استفاده از ساحل و دریا رایگان است بجز اماکن خصوصی

ایسنا/مازندران مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری مازندران گفت: استفاده از سواحل برای عموم ‏رایگان است مگر در مواردی که بخش خصوصی در محل اقدام به ارائه خدمات و امکانات کرده باشد.‏

علی رجبی وندچالی در گفت و گو با ایسنا در پاسخ به این پرسش که آیا دریافت ورودی در سواحل مازندران و اخذ وجه برای ورودی پارکینگ ممنوع است اظهار کرد: در برخی از مناطق استان، نظیر نوشهر یا کلارآباد در عباس آباد، معابری منتهی به دریا وجود دارند که افرادی با مسدود کردن این مسیر از مسافران و مردم، بدون ارائه هیچ گونه خدماتی، هزینه ورودی دریافت می کردند که این موضوع ممنوع است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رجبی با بیان اینکه هیچ فردی به بهانه شخصی بودن معبر برای دسترسی به ساحل، مجاز به گرفتن هزینه از مردم نیست و سواحل برای عموم بازگشایی شده است افزود: هزینه ورودی این اماکن ساحلی در حالی بود که هیچ نوع امکاناتی نظیر پارکینگ جانمایی شده و یا آب شرب و سرویس بهداشتی به مردم ارائه نمی شد که این موضوع به دستور استانداری مازندران ممنوع اعلام شده است و با متخلفان برخورد قضایی صورت خواهد گرفت.

وی خاطرنشان کرد: مکان هایی نظیر فرح آباد ساری یا پلاژ بابلسر که امکانات و خدمات تفریحی و شنا ارائه می کنند و یا طرح های سالمسازی دریا که در آن پارکینگ مشخص و تعبیه شده، آب شرب، سرویس بهداشتی، نمازخانه و غریق نجات و غیره وجود دارند، به دلیل هزینه بر بودن خدمات رسانی، مجازند و می توانند مطابق قیمت مصوب تعیین شده از سوی سازمان گردشگری در قابل آن هزینه ها ورودی دریافت کنند.

مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری مازندران تصریح کرد: حتی اگر طرح سالمسازی دریا در ساحل وجود دارد که هیچ امکانات و خدماتی ارائه نمی دهد مجاز به گرفتن هزینه از مسافران، گردشگران و مردم نیست و در صورت مشاهده با متخلفین برخورد قانونی صورت می گیرد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی آزادسازی سواحل مازندران طرح دریا طرح های سالم سازی دریا طرح سالم سازی سواحل استانداری مازندران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۳۶۴۱۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای آموزش و پرورشی که سرپا نیست

مجتبی مرادی؛ حکومت‌ها اگر بتوانند از سلاح و موشک و بمب دست بردارند، از آموزش و پرورش نمی‌توانند صرف‌نظر کنند، چون ایده‌ها، الگو‌ها و مدل‌هایی از کمونیستی‌ترین وضع تا سکولاریسم و لیبرال دموکراسی و اسلام دارند که با قوای نظامی امکان نهادینه‌کردنِ آن‌ها وجود ندارد، پس ناگزیرند روی قوای ذهنی کار کنند تا نظام حکومتی و بلکه اجتماعی‌شان از هم نپاشد و نسل‌های بعدی همچنان به نظم مطلوب و برساخته‌ی حکومت پایبند باشند. از همین روست که گزینه‌ی آموزش اجباری در بسیاری از ممالک هست، حال آن که سربازی اجباری نیست.

انصاف این است که جمهوری اسلامی ایران اصلِ سیِ قانونِ اساسی‌اش را که رایگان بودنِ آموزش و پرورش است مراعات کرده، به علاوه تغییرات پی‌در‌پی نظامِ آموزشی، فارغ از آثار و نتایجش، خود گواه دیگری بر اهمیتِ آن و دغدغه‌ی نظام است.

امروز دیگر با یک حسابِ سرانگشتی معلوم می‌شود که دخل و خرج این سازمان عریض و طویل با هم نمی‌خواند و فقط با تقسیم رقمِ بودجه بر کارکنانش مشخص می‌شود هشت‌اش گروِ نه است. هزینه‌ی مدرسه‌سازی و نگه‌داری ساختمان‌ها و مراکزِ آموزشی خود قوز بالا قوز است. تجهیز مدارس به ضروریات روز گاهی به خیالبافی می‌ماند وقتی هنوز مدارسِ کپری داریم.

اگر تحریم‌ها برداشته شود و نفتِ ۱۵۰ دلاری بفروشند و دستِ دولت و حاکمیت پر باشد، می‌تواند به آزمون و خطاهایِ آموزشی پرورشی‌ ادامه دهد که به احتمالِ زیاد کم‌ترین عوارضِ آن حیف و میلِ بیت‌المال خواهد بود، همین الان آمار‌های رسمی از افتِ شدیدِ تحصیلی و عدمِ رغبت در دانش‌آموز و احتمالا معلم حکایت دارد.

دو چیز ثابت است:

۱. نظام در زمینه‌ی آموزش و پرورش دغدغه دارد.

۲. به هیچ وجه آن را رها نمی‌کند.

دو چیز روشن است:

۱. آموزش و پرورش اگرچه نمرده است، اما سرپا هم نیست.

۲. آموزش مثل هر امر دیگری متناسب با عصر و زمانه‌اش تغییر می‌کند و ابعاد و وجوهِ تازه‌ای می‌یابد.

پیشنهادها:

۱. آموزش مقطع ابتدایی اجباری شود، هزینه‌های آن تمام و کمال به عهده‌ی دولت باشد.

۲. نصفِ هزینه‌ی تحصیل در مقطع راهنمایی از خانواده‌ها گرفته شود و نصفِ دیگر را دولت تأمین کند.

۳. هفتاد درصد هزینه‌ی تحصیل در مقطع متوسطه را والدین و سی درصد دیگر را دولت بپردازد.

۴. نظامِ تربیت‌معلم، مثلِ دانش‌سراها، بعد از مقطع راهنمایی با جدیت احیا و فعال شود.

۵. دانش‌آموزان پس از پایانِ مقطع راهنمایی و با نظارت دولت جذبِ کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و مراکزِ تولیدی شوند تا هم ضمن کارآموزی و کارورزی پس از چهار سال نیروی تخصصی کار آماده باشد. بیمه و حقوق حداقلی هم ضروری است.

۶. معافیت‌ها و مشوق‌های مالیاتی و سرمایه‌گذاری برای بخش خصوصی در نظر گرفته شود تا به تدریج و در حالت ایده‌آل نیمی از امر آموزش را عهده‌دار شود. مدارسِ خصوصی یکی از مهم‌ترین ابزار‌های ارتقای آموزش و کاستنِ از بار دولت است.

۷. با فعال شدن بخشِ خصوصی ماجرایی تحتِ عنوان خیرین مدرسه‌ساز و ساختمان‌سازی‌های بیهوده متوقف شده، کمک‌های داوطلبانه‌ی مردمی مستقیما به خزانه‌ی آن برسد.

۸. مدرک‌گرایی که آفت و ضد ارزش است برچیده شده، دانشگاه‌های دولتی به حداقل ممکن برسد (مثلا حداکثر بیست دانشگاه) و بقیه‌ی آموزش عالی به بخش خصوصی سپرده شود تا افراد با هزینه‌ی شخصی و در صورت تمایل در آن مراکز ادامه تحصیل دهند.