به نقل از «ورزش 3»

چهار راز بزرگ سیدجلال حسینی

تاریخ انتشار: ۲۹ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۲۶۸۴۶۶

به گزارش ورزش سه و به نقل از همشهری  ، چه جلال حسینی همین امسال به دوران بازیگری پایان بدهد یا نه، چه این تصمیم را با میل و رغبت کامل گرفته باشد یا نه، یک چیز در مورد او مسلم است؛ اینکه ستاره شماره4 پرسپولیس و تیم ملی، یک کاراکتر ماندگار در تاریخ فوتبال ایران بوده است. جلال به‌آسانی به این نقطه نرسید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او خیلی زحمت کشید و البته فاکتورهایی داشت که در نهایت باعث ماندگاری‌اش شد. در این مطلب به گوشه‌ای از اسرار ظفرمندی حسینی می‌پردازیم؛ ستاره‌ای که بازوبند کاپیتانی، برازنده دستش بود.

  توانایی
وقتی از فوتبال حرف می‌زنیم، از یک مهارت سخن می‌گوییم؛ در نتیجه، مهم‌ترین رکن ماندگاری در این حرفه «توانایی» است. شما هر قدر هم که آدم خوبی باشی، اگر به اندازه کافی توانایی نداشته باشی محو خواهی شد. از این منظر جلال حسینی، یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال ایران بوده است. توانایی او در نبردهای هوایی کم‌نظیر است، اغلب ضربات سر را می‌زند و با «آگاهی محیطی» بالایی که دارد، معمولا این ضربه‌ها را طوری می‌زند که توپ در اختیار بازیکنان خودی قرار بگیرد. به علاوه او در قطع توپ و پوشش‌دادن هم یکی از بهترین‌هاست و البته بسیار باهوش فوتبال بازی می‌کند. شاید یکی از معدود ضعف‌هایی که از ابتدا به جلال نسبت داده می‌شد، عدم‌مهارت او در بازیسازی از عقب زمین بوده باشد. از این دیدگاه حسینی نسبت به مدافعانی همچون محمدحسین کنعانی‌زادگان یا پژمان منتظری در رده‌ای پایین‌تر قرار می‌گیرد.

  تعهد
جلال حسینی در تمام سال‌های بازی، فهمیده بود که بیش از هر چیز دیگری یک «فوتبالیست» است؛ مثل بنایی که سر ساختمان می‌رود، آموزگاری که درس می‌دهد یا نانوایی که نان می‌پزد؛ در نتیجه هر روز باید تلاش کند و بابت آن، منتی بر سر دیگران نداشته باشد. این استمرار، یکی از اسرار موفقیت حسینی بود. او 20 سال کامل در بالاترین سطح فوتبال ایران، در لیگ برتر توپ زد و همیشه هم نسبت به تیم‌هایش و نیز برند خودش متعهد بود. در وجود او می‌شد حداکثر جنگندگی و تلاش برای رسیدن به هدف را دید. جلال هرگز کم نگذاشت و مخصوصا از زمانی که بازوبند کاپیتانی را به ‌دست بست، به‌خوبی از عهده هدایت و رهبری تیم‌هایش برآمد.

   جاه‌طلبی
جلال حسینی به شکل عجیبی تشنه افتخار بود. هیچ جام و مقامی او را سیر نمی‌کرد. کاپیتان قرمزها بلافاصله بعد از پایان هر مسابقه به بازی بعدی می‌اندیشید و در نتیجه عجیب نبود که عنوان پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر را به ‌دست آورد. بهترین روزگار پرسپولیس، جایی بود که ذهنیت برتری‌خواه او با اندیشه مشابه برانکو ایوانکوویچ تلاقی کرد. مربی کروات هم پیش از هر بازی می‌گفت: «اگر این مسابقه را نبریم انگار هیچ کاری نکرده‌ایم». وقتی مربی و کاپیتان این‌طوری فکر می‌کنند، طبیعی است که تیم موفق می‌شود.

   دوری از حواشی
خیلی سخت است که این‌قدر توی چشم باشی، به شهرت و ثروت برسی و البته همیشه حواست باشد که دست از پا خطا نکنی. شاید حسینی هم بیرون از دایره حرفه‌ای‌گری اشتباهاتی داشته باشد اما آنچه مخاطب در همه این سال‌ها از او دید، تصویر یک فوتبالیست زحمتکش بود که سرش را پایین انداخته و فقط و فقط دارد کارش را می‌کند. این رویکرد، قطعا در افزایش عمر مفید فوتبالی او مؤثر بود و می‌شد نمودش را در نمایش‌های کاپیتان دید. کجای کار جلال را دوست نداشتیم؟ فقط آنجا که بیش از حد غر می‌زد؛ هی تیمش قهرمان می‌شد و هی او می‌گفت: «نمی‌خواهند ما قهرمان شویم»!

منبع: ورزش 3

کلیدواژه: جلال حسینی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۲۶۸۴۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تراکتور مغلوب اولین کاپیتانی چشمی شد!

کاپیتان دوم استقلال برای اولین بار در این فصل لیگ برتر بازوبند کاپیتانی را به بازو بست.

به گزارش خبرورزشی، روزبه چشمی در سال‌های اخیر همیشه بعد از سید حسین حسینی کاپیتان دوم استقلال بوده و البته که به خاطر پست بازیش در زمین در طول ۹۰ دقیقه بیشتر از حسینی نقش کاپیتان را بازی می‌کند.

چشمی که مثل حسینی ملی‌پوش ایران در جام جهانی و جام ملت‌های آسیا بود، در این فصل و در ۲۴ بازی قبلی به خاطر حضور کامل حسینی هرگز موفق به بستن بازوبند کاپیتانی نشده بود.

وقتی کاپیتان اول استقلال به خاطر حواشی بعد از بازی با آلومینیوم در اراک یک جلسه محروم و بازی مقابل تراکتور را از دست داد، مشخص بود که در این مسابقه حساس چشمی وظیفه سنگین‌تری دارد.

او حالا به عنوان کاپیتان اول در یک بازی بزرگ و سرنوشت ساز برای صدرنشین باید حواسش به دروازه‌بان جوان تیم هم می‌بود، خالد آبادی که برای اولین بار در این فصل فرصت بازی پیدا کرد.

در فوتبال مدافعان وقتی خیالشان از دروازه‌بان راحت باشد، راحت‌تر بازی می‌کنند. به عبارت عامیانه اگر مدافعان به دروازه‌بان تیمشان اعتماد داشته باشند، قدرت ریسک بالاتری دارند و راحت‌تر در بازی‌سازی شرکت می‌کنند برای گلزنی جلو می‌روند و نگرانی از بابت اشتباهات احتمالی ندارند.

اما وقتی یک دروازه‌بان جوان و کم تجربه پشت سرشان باشد، ناخودآگاه احتیاط بیشتری در بازی دارند و همین موضوع کار روزبه چشمی را سخت‌تر کرده بود. به خصوص که او به عنوان کاپیتان باید به دروازه‌بان جوان تیمش که برای اولین بار در این فصل بازی می‌کرد، روحیه و اعتماد به نفس هم می‌داد.

چشمی در این مسابقه به خوبی از عهده وظایف کاپیتانی برآمد. اگرچه در لحظاتی مجبور می‌شد بیشتر از فریاد و قدرت گلویش تا توان ساق‌ها و هوش رهبری خود استفاده کند!

کانال عصر ایران در تلگرام