به نقل از «ایران اکونومیست»

نئوفوبیا راهی برای نجات گونه‌های جانوری در معرض انقراض

تاریخ انتشار: ۳۱ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۴۹۲۱۰

پژوهشگران تلاش می کنند از نئوفوبیا (نوهراسی) برای آموزش حیوانات قبل از رهاسازی آن‌ها در طبیعت و حفظ گونه‌ها از خطر انقراض استفاده کنند.

به گزارش گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از پایگاه خبری فیز دات اُرگ (phys.org)، پژوهشگران دانشگاه آنگلیا راسکین، دانشگاه کمبریج و دانشگاه ملی سنگاپور مطالعه‌ای درباره نقش نئوفوبیا یا ترس از چیزهای جدید در کمک به نجات گونه‌های در خطر انقراض انجام داده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آن‌ها رفتار نوعی پرنده نادر که بالی مینا (Bali myna) نامیده می‌شود و کمتر از ۵۰ پرنده از آن در طبیعت وجود دارد، بررسی کردند.

این محققان این موضوع را بررسی کردند که چگونه ۲۲ پرنده اسیر بالی مینا به حضور اشیا و انواع غذای جدید واکنش نشان می‌دهند و چگونه می‌توان با کارهای ساده با این مشکل مقابله کرد.

آنها معتقدند جمع‌آوری این نوع داده رفتاری در به‌کارگیری استراتژی‌های جدید حفاظتی از پرندگان کمک کننده است.

انعطاف‌پذیری رفتاری برای سازگاری و بقای فرد بسیار مهم است؛ بنابراین آموزش قبل از رهاسازی و شناسایی پرندگان خاص به‌منظور رهاسازی آن‌ها، احتمالاً باعث می‌شود بازگرداندن گونه‌های در خطر انقراض مانند پرنده بالی مینا به طبیعت موفقیت‌آمیز باشد.

پژوهشگران دریافتند که هنگامی که یک گزینه جدید وجود دارد، پرندگان به زمان بیشتری برای استفاده از غذای آشنا نیاز دارند. سن یکی از عوامل کلیدی در رفتار پرندگان شناخته شده است؛ به طوری که پرندگان بالغ در مقایسه با جوجه ها نئوفوبیای بیشتری داشتند.

پژوهشگران همچنین دریافتند که پرندگانی که به‌سرعت از غذای آشنا که در کنار یک شیء جدید قرار گرفته بود، استفاده کردند، بیشترین سرعت را در انجام کارهایی داشتند که نیاز به مهارت حل مسئله داشت.

این پژوهش با هدف ترکیب تحقیقات شناختی و رفتاری پرندگان با مسئله حفاظت از پرندگان انجام شد تا به گونه‌هایی که در معرض خطر انقراض هستند، کمک شود.

پژوهشگران معتقدند نئوفوبیا ممکن است برای پرندگان مفید باشد، زیرا به آن‌ها کمک می‌کند از خطرهای ناشناس دوری کنند؛ اما این نیز ممکن است روی انطباق‌پذیری آن‌ها با محیط‌های جدید تأثیر بگذارد؛ مثلاً در نزدیک‌شدن به غذاهای جدید بی‌میل باشند.

درک انعطاف‌پذیری رفتاری، به‌ویژه این موضوع که گونه‌ها چگونه به مسائل تازه واکنش نشان می‌دهند و نحوه برخورد آن‌ها با مسائل جدید، برای حفاظت از آن‌ها حیاتی است؛ به‌ویژه در شرایط کنونی که جهان به طور فزاینده‌ای در حال شهری‌شدن است. بسیاری از گونه‌ها باید با تغییرات محیطی ایجاد شده به دست انسان سازگار شوند. اینکه یک حیوان در برخورد با مسائل جدید چه واکنشی نشان می‌دهد، پژوهشگران را قادر می‌سازد اتفاقات پس از رهاسازی حیوانات در طبیعت را پیش‌بینی کنند.

این داده‌ها در زمینه نحوه آموزش حیوانات قبل از رهاسازی آن‌ها در طبیعت کمک می‌کند. پژوهشگران می‌توانند به پرندگان آموزش دهند که در مناطقی که شکار غیرقانونی انجام می‌شود، در برابر تله‌ها یا افراد واکنش آمیخته با ترس نشان دهند یا از طریق مواجه کردن آن‌ها با منبع غذایی امن ناآشنا در مناطقی که منابع کمی دارند، نئوفوبیایشان را کاهش دهند.

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: دانشگاه کمبریج ، دانشگاه ملی سنگاپور ، در خطر انقراض

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: دانشگاه کمبریج دانشگاه ملی سنگاپور در خطر انقراض خطر انقراض گونه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۴۹۲۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ستاره‌شناسان قوی‌ترین شواهد برای سیاره نهم را کشف کردند

تیمی از پژوهشگران می‌گویند پس از مطالعه‌ی گروهی از اجرام دوردست و ناپایدار که از مدار نپتون گذر می‌کنند، قوی‌ترین شواهد آماری را مبنی بر اینکه سیاره نهم واقعا در منظومه شمسی وجود دارد، پیدا کرده‌اند.

وقتی نوبت به کشف سیاره‌ها می‌رسد، پیدا کردن آنها در اطراف ستاره‌های دیگر در واقع کمی ساده‌تر از پیدا کردن آنها در اطراف ستاره خودمان است. به‌منظور پیدا کردن سیاره‌های جدید، اخترشناسان می‌توانند به لطف تکنیکی به نام «روش گذار»، افت نور هنگام عبور سیاره‌ها از مقابل ستاره میزبان را از طریق تلسکوپ‌ها مشاهده کنند.

ستاره‌شناسان همچنین با بررسی لرزش‌های ستاره که ناشی از سیاره‌هایی است که دور آن در گردش هستند، به وجود سیاره‌ها پی می‌برند. ازطریق این روش‌ها و چند روش دیگر، ما در چند دهه گذشته هزاران سیاره فراخورشیدی را کشف کرده‌ایم، درحالی‌که تعداد سیاره‌ها در منظومه شمسی همچنان هشت عدد باقی مانده است.

کشف سیاره‌های واقع در اطراف خورشید خودمان بر دو روش متکی است: رصد آنها در آسمان و شناسایی اختلالات جزئی در مدار اجرام دیگر. سیاره‌های زهره، عطارد، زحل، مشتری و مریخ همه ازطریق مشاهدات بصری کشف شدند.

اورانوس در سال ۱۷۸۱ زمانی کشف شد که ویلیام هرشل، ستاره‌شناس آلمانی دریافت جسم درخشانی در آسمان نسبت‌به ستاره‌های دیگر در حرکت است. نپتون زمانی کشف شد که اوربن لو وریه، اخترشناس و ریاضیدان فرانسوی متوجه شد مدار اورانوس با مدار پیش‌بینی‌شده توسط فیزیک نیوتنی متفاوت است. او پی برد که این پدیده می‌تواند توسط سیاره دیگری دورتر از اورانوس که بر مدار آن تاثیر می‌گذارد، توضیح داده شود و پیش‌بینی کرد سیاره کجا می‌تواند باشد.

اما کشف سیاره‌ها در منظومه شمسی ممکن است هنوز به پایان نرسیده باشد. در سال ۲۰۱۵، دو ستاره‌شناس موسسه فناوری کالیفرنیا شواهدی ارائه کردند که نشان می‌داد شش جرم فراتر از مدار نپتون به شکلی در کنار هم قرار گرفته‌اند که گویی توسط جرمی با نیروی گرانشی بزرگ در نزدیکی هم جمع شده‌اند. با وجود استدلال منتقدان مبنی بر اینکه تشخیص سیاره فرضی ممکن است به دلیل ناهنجاری آماری و سوگیری انتخاب باشد، تیم بر این باور است که اجرام مذکور ممکن است تحت‌تاثیر جرمی بزرگ‌تر در آن‌سوی مدار نپتون در گردش باشند.

پژوهشگران در مقاله‌ای جدید، با بررسی اجرام دارای دوره‌ی مداری طولانی که از مدار نپتون عبور می‌کنند، دریافتند که نزدیک‌ترین نقطه مدار آنها به خورشید در حدود ۱۵ تا ۳۰ واحد نجومی است. درمقابل، فاصله بین خورشید و زمین یک واحد نجومی است. آنها با انجام شبیه‌سازی‌هایی برای کشف آنچه که به بهترین نحو مدار این اجرام را توضیح می‌دهد، دریافتند مدلی که شامل سیاره عظیمی در آن‌سوی نپتون باشد، وضعیت پایدار این اجرام را خیلی بهتر از شبیه‌سازی‌هایی توضیح می‌دهد که در آنها سیاره نهم وجود ندارد. در این مدل، متغیر‌های دیگری مانند جزر و مد کهکشانی و تاثیر گرانشی ستاره‌های درحال عبور نیز درنظر گرفته شد.

گرچه یافته‌های مطالعه جدید جالب است، این تجزیه‌و‌تحلیل مکان پیدا کردن چنین سیاره‌ای را مشخص نمی‌کند. البته ممکن است به‌زودی با آغاز کار رصدخانه ورا روبین سرانجام اطلاعات قطعی‌تری درباره سیاره نهم به دست آوریم.

یافته‌های پژوهشگران در پایگاه مقاله‌های پیش‌انتشار آرکایو بارگذاری شده و برای انتشار در مجله‌ی The Astrophysical Journal Letters پذیرفته شده است.

منبع: زومیت

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم