روایتی از روزگار اجاره نشین‌های بجنوردی
تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۴۹۳۲۳
خبرگزاری مهر؛ گروه استان‌ها: تابستان معمولاً فصل اسباب کشی‌ها است؛ مستأجران یا باید با صاحب خانه خود کنار بیایند و یا اسباب خود را جمع کرده و به فکر خانه‌ای دیگر باشند.
قبل تر ها اصطلاح «اجاره نشین، خوش نشین» بسیار رایج بود اما با گرانی‌های اجاره بهاها دیگر خبری از خوشی نیست و هر چه مستأجر با آن رو به روست، درد و ناراحتی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گرانی منازل این روزها نقل محافل شده و همه از افزایش سرسام‌آور اجاره‌ها گلایه می‌کنند؛ اما نباید فراموش کنیم بخش عمده‌ای از این گرانی به دلیل خواسته‌های خارج از عرف خود صاحب املاک است.
برای شنیدن حرف‌های مردم به بنگاه‌های معاملاتی املاک سری می‌زنیم. زوجی که حدود ۴ سال است از ازدواج آن‌ها می‌گذرد را می‌بینیم و سر صحبت با آن‌ها باز می‌شود.
این زوج می‌گویند: به دنبال تغییر قطعی منزل نیستیم اما به دنبال خانه می‌گردیم که اگر به نسبت مورد فعلی که در آن ساکن هستیم، بهتر بود، نقل مکان کنیم.
مرد خانه اظهار کرد: سال گذشته ماهانه یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان اجاره می‌دادیم اما امسال صاحب خانه گفته است ۲ و نیم میلیون می‌خواهد؛ سر رسید قرارداد برج ۶ است و اگر تا آن موقع منزل بهتری پیدا نکنم به ناچار در همین منزل ادامه زندگی خواهم داد.
وی افزود: تاکنون منزل مناسب‌تری پیدا نکرده‌ام و بعید است با شرایط فعلی خانه دیگری پیدا شود.
صاحب خانه‌ها رحم کنند
جوان دیگری نیز که از این بنگاه به آن بنگاه به دنبال خانه بود، در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: سال گذشته اجاره خانه حدود ۵۰ درصد افزایش یافت اما امسال صاحب خانه به این حد قانع نبود و اجاره را حدود ۷۰ درصد افزایش داد.
وی افزود: پرداخت این مقدار که حدود ۵۰ میلیون رهن و ۲ میلیون اجاره می‌شود، از عهده من خارج است لذا تصمیم به ترک خانه گرفتم.
این جوان که ۳ سال است به خانه خود رفته، تصریح کرد: به ناچار باید به محله‌های ضعیف‌تر و پایین‌تر برویم.
وی بیان داشت: صاحب خانه‌ها به مستأجران که عموماً از قشر ضعیف‌تر جامعه هستند، رحم کنند؛ این حدیث پیامبر اسلام است که اگر به مردم رحم نکنید، خدا به شما رحم نخواهد کرد.
خانه‌های دانشجویی از اجاره عقب نیفتادند
موج گرانی اجاره‌ها گریبانگیر خانه‌های دانشجویی را نیز گرفته است؛ خصوصاً حالا که بناست پس از ۲ سال تعطیلی، دانشگاه‌ها مجدداً حضوری شوند، دانشجوها نیز با مشکلات ریز و درشتی مواجهند.
یکی از دانشجویان دانشگاه بجنورد در این خصوص به خبرنگار مهر گفت: دانشگاه بجنورد به اندازه کافی خوابگاه ندارد و شاید در بهترین حالت نیمی از دانشجویان غیر بومی را اسکان دهد.
وی افزود: از این رو ناچاریم به خانه‌های دانشجویی روی بیاوریم؛ اما قیمت خانه‌های دانشجویی نیز سر به فلک کشیده و از پرداخت آن از توان دانشجو خارج است.
این دانشجو ادامه داد: خانواده من خودشان مستأجر هستند و با این گرانی‌ها به دردسر افتادند؛ حالا چطور برای اجاره خانه من نیز هزینه هنگفتی کنار بگذارند؟
وی افزود: یک خانه سی تا چهل متری دانشجویی را حدوداً یک تا یک و نیم میلیون اجاره می‌گیرند؛ این ارقام منصفانه است؟
وی گفت: کمبود خانه دانشجویی نیز به معضل تبدیل شده؛ یکی از بنگاه داران معتقد بود خانه‌های دانشجویی سالهای گذشته را خانواده‌های کم جمعیت اجاره می‌کنند و به همین دلیل خانه کمتر یافت می‌شود.
بی انصافی برخی بنگاه داران
علی رغم اینکه برخی از مشاوران املاک معتقدند کمبود ساخت و ساز طی سالهای گذشته عامل گرانی اجاره بها است اما برخی نیز اعتقاد دارند جمعی از مشاوران املاک عامل درصدی از گرانی هستند.
یکی از مشاوران املاک که مایل به انتشار نامش نبود در گفتگو با مهر اظهار کرد: متأسفانه برخی صاحب خانه‌ها حاضرند خانه‌هایشان خالی بماند اما با قیمت کمتر آن را به یک زوج ندهند.
وی افزود: همواره در معاملات سعی می‌کنم تا جایی که امکان دارد از صاحب خانه تخفیف بگیرم زیرا خودم نیز مستأجر هستم و شرایط را درک می‌کنم.
این بنگاه دار تصریح کرد: باید قبول کرد جمعی از همکاران ما به صاحبان خانه می‌گویند قیمت‌ها بالاتر رفته و به اعداد کم راضی نشوید؛ این رسم وجود دارد.
صاحب خانه‌های خوب را از یاد نبریم
اما نباید در کنار تمامی این گرانی‌ها، صاحب خانه‌هایی که با مستأجر خود راه می‌آیند و اجاره خانه را تبدیل به منبع درآمد نکردند، از یاد برد.
یکی از مستأجران بجنوردی در این خصوص به مهر گفت: خوشبختانه ۲ سال است در یک منزل مناسب اسکان دارم و مبلغ پرداختی در قیاس با منازل اطراف کمتر است.
وی افزود: صاحب خانه آدم منصفی است و دغدغه اجاره بها را زیاد ندارم؛ هرچند با توجه به ثبات حقوق‌ها، تغییر حتی ۱۰ درصد مبلغ نیز برای ما دشوار است اما باز هم از صاحب خانه تشکر می‌کنیم.
ااین مستأجر گفت: دعای خیر خودم و همسرم همواره پشت صاحب خانه است؛ از صاحبان املاک تقاضا دارم با مستاجرها شود شاید راه بیایند؛ شما هم فرزندی دارید که شاید در آینده مستأجر شود؛ باید بدانیم هر طور با مردم رفتار کنیم همانطور با ما رفتار خواهد شد.
راهرچند دولت وظیفه دارد علاوه بر افزایش نظارت‌ها، ساخت مسکن را با جدیت بیشتری دنبال کند تا تورم مسکن کاهش یابد اما نباید مردم خودشان یکدیگر را فراموش کنند؛ یقیناً مشکلات با همراهی یکدیگر حل خواهد شد اما اگر مردم پشت هم نایستند، قطعاً توفیقی حاصل نمی‌شود.
کد خبر 5524490منبع: مهر
کلیدواژه: اجاره بها مستأجران رهن و اجاره مسکن بجنورد بوشهر خطبه های نماز جمعه شیراز اردبیل مواد مخدر سنندج قوه قضاییه مشهد خراسان رضوی ایلام آمار کرونا گرد و غبار هفته قوه قضاییه خانه های دانشجویی صاحب خانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۴۹۳۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روزگار متفاوت زنان اراکی
روزنامه شرق نوشت: دیدار تیم‌های آلومینیوم اراک و پرسپولیس عصر روز گذشته در شرایطی به میزبانی اراکی‌ها برگزار شد که خبری از حضور تماشاگران زن در این ورزشگاه نبود. اراک که از ابتدای فصل تا پیش از این دیدار یکی از شهر‌های همیشه در صحنه برای ورود زنان به ورزشگاه بود، جدیدا با محدودیت‌هایی همراه شده است. این محدودیت مربوط به نامه چند روز قبل سازمان لیگ است که به طور رسمی عنوان کرده بود تا زمان برطرف‌شدن نواقص «زیرساخت»، اجازه ورود زنان اراکی به ورزشگاه داده نمی‌شود.
از آنجا که پیش‌از‌این، «زیرساخت» کاربرد‌های متفاوتی در این بحث پیدا کرده، بدیهی است که این مورد نمی‌تواند توجیه‌کننده واردنشدن زنان به ورزشگاه در اراک باشد. به نظر می‌رسد اصل داستان مربوط به اتفاقی است که در دیدار آلومینیوم اراک با استقلال در چارچوب رقابت‌های لیگ برتر رخ داد؛ دیداری که با برتری استقلالی‌ها به پایان رسید؛ ولی در انتهایش با ورود یک جیمی‌جامپ خانم و رفتن به سمت کاپیتان استقلال همراه شد. آن صحنه، به‌ویژه در آغوش کشیدن چندثانیه‌ای سیدحسین حسینی، باعث شد تا جنجال جدیدی شکل بگیرد.
کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هم سریعا دست به کار شد و کاپیتان استقلال را ۳۰۰ میلیون تومان جریمه و سپس او را از همراهی تیمش در یک دیدار هم محروم کرد. از آنجا که حساسیت‌های به‌وجودآمده در این بخش زیاد شد، سازمان لیگ هم دست به کار شده و اجازه ورود مجدد زنان اراکی به ورزشگاه برای تماشای بازی را نداده است؛ پس بعید است که زیرساختی که از ابتدای فصل تا به الان مشکلی برای حضور زنان نداشته، یکباره در عرض چند روز دچار اشکال شود و مانع از حضور زنان شود.
محرومیت زنان اراکی از تماشای بازی روز گذشته در شرایطی رقم خورده که سازمان لیگ در اقدامی بحث‌برانگیز، زنان تبریزی را هم مجددا از ورود به ورزشگاه و دوباره به بهانه مهیا‌نبودن زیرساخت محروم کرده است. این اتفاق در حالی رخ داده که کلا زنان تبریزی در این فصل فقط یک بازی توانسته‌اند برای تماشای بازی تیم‌شان به ورزشگاه بروند و از ابتدا تا به الان از این امر محروم بوده‌اند. اگرچه هنوز دلیل چندان مشخصی برای این تصمیم در تبریز عنوان نشده؛ ولی محرومیت زنان اراکی بحث‌های متعددی را در پی داشته است.
بحث اصلی در‌این‌میان این است که آیا اصولا ورود یک جیمی‌جامپ به زمین مسابقه باید با محرومیت کلی تماشاگران همراه باشد یا خیر؟ بر کسی پوشیده نیست که فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا با ارسال نامه‌هایی به فدراسیون فوتبال ایران خواستار حضور زنان در ورزشگاه شدند. این دو نهاد تأکید کرده‌اند که نه برای بازی‌های تیم ملی؛ بلکه برای همه بازی‌های لیگ برتر، حضور زنان در ورزشگاه الزامی است. امری که اگرچه ابتدا به صورت گزینشی رقم خورد؛ ولی رفته‌رفته با پیشتازی چند شهر به سمت بلیت‌فروشی هم رفت و زنان علاقه‌مند به فوتبال توانستند بعد از سال‌ها، به طور رسمی به ورزشگاه بروند.
فدراسیون فوتبال ایران در این مسیر به صورت قطره‌چکانی عمل کرد و رفته‌رفته تعداد ورزشگاه‌هایی را که زنان می‌توانستند در آن برای تماشای بازی بروند، بیشتر کرد. البته شهر‌های اصلی از‌جمله تهران، اصفهان و تبریز از این مقوله جدا ماندند که بعد‌ها با پافشاری بیشتر کنفدراسیون فوتبال آسیا، ورزشگاه آزادی هم به فهرست ورزشگاه‌هایی که زنان می‌توانند برای تماشای بازی‌های لیگ برتر به آن بروند، اضافه شد. گو اینکه محل استقرار زنان در این ورزشگاه به قدری نامناسب است که شأن حضور این قشرِ علاقه‌مند هرگز رعایت نشده است. درباره دو کلان‌شهر دیگر هم که ممنوعیت‌ها به قوت خود باقی است؛ در تبریز که دوباره ورود زنان به ورزشگاه ممنوع شده و در اصفهان که کلا اجازه ورود به آن‌ها برای تماشای بازی‌های لیگ برتر داده نشده است.
به غیر از این مورد، در چند شهر دیگر از‌جمله همین اراک، از ابتدای فصل تاکنون زنان علاقه‌مند به فوتبال بدون هیچ مشکلی به ورزشگاه می‌رفتند که این مورد هم به‌تازگی با محدودیت‌هایی همراه شده است. مشخص نیست ممنوعیتی که گریبان زنان علاقه‌مند به فوتبال در اراک را گرفته، چه زمانی برداشته شود؛ ولی این پرسش ذهن بسیاری را درگیر کرده که چطور، با فرض انجام یک اشتباه از سوی یک فرد، تنبیهی گروهی در نظر گرفته می‌شود که مانع از حضور دیگر زنان اراکی در ورزشگاه می‌شود؟ آیا در این زمینه نمی‌شد برخورد بهتری با زنان شود و آن‌ها را در این برهه از علاقه‌ای که به حضور در ورزشگاه نشان داده بودند، منع نکرد؟ آن‌هم در شرایطی که برای مسائلی بحث‌برانگیزتر که در ذهن مردم تأثیر بسیار عمیق‌تری دارد، برخورد متفاوتی شده است.
ضمن اینکه این مورد با توجه به حساسیت‌هایی که پیش‌از‌این از سوی نهاد‌های بین‌المللی فوتبال نشان داده شده، اهمیت وافری دارد و می‌تواند منجر به آماتور‌شدن لیگ فوتبال ایران شود. ابتدای همین فصل بود که انتشار نامه‌ای از مسئولان سازمان لیگ نشان داد در صورت راه‌نیافتن زنان به ورزشگاه، ای‌اف‌سی این اختیار را دارد تا مسابقات لیگ ایران را بی‌اعتبار جلوه داده و حتی مشکلاتی برای تیم ملی در پی داشته باشد. آیا بهتر نیست قبل از رسیدن به آن مرحله، مسئولان تصمیم مناسبی در این موارد اتخاذ کنند؟
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»