به نقل از «همشهری آنلاین»

ببری که در حمام خانه «اوهه» زندگی می‌کند | حقیقت همیشه پنهان نمی‌ماند

تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۲۹۰۳۲

به گزارش همشهری آنلاین، غلامرضا عربی کارگردان نمایش «شهادت پیوتر اوهه» درباره این اثر نمایشی که در تالار حافظ روی صحنه است، گفت: نمایش «شهادت پیوتر اوهه» نوشته اسلاومیر مروژک است که از ۲۸ اردیبهشت ماه در تالار حافظ اجرای خود را آغاز کرده است. در این نمایش اوهه زندگی آرامی را در خانه کوچک و جمع و جور خود دارد که نامه اخطاری از طرف یکی از کارمندان دولت دریافت می‌کند مبنی بر اینکه ببری در لوله حمام منزل اوهه زندگی می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ابتدا این قضیه برای اوهه کمی مضحک به نظر می‌رسد، اما بعد از این که برگه اخطارها را می‌بیند قضیه جدی‌تر می‌شود. بعد از آن مامور مالیات می‌آید تا مالیات ببر را بگیرد، مدیر سیرک می‌آید تا از ببر برای سیرکش استفاده کند، از طرف وزارت علوم دانشمندی برای تحقیق درباره زندگی ببرها در آپارتمان به خانه اوهه می‌آید، شکارچی برای شکار ببر می‌آید و سرانجام منشی وزارت امور خارجه می‌آید تا از وجود ببر برای استحکام روابط بین المللی ۲ کشور هندوستان و کشور مبدا استفاده کند. اتفاقات پیچیده‌ای در این میان رخ می‌دهد که زندگی آرام اوهه را با چالش‌های ناخواسته‌ای روبه‌رو می‌کند...

او ادامه داد: این نمایشنامه بسیار جاندار و پر از مسئله و چالش‌های عمیق است از این رو خیلی دوستش داشتم و سال‌ها بود که دنبال اجرای آن بودم. خوشحالم با گروهی که سال‌هاست همکاری دارم توانستم این نمایش را به صحنه ببرم. این نمایشنامه را سال ۸۰ به کارگردانی محمدرضا خاکی که مترجم اثر نیز هست، در سالن انتظامی خانه هنرمندان نمایشنامه‌خوانی کردیم که در آن دوران من هنرجوی ایشان بودم. دغدغه اجرای این نمایش از همان زمان در ذهن من ماند چون معتقد بودم نمایشنامه مروژک اثر قدری است و سوالات عمیقی را در بطن خود مطرح می‌کند که بشر امروز با آنها دست به گریبان است؛ بشری که در جامعه‌ای پر از قوانین دست و پاگیر زندگی می‌کند که مانع از زندگی ساده و بی‌آلایشش می‌شوند. ۷ سال پیش که تصمیم به اجرای نمایش گرفتم ابتدا تماشاخانه ایرانشهر را برای اجرا انتخاب کردم، اما در نهایت به این نتیجه رسیدم که فضای تالار حافظ برای اجرای نمایش مناسب‌تر است.

عربی با اشاره به این که گروه تئاتر «باران» به سرپرستی او از سال ۱۳۸۰ از کلاس‌های فرهنگسرای بهمن شکل گرفته و در طی این سال‌ها نمایش‌های مختلفی را به صحنه برده است، درباره مضمون این اثر نمایشی توضیح داد: به قول استاد عباس جوانمرد وقتی آدمی برای پیدا کردن مسیر چرائی‌های زندگی تلاش نمی‌کند و به بهانه آرامش در زندگی، کوششی برای رفع موانع سر راه خود انجام نمی‌دهد، محکوم است که قربانی بشود. شاید اوهه هم در این نمایش قربانی چنین اتفاقی است. بشر، امروزه درگیر قوانینی است که زندگی ساده را از او می‌گیرد و آنها را وادار به انجام کارهایی می‌کند که دوستش نمی‌دارند، اما چون در قالب یک اجتماع زندگی می‌کنند، پذیرفته‌اند که حق و حقوق خود را بدهند و چیزی را دریافت کنند که در اصل آنها را در اکثر مواقع متضرر می‌کند یا حتی تا مرز نابودی پیش می‌برد. در این میان بشر امروز از حقوق شخصی خود گذر می‌کند، چراکه توان مقابله با این فشار عظیم را ندارد.

این کارگردان یادآور شد: در این نمایشنامه نیز مروژک دست به کار عظیمی زده و مسئله بغرنجی را به چالش کشیده است. هم اکنون این نمایشنامه در آمریکا روی صحنه است، حال تصور کنید 50 سال قبل مروژک تبعید می‌شود و تصور آن جامعه بر این است که او را در نطفه خفه کرده است، اما پس از 50 سال ما نمایش او را در این طرف دنیا روی صحنه می بریم و یا در آمریکا نمایشنامه‌اش اجرا می‌شود که معنای آن این است که حقیقت هیچگاه برای همیشه، پنهان نمی‌ماند و روزی آشکار خواهد شد. وقتی زمان گذر می‌کند آینده‌گان متوجه می‌شوند که چه چیزی واقعی بوده و چه چیزی نه که در این نمایش نیز می‌توان این موضوع را لمس کرد.

عربی در پایان با اشاره به مشکلات اجرای نمایش در ایران عنوان کرد: مشکلاتی که ما داریم مشکلات اساسی هستند که همه تئاتر با آن روبرو است و فقط مربوط به ما نمی‌شود. در تمام کشورهای پیشرفته دنیا تئاتر مساله و مقوله مهمی است و به عنوان هنری پویا و زنده‌ترین هنر دنیا شناخته می‌شود. در تمام کشورهای دنیا حتی تئاترهای خصوصی برای تولید، تحت حمایت دولت قرار دارند اما جالب اینجاست که ما در تئاترهای دولتی نیز از حمایت دولت محروم هستیم. این شیوه مدیریت تئاتر، آرام‌آرام منجر به مرگ هنری می‌شود که می‌تواند در پویاتر شدن جامعه نقش به‌سزائی داشته باشد. سرمایه‌گذاری در این حوزه می‌تواند باعث شادابی جامعه شود و ارتباط نفس به نفس مخاطب با تئاتر باعث می‌شود تماشاگر چیزهایی را از سالن با خود به یادگار ببرد که شاید در یک گالری نقاشی یا سینما آنها را به دست نیاورد.

سیروس همتی، شهرام مسعودی، شقایق فتحی، مجتبی گوهرخای، مژده (لیلا) ارجمند پیوند، احمد خیر آبادی، حمیدرضا زغم، حمیدرضا حسینعلی، آساره هداوند، ستایش خوش طینت، امیر مهدی میرزایی، آرتین عربی، محمدعلی شهریاری بازیگران این اثر نمایشی هستند که تا ۲۸ خرداد ساعت ۲۰ در تالار حافظ روی صحنه خواهد بود.

عوامل این نمایش عبارتند از طراح صحنه: سعید یزدانی، دستیار اول کارگردان و برنامه ریز: مجید یاراحمدی، موسیقی: حسین جوانمرد، مدیر تولید: نازنین پاشا، دستیار دوم کارگردان و منشی صحنه: سارا سعادت نیا، طراح گریم: مهلا شهریاری، اجرای گریم: محمدعلی شهریاری، طراح لباس: نگین صدرزاده، دستیار لباس: آیدا فاضلی، فاطمه بابایی، طراح نور: محمد صادقی، روابط عمومی: فریبا جدیدی، تبلیغات مجازی: فرشته سهی، هماهنگی: شهر آشوب مفتاحی، تصویربردار و ساخت تیزر: محسن قنداق ساز، امیرحسین شهری، عکاسان: پیام احمدی کاشانی، سحر دادجو، مینا قانع، امیرحسین شهری، مدیر رسانه: پیام احمدی کاشانی، فرزاد جمشیددانایی، طراحان پوستر و بروشور: مینا قانع، مدیر صحنه: امید سرلک، دستیاران صحنه: مژگان شمس، نازنین‌زینب فارسیان، ساخت دکور: (دکوراسیون ناوک) غلامرضا عربی، حمید رحیمی نیا، عباس پارچه باف شوقی، حسین حیدری، تبلیغات فضای مجازی رسانه تهران تئاتر در اینستاگرام: مرتضی کازرانی.

کد خبر 680219 منبع: مهر برچسب‌ها نمایش تئاتر ترجمه ادبیات نمایشی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: نمایش تئاتر ترجمه ادبیات نمایشی تالار حافظ روی صحنه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۲۹۰۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نگاهی به تئاتر شاماران/ردپای افسانه جاماسب در زندگی سیاه باز

گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا ـ ونوس بهنود: نمایش شاماران به کارگردانی ساسان شکوریان ترکیب هنرمندانه‌ای از هنر پیشینه‌دار سیاه‌بازی و افسانه‌ای کهن از داستان‌های هزار و یک شب را بازگو می‌کند. 

تماشاخانه سنگلج، یکی از قدیمی‌ترین سالن‌های نمایش تهران است که‌ این روز‌ها ضرورت تعمیر، نگه‌داری و توسعه آن سوژه اخبار شده، این بار نیز با نمایش شاماران، هنرمندان و هنردوستان را میزبانی کرد.

شاه ماران یا شاماران اسطوره‌ای از موجودی نیمه‌زن و نیمه‌مار است که در بین مردم کردنشین سمبل برکت، دانش و شفا است. اما چه شد که هنرمندان سرشناس متعددی به دیدن نمایش این داستان اسطوره‌ای نشستند.‌

می‌توان اسرار هویدا کرد و نجات یافت

تئاتر هنر نخبگان است، اما دروازه یادگیری آن برای عموم گشوده است. شاماران در تلفیق زیبایی از سیاه‌بازی هنر کهن و اصیل ایرانی با افسانه‌ای جامانده از هزاره‌ها به دنبال انتقال همان پیام‌هایی است که هر روز در زندگی به آن نیازمندیم.

بازی روان بازیگران و تسلط بر نقش، چهره‌پردازی متناسب با نقش و همچنین سیالیت زمانی از گذشته به دوره معاصر و برعکس اجرایی روان را در اختیار بیننده قرار می‌دهد. هر چند کارگردان می‌تواند کمی از ابهام ماجرا‌ها کاسته و کلید‌های بیشتری در اختیار تماشاگر قرار دهد، اما سطح اجرای مقبول غیر قابل انکار است.

سیاه‌باز در نقش جاماسب ظاهر می‌شود. جوانی که در افسانه‌ها برای پیدا کردن عسل در غاری حبس می‌شود و دوستانش تنهایش می‌گذارند. در‌این نمایش گنجی که می‌تواند زندگی سیاه‌باز را دگرگون و او را از فقر و فلاکت برهاند جایگزین عسل شده است. سیاه‌باز در قبرستان‌ها به دنبال گنج است و کیست که نداند بر روی هر گنجی ماری خفته است.

در افسانه جاماسب او به باغ مار‌ها که در کنار شاه مار خود زندگی می‌کنند می‌رسد و به شرط آن که جایی از‌این مکان نامی نبرد، زندگی خود را با شاه مار آغاز می‌کند. شاه مار با چهره‌ای موحش تنها یک تمنا از او دارد و آن هم وفای به عهد است. اما جاماسب برای نجات خود بار‌ها و بار‌ها عهدشکنی می‌کند.

آنجا که دروغ است وقاحت موج می‌زند

شاماران یکی از سمبل‌های مورد احترام مناطق کردنشین است که به عنوان نشانه برکت و دانش تصاویر آن در جای جای خانه‌ها کشیده و از تصویر آن مجسمه و گلدوزی‌هایی در بین لوازم زندگی دیده می‌شود. آن چهره کریه زنی که نیمی از تنش یک مار است، بر خلاف آدم‌های روی زمین به وفاداری و صداقت ارج می‌نهد.

اما هرجا دروغ باشد، وقاحت موج می‌زند و سیاه‌باز به همراه گروهی از بازیگران به مصداق توده مردم با لودگی و مسخره‌گی به عهده خود پشت پا می‌زند.

اما داستان در همین جا خاتمه نیافته است. به جای سکه و زر گنج واقعی همان شاماران است که پادشاه برای بهبود خود از بیماری در به در به دنبال اوست. جادوگری که در بارگاه پادشاه است می‌گوید برای شفایش باید جغدی که در وجود خود دارد را بیرون بکشد. تمثالی از شومی و کراهت و خباثت.

سیاه‌باز که اسرار دیدن شاماران را بر ملا کرده توسط وزیر پادشاه اسیر می‌شود و با کمک او شاماران به نزد پادشاه آورده می‌شود. سیاه‌باز می‌گوید برای معیشت روی خود را سیاه کرده، اما در‌این داستان به دلیل خیانت به گنجینه دانش و معرفت، روسیاه است. پرداختن به افسانه‌های بومی و طرح آموزه‌های آن، در وضعیتی که به اعتقاد نادر ابراهیمی نویسنده سرشناس، به یک رستاخیز اخلاقی نیازمندیم، همان چشمه آب روانی است که هر انسانی در عطش آن است.

نویسنده و کارگردان در نهایت شاماران را، چون افسانه‌اش به دست پادشاه می‌دهد و او تکه تکه می‌شود. اما پایان خوش آنجاست که به خاطر حماقت و حرص و ولع، هر که بدی کرده به سزای اعمالش می‌رسد. بر خلاف جاماسب که به دانش دنیا آگاه شده و حکیم بزرگی می‌شود، سیاه‌باز در قعر کرده‌های خود روسیاه باقی می‌ماند. اما همیشه فرصتی برای بازگشت به سوی خیر هست. قلب پرمهر و سلامت سیاه‌باز به کمکش می‌آید تا بتواند تیره‌روزی و تیره‌رویی خود را به کنار بزند.

نمایش سیاه‌بازی شاماران در بیست و یکمین جشنواره بین الملی نمایش‌های آیینی و سنتی ایران شرکت کرده تا آیین‌های اصیل ایرانی را باردیگر نقل کند. اثری که هنرمندان و اهالی قلم بسیاری را به تماشای خود مهمان کرد.

این اثر نمایشی تا ۷ اردیبهشت در تماشاخانه سنگلج اجرا خواهد شد.

انتهای پیام/