی برای سوخت‌وساز مواد غذایی، اعمال حیاتی بدن، پرورش و تندرستی ضرورت دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کلمه ویتامین از واژه یونانی ویتا به معنی زندگی است. فونک نام Vitalamine یعنی امینی که حیاتی بوده و برای ادامه زندگی ضرورت دارد را برای موادی که سبب بهبود بیماری بری بری می‌شد و از گروه آمین بود، به کار برد؛ اما پس از آن معلوم شد بسیاری از ویتامین‌ها از گروه آمین نیست و به همین دلیل واژه vitamin شکل گرفت.
تقسیم‌بندی ویتامینویتامینها به دو دسته محلول در چربی و محلول در آب تقسیم‌بندی شده است که ویتامین E، K، D و A از جمله نمونه‌های محلول در چربی و ویتامین C و ویتامین‌های گروه B از جمله نمونه‌های محلول در آب است. ویتامین‌های محلول در آب بعد از چند ساعت ماندن در خون از راه کلیه و از طریق ادرار دفع می‌شود، اما ویتامین‌های محلول در چربی از راه ادرار دفع نمی‌شود بلکه در بدن و به‌ویژه در کبد ذخیره شده و از اختلالات حاصل از کمبود ویتامین‌های محلول در چربی جلوگیری می‌کند.
علاوه بر مواد معدنی ویتامین‌ها نیز مورد نیاز بدن است زیرا بدون حضور آن‌ها در غذا بین سلامتی و تعادل اعضای بدن ناپایداری ایجاد می‌شود و در اعمال حیاتی اختلالاتی رخ می‌دهد که سبب بروز عوارض و سرانجام منجر به مرگ می‌شود. ویتامین سوخت و ساز بدن را تنظیم می‌کند و تنها کمبود یک ویتامین می‌تواند سلامت تمام بدن انسان را به خطر بی‌اندازد.
مقدار مصرف ویتامینویتامینها و مواد معدنی وظایف متنوع و بسیار مهمی در بدن به عهده دارد و کمبود آن‌ها عملکرد قسمت‌های مختلف بدن را مختلف کرده و باعث ایجاد بیماری‌های مختلفی می‌شود. مصرف بیشتر از مقدار نیاز روزانه ویتامین‌ها نیز زیان‌آور بوده و می‌تواند عوارض نامطلوبی به جای بگذارد. ویتامین‌های مازاد نیاز روزانه بدن، اگر محلول در چربی باشد تا حدودی در کبد ذخیره می‌شود و اگر محلول در آب باشد از طریق کلیه دفع می‌شود. مصرف بیش از اندازه ویتامین‌ها، نه تنها سودی ندارد بلکه باعث مسمومیت و ایجاد عوارض ناخواسته‌ای می‌شود.
تاریخچه پیدایش ویتامینارزش خوردن برخی غذاها برای حفظ سلامتی مدت‌ها قبل از شناسایی ویتامین‌ها شناخته شده بود. گسترش سفرهای اقیانوسی با کشتی در دوران اکتشافات قاره‌ها منجر به دوره‌های طولانی مدت بدون دسترسی به میوه‌ها و سبزیجات تازه شد و بیماری‌های ناشی از کمبود وتامین در بین خدمه کشتی‌ها رایج گردید.
در سال ۱۷۴۷ کشف شد که غذاهای مرکباتی به پیشگیری از اسکوربوت، بیماری به خصوص کشنده‌ای که در آن کلاژن‌ها به درستی تشکیل نمی‌شود و باعث بهبود زحم، خونریزی لثه، درد شدید و مرگ می‌شود، کمک می‌کند. کاشف رساله خود را در رابطه با اسکوربوت در سال ۱۷۵۳ منتشر کرد و استفاده از لیمو و لیموترش را برای جلوگیری از این بیماری توصیه کرد؛ این داستان منجر به لقب لیمی برای ملوانان بریتانیایی گشت؛ با این حال کشف لیند به طور گسترده توسط افراد در اکتشافات قطب شمال نیروی دریایی سلطنتی در قرن نوزدهم پذیرفته نشد زیرا مردم اعتقاد داشتند که می‌توان با رعایت بهداشت، ورزش و حفظ روحیه از ابتلاء به بیماری اسکوربوت جلوگیری کنند، اما مردم این منطقه با بیماری اسکوربوت و سایر بیماری‌های ناشی از کمبود مواد معدنی مواجه شدند.
در سال ۱۸۸۱ یک دکتر روسی به نام نیکولای اثرات اسکوربوت را در دانشگاه تارتو مطالعه کرد؛ وی به موش‌ها با مخلوطی مصنوعی از تمام اجزا جداگانه شیر که در آن زمان شناخته شده بود یعنی پروتئین، چربی، کربوهیدرات و نمک تغذیه کرد. موش‌هایی که فقط اجزا تشکیل دهنده را دریافت کرده بودند، کشته شدند، اما گونه‌هایی که با شیر تغذیه می‌شدند به طور طبیعی رشد کردند و زنده ماندند؛ بنابراین وی به این نتیجه رسید که یک غذای طبیعی مانند شیر باید علاوه بر این مواد اصلی شناخته شده حاوی مقادیر کمی از مواد ناشناخته ضروری برای زندگی نیز باشد.
انواع ویتامین ویتامینA یا رتینول ویتامین C یا آسکوربیک اسید ویتامین D ویتامین E ویتامین K ویتامینF ویتامین M یا استیگمسترولانواع ویتامین‌های گروه B
ویتامین B1 یا تیامین ویتامینب B2 یا ریبوفلاوین ویتامین B3 یا نیاسین یا نیکوتینیک اسید ویتامین B4 ویتامین J یا کولین ویتامین B8 یا اینوزیتول ویتامین B5 یا اسید پانتوتنیک ویتامین B6 یا پیریدوکسین ویتامین B7 ویتامین H یا بیوتین ویتامین B9 یا اسید فولیک ویتامین B12 یا کوبالامین ویتامین B15 یا اسید پنگامیک ویتامین B 17 یا آمیگدالین کد خبر 571826منبع: ایمنا
کلیدواژه: ویتامین ها ویتامین دی ویتامین سی مصرف ویتامین کمبود ویتامین ها تاثیر کمبود ویتامین ها در بدن ویتامین های مفید ویتامین های ضروری شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق محلول در چربی محلول در آب ویتامین ها یک ویتامین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۴۵۴۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۴ سبزی که هرگز نباید پوست آن‌ها را کند
پوست سبزیجات اغلب سرشار از آنتی اکسیدان، فیبر و سایر مواد مغذی ضروری است و ما بدون فکر کردن به آن، آن‌ها را پوست می‌گیریم.
به گزارش سلامت نیوز، با این حال، دور انداختن پوست برخی از سبزیجات می‌تواند شما را از محتوای غذایی کلی سبزیجات محروم کند.
سبزیجاتی که هرگز نباید آن‌ها را پوست بگیریدسبزیجات بخشی ضروری از یک رژیم غذایی سالم هستند، زیرا سرشار از مواد مغذی مورد نیاز برای تغذیه بدن و حفظ سلامتی هستند. پوست برخی از سبزیجات گنجینه‌ای از مواد مغذی ضروری را برای بدن فراهم می‌کند. از این رو، به جای پوست کندن سبزیجات، درباره فواید سلامتی خوردن چند سبزی با پوست یاد بگیرید.
در اینجا ۴ سبزی که به طور ایده آل نباید قبل از خوردن پوست آن‌ها را جدا کنید آورده شده است:
۱. سیب زمینیسیب زمینی جزء اصلی دستور‌های غذایی و پوست آن منبع غنی از فیبر، ویتامین‌ها و مواد معدنی است. آن‌ها حاوی پتاسیم بیشتری نسبت به گوشت هستند که برای سلامت قلب و عملکرد عضلات ضروری است.
در واقع، پوست سیب زمینی مملو از آهن است که به حمایت از عملکرد گلبول‌های قرمز خون کمک می‌کند. از این رو، باقی ماندن پوست روی سیب‌زمینی نه‌تن‌ها بافت لذت‌بخشی به آن می‌دهد، بلکه محتوای غذایی آن را نیز افزایش می‌دهد. اطمینان حاصل کنید که آن‌ها را به درستی می‌شویید تا همه آلودگی‌ها قبل از پخت و پز پاک شوند.
۲. هویجپوست هویج برای خوردن کاملا بی خطر و در واقع مفید است. پوست یا لایه‌ی نازک سطح هویچ، حاوی مواد مغذی متعددی از جمله آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین C، B ۳، فیبر غذایی و فیتونوترینت‌ها است. این مواد مغذی به دلیل تقویت سیستم ایمنی و نقش آن‌ها در حفظ سلامت پوست و بینایی شناخته شده اند.
همچنین محتوای بتاکاروتن که به هویج رنگ نارنجی پر جنب و جوش می‌دهد به بهبود هضم و سلامت کلی کمک می‌کند.
۳. خیارخیار را هم باید با پوست آن بخورید. پوست خیار سرشار از فیبر، ویتامین‌ها و مواد معدنی از جمله ویتامین K است که برای جلوگیری از لخته شدن خون و سلامت استخوان‌ها ضروری است.
پوست خیار همچنین منبع سیلیس است، ترکیبی که از سلامت پوست، مو و ناخن حمایت می‌کند.
پوست خیار را در سالاد یا میان‌وعده‌های خود بگنجانید تا تغذیه‌ای بیشتری داشته باشید و هیدراته بمانید.
۴. کدو سبزهم گوشت و هم پوست کدو سبز فواید زیادی برای سلامتی دارند، مانند هضم بهتر، بهبود خلق و خو و استخوان سازی.
پوست کدو منبع فوق العاده‌ای از فیبر رژیمی، ویتامین C و پتاسیم است. چه در حال تفت دادن کدو باشید یا کباب کردن یا افزودن آن به غذاهای دیگر، باقی گذاشتن پوست کدو سبز یک راه عالی برای افزایش ارزش غذایی آن است.
بنابراین، اکنون می‌دانید کدام سبزیجات را هرگز نباید پوست بگیرید؛ اما مطمئن شوید که قبل از خوردن یا استفاده از این سبزیجات برای پخت و پز، آن‌ها را کاملا بشویید تا آلودگی‌ها و آفت کش‌های آن را از بین ببرید!
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند