ابتکار جالب در جشنواره فیلم کوتاه دانشجویی «سایه»؛ امکان ارائه فیلمنامههای دانشجویی به سرمایه‌گذاران
تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۰۱۷۲۹۶
نشست خبری سیزدهمین جشنواره ملی فیلم کوتاه دانشجویی «سایه» عصر امروز باحضور دبیران جشنواره و جمعی از اهالی رسانه در دانشگاه سوره برگزار شد. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست خبری سیزدهمین جشنواره ملی فیلم کوتاه دانشجویی «سایه» عصر امروز با حضور محمدحسین یاوری دبیر جشنواره، علی زارعی دبیر بخش کارگاهی و احمد معارف‌وند دبیر بخش رقابتی جشنواره سیزدهم در دانشگاه سوره برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این نشست محمدحسین یاوری دبیر جشنواره ملی فیلم کوتاه دانشجویی «سایه» گفت: این جشنواره پس از چهار سال تعطیلی، در حال برگزاری است. اینکه بخواهیم پس از چهار سال، بار دیگر دانشجویان را دور هم جمع کنیم، کار سختی بود. باوجود این، می‌خواستیم بعد از چهار سال وقفه، شروع خوبی داشته باشیم. بچه‌های تیم ما زحمت زیادی کشیدند که لازم است از آنها تشکر کنم.
وی افزود: اکنون یک سال است که درگیر برگزاری جشنواره هستیم. در این جشنواره برای اولین بار، ارائه آثار مربوط به بخش کارگاهی را به روش پیچینگ انجام می‌دهیم. متأسفانه هیچ اسپانسری از جشنواره‌های دانشجویی حمایت نمی‌کند و این معضل جشنواره‌هایی مثل جشنواره ما است. می‌توانم بگویم که جشنواره‌های دانشجویی از حیث هزینه‌های برگزاری با سایر جشنواره‌ها اختلاف صد برابری دارند.
یاوری بیان کرد: در این جشنواره برای اولین بار، برای اکران فیلم‌ها در خارج از دانشگاه از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز گرفتیم. جشنواره ما اکران آنلاین هم خواهد داشت و بدین ترتیب، آثار به صورت رایگان روی پلتفرم وُدیو قرار می‌گیرند. ما همه تلاشمان را کردیم که فیلم‌های شایسته مورد پذیرش و اکران قرار بگیرند. بنابراین آثار همه کسانی که به نظر هیأت انتخاب شایسته بوده‌اند وارد بخش رقابتی شده‌اند و هیچ قصد و غرض شخصی‌ای در این امر دخیل نبوده است.
وی عنوان کرد: مکان اکران آثار جشنواره در سینما سپیده و سینماتک موزه هنرهای معاصر تهران، خواهد بود. ضمن اینکه هر روز یک کارگاه خواهیم داشت که جزئیاتش به زودی اعلام می‌شود.
یاوری مطرح کرد: امسال بزرگداشت بهرام دهقانی تدوین‌گر خوب و پیشکسوت سینمایی را در دستور کار داریم. همچنین مستند پرتره‌ای هم برای آقای دهقانی ساخته‌ایم که با توجه به حضورش در جشنواره کن، پس از بازگشتشان مراسمی در دانشگاه برایشان خواهیم گرفت.
در بخش دیگری از این نشست، علی زارعی دبیر بخش کارگاهی جشنواره فیلم «سایه» در توضیح این بخش گفت: در بخش کارگاهی خواستیم نوآوری داشته باشیم و برای اولین بار در ایران بخش رزیدنسی است که در جشنواره‌های خارجی وجود دار را هم به راه انداختیم. اختتامیه بخش کارگاهی به این صورت است که بچه‌ها طرح‌های خود را جلوی سرمایه‌گذاران پرزنت می‌کنند و در صورت قبولی هزینه ساخت آن از سوی سرمایه‌گذاران تامین می‌شود.
وی یادآور شد: حدود 185 اثر به دبیرخانه جشنواره ارسال شد و پس از بررسی توسط داوران، به 53 طرح رسیدیم. این طرح‌ها به منتورها ارجاع شد و بچه‌هایی که طرحشان از این مرحله رد شد، یک پرزنت برای منتورها داشتند. در نهایت 23 طرح به بخش اصلی کارگاهی راه یافتند. دانشجویان راه‌یافته به این بخش، اکنون در حال گذراندن دوره‌هایشان با منتورها هستند و فیلمنامههای نهایی‌شان در حال آماده‌سازی است.
زارعی گفت: اسپانسر اصلی جشنواره انجمن سینمای جوان است و این انجمن متعهد شده است که حدأقل دو طرح از طرح‌های دانشجویان را بپذیرد. خانه مستند انقلاب اسلامی، مرکز گسترش سینمای مستند تجربی و پویانمایی، پلتفرم ودیو، چند استودیوی خصوصی ، چند تهیه‌کننده خصوصی و… دیگر اسپانسرهای ما هستند.
وی درباره جلسات پیچینگ (ارائه به سرمایه‌گذاران) هم گفت: از اسفند که طرح‌ها انتخاب شد تا اردیبهشت ماه صاحبان طرح‌ها جلساتی را با منتورها داشتند که جلسه پیچینگ نهایی دو خرداد برگزار می‌شود. سه طرح مستند، یک طرح انیمیشن و بقیه طرح‌های پیچینگ داستانی هستند، طرح‌های داستانی هم موضوعات مختلف از اجتماعی گرفته تا جنگی را برخوردار هستند.
زارعی در بخش دیگری از اظهارات خود ضمن گلایه از انتقادات برخی دانشجویان نسبت به عملکرد مسئولین جشنواره گفت: همه ما می‌دانیم که کار دانشجویی خیلی سخت است، حدود یک سال است بدون هیچ قرارداد و دستمزدی مشغول کار هستیم و خوشبختانه کارمان پیش رفته است. اما گاهی از بی‌مهری‌ها و کم‌لطفی‌های برخی دانشجویان دلمان می‌شکند. به ویژه وقتی لیست کارهای پذیرفته شده در جشنواره مشخص شد، مورد هجمه و انتقاد شدید برخی دانشجویان قرار گرفتیم. ای کاش آنها با انصاف بیشتری ما را قضاوت کنند و به سادگی زحمت‌های یک‌ساله تیم برگزاری را زیر سوال نبرند.
دبیر بخش کارگاهی جشنواره فیلم «سایه» خاطرنشان کرد: برای برپایی جشنواره با کسانی مثل محمدحسین مهدویان، سعید روستایی، شهرام مکری، ابراهیم ایرج‌زاد که همگی از فارغ‌التحصیلان سوره هستند، تعامل و مشورت داشتیم. همه منتورهای ما جز آقای یابنده تحصیل‌کرده دانشگاه سوره بوده‌اند، ما این دیدگاه را داشتیم که به سراغ کسانی برویم که در دانشگاه خودمان تحصیل کرده باشند.
در بخش دیگری از این نشست، احمد معارف‌پناه دبیر بخش رقابتی جشنواره فیلم «سایه» گفت: در بخش رقابتی 380 اثر به دستمان رسید که 86 اثر به بخش رقابتی راه یافتند. از این میان، 18 فیلم غیررقابتی هستند، 4 فیلم در بخش تجربی، 18 فیلم در بخش غیررقابتی، 31 فیلم در بخش داستانی، 8 فیلم در بخش سال اولی، 4 فیلم در بخش تجربی، 13 فیلم در بخش فارغ‌التحصیلان و 11 فیلم هم در بخش مستند قرار دارند.
وی همچنین خبر داد: اختتامیه جشنواره روز چهارم خرداد ماه سال جاری برگزار خواهد شد. در پایان این مراسم از پوستر سیزدهمین جشنواره ملی دانشجویی فیلم‌کوتاه «سایه» رونمایی شد.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: انجمن سینمای جوان سینما فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان سینما فیلم کوتاه فیلم کوتاه دانشجویی سرمایه گذاران جشنواره فیلم بخش کارگاهی جشنواره ملی فیلم در بخش بخش رقابتی جشنواره ها دبیر بخش طرح ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۱۷۲۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اینجا از هر ۱۰ سرمایه، ۹ تا بر باد می‌رود
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ علیرضا رأفتی: بگذارید اول قصه را با یک جوک بی مزه، حتی چند دهه قدیمی‌تر از گروه‌های خانوادگی، شروع کنیم. همان حکایتی که احتمالاً شنیده‌اید: مردی که در ساحل نشسته بود و داشت یک سطل ماست را می‌ریخت توی آب دریا! گفتند: «چی‌کار می‌کنی؟»؛ گفت: «دوغ درست می‌کنم.»؛ گفتند: «نمی‌شه!»؛ گفت: «ولی اگه بشه چی می‌شه!»
دو دهه‌ای می‌شود که دنیا روی کسب و کارهای نوآور کوچک، اسم «استارت‌آپ» را گذاشته است. مفهومی که از دل ایالات متحده آمریکا شکل گرفت و حتی می‌شود آن را برد در پوشه «رؤیای آمریکایی»: «بنیان‌گذارانی که یک ایده خلاقانه، قدری پول، پشتکار فراوان و مهارت کافی دارند و با هم جمع می‌شوند در گاراژ یک خانه و یک محصول بر پایه اینترنت را می‌سازند که دنیا را تکان می‌دهد و ظرف چند سال تبدیل‌شان می‌کند به ثروتمندترین انسان‌های روی زمین!» این تعریفی اغراق‌آمیز است که مخاطب از مفهوم خلق استارت‌آپ گرفته بود.
کم کم رویدادهایی مثل Startup weekend در سراسر دنیا، و از اوایل دهه نود در ایران خودمان، شکل گرفتند که صاحبان ایده می‌آمدند و برای سرمایه‌گذاران خطرپذیر ایده‌ها یا محصولات اولیه‌شان (MVP) را ارائه می‌دادند.
چرا سرمایه‌گذار خطرپذیر؟ چون پذیرفته که در سرمایه‌گذاری استارت‌آپی قرار است ۹۰ درصد مواقع زیان بدهد و ۱۰ درصد سود کند. سرمایه‌گذاری خطرپذیر به یک معنی نوعی از سرمایه‌گذاری است که شرکت یا شخص، سرمایه‌گذاری‌اش را روی یک ایده یا محصولی که تا به حال به آن شکل در بازار جهان یا آن منطقه نبوده انجام می‌دهد.
هم نبود ذهنیت واقعی از بازار و هم نداشتن برآورد درست از کارکرد محصول ریسک را بالا می‌برد. برای همین هم احتمال ۹ شکست از ۱۰ سرمایه‌گذاری اصطلاح رایجی بین این سرمایه‌گذاران است. اما در صورت نتیجه‌دهی محصول و بازار، سودی که از برد یکی از ۱۰ سرمایه‌گذاری به جیب سرمایه‌گذار می‌رود، تمام ۹ شکست قبلی را پوشش می‌دهد. این شکل از سرمایه‌گذاری دانش کافی مدیریتی، شناخت بازار، فناوری و محصولات بر پایه فناوری را می‌طلبد که غالباً سرمایه‌گذاران و مشاوران‌شان این دانش را دارند و بی‌گدار به آب نمی‌زنند.
اما نمای بیرونی این سرمایه‌گذاری‌ها و بنیان‌گذاری‌ها برای تماشاگری که دانشی در این زمینه ندارد، همان دوغ کردن دریا با یک سطل ماست است! شیوه‌ای که بسیاری از کسانی که فکر می‌کنند صاحب ایده‌هایی هستند که می‌تواند دنیا را تکان دهد هم با آن درگیرند. رویدادهای ارائه طرح و محصول به سرمایه‌گذار پر است از نوجوانان و جوانانی که فکر می‌کنند خلاقانه‌ترین ایده دنیا را دارند و استراتژی‌شان برای به ثمر رسیدن محصول این است: «اگه بشه چی می‌شه!»
شاید بشود گفت بخشی از این نگاه به استارت‌آپ برمی‌گردد به همین نوع نگاه به مسئله «موفقیت»؛ موفقیت قبلاً در فرهنگ ما کنار مفهوم «رستگاری» قرار می‌گرفت و برای رسیدن به آن مجموعه‌ای از تلاش‌های مادی و معنوی نیاز بود و منابع مورد رجوع هم مجموعه‌ای از کتاب‌ها و سخنانی از دل مذهب و ادبیات بودند. حالا اما موفقیتی که نوجوان و جوان امروزی می‌شناسد، ورقی است که از دل همان پوشه رؤیای آمریکایی بیرون آمده و مخاطب آن، در کتاب‌ها و سخنرانی‌های انگیزشی به دنبالش می‌گردد. کتاب‌ها و سخنرانی‌هایی که بسیاری‌شان نه پایه روان‌شناسی دارند، نه ادبیات و نه هیچ حوزه تخصصی دیگر! تنها حرف‌های قشنگی‌اند که می‌توانند چند روزی یک نوجوان را ساعت ۵ صبح از خواب بیدار کنند که دنیا را عوض کند!
اما با این وجود، نمی‌توان آثار بعضی اساتید مدیریت یا روان‌شناسی که به این شیوه نوشته شده و در این دسته قرار گرفته اما واقعاً مبنای علمی دارد را نادیده گرفت. در یکی از همین آثار استیون کاوی، نویسنده و تاجر آمریکایی جمله‌ای دارد که به نظر برآمده از تجربه بی‌نظیر در کسب و کار است: «با یک پایان‌بندی در ذهن‌ت، شروع کن!»
مسئله بیشتر جوانانی که در رویدادهای استارت‌آپی می‌خواهند با ایده‌هاشان دنیا را عوض کنند این است که حتی برای همان ایده‌ای که فکر می‌کنند فوق‌العاده است یک «پایان» خوب یا بد در نظر ندارند. به همین خاطر است که حتی بسیاری از مدیران استارت‌آپی در کشورمان خودشان و کسب و کارشان را یک هویت واحد می‌دانند که بی هم هیچ‌اند و قرار نیست هیچ وقت از هم جدا شوند. تا کی؟ لابد الی الابد!
چندی پیش خبر خروج برادران محمدی (بنیان‌گذاران دیجی‌کالا) از این شرکت و فروش سهم‌شان رسانه‌ای شد اما به سرعت مهر تکذیب روی‌ش خورد. مدتی قبل‌تر البته شاهد خروج میلاد منشی‌پور (مدیرعامل و هم‌بنیان‌گذار تپسی) از ترکیب سهام‌دار و بعد از مدیرعاملی این شرکت بودیم. اتفاقی که تلنگری برای زیست‌بوم استارت‌آپی کشور بود و نمونه خوبی برای اینکه بتوان گفت: «کسب و کار هم می‌تواند مثل یک فیلم سینمایی خوب، پایان‌بندی مناسب داشته باشد.»
شرکت سرمایه‌گذاری گلرنگ با مبلغی بیش از ۲ هزار میلیارد تومان ۷۰ درصد سهام تپسی را از سهام‌داران خرید. البته درصد بسیار کمی از این سهام متعلق به بنیان‌گذاران حقیقی بود اما همان درصد کم هم در ۲ هزار میلیارد تومان عددی می‌شود که می‌تواند تحقق همان رؤیای استارت‌آپی اوایل دهه ۹۰ در ایران باشد.
در نمونه بزرگ خارجی این اتفاق که زمان زیادی هم از آن نگذشته، مالک تسلا و اسپیسX سهام عمده توئیتر را از سهام‌داران‌ش با ارزش چند ده میلیارد دلاری خرید. پولی که از این فروش سهام نصیب جک دورسی (هم‌بنیان‌گذار توئیتر) شد، ۹۷۸ میلیون دلار بود.
پشت برادران محمدی و میلاد منشی پور ایرانی و جک دورسی خارجی، هزاران هزار جوان هستند که در مرحله ایده یا اجرا شکست خورده‌اند و رویای‌شان محقق نشده است. اما حالا که نمونه‌هایی از خروج موفق از کسب و کار را در کشورمان می‌بینیم، بد نیست به این هم توجه کنیم که چه‌قدر از آن هزاران هزار شکست، واقعاً مبنای علمی و حساب‌شده‌ای برای موفقیت داشته‌اند؟ اصلاً چه‌قدر از موفقیت‌های فعلی که می‌بینیم «پایان‌بندی» مناسب خواهند داشت؟
کد خبر 6087769
خودکشی یک پزشک دیگر؟/ جزئیاتی بیشتر از درگذشت متخصص بیمارستان شریعتی