به نقل از «مهر»

«بنده‌داری در عهد قاجار» منتشر شد/بررسی مسئله برده‌داری در ایران

تاریخ انتشار: ۲۸ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۲۲۸۵۸

به گزارش خبرنگار مهر، نشر تاریخ ایران کتاب «بنده‌داری در عهد قاجار: بررسی موقعیّت اجتماعی بندگان و زوال بنده‌داری در ایران» اثر مرضیه مرتضوی قصابسرایی را با شمارگان هزار نسخه، ۵۵۶ صفحه و بهای ۱۴۰ هزار تومان منتشر کرد.

بندگی و بنده‌داری سابقه‌ای دیرینه در تمدن بشری دارد. این روند از عهد باستان تا قرن بیستم میلادی در بسیاری از کشورهای جهان من جمله ایران وجود داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در طول تاریخ ایران از عهد باستان تا نیمه اول قرن ۱۴ قمری بندگان جز لاینفکی از جامعه ایران بودند که در عرصه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی، نظامی و سیاسی به ایفای نقش پرداختند. این بندگان، اعم از نژادهای سیاه و سفید، عمدتاً حاصل اسارت در جنگ‌های برون مرزی بودند که پس از ورود به خاک ایران به عنوان کنیز، غلام و خواجه برای انجام انواع مشاغل پست و خدمات خانگی و غیر خانگی به فروش می‌رسیدند. به غیر از این در نزاع‌ها و نبردهای درون مرزی میان قبایل با یکدیگر و یا با نیروهای حکومتی نیز شماری از افراد بومی به اسارت درآمده و به عنوان بنده فروخته می‌شدند.

جریان ورود بندگان خارجی، بویژه بندگان سفیدپوست به خاک ایران، تا اواسط حکومت فتحعلی‌شاه با شدت و ضعف‌هایی ادامه داشت. با جدایی قفقاز از خاک ایران، اصلی‌ترین مرکز تهیه بنده سفید، و توقّف ورود بنده از این سمت روند خرید و واردات بنده سیاه از آفریقا سرعت بیشتری گرفت و از این زمان شاهد حضور طیف گسترده‌ای از کنیزان، خواجگان و غلامان سیاهپوست در مشاغل خانگی، نظامی و درباری هستیم.

بندگان گرچه یکی از طبقات ضعیف و فرودست جامعه بشمار می‌رفتند اما در برخی مقاطع تاریخی چون تاریخ دوره میانه، با حضور پر رنگ خود در روند تحوّلات سیاسی و نظامی با مشارکت در قدرت سیاسی موفّق به تشکیل حکومت‌هایی مستقل شدند. اما در مجموع می‌توان گفت که عموم بندگان حاضر در جامعه ایران طی قرن‌ها در یک سکون و ثبات اجتماعی بسر می‌بردند که ناشی از اجبار و یا رضایت آنها از وضع موجود بود، چه مستندات تاریخی دالّ بر شکایت آنان از وضعیّت بندگی خود لااقل تا دوره قاجار وجود ندارد. اما از اواسط این دوره با ارتباطات بیشتر با دنیای غرب و ظهور جریان تجدّدخواهی که منجر به بروز تحوّلاتی در عرصه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و به دنبال آن ارتقا آگاهی‌های عمومی شد، وضعیّت بندگان نیز تغییراتی کرد.

در این زمان گروهی از روشنفکران ایرانی چون میرزا فتحعلی‌آخوندزاده، میرزا ملکم‌خان، میرزا یوسف خان مستشارالدوله، میرزا آقاخان کرمانی با تأثیر از آرای روشنفکران غربی تلقی جدیدی نسبت به انسان، جهان و هستی و نیز مفهوم جدیدی از انسان و حقوق بشر را مطرح کردند که برخلاف برداشت سنتّی آن، انسان دیگر رعیت و رمه نبود، بلکه فارغ از هرگونه قید و بند تحمیلی حق استیفای حقوق اولیه و حق قیام برای دگرگونی وضع خویش علیه حاکم را داشت.

آنان با طرح مفاهیمی چون حقوق بشریت، آزادی بدن و روح، حقوق طبیعی و حرّیت طبیعی، مساوات و برادری با همنوع خود، نقش تأثیرگذاری در بیداری و آگاهی توده مردم، از جمله بندگان نسبت به حقوق انسانی خود و ترغیب آنان به تغییر وضعیّت اجتماعی خود داشتند. در راستای این امر بود که بندگان تدریجاً جسارت یافتند تا درصدد استیفای حقوق طبیعی خود یعنی دستیابی به آزادی و رهایی از قید بندگی برآیند و با مبادرت به اقداماتی چون نگارش عریضه و تظلم خواهی، فرار و تحصن در سفارت و قونسول‌گری‌های روس و انگلیس در سراسر کشور و نیز در موارد نادری مشارکت در جریان انقلاب مشروطه (از سوی برخی از بندگان شاخص) به طرح مطالبات خود پردازند. ادامه این روند بویژه با الغای رسمی و جهانی برده‌داری در سال ۱۹۲۶ م. منجر به کم رنگ شدن بنده‌داری در جامعه ایران در واپسین سال‌های حکومت قاجاریه و نهایتاً زوال نظام بنده‌داری در ایران شد.

نویسنده در کتاب «بنده داری در عهد قاجار» نظام بنده‌داری در این دوران را طی پنج فصل مورد بحث و بررسی قرار داده است. فصل اول تحت عنوان «برده‌داری در جهان» در دو بخش به بررسی روند برده‌داری در جهان غرب و شرق می‌پردازد. بخش نخست با عنوان «برده‌داری در غرب» نظام برده‌داری در اروپا و آمریکا از دوره باستان تا قرون متأخّر را بررسی می‌کند. بخش دیگر با نام «برده‌داری در شرق» نخست نظام برده‌داری در دوره باستان، مشخصاً ایران باستان (دوره هخامنشی تا ساسانی) و جزیره‌العرب قبل از ظهور اسلام و سپس مقوله بندگی و نظام بنده‌داری در دوره اسلامی با تأکید بر ایران، از دوره طاهریان تا زندیه را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد. این فصل با بیان تفاوت در نگرش، نوع رفتار و شیوه استفاده از بندگان در جهان غرب و شرق درصدد است تا تفاوت بار مفهومی دو واژه «برده» و «بنده» را که در بسیاری از موارد به اشتباه مترادف با هم بکار گرفته می‌شوند، بیان کند.

فصل دوم با عنوان «بنده‌داری در عهد قاجار» مشروحاً به نظام بنده‌داری در دوره قاجار و عوامل خارجی و داخلی مؤثّر بر ایجاد تغییرات تدریجی در وضعیّت بندگان می‌پردازد. در این فصل به موضوعات مهمی چون گسترش آرا و آگاهی‌های جدید در ایران متأثّر از اندیشه‌های متفکّران عصر روشنگری، ورود مدرنیته و پیامدهای آن در ایران و نقش روشنفکران در آگاه سازی مردم نسبت به حقوق فردی و اجتماعی خود، سیاست‌های دول خارجه و پیامدهای آن پرداخته است.

فصل سوم تحت عنوان «منابع و شیوه‌های تأمین بنده در عهد قاجار» در دو بخش ارائه شده است. بخش نخست به معرفی و شناسایی مناطق تأمین بنده با بیان ویژگی‌های جغرافیایی و سیاسی و نوع روابط و نحوه تعامل حکومت ایران با این مناطق و بخش دوم به شیوه‌های مختلف تأمین بنده در این دوره پرداخته است. مطالب این فصل توضیح می‌دهند که چگونه بندگان مورد نیاز جامعه، اعم از ایرانی و غیر ایرانی، از مناطق شمال و شمال شرق، جنوب و جنوب شرق، شرق و شمال‌غرب کشور و از دو مسیر زمینی و دریایی به طریق اسارت، آدم‌ربایی، خرید، ازدواج، پیشکش و گرو دادن فرزند بدست می‌آمدند. در این میان بحثی به نحوه بنده شدن ایرانیان به دست هموطنان و غیر هموطنان خود اختصاص یافته که نشان می‌دهد چگونه ایرانیان به طرق مختلف به بندگی درآمده و به بازارهای بنده‌فروشی آسیای مرکزی و سواحل عربی خلیج فارس برده می‌شدند.

فصل چهارم با عنوان «وضعیّت حقوقی، زندگی و مشاغل بندگان در دوره قاجار» در دو بخش کلّی ابتدا به بیان وضعیّت حقوقی بندگان، حقوق متقابل مالک و بنده و شیوه رفتار با بندگان از نظر فقه اسلامی عموماً و در دوره قاجار خصوصاً و نیز نحوه انتقال بندگان از مالکی به مالک دیگر و یا آزادی آن‌ها در قالب اسناد حقوقی چون مبایعه نامه، صلح‌نامه، عقدنامه، وقف-نامه و… می‌پردازد. بخش دوم به شرایط زندگی و موارد مختلف استفاده از خدمات بندگان اختصاص دارد. در این بخش نخست بندگان براساس سه مشخصه قومیّت، نژاد و جنس به ایرانی و غیر ایرانی، سیاه و سفید، خواجه، غلام و کنیز دسته‌بندی و بر اساس آن به موارد استفاده از هر دسته در انواع مشاغل شهری و روستایی می‌پردازد.

فصل پنجم نیز با عنوان «تغییر موقعیّت اجتماعی بندگان در عهد قاجار» در ابتدا به اقدامات ضد برده‌داری انگلستان در خلیج فارس، ممانعت از حمل و تجارت برده سیاه در خلیج فارس و تأثیر آن بر وضعیّت بندگان در عهد قاجار می‌پردازد. در واقع از این زمان بندگان با آگاهی نسبی از تحوّلات جهانی در زمینه برده ستیزی و نیز شنیدن آزادسازی بندگان در ممالک دیگر، نسبت به وضعیّت بندگی خود معترّض شده و با فرار و تحصن در سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های انگلیس و روس، خواهان به دست آوردن آزادی خود شدند. در این ضمن باید به عملکرد نادرست اقتصادی حکومت مظفرالدین‌شاه، وقوع انقلاب مشروطه و نیز سیاست صرفه‌جویی در هزینه‌های مملکتی بر اساس مصوّبات مجلس اول شورای ملّی اشاره کرد که منجر به اخراج و بیکاری شمار زیادی از خواجگان، غلامان و کنیزان درباری و پیوستن معدودی از آنان به مخالفان مشروطه و در نهایت تأثیر همه این عوامل بر تغییر وضعیّت بندگان و کم رنگ نقش و حضور آنان در واپسین سال‌های حکومت قاجاریه و نهایتاً لغو نظام بنده‌داری در سال ۱۳۰۷ خورشیدی شد.

کد خبر 5541158 محمد آسیابانی

منبع: مهر

کلیدواژه: نشر تاریخ ایران تازه های نشر دوران قاجاریه قاجاریه برده داری عید غدیر خم معرفی کتاب کتاب و کتابخوانی حوزه هنری ترجمه نقد کتاب شعرخوانی یازدهمین جشنواره بین المللی مد و لباس فجر امام علی ع محمد مهدی اسماعیلی شعر آئینی مد و لباس ادبیات آیینی برده داری دوره قاجار ت اجتماعی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۲۲۸۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جمهوری اسلامی ایران؛ پرچمدار تقریب/ مسئله فلسطین اولویت اول جهان اسلام است

آیت الله غلامعلی نعیم‌آبادی نماینده تهران در مجلس خبرگان رهبری در گفتگو با خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب با تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی ایران پرچم وحدت و مقاومت را در جهان بشریت به اهتزازدر آورده، اظهار داشت: ابتدا باید اشاره ای به تقریب در جمهوری اسلامی داشت، چرا که وحدت و تقریب سند بزرگی برای ایران اسلامی به عنوان پرچم دار تقریب و عمل کننده به حرف است و ما این مسئله را در وعده صادق مشاهده کردیم.

 امام جمعه سابق بندرعباس، افزود: نکته ای که جهان بشریت و مردم ایران اسلامی باید بدان توجه داشته باشند این است که تنها کشوری که تقریب را فریاد می زند جمهوری اسلامی است که بعد از امام عزیز، امروز به دست رهبر فرزانه انقلاب می باشد.

این عالم شیعه پیرامون مسئله فلسطین و اولویت اول جهان اسلام، اذعان داشت: امام راحل(ره) از ابتدا مسئله فلسطین را در اولویت جهان اسلام قرار داده است؛  بنده خدمت مرحوم آیت الله تسخیری(ره) سفری به کنیا داشتیم امام جمعه کنیا می گفت، ارادت ما به امام(ره) از آنجا بیشتر شد که فلسطین را مسئله اول جهان اسلام قرار دادند.

نماینده سابق ولی فقیه در استان هرمزگان، عنوان کرد: ملت های مسلمان با آمدن در خیابان ها و سردادن شعار مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل و زنده باد فلسطین موجب شدند تا اسلام در جهان امروزی به این نقطه برسد و فلسطین کنونی قدرتی بر علیه استکبار جهانی و غزه قهرمان افتخار آفرین شود.

 وی خاطر نشان کرد: خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: " إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا" تا سختی نباشد راحتی نیست؛ به طور قطع ملت مظلوم فلسطین و خصوصا غزه پیروز خواهند بود چراکه بعد از هر سختی و مقاومت، راحتی خواهد بود.

وی در پایان تاکید کرد: رهبر فرزانه انقلاب به طور مکرر حمایت های بی دریغ خویش را اعلام کرده اند، مردم غزه انشاالله راهشان را ادامه می دهند، چراکه پیروزی قطعا با آنها خواهد بود و امیدواریم فرزندان اسلام در اقصی نقاط عالم ریشه فساد را بخشکانند.
 
انتهای پیام/