لزوم حرکات آزاد برای سلامت روح و روان اسبها
تاریخ انتشار: ۱۶ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۶۱۲۹۶
اسبها برای داشتن سلامت جسمی و روانی به حرکات آزاد نیاز دارند. حتی اسبهای اهلی هنوز هم نیاز زیادی به ورزش دارند، شبیه به اجداد وحشی خود با این حال اغلب هزینه در ورزش سوارکاری منجر به نگهداری ترجیحی حیوانات در جعبههای جداگانه بدون خروجی در گذشته شد.
اگرچه در دهههای گذشته مواردی در نظر گرفته شده است تا به زندگی اسب در طبیعت نزدیک شود، مانند اسکان گروهی در اصطبلهای باز، اما هنوز هم توجه نداشتن به حرکات آزاد کافی اسبها تعدادی از بیماریهای سیستم اسکلتی عضلانی و گوارشی، اندامهای تنفسی و اختلالات رفتاری را در آنها به وجود میآورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اسبها یک سلسله مراتب را در گروه تشکیل میدهند، از یکدیگر در برابر تهدید محافظت میکنند و یکدیگر را اصلاح میکنند. به خصوص هنگامی که حیوانات در تمام طول روز در جعبهها یا خانههای جداگانه نگهداری میشوند، از کمبود تماس اجتماعی رنج میبرند (علاوه بر این، آنها هرگز داوطلبانه غذا نمیخورند، نمیخوابند، مدفوع میکنند و در یک مکان در زیستگاه طبیعی خود ادرار میکنند.)
اسبها نیز موجودات عادی هستند آنها به زمان نیاز دارند تا در یک گروه ادغام شوند؛ بنابراین تعویض مکرر اصطبل و تعویض تجهیزات در اصطبل میتواند منجر به استرس و اضطراب اسب شود.
اسبها به چندین ساعت ورزش نیاز دارند، آن ها مداوم در طبیعت در حال دویدن هستند و در شرایط طبیعی روزانه تا حدود ۱۱ کیلومتر را فقط با پیاده روی آهسته و چرا فعالیت دارند. آنها در موقعیتهای خطرناک فرار میکنند. اگر این گزینه از دست رفته باشد و اگر روزانه چندین ساعت ورزش نکنند، این اثر منفی بر سیستم اسکلتی عضلانی آنها اثر میگذارد، تنش ایجاد میشود، ماهیچهها خون کمتری دریافت میکنند، ماهیچهها به سرعت تحلیل میروند و مفاصل بیمار میشوند. علاوه بر این، تهویه مجاری تنفسی به دلیل عدم ورزش مختل میشود.
همچنین ارگانیسم اسب زمانی که برای مدت طولانی با ورزش کم در اصطبل نگه داشته شود، برای حرکات ناگهانی آماده نیست. اگر تمرین تحت فشار سریع و بدون گرم کردن کافی قرار گیرد، غضروف و مفاصل ممکن است ملتهب شوند و در نتیجه به طور کلی حرکت کنترل شده در حین تمرین هرگز به طور کامل جایگزین حرکت آزاد نمیشود. اینجاست که مولفه روانشناختی وارد عمل میشود، توانایی انتخاب دویدن، دراز کشیدن یا کاوش در محیط به طور مستقل این نیاز را نیز برآورده میکند.
بیشتر بخوانید
اولین دوره آموزشی تربیت اسب کاسپین برگزار شدطبق یک تحقیق علمی ۸۵ درصد بیماریهای اسب را میتوان در ورزش ناکافی یا نادرست اسب ردیابی کرد. با توجه به مطالعات انجام شده، اختلالات رفتاری مانند نوک زدن و بافتن، که به ویژه از دیدگاه رفاه حیوانات مرتبط است، نیز میتواند به صورت مستقیم به نداشتن تحرک و محرک نسبت داده شود. هنگام گاز گرفتن، عضلات پایین گردن بلعیده میشود، اغلب دندانهای ثنایا برای این منظور روی یک جسم جامد قرار میگیرند. هنگام بافندگی، اسبها چوب را نیش میزنند یا سر خود را به جلو و عقب میزنند و وزن خود را از یک پای جلویی به پای دیگر منتقل میکنند.
بر اساس مطالعهای که توسط جمعی از پژوهشگران انجام شده است، اسبهایی که بدون توجه به آب و هوا روزانه به مرتع دسترسی دارند، نسبت به اسبهایی که فقط در تابستان ورزش میکنند، کمتر دچار اختلالات رفتاری میشوند. توجه به این نکته ضروری است که اختلالات رفتاری، زمانی ظاهر میشوند. که حتی اگر شرایط نگهداری و استفاده بعدی بهبود یابد. بنابراین ورزش و حرکات آزاد در اسبها از درجه اهمیت زیادی برخوردار است. شاید حالا بتوان ورزش را یکی از شاخصههای اصلی سلامت جسم و روان حتی فراتر از انسان و در بین حیوانات هم دانست مولفهای که حالا صاحبان اسبها توجه ویژهای به آن دارند.
باشگاه خبرنگاران جوان ورزشی سایر حوزه هامنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: اخبار ورزشی اسب سواری سوارکاری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۶۱۲۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ضرورت توجه به سلامت روانی، اخلاقی و اجتماعی در کنار سلامت جسم
معاون فرهنگی و اجتماعی پلیس در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت، وجوه مهم سلامت را برشمرد و بر نقش خانواده در سلامت افراد تاکید کرد.
به گزارش ایسنا، سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت نوشت:« یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که میتوان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینهسازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون کرد. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمیماند بلکه حیطههای پر اهمیت دیگری را نیز در بر میگیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» در خور توجه فزونتری هستند. نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی کند.
چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزین بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین میتوان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بیهیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفتهساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق میشود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جزو آن را فرو نگذارد و برای بیشینهسازی آنها پیوسته بکوشد. سرانجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیبهای مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.
ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را میتوان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تاثیر میگذارند. اما، تردیدی نمیتوان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجستهتر است. چون همانگونه که می دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل میگیرد، «شخصیت» فرا میبالد، «منش» نضج مییابد، «نگرش به خویشتن» پایهریزی می شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیدهها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده میشود.
حال این پرسش در برابر ما عرض اندام میکند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فروشدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش میتوان انبوهی شاخص و ملاک را برای « خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص های زیر اهمیت بیشتری دارند:
۱.سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری میرساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف میکند.
۲.پیروی از الگوی گفتوگوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانوادهای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده میشود. چه، اینگونه خانوادهها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه بکار میگیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان میشوند.
۳.افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانوادهها پیوسته دانایی خود را افزایش میدهند و اندیشه خود را زیبا و غنی میسازند. آنان همچنین میکوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود بکار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیباییهای بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.
۴.فضیلتمند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده میشود. به همین سبب اینگونه خانوادهها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.
۴.برخورداری از روابط و پیوندهای اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختیها و رنج های ناگزیر زندگی حفاظت میکند. یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن.
خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.»
انتهای پیام