مسئولان فکری به حال گلزار شهدای دهدشت کنند +تصاویر

وضعیت سرمایشی و گرمایشی در گلزار شهدای دهدشت به گونه ای است که حضور چند دقیقه زیارت به خانوداه ها، پدران و مادران شهدایی که پا به سن گذاشته اند را نمی‌دهد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از صبح زاگرس، گلزار شهداء یکی از مکان‌های معنوی و مأمنی امن برای پناه بردن به ساحت شهیدان است از این فضاها باید به بهترین شکل جهت خودسازی به خصوص نسل جوان استفاده شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مقام معظم رهبری در هر فرصت و موقعیتی به زیارت شهداء رفته و در این مکان‌های معنوی حضور پیدا می‌کنند و رهبرانقلاب در خصوص منزلت شهیدان و گلزار آن‌ها به کرات فرمایشاتی را بیان کرده اند.

بعد از طرح یکسان سازی قبور مطرح شهداء آنچنان که باید توجهی به گلزار شهدای دهدشت نشده است و مورد بی مهری مسئولان قرار است.

وضعیت سرمایشی و گرمایشی در گلزار شهدای دهدشت به گونه ای است که حضور چند دقیقه زیارت به خانوداه ها، پدران و مادران شهدایی که پا به سن گذاشتند را نمی‌دهد و در فصل زمستان با اولین بارش ها آب به داخل نفوذ کرده و فرش های کف گلزار خیس آب شده که به راحتی نمی‌توان بر روی انها پا گذاشت و حرکت کرد.

همیشه در مراسمات و آیین های مختلف ملی مذهبی شاهد رفت و آمدهای تشریفاتی مسئولان در گلزار شهدای دهدشت  هستیم و در این مراسمات مسئولان نسبت به سیره شهدا و ادامه دهنده راه این لاله های اسمانی  سخن می گویند اما همین که مراسم پایان می یابد یادشان می رود این مکان چه مشکلاتی داشته است.

بارهای بار از مشکل سیستم سرمایشی و گرمایشی گفتند و برای رفع آن وعده‌های بی‌سرانجامی از سوی مسئولان و متولیان مطرح شد اما زمان اجرا می شود هر دستگاه توپ را به زمین دیگری می اندازد و به نوعی از زیر بار این مشکل شانه خالی می کند.

امام جمعه دهدشت نیز با انتقاد از بی‌توجهی نسبت به مشکلات گلزار شهداء گفت: مسئولانی که بر صندلی مدیریت تکیه زده‌اند متوجه باشند این منصب ها به برکت خون شهدا حاصل شده است.

حجت‌الاسلام علی وحدانی فر افزود: اینکه والدین شهداء به علت وضعیت نامناسب گلزار نمی‌توانند بر مزار فرزند خود حاضر شوند مایه شرمساری است تا کی باید شرمنده گلایه‌های مادران شهدا باشیم؟!

وی تصریح کرد: بنیاد شهید به عنوان متولی خانواده شهدای موظف است رسیدگی کند و زورم نمی‌رسد پاسخ قانع کننده‌ای  به وضعیت موجود گلزار شهداء نیست.

مسئولان شهرستان برای یک بار که شده تصمیم بگیرند که به جای اینکه در مناسبت‌های مختلفی که به صورت تصنعی با شاخه‌های گل در گلزار حضور پیدا می‌کنند، تصمیم عاجلی برای ساماندهی به مشکلاتی که خودشان نیز آنها را نیز لمس کرده اندنیز بگیرند.

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: گلزار شهدای دهدشت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۲۲۴۵۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شهید عبدالرضا موسوی؛ از رتبه اول کنکور پزشکی تا شهادت برای فتح خرمشهر/ شهیدی که محل دفنش را مشخص کرده بود

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، شهید عبدالرضا موسوی جانشین شهید  محمد جهان آرا در سپاه خرمشهر بود. این دو شهید بزرگوار تا پای جان برای حفظ شهرشان در هنگام تجاوز دشمن جنگیدند و همراه دیگر مدافعان خونین شهر مقاومت کردند.

چهارم آبان ۵۹ که خرمشهر سقوط کرد، همگی هم قسم شدند تا خاک میهن را از دشمن پس بگیرند، اما قسمت نبود هیچ کدام شان آزادی خرمشهر را در سوم خرداد ۱۳۶۱ ببینند. محمد جهان آرا در هفتم مهرماه ۱۳۶۰ در حادثه سقوط هواپیمای فرماندهان در کهریزک تهران به شهادت رسید و موسوی نیز در ۱۷ اردیبهشت سال ۶۱ در جریان عملیات «الی بیت المقدس» و قبل از آزادی خرمشهر شهید شد.

به مناسبت سالگرد شهادت سردار شهید دکتر عبدالرضا موسوی، با فراهه عبدالخانی مادر و خاتون موسوی خواهر شهید گفت و گویی انجام دادیم.

بانو عبدالخانی مادر ۸۶ ساله شهید در بیان خاطراتی از آخرین ماه‌های حیات زمینی فرزندش می‌گوید: شاید دو یا سه ماه به شهادت عبدالرضا باقی مانده بود که هفته‌ای چند بار من را به گلزار شهدای آبادان می‌برد. آن زمان خرمشهر سقوط کرده بود و ما در آبادان حضور داشتیم.

مادر شهید ادامه می‌دهد: یکبار به عبدالرضا گفتم: پسرم! چرا این قدر من را به گلزار شهدا می‌آوری. جا‌های دیگری هم برای رفتن و سرزدن وجود دارد. در پاسخ گفت: "اینجا قطعه‌ای از بهشت است مادر جان! اینجا بهترین بندگان خدا آمریده اند. " دو یا سه ماه بعد خودش هم به شهادت رسید و پیکرش در همان گلزار دفن شد.

وی در بیان خاطره دیگری از فرزندش اظهار داشت: یک روز دیدم که عبدالرضا برمزار شهیدی قرآن می‌خواند. صوت بسیار زیبایی داشت. آن روز مرحوم همسرم (پدر شهید) همراه مان بود. گفتیم: عبدالرضا‌ای کاش بر مزار ما هم اینطور با صدای خوش قرآن بخوانی. گفت: نه من دوست دارم شما بر مزارم قرآن بخوانید. من و پدرش خیلی ناراحت شدیم. گفتیم تو جوانی، اما ما سن و سالی داریم. تو باید بمانی و حالا حالا‌ها زندگی کنی. ما برای تو آرزو‌ها داریم. اما عبدالرضا روی حرف خودش بود و می‌گفت روزی می‌رسد که ما برسر مزار او قرآن بخوانیم.

این مادر شهید می‌افزاید: پسرم در اواخر عمر زمینی اش مرتب به گلزار شهدا می‌رفت. خودش هم بوی شهدا را گرفته بود. یک روز در گلزار شهدای آبادان دیدم عبدالرضا کنار مزار شهید گمنامی ایستاده و در فضای خالی کنار مزار شهید، چوبی را به زمین فرو می‌کند. جلوتر رفتم و دیدم در آن فضای خالی کنار قبر شهید گمنام، مرتب این چوب را فشار می‌دهد. پرسیدم: چرا همچین کاری می‌کنی؟ گفت: اینجا محل دفن من است. زمانی که شهید شدم، من را اینجا دفن می‌کنند.

بانو عبدالخانی ادامه می‌دهد: آن زمان هنوز خرمشهر آزاد نشده بود و به حتم اگر خونین شهر آزاد می‌شد و به شهرمان برمی گشتیم، به حتم او را در خرمشهر دفن می‌کردند. چون شهر ما آنجا بود. اما انگار به دل پسرم برات شده بود که قبل از آزادی خرمشهر به شهادت می‌رسد و پیکرش را در همین گلزار شهدای آبادان دفن می‌کنند. اتفاقا همین طور هم شد و پسرم چند روز قبل از آزادی خرمشهر به شهادت رسید و پیکرش را در جایی دفن کردند که خودش نشان داده بود.

خاتون موسوی خواهر شهید نیز از قول مادرش اظهار می‌دارد: چند ماه قبل از شهادت عبدالرضا، به خاطر علاقه و جایگاه بسیار بالایی که در خانواده داشت، می‌خواست همه را خصوصا مادرمان را آماده شهادتش کند؛ لذا زیاد مادرمان را به گلزار شهدا می‌برد و برسر مزار آنها قرآن می‌خواند و از مقام شهدا برای مادر می‌گفت. همه اینها به خاطر این بود که پدر و مادر را آماده شهادتش کند.

خواهرشهید بیان می‌دارد: مادرم قضیه چوبی را که برادرم در محل دفنش به زمین فرو برده بود را تعریف کرد. روز دفن عبدالرضا، این چوب درست بالای مزارش بود. ما آن چوب را می‌دیدیدم و به کرامت این شهید بزرگوار پی بردیم که چطور مدتی قبل از شهادتش، محل دفن خودش را نشان داده بود. مادر می‌گوید وقتی که من چوب را بالای مزار پسرم دیدم، همانجا فهمیدم خدا نگاه بسیار خاصی به او دارد.

خواهر شهید می‌افزاید: سال ۱۳۵۵ شهید عبدالرضا موسوی در رشته پزشکی در کل ایران نفر اول شد و همچنین نفر اول اعزام به خارج از کشور بود. این شهید بزگوار سرشار از نبوغ، استعداد، هوش، ذکاوت، پشتکار، تقوا، تواضع، مدیریت، مسولیت پذیری و البته خلوص محض بود.

انتهای پیام/