(تصاویر) کشف معمای سنگ‌های متحرک دره مرگ!
تاریخ انتشار: ۱۳ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۴۰۵۶۵۲
فرارو- دره مرگ Death Valley، دره‌ای بیابانی در نزدیکی مرز دو ایالت کالفرنیا و نوادا در شرق ایالات متحده است که پست‌ترین، خشک‌ترین و گرم‌ترین نقطه در آمریکای شمالی محسوب می‌شود. این دره، اما علاوه بر جاذبه‌های طبیعی خود، یک معمای بزرگ و عجیب را نیز در دل جای داده که مربوط به سنگ‌های متحرک است. سنگ‌هایی که به دور از چشم ما به حرکت در می‌آیند و اثر این حرکت را نیز برای ما بجای می‌گذارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش فرارو، سنگ‌های عجیب دره مرگ، گویی شب‌ها به راه می‌افتند و در طول روز استراحت می‌کنند تا خود را برای حرکت بعدی آماده کنند. اما این حرکت همیشه رخ نمی‌دهد و گاه برای ماه‌ها بدون حرکت باقی می‌مانند. مدتهاست که ما می‌دانیم این سنگ‌ها واقعا حرکت می‌کنند و ردی که از حرکت آنها باقی می‌ماند واقعی است، اما چگونگی آن برای ما به صورت یک معمای هیجان انگیز باقی مانده بود. برخی نیروی مغناطیسی زمین را عامل این حرکت فرض کرده اند و برخی دیگر از موجودات فضایی سخن به میان می‌آورند که می‌خواهند با این حرکت چیزی را به ما بفهمانند.
گمانه زنی‌ها و حتی کمین‌ها برای گرفتن فیلم از حرکت ین سنگ‌ها بی نتیجه ماند تا اینکه در اگوست سال ۲۰۱۴ یک محقق به نام ریچارد دی. نوریس به همراه پسر عمویش جیمز ام. نوریس عزم خود را جزم کردند تا وقت خود را صرف کشف این راز کنند. برای کشف این راز، این دو محقق برنامه‌ای به نام Slithering Stones Research Initiative را به راه انداختند. این پروژه شامل قرار دادن ردیاب‌های جی پی اس بر روی ۱۵ سنگ در بستر خشک دریاچه Racetrack Playa بود. آنها همچنین یک ایستگاه هواشناسی در منطقه برپا کردند تا تأثیر احتمالی آب و هوا بر حرکت سنگ‌ها را بررسی کنند.
پس مدت‌ها صرف وقت و حوصله، این محققان دریافتند که این اتفاق فقط در شرایط خاصی در زمستان رخ می‌دهد. هنگامی که درجه حرارت در طول شب کاهش می‌یابد، بستر دریاچه یخ می‌زند که سطح نازکی از یخ را تشکیل می‌دهد. با طلوع خورشید، یخ‌ها شروع به ذوب شدن می‌کنند و سپس با کمک باد، سنگ‌ها بر روی این سطح لغزنده به حرکت در می‌آیند. آنها روی یخ می‌لغزند و ردی از سفر خود به جا می‌گذارند که تا پیش از این بسیاری از ما را گیج کرده بود. مدتی بعد با قرار دادن دوربین‌های متعدد آنها سرانجام توانستند برای اولین بار حرکت این سنگ‌ها را به ثبت برسانند. تصاویر نشان می‌داد که این سنگ‌ها تا سرعتی در حدود ۱۵ فوت در دقیقه، بسته به سرعت باد، به حرکت در می‌آمدند.
در طول حدود یک سال بررسی مداوم، این دانشمندان خوش شانس شاهد حرکت حدود ۶۰ سنگ در این منطقه بودند که در مجموع شامل طی مسافتی در حدود ۷۰۰ فوت بود. آنها متوجه شدند که حرکت این سنگ‌ها به شرایط آب و هوایی خاصی نیاز دارد. در ابتدا نیاز به کاهش قابل توجه دما در اواخر شب برای ایجاد صفحه‌های یخی است و سپس سرعت وزش باد که می‌بایست حداقل ۱۰ مایل بر ساعت باشد تا بتواند سنگ‌ها را به حرکت در بیاورد. تمام این شرایط به طور معمول در زمستان ایجاد می‌شود و برای همین است که ما اغلب رد حرکت این سنگ‌ها را در این فصل مشاهده می‌کنیم.
منبع: history
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
منبع: فرارو
کلیدواژه: دره مرگ سنگ ها سنگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۰۵۶۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا ربات‌ها و هوش مصنوعی هنوز به گرد پای حیوانات نرسیده‌اند؟
غزال زیاری: دنیای رباتیک مدرن مملو از ماشین‌های ساخت دست بشر است که از دنیای حیوانات تقلید می‌کنند؛ از سگ‌های ربات که در استادیوم‌ها به نقشه‌برداری می‌پردازند تا ربات‌های اکتشافگری که با الهام از بابا لنگ دراز ساخته شده‌اند؛ هر چیزی را که تصور کنید، در این جمع وجود دارد. پیشرفت در سیستم‌های هوش مصنوعی، مواد مصنوعی جدید و چاپ سه‌بعدی باعث بهبود توانایی این ربات‌ها در دویدن، بالا رفتن و دور زدن موانع شده است.
ولی حتی با وجود پیشرفت‌های فنی و سرمایه‌گذاری‌های هنگفت در صنعت رباتیک طی سال‌های اخیر، ماشین‌های مکانیزه هنوز هم در رقابت با نمونه‌های بیولوژیک خود (حیوانات)، فاصله زیادی دارند و عقب‌ترند. همین مشاهدات، عملا زیربنای مطالعات جدیدی شده که توسط گروهی از محققان انجام شده و نتایج آن در مجله Science Robotics منتشر شده است.
محققان برای انجام این بررسی، پنج "زیرسیستم" مختلف مرتبط با دویدن را مدنظر قرار داده و به مقایسه آنها بین حیوانات و همتایان روبات‌شان پرداختند. حیواناتی که استخوان و بافت دارند، شاید در نگاه اول، از هر حیث جزئی، بدتر و ضعیف‌تر از ربات‌ها و ماشین ها به نظر برسند. اما محققان در جریان این بررسی متوجه شدند که مزایای واقعی این حیوانات، در کنترل پیچیده و به هم پیوسته آنها بر بدن‌هایشان است و همین قابلیت همکاری روان، باعث می‌شود تا این حیوانات چیزی فراتر از یک مجموعه اجزای جداگانه باشند.
تام لیبی، مهندس ارشد تحقیقات بین‌المللی SRI و یکی از نویسندگان مقاله، در این رابطه گفت: « ما در جریان این تحقیق متوجه شدیم که به جز در موارد استثنایی جزئی، زیرسیستم‌های مهندسی عملکرد بهتری نسبت به معادل‌های بیولوژیکی‌شان داشتند و گاهی حتی به مراتب بهتر از آنها عمل می‌کردند. در عین حال کاملا واضح است که اگر بخواهیم در سطح کلی سیستم، حیوانات را با ربات‌ها مقایسه کنیم، حیوانات از نظر حرکت، شگفت‌انگیزند و ربات‌ها هنوز نتوانسته‌اند به گرد پای حیوانات برسند.»
بهره‌گیری حیوانات از پیچیدگی‌های زیستی و نسل‌های فرگشتهر یک از پنج محقق این پروژه روی یکی از زیرسیستم‌های خاص مرتبط با دویدن حیوانات و ربات‌ها متمرکز بودند. این سیستم‌ها به پنج زیرشاخه "قدرت"، "قاب"، "فعالیت و عملکرد" ، "احساس" و "کنترل" تقسیم شدند. به شکل انفرادی، ربات‌ها تقریبا در همه این زیرشاخه‌ها، از حیوانات پیشی می‌گیرند. مثلا در مورد قاب‌ها (چارچوب‌ها) ربات‌های مجهز به بدنه فیبر کربنی سبک و مستحکم می‌توانند ساختارهای جرمی بزرگ‌تری را بدون خم شدن در مقایسه با استخوان‌های حیوانات پشتیبانی کنند. محققان حتی به این نتیجه رسیدند که سیستم کنترل کامپیوتری یک ربات از نظر زمان تاخیر و پهنای باند کلی از سیستم عصبی حیوانات، عملکرد بهتری دارد.
با این حال اگرچه ربات‌ها ظاهراً قطعات مجزای قوی‌تر و مستحکم‌تر دارند ولی حیوان‌ها در انسجام دادن به قطعات مجزا و ساخت یک "کل" منسجم، ماهرترند.وقتی که در محیط‌های واقعی، حیوانات و ربات‌ها را مورد آزمایش قرار می‌دهید، این تفاوت به وضوح آشکار می‌شود.
این در حالی است که ربات‌های جدیدتر می‌توانند سریع شتاب بگیرند و حتی حرکات آکروباتیک انجام دهند ولی از نظر روان بودن و سازگاری در مقایسه با همتایان بیولوژیکی خود (حیوانات) عملکرد ضعیف‌تری دارند. گاهی ربات‌ها در زمین‌های سخت به دردسر می‌افتند، اما حیوانات این توانایی را دارند که بدون هیچ زحمتی بر موانعی مانند گل، برف، پوشش گیاهی و آوار غلبه کنند و بدون فکر کردن این کار را انجام خواهند داد.
مکس دونلان، استاد گروه فیزیولوژی زیست‌پزشکی و حرکت‌شناسی دانشگاه فریزر در این باره توضیح داد: «یک حیوان وحشی می‌تواند هزاران کیلومتر در زمین‌های ناهموار حرکت کند و یک بز کوهی به راحتی روی صخره‌های واقعی جای پایی پیدا می‌کند که حتی به چشم نمی‌آید و به راحتی از صخره‌ها بالا می‌رود؛ سوسک‌ها حتی در شرایطی هم که پای‌شان را از دست بدهند، می‌توانند بدون کاهش در سرعتشان به حرکت ادامه دهند. ولی ما هیچ رباتی با این میزان استقامت، چابکی و استحکام نداریم.»
سبقت ربات‌ها از حیواناتحیوانات همچنین برتری بزرگ دیگری نیز دارند: زمان. گرچه ربات‌های مدرن در چند دهه گذشته واقعاً پیشرفت کرده‌اند ولی حیوانات میلیون‌ها یا در برخی موارد میلیاردها سال این روند فرگشتی را طی کرده‌اند که این یکامتیاز ذاتی و چشمگیری برای حیوانات نسبت به مهندسی است. اما از سوی دیگر، کار تحسین‌برانگیز ربات‌ها آن بوده که این شکاف را با سرعت خیره‌کننده‌ای پر کرده‌اند. از همین رو محققان خوشبینند که ربات‌ها در روزگاری نه چندان دور، بتوانند از حیوانات پیشی بگیرند.
پروفسور سام باردن، دانشیار گروه مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه واشنگتن در این باره گفت: «روند پیشرفت ربات‌ها خیلی سریع‌تر است؛ چرا که فرگشتی بدون جهت است. راه‌هایی وجود دارد که به لطف مهندسی ربات‌ها می‌توانیم خیلی سریع‌تر از فرگشت با انتخاب طبیعی حرکت کنیم؛ اما باید این را هم در نظر داشت که فرگشت، شروع بزرگی در گذشته دور داشته است.»
محققان امیدوارند این یافته‌ها بتواند به توسعه آینده ربات‌های دونده کمک کند. سازندگان ربات‌ها می‌توانند با بهره‌گیری از این یافته‌ها، تصمیم بگیرند که بیشتر وقت و تلاش‌شان را روی یکپارچه‌سازی اجزای آنها متمرکز کنند تا بتوانند سخت‌افزار قوی‌تر و بهتری بسازند. درسی که ما از زیست‌شناسی می‌گیریم این است که گرچه بهبودهای بیشتر در اجزا و زیرسیستم‌ها مفید است، اما بهترین فرصت برای بهبود ربات‌های دونده، بهره‌گیری بهتر از قطعات موجود به نظر می‌رسد.
منبع: popsci
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899702
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد