دردسرهای ازدواج مردان میانسال با زنان جوان/ درباره نمایش «آنسوی آینه
تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۰۴۲۹۰۳
فلوریان زلر برای علاقهمندان سینما و دنبالکنندگان فیلمهای اسکاری، نامی آشناست؛ نویسنده و کارگردان فیلم «پدر» (۲۰۲۰) بر اساس نمایشنامهای به همین نام از نویسنده، فیلمی که دو مجسمه اسکار را برای بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین بازیگر نقش اول مرد (آنتونی هاپکینیز)، به دست آورد. اما زلر پیش ازکارگردانی اولین فیلمش، به عنوان یک رماننویس و نمایشنامهنویس فرانسوی شناخته میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پاتریک همسرش را که دوست نزدیک ایزابل و دنیل بوده، ترک کرده تا با اما ازدواج کند. دنیل پس از مدتی اتفاقی او را ملاقات و برای شام دعوتش میکند. نمایش با تردید و اضطراب دنیل برای اعلام این خبر به همسرش شروع و با عصبانیت ایزابل و تردید او برای پذیرفتن این مهمانان ادامه مییابد. مهمانی شام برگزار میشود. از دل وضعیت متناقض افکار و اعمال شخصیتها، کمدی سرگرم کنندهای با نمایش تفاوت نجوای ذهنی و گفتارشان شکل میگیرد. اِما که جوانی، شادابی و سرزندگیاش نقطه مقابل یکنواختی و سردی ایزابل در زندگی دنیل است، همه چیز را در ذهن او به هم میریزد. باقی نمایش، دنیل در رویای تصور رابطه و زندگی با اِما غرق میشود و از تضاد نجوای درونیاش با آنچه در واقعیت روی صحنه میگذرد مدام موقعیتهای کمیک خلق میشوند. کم کم عمل نکوهیده پاتریک از دید ایزابل و دنیل در ترک همسر قبلیاش و دل دادن به زنی جوان و اغواگر به حاشیه میرود و تصورات دنیل میانسال برای رهایی از زندگی کسالتبارش با ایزابل و زندگی با اِما، صحنه را تسخیر میکند. دنیل و پاتریک، مردان میانسال نا امیدی را به نمایش میگذارند که انگار با ورود اِما به زندگیشان، یکی در واقعیت و دیگری در خیال به دنبال تجربه و درک جدیدی از خوشیهای زندگی هستند.
نمایش گرچه گرد ایده مرکزی «یکنواختی و ملال رابطه زناشویی و وسوسه برای گریز از آن» میگردد اما در حد همان خلق لحظات کمیک و روایت سطحی ماجرا باقی میماند.
بخش زیادی از دیالوگهای نمایش در واقع نجواهای ذهنی شخصیتهاست که فقط تماشاگر آنها را میشنود، برای تمایز آنها با دیالوگهای اصلی، در متن نمایش این جملات با فونت تیرهتر آمده است. اجرای دیالوگهای ذهنی به شیوه این نمایش، تمهید بسیار موثری است که موجب مشارکت هر چه بیشتر تماشاگر با اجرا و توجه او میشود، چرا که مثلا این دیالوگها میتوانست به صورت صدای ضبط شده بازیگران نیز پخش شود و تشخیص آن برای تماشاگر از شیوه کنونی آسانتر بود اما فاصلهگذاری به شکل کنونی، میزان توجه تماشاگر و ارتباط با اجرا را افزایش میدهد و از این نظر یکی از نقاط قوت این اجراست.
معرفی نوشیدنی (الکلی) به عنوان قهوه با آن برچسب (با نوشته کافی) روی شیشه نوشیدنی که همه خصوصیات و تاثیر نوشیدنی الکلی را دارد، اما باز هم بر قهوه بودن آن تاکید میشود، ایده جالبی برای رهایی از گزند ممیزی است. اما این همه تاکید گاه هجوآمیز بر این موضوع تنها تمهیدی برای عبور از ممیزی نیست. بلکه برعکس انگار یک واکنش اعتراضی است به ممیزی و اینکه گسترش دامنه ممیزیها تا چه حد دست و پای کارگردان و بازیگران را برای اجرای یک نمایش بسته است و چنین محدودیتهایی تا چه میزان انرژی و توان گروه را هدر میدهد.
موسیقی گرچه کاربردی در پیشبرد نمایش ندارد اما اجرای زنده و متنوع آن با استفاده از امکانات صحنههای متحرک تالار وحدت توانسته ریتم و نشاط نمایش را تا پایان حفظ کند که این به جذب دوباره تماشاگران خسته پس از حدود دو سال دوری از سالنهای نمایش کمک میکند و همچنین کارگردان نشان میدهد که امکانات و ظرفیتهای نمایش روی صحنه را به خوبی میشناسد و میتواند از همه آنها در جهت یک اجرای جذاب و درگیر کننده بهره برد.
علی سرابی، کارگردان نمایش گرچه برای شخصیت دنیل به عنوان یک مرد میانسال، کمی جوان به نظر میرسد اما به خوبی توانسته شخصیت شوخ و مشنگ دنیل را ایفا کند. مرد میانسالی که مواجهه با اِما او را نه به دامان یک دلدادگی رمانتیک بلکه به فانتزیهایی مبتلا میکند که همزمان هم طراوت و بیمنطقیهای جوانی را دارد و هم از صفای آن عشقهای کور فاصله دارد و با رندیهای میانسالی آمیخته است.
بازی پژمان جمشیدی در نقش پاتریک از نقاط ضعف این نمایش و البته کارنامه بازیگری اوست. بازی جمشیدی در این نمایش، فاقد آن روانی و بانمکی است که در فیلمهای سینمایی کمدی از او شاهد بودیم. انگار جمشیدی پس از بازی در سه فصل از سریال تلویزیونی «زیرخاکی» هنوز نتوانسته از قالب نقش فریبرز باغمیشه بیرون بیاید و این موضوع دست و پای او را برای اجرای روان نقش پاتریک بسته است.
ریما رامینفر گرچه از اجرای نقش ایزابل به خوبی برمیآید اما از نظر فیزیک و چهره با شخصیت ایزابل فاصله دارد و مشکل میتوانیم او را به عنوان زنی که زندگی با او فاقد سر زندگی و شادی باشد، باور کنیم. بر اساس همین نمایشنامه، کارگردانی فرانسوی فیلمی با عنوان «زن دیگری» (۲۰۱۸) ساخته که نگاهی به کستینگ آن فیلم می توانست راهنمای خوبی برای کارگردان این نمایش در انتخاب بازیگر مناسب نقش ایزابل باشد.
۵۷۵۷
کد خبر 1632915منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: سعید توجهی تئاتر تالار وحدت بازیگران سینما و تلویزیون ایران الناز حبیبی پژمان جمشیدی دیالوگ ها میان سال
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۴۲۹۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دومی و ششمی تیمهای ملی امید مردان و زنان در مسابقات شطرنج شهرهای آسیا
تیمهای ملی امید مردان و زنان ایران در پایان دور نهم مسابقات شطرنج شهرهای آسیا به ترتیب در ردههای دوم و ششم ایستادند.
به گزارش ایسنا، تیم ملی امید مردان در دور نهم مسابقات شطرنج شهرهای آسیا در خانتی مانسیسک روسیه برابر تیم کشور مغولستان با نتیجه ۴ بر صفر به پیروزی رسید.
تیم مردان ایران در پایان این مسابقات با ۱۶ امتیاز بعد از تیم کشور روسیه در رده دوم قرار گرفت.
تیم ملی امید زنان ایران نیز در دور پایانی مقابل تیم سریلانکا با نتیجه ۱.۵ بر ۲.۵ شکست خورد و با ۹ امتیاز از مجموع ۹ دور در رده ششم مسابقات ایستاد.
در این مسابقات ۱۵ تیم حضور داشتند.
ترکیب تیم ملی امید مردان را بردیا دانشور، سینا موحد، آبتین عطاخان، سیدکیان پورموسوی و مسعود مصدقپور و ترکیب تیم ملی امید زنان را آناهیتا زاهدی فر، میترا اصغرزاده، ملیکا محمدی، طناز ازلی و پروا بهزاد نظیف تشکیل دادند.
انتهای پیام