سیره امام صادق (ع) در رفتار با غیر مسلمانان و اهل سنت چگونه بود؟

امام صادق (ع) اصول تفکرات شیعی را تبیین، تدریس و تدوین کردند تا منطق شیعه مشخص باشد.

 

ابو عبدالله جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (۸۳ - ۱۴۸ق)، معروف به امام جعفر صادق امام ششم شیعیان است. مدت امامت آن حضرت ۳۴ و طول عمر ایشان ۶۵ سال بوده است. آن حضرت در ۳۱ سالگی به امامت رسید.

امام صادق (ع) در سال ۱۴۸ قمری به دست عوامل منصور دوانقی مسموم شد و بر اثر آن، به شهادت رسید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتر مورخان و سیره‌نگاران شیعه، تاریخ شهادت آن حضرت را ۲۵ شوال می‌دانند.

در ادامه، گفتگوی ما با حجت الاسلام سید محمد واعظ موسوی کارشناس مذهبی را پیرامون سیره زندگی امام صادق (ع)، به مناسبت سالروز شهادت آن حضرت بخوانید:

چرا شیعه را مذهب جعفری که برگرفته از نام امام جعفر صادق (ع) است، می‌نامند؟

زمانی که بنی امیه در حال سقوط و بنی عباس در حال روی کار آمدن بود، فرصتی به امام باقر به عنوان شروع کننده و امام صادق به عنوان بسط دهنده دست داد تا دیدگاه شیعی را در فقه کلام، اصول، عقاید، قرآن و حدیث در مجموعه معارف اسلامی را تبیین، تدریس و تدوین گردانند.

امام صادق دیدگاه شیعی را برای مشخص کردن مرزهای اعتقادی شیعه، به دلیل افکار وارداتی فراوان تدوین کردند؛ چرا که بنی امیه و بنی عباس کشورگشایی داشتند و سرزمین های اسلامی رو به توسعه بود. همراه با این کشورگشایی، افکار وارداتی در موضوعات مختلف وارد می شد، این باعث می شد افکاری که افکار ناب اسلامی بودن در اذهان مردم جا بگیرد.

از این رو شیعه را منتسب به امام جعفر صادق می‌دانند و آن را شیعه جعفری می نامند؛ ‏شیعه امامی که فرصت  مبانی تفکر شیعی را به طور مشخص بیان کرده و اصول و فروع دین را مطرح کند.

سیره امام صادق (ع) در رفتار با غیر مسلمانان و اهل سنت چگونه بود؟

همه امامان ما نگاه وحدت آمیز داشتند و جهان اسلام را دچار دوگانگی نکردند. امامان به دلیل منطق قوی، با دیگران اعم از اهل سنت مناظراتی در قالب علم و منطق برگزار می کردند. آنها به شیعیان دستور دادند که با مسلمانان دیگر تعامل کنید، در تشییع جنازه آن ها شرکت کنید، به عیادت بیمارشان بروید، به مقدساتشان توهین نکنید و عواطف مذهبی‌شان را تحریک نکنید. امام صادق مانند سایر ائمه از منطق قوی برخوردار بودند و کسی که منطق قوی داشته باشد از حربه و ضربه تکفیر و توهین استفاده نمی کند.

داستانی پیرامون زندگی و سیره عملی امام صادق (ع) می فرمایید؟

درباره سیره عملی امام صادق علیه السلام نقل می کنند که ایشان در تاریکی شب، یک کیسه بزرگ محتوی مواد غذایی را به سمت خانه های نیازمندان می بردند. اتفاقاً آن شب بارانی بود و زمین پر از گل بود. در بین راه، کیسه باز می شود و محتویات آن بیرون می ریزد. امام تجسس کرده تا محتویات را روی زمین پیدا کند. در همین حال یکی از اصحاب که به دنبال امام رفته بود، جلو آمد و گفت کیسه را بدهید من بکشم. ولی امام صادق فرمودند سزاوارتر است که این کار را من انجام دهم. امام صادق با وجود جایگاه و منزلت علمی که داشتند، وظیفه خود دانسته که مواد غذایی را آماده کرده و به در خانه نیازمندان برساند. همه امامان از جمله امام صادق علیه السلام به نیازهای اولیه فقرا بی تفاوت نبودند. شیعیان نیز به تبعیت از امامان باید به گرسنگی گرسنگان و نیاز نیازمندان بپردازند.

عامل اصلی موفقیت امام صادق (ع) در پرورش شاگردان فراوان و انتقال معارف اصیل اسلامی چه بود؟

امام صادق می‌دانستند که در چه زمانی زندگی می‌کنند و در نظر داشتند با توجه به هر زمانی چه رویکردی باید داشته باشند. ایشان با نگاه واقع‌گرایانه و شناسایی تام مقطع زمانی، توانستند چنین کار عظیمی را انجام دهند.

منبع: باشگاه خبرنگاران

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: امام صادق آن حضرت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۹۵۰۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شمه ای از کرامات امام صادق(ع)

بخشش و بزرگواری آن حضرت

از مشکوه الانوار نقل است که مردی خدمت حضرت صادق(ع) رسید و عرض کرد پسر عمویت فلان اسم جناب تو را برد و نگذاشت چیزی از بد‎‎گوئی و ناسزا مگر آن که برای تو گفت. حضرت کنیز خود را فرمود که آب وضو برایش حاضر کند پس وضو گرفت و داخل نماز شد، راوی گفت من در دلم گفتم که حضرت نفرین خواهد کرد بر او، پس حضرت دو رکعت نماز گذاشت و گفت: ای پروردگار من این حق من بود من بخشیدم برای او، و تو جود و کرمت از من بیشتر است پس ببخش او را و مگیر او را به کردارش و جزا مده او را به عملش؛ پس رقّت کرد آن حضرت و پیوسته برای او دعا کرد و من تعجب کردم از حال آن جناب.

صدقات پنهانی و امداد از بیچارگان بصورت نهانی

ابن شهر آشوب از ابوجعفر خثعمی نقل کرده که گفت حضرت امام جعفر صادق(ع) همیانی زر به من داد و فرمود این را بده فلان مرد هاشمی و مگو کدام کسی داده. راوی گفت آن مال را چون به آن مرد دادم گفت خدا جزای خیر دهد به آن که این مال را برای من فرستاده که همیشه برای من می‎فرستد و من به آن زندگانی می‎کنم و لکن جعفر صادق یک درهم برای من نمی‎دهد با آن که مال بسیاری دارد.

عطوفت و مهربانی امام

از سفیان ثوری روایت شده که روزی به خدمت آن حضرت رسید آن جناب را متغیّرانه دیدار کرد سبب تغّیر رنگ را پرسید آن حضرت فرمود: که من نهی کرده بودم که در خانه کسی بالای بام برود، این وقت داخل خانه شدم یکی از کنیزان را که مسئول تربیت فرزند من بود دیدم که طفل مرا در بردارد و بالای نردبان است. چون نگاهش به من افتاد متحیر شد و لرزید و طفل از دست او افتاد بر زمین و مرد. تغییر رنگ من از جهت غصّه مردن طفل نیست بلکه به سبب آن ترسی است که آن کنیزک از من پیدا کرد و با این حال آن کنیزک را فرموده بود تو را به جهت خدا آزاد کردم، باکی بر تو نیست، باکی نباشد تو را.

احیاگر دین

از حضرت ابوجعفر سوالی کردند امام پس از شما کیست؟ حضرت دست بر پشت مبارک امام صادق(ع) زده فرمود سوگند به خدا این همان کسی است که باید آئین آل محمد(ع) را احیا کند.

توصیف دیگران از حضرت

طاهر، مصاحب امام ابوجعفر(ع) گفت حضور حضرتش شرفیاب بودم. جعفر وارد شد. حضرت باقر(ع) فرمود: این آقا، بهترین آفریده خداست.

تواضع در پوشش

روزی یکی از اصحاب حضرت صادق(ع) بر آن حضرت وارد شد. آن جناب پیراهنی پوشیده که گریبان او را وصله زده‎اند. آن مرد پیوسته نظرش بر آن پینه بود و گویا از پوشیدن آن حضرت آن پیراهن را تعجب داشت. حضرت فرموده چه شده تو را که نظر به سوی من دوخته‎ای؟ گفت نظرم به پینه‎ای است که در گریبان پیراهن شماست. فرمود بردار این کتاب را و بخوان آن چیزی که در او نوشته است. راوی گفت. مقابل آن حضرت یا نزدیک آن حضرت کتابی بود پس آن مرد نظر افکند در آن دید نوشته است در آن: «لا ایمان لمن لاحیاء له و لامال لمن لاتقدیر له و لاجدید لمن لاخلق له»

ایمان ندارد کسی که حیاء ندارد و مال ندارد کسی که در معاش خود تقدیر و اندازه ندارد و نو ندارد کسی که کهنه ندارد.