به نقل از «فارس»

جانشین پدافند غیرعامل: برخی زیرساخت‌های شیمیایی ایران در لایه ایمنی کفایت لازم را ندارد

تاریخ انتشار: ۸ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۳۵۸۳۱۳

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری فارس، ششمین همایش ملی پدافند شیمیایی صبح امروز چهارشنبه (8 تیر) با حضور سردار سرتیپ دوم پاسدار محسن ساسانی جانشین سازمان پدافند غیرعامل کشور،  سردار سرتیپ دوم پزشک حسن عراقی زاده رئیس اداره بهداشت، امداد و درمان ستاد کل نیرو‌های مسلح، مدیران کل پدافند غیرعامل استانها، مدیران عامل صنایع شیمیایی کشور، افسران HSE زیرساخت‌های شیمیایی کشور، اساتید دانشگاه و نخبگان حوزه پدافند شیمیایی در باغ موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سردار ساسانی، جانشین سازمان پدافند غیرعامل کشور، در این مراسم ضمن تشریح انتظارات نظام مصون‌سازی و عملیات پدافند شیمیایی از دستگاه‌ها، اظهار داشت: برای بیان انتظارات ابتدا باید این نظام را با جزئیات بیشتری مورد تشریح و تبیین قرار دهیم. 

وی ادامه داد: حدود یکسال از تصویب و ابلاغ این سند از سوی سرلشکر باقری به عنوان رئیس کمیته دائمی پدافند غیرعامل می‌گذرد، سندی که وقت و تلاش مستمر و بسیاری از سوی متخصصین قرارگاه پدافند شیمیایی برای تدوین آن صرف شده است. این ابلاغ، برابر اساسنامه سازمان، برای همه دستگاه‌های اجرایی لازم الاجرا است. 

جانشین سازمان پدافند غیرعامل کشور  با بیان اینکه اگر تعریف پدافند شیمیایی را ملاک انتظارات قرار دهیم باید ابتدا بدانیم که دراین تعریف چه نکاتی مطرح شده و از آنجا، خواسته و انتظارات را احصا کنیم، توضیح داد: در تعریف پدافند شیمیایی به رصد و پایش و تشخصی و هشدار تهدید، حادثه و مخاطره اشاره شده است. مسلما دستگاه‌های اجرایی در زیرساختها، مجهز به سامانه پایش تصویری هستند و محیط اطرافشان را رصد می‌کنند. اما آنچه در این میان از اهمیتی دوچندان برخوردار است که نبود آن یک نقص به حساب می‌آید یک عدم وجود یک سیستم هشدار و اقدام پس از آن است. پس بنابراین زمانی که می‌گوییم؛ رصد، پایش، تشخیص، هشدار یعنی اقدام عملیاتی این اقدام ایجاد یک سامانه است؛ بنابراین نخستین انتظار سازمان پدافند غیرعامل کشور، استقرار چنین سامانه‌ای به صورت کامل برای اقدام و مقابله در صورت بروز تهدید است.

وی با بیان اینکه شناسایی آسیب پذیری و نقاط ضعف زیرساخت‌ها، کلید واژه دیگری است که به تبیین انتظارات ما از اجرای نظام مصونسازی و عملیات پدافند شیمیایی در دستگاه کمک می‌کند، تصریح کرد: شناسایی آسیب‌پذیری و نقاط ضعف یک فرآیند دائمی است که محدود به یک مطالعه و پایان یافتن آن نیست. این سامانه به صورت زنده و دائم در حال فعالیت است، بنابراین، عوامل اثرات گذار در آن دائم در حال بروز شدن است و احتمال آسیب پذیری‌های جدید وجود دارد. به ویژه آنکه در بخش‌های مختلف ما با نیروی انسانی روبه رو هستیم که احتمال خطا، ضعف و آسیب پذیری در عملکرد آن وجود دارد.

سردار ساسانی با اشاره به بحث رعایت حریم در این نظام مصونسازی و عملیات پدافند شیمیایی، گفت: حریم مورد اشاره در این نظام با حریم مورد اشاره در قانون حریم کشور متفاوت است. قانون حریم می‌گوید هر دستگاهی که حریم برای محدوده خود تعیین می‌کند باید آن حریم را تملک کند. اما حریم در حوزه خطر، تعیین محدوده پرخطر، محدوده احتیاط و محدوده ایمن و تعریف اقداماتی است که باید در این سه محدوده اتفاق بیفتد و تعیین حریم تنها به معنای یک خط فرضی نیست. چرا که در زمان حادثه زمان پرداختن به این مسائل نیست.

وی با بیان اینکه این ضوابط و الزامات، حاصل تجربیات ما و حاصل نگاشت این تجربیات و پرداختن به آن است، خاطرنشان کرد: ارتقای آمادگی، موضوع مهمی دیگری است که باید به آن پرداخته شود. این مبحث، شامل ۵ گام است؛ طرح، سازماندهی، تجهیز، آموزش، تمرین و رزمایش به تناسب موضوع فعالیت و نوع حوادث و تهدیدات احتمالی است.

جانشین سازمان پدافند غیرعامل کشور با اشاره به مباحث مقابله در برابر تهدیدات توضیح داد: تخلیه و اسکان اضطراری، رفع آلودگی، نظام ارجاع و بهداشت و درمان مصدومان شیمیایی از جمله این مباحث است که هریک چرخه‌ای از اقدامات را شامل می‌شود.

وی با بیان اینکه در بررسی میدانی ما، نتایج نشان می‌دهد که به دلایل متعددی برخی زیرساخت‌های شیمیایی ما در لایه ایمنی هم کفایت لازم را ندارد، خاطرنشان کرد: نظام مصونسازی و عملیات پدافند شیمیایی، از اجزایی و ارکانی تشکیل شده است که نیازمند طراحی و پیاده سازی، استقرار، آموزش، تمرین، تجهیز و آمادگی است. این نظام در واقع، یک ساختار و چارچوبی را تنظیم و نقش و مسئولیت‌هایی را برای دستگاه اجرایی اعم از وزارتخانه ها، استانداری‌ها، فرمانداری‌ها، بخشداری‌ها و شهرداری‌ها تنظیم کرده است و چگونگی انجام این فعالیت‌ها را بیان کرده است.

سردار ساسانی با بیان اینکه در نظام مصونسازی و عملیات پدافند شیمیایی، ۵ سطح مسئولیت تعریف شده است. سطح ملی با مسئولیت رئیس جمهور، سطح استانی با مسئولیت استاندار، سطح شهرستانی با مسئولیت فرماندار، سطح منطقه صنعتی با مسئولیت مسئولان ارشد آن منطقه و سطح واحد‌های صنعتی با مسئولیت مدیر آن واحد صنعتی. 

وی با بیان اینکه حوزه شمول این نظام، همه دستگاه‌های عمومی، خصوصی، دولتی، غیردولتی و مردم است، تصریح کرد: حفاظت از مردم و زیرساختها، ارتقای آمادگی و تضمین تداوم کارکرد‌های ضروری در زیرساخت‌های شیمیایی، مهمترین اهداف نظام مصونسازی و عملیات پدافند شیمیایی است. 

سردار ساسانی با بیان اهمیت تضمین تداوم کارکرد‌های ضروری در زیرساخت ها، خاطرنشان کرد: اخیرا دستور العملی به عنوان دستور العمل تداوم کارکرد توسط سازمان پدافند غیرعامل کشور تهیه و با امضا سرلشکر باقری، رئیس کمیته دائمی پدافند غیرعامل و رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح، ابلاغ شد که ابزاری برای تحقق تضمین تداوم کارکرد‌های ضروری در زیرساخت‌ها است. نکاتی که پیرامون شناخت آسیب پذیری و شناخت مخاطرات زیرساخت‌ها عنوان شد، باید منجر به کاهش آسیب پذیری‌ها شود در غیر این صورت، آسیب پذیری‌ها به صورت تصاعدی بر یکدیگر اثر خواهند گذاشت و پیامد‌های گسترده تری را به دنبال خواهند داشت.

جانشین سازمان پدافند غیرعامل کشور تهدیدات این حوزه را حمله شیمیایی، حمله نظامی به زیرساخت‌های شیمیایی یا اقدامات تروریستی مربوط به انتشار و گسترش مواد و گاز‌های شیمیایی است مخاطرات غیرعامدانه در زیرساختها، و حمل و نقل مواد خطرناک عنوان کرد و افزود: اگر قرار باشد این نظامات و آئین نامه‌ها در حوزه اجرا محقق نشود، خاصیت چندانی ندارد. امیدواریم با پیگیری‌های قرارگاه شیمیایی و ساختار عملیاتی شیمیایی که در سلسله مراتب این نظام طراحی شده است، این اهداف محقق و اجرایی شود.

انتهای پیام/

 

منبع: فارس

کلیدواژه: پدافند غیر عامل پدافند شیمیایی زیرساخت های شیمیایی جانشین سازمان پدافند غیرعامل کشور زیرساخت های شیمیایی سردار ساسانی تداوم کارکرد آسیب پذیری زیرساخت ها دستگاه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۵۸۳۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مرور یک تجاوز شیمیایی

واکنش عراق در حلبچه بیش از آن‌که به قوای زمینی این کشور متکی باشد، به نیروی هوایی اتکا داشت. عراق با اطمینان از حمایت‌های جهانی، روش دیگری را برای مقابله با ایران برگزید. بمباران وسیع شیمیایی مردم عراق در حلبچه، کشتاری دهشتناک که در نهایت شگفتی، در روزهای نخست پس از حادثه هیچ‌گونه حس هم دردی و عواطف انسانی و تبلیغاتی جهان را برنینگیخت!

به گزارش ایسنا،‌ استراتژی تعقیب متجاوز در جبهه شمالی بر این اساس طراحی‌شده بود که با پیشروی در شمال سلیمانیه، در منطقه عمومی ماووت، هدف‌های پیش‌بینی‌شده تحقق یابد، لیکن بروز مشکلاتی در آن منطقه که عمدتاً ناشی از موانع طبیعی بود، طراحان نظامی را به این نتیجه رساند که محور حلبچه را جایگزین محور ماووت کنند.

با توجه به این نکته که تصرف حلبچه خود هدف مستقلی بود، ضمن اینکه گامی به‌سوی مرکز استان نیز محسوب می‌شد؛ بر این اساس، عملیات حلبچه (والفجر ۱۰) با طراحی و فرماندهی سپاه پاسداران، در سه محور و در چهار مرحله (از تاریخ ۱۳۶۶/۱۲/۲۳) اجرا شد.

ابتدا با تلاش طاقت‌فرسای مهندسی، ارتفاعات سخت گذر، مناسب عبور شد، سپس عملیات آغاز گردید. در این عملیات رزمندگان موفق شدند با استفاده از غفلت دشمن، ارتفاعات مرزی را پست سر گذرانند و شهرهای بیاره، طویله، دوجیله، خرمال و حلبچه را تصرف کنند.

به‌این‌ترتیب مقدمات تصرف سد دربندیخان و نیز انسداد جاده مهم سلیمانیه فراهم آمد. پیش‌بینی می‌شد که تصرف این منطقه وسیع، نیروهای احتیاط دور ارتش عراق را از جنوب راهی شمال کند و در این زمین، همچون زمین شلمچه و فاو، آسیب فراوانی به ارتش عراق وارد آید؛ لیکن سرفرماندهی ارتش عراق حاضر نشد برای بازپس‌گیری منطقه حلبچه، یگان‌هایی را که در جنوب آماده نگه‌داشته بود، وارد عملیات کند بلکه برای مقابله با رزمندگان، به سلاح‌های کشتارجمعی متوسل شد و صرفاً یگان‌ها و نیروهای منطقه‌ای خود را وارد نبرد کرد که آن‌ها نیز کاری از پیش نبردند.

به‌عبارت‌دیگر، واکنش عراق در حلبچه بیش از آن‌که به قوای زمینی این کشور متکی باشد، به نیروی هوایی اتکا داشت. عراق با اطمینان از حمایت‌های جهانی، روش دیگری را برای مقابله با ایران برگزید. بمباران وسیع شیمیایی مردم عراق در حلبچه، کشتاری دهشتناک که در نهایت شگفتی، در روزهای نخست پس از حادثه هیچ‌گونه حس هم دردی و عواطف انسانی و تبلیغاتی جهان را برنینگیخت!

در نیم روز ۱۳۶۶/۱۲/۲۶درحالی‌که انبوه مردم حلبچه خانه و کاشانه خود را به‌قصد ایران ترک می‌کردند، به دستور حکومت عراق، نیروی هوایی این کشور، مردم منطقه و خصوصاً روستای انب را هدف بمباران شیمیایی قرار داد که براثر آن حدود ۵۰۰۰ نفر کرد عراقی به شهادت رسیدند.

اسدالله احمدی؛ راوی نیروی زمینی سپاه که حدود یک ساعت پس از شروع بمباران‌ها به این منطقه آمده بود، مشاهدات خود را این‌گونه نوشته است:

«به‌اتفاق برادر علیرضا ایزدی؛ راوی قرارگاه فتح جهت مشاهده نتیجه بمباران، به منطقه مذکور رفتیم. شهر و جاده‌های منتهی به آن بمباران‌شده و محل اصابت بمب‌ها به قطر ۷، ۸ متر و به عمق حدود ۲ متر، حفره‌هایی ایجاد کرده بود.

مقدار زیادی البسه و لحاف و تشک و وسایل زندگی روی جاده ریخته بود. در نزدیکی یک خودرو نظامی عراقی که در حال سوختن بود، به جنازه ۴ نفر که ۲ نفرشان زن بودند و یک نفرشان پسر جوان حدود ۱۴، ۱۵ ساله و یک دختربچه ۶، ۷ ساله برخوردیم.

در سال ۱۹۸۸ م (۱۳۶۷ ش) آمریکایی‌ها چشمان خود را بر روی حلبچه بستند زیرا صدام دشمن ایران بود. ولی او الآن دشمن خودشان است و آن‌ها شهر من (حلبچه) را بهانه قرار داده‌اند. احساس تلخ، گزنده و ناخوشایندی به ما دست داده است.

یکی از جنازه‌ها متعلق به دختری بود که از سینه به بالای بدنش وجود نداشت. جنازه دیگر مربوط به یک زن، یک پسرک جوان و یک کودک بود که در حاشیه جاده افتاده بودند.

در این حال صدایی حواس بنده را متوجه جنازه نزدیک مان کرد. با دقت، ولی با شک و تردید خم‌شده و بار دیگر منتظر شنیدن صدایی شدم. بار دیگر صدایی ضعیف به گوشم رسید. متوجه شدم کودک زنده است. درصدد برآمدیم تا به‌گونه‌ای به او کمک کنیم. کودک به پهلو افتاده بود.

از موهای خرمایی و بلندش معلوم بود که دختر است، صورتش خون‌آلود و ترکشی به بینی‌اش اصابت و کاملاً نوک بینی‌اش را سوراخ کرده بود. قسمتی از موهای سر و آسفالت زیر سر دخترک خونی بود. کمی دقت کردم دیدم نفس می‌کشد و یک ترکش نسبتاً بزرگ نیز به ساق پای راستش اصابت کرده بود.

از فاصله ۱۰۰ متری متوجه شدیم که یک خودرو به ما نزدیک می‌شود. این خودرو ازجمله امکانات از صدها خودروی به‌جامانده نیروهای عراقی بود که توسط یکی از برادران لشکر ۸ نجف به سمت ما آورده می‌شد تا احیاناً به عقب منتقل شود.

با علامت دست ما ایستاد. اتفاقاً آمبولانس بود. به راننده گفتیم احتمالاً بیمارستان شهر حلبچه فعال است. وی پذیرفت تا کودک را به حلبچه برساند. برادر ایزدی یک تشک ابری پیداکرده و به کف ماشین انداخت، سپس دخترک را در کف آمبولانس گذاشتیم، در این حال دخترک چشمش را باز کرد و دچار تهوع شد.

برادر ایزدی با پارچه‌ای صورت او را پاک کرد. دخترک درحالی‌که دو دستش را به حالت سپر مقابل سینه و صورت خود گرفته بود؛ با وحشت نگاهی کرد و کلمه‌ای به زبان جاری کرد. با دست به حالت نوازش به وی اشاره کردیم که ناراحت نباشد و نترسد و با زبان نیز همین کلمات را تکرار کردیم.

مقداری زیر سر دخترک را درست کردیم و برادری که ماشین را آورده بود، پشت فرمان نشست و ماشین را به حرکت درآورد. بنده و برادر ایزدی به‌اتفاق درحالی‌که متأثر بودیم، از کنار جاده از داخل زراعتی که احتمالاً زراعت جو بود به‌طرف تپه میرآوه که قرارگاه تاکتیکی نیروی زمینی و لشکر ۸ بود، حرکت کردیم.

دوگانگی در سیاست خارجی آمریکا

در بهار سال ۲۰۰۲ میلادی (۱۳۸۱ هجری شمسی)، درحالی‌که واشنگتن برای جنگ با عراق آماده می‌شد، جورج دبیلو بوش؛ رئیس‌جمهور وقت آمریکا، آشکارا از عبارت: کسی که مردم خود را بمباران شیمیایی کرده برای صدام استفاده می‌کند و در واقع به‌طور مستقیم به رویداد حلبچه اشاره می‌کند.

چند ماه بعد نیز یکی از بازماندگان بمباران شیمیایی حلبچه در گفت‌وگو با روزنامه‌نگاران درباره سیاست آمریکا گفت:

در سال ۱۹۸۸ م (۱۳۶۷ ش) آمریکایی‌ها چشمان خود را بر روی حلبچه بستند زیرا صدام دشمن ایران بود. ولی او الآن دشمن خودشان است و آن‌ها شهر من (حلبچه) را بهانه قرار داده‌اند. احساس تلخ، گزنده و ناخوشایندی به ما دست داده است.

سخنان این شهروند عراقی، دیدگاه درستی بود که در آن زمان ارزش تعمق و بررسی داشت. در اوت ۲۰۰۲ م (مرداد ۱۳۸۱) نیز نیویورک‌تایمز در یکی از عنوان‌های خبری‌اش نوشت: افسران آمریکایی می‌گویند به‌رغم استفاده عراق از گاز شیمیایی، آمریکا همچنان در جنگ به این کشور کمک می‌کرد.

این مقاله همچنین با افشای یکی از برنامه‌های مخفی آمریکا نوشت: آمریکا در حالی در طرح‌ریزی‌های حساس به عراق کمک می‌کرد که نهادهای اطلاعاتی آمریکا می‌دانستند فرماندهان عراقی در جریان نبردهای سرنوشت‌ساز جنگ ایران و عراق از جنگ‌افزارهای شیمیایی استفاده خواهند کرد.

پاتریک تایلر؛ رئیس دفتر روزنامه تایمز در واشنگتن در این مقاله به گفته‌های سرهنگ والتر پاتریک لانگ (از افسران ارشد سابق اطلاعات نظامی از آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا) استناد می‌کند که بدون افشای جزئیات مسائل دارای طبقه‌بندی و در توجیه این اقدام گفته است:

جامعه اطلاعاتی آمریکا برای آنکه مطمئن شود عراق در جنگ شکست نخواهد خورد به‌جز کمک به این کشور چاره دیگری نداشت.

منابع:

۱-جمعی از نویسندگان، اطلس جنگ ایران و عراق، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران، چاپ چهارم ۱۳۹۹، ص ۹۹

۲-ایزدی، یدالله، روزشمار جنگ ایران و عراق: عملیات والفجر ۱۰ (کتاب پنجاه و چهارم)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۳۹۲، صص ۱۹۵، ۱۹۶

۳-هیتلرمن، یوست ار، رابطه زهرآگین؛ آمریکا و عراق و بمباران شیمیایی حلبچه، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس: نشر مرزوبوم، تهران ۱۳۹۲، صص ۳۸۸، ۳۸۹

انتهای پیام