نگرانی اصفهانی‌ها از ساخت مترو در حریم مسجد ۱۴۰۰ ساله
تاریخ انتشار: ۴ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۹۱۴۱۰
به گزارش همشهری آنلاین، نام متروی اصفهان را که می‌شنویم، ناخودآگاه لرزه به جانمان می‌افتد. لرزه‌ای که نه تنها شهروندان و دوستداران میراث فرهنگی، بلکه بناهای تاریخی نصف جهان هم آن را احساس کرده اند.
هنوز مشکلات احداث خط یک قطار شهری اصفهان از هشدار نشست سی و سه پل گرفته تا انحراف حفاری مسیر تونل شرقی خط شمال – جنوب فراموشمان نشده که این بار خبر عبور خط دو قطار شهری از حریم مسجد جامع عتیق حاشیه‌ساز شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چندی پیش در خیابان ابن‌سینا که یکی از ایستگاه‌های خط دو قطار شهری اصفهان در حال احداث است، با شروع حفاری‌ها، سازه‌هایی متعلق به دوران قاجار کشف شد که دیدنشان کار را متوقف کرد و حالا موضوع عبور خط ۲ قطار شهری از حریم مسجدجامع عتیق موجب نگرانی علاقه‌مندان میراث فرهنگی شده؛ آنها علاوه بر نگرانی بابت آثار احتمالی عبور مترو از کنار این اثر جهانی، معتقدند این منطقه به دلیل پیشینه تاریخی، نیازمند بررسی‌های کارشناسی بیشتر است.
از سوی دیگر مسئول باستان‌شناسی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان با تأکید بر اینکه آثار معماری به‌دست‌آمده در کاوش محدوده ایستگاه ابن سینا از لحاظ ساختاری مانند یافته‌های میدان عتیق، ضعیف است، گفته «اگر ببینیم داده‌های موجود برای تصمیم‌گیری درباره ایستگاه و سایر مسائل آن کفایت می‌کند کاوش را در همین مرحله ختم می‌کنیم».
آثار تاریخی ارزشمندی در محل حفاری مترو کاوش نشدهقرار بود خط2 قطارشهری اصفهان از میدان نقش جهان عبور کند، اما پس از برگزاری جلسات متعدد کارشناسی، تصمیم گرفته شد با اضافه شدن یک ایستگاه جدید، خط دو از میدان منحرف شود و در حقیقت آن را دور بزند. این را علمدار علیان، مسئول باستان‌شناسی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان می‌گوید.
او ایستگاه ابن‌سینا را جزو مسیر تأییدشده خط دو قطار شهری اصفهان می‌خواند و ادامه می‌دهد: در حفاری‌هایی که سال ۸۵ برای طرح میدان امام علی در محوطه خیابان‌های عبدالرزاق، مجلسی و ابن سینا شد، متوجه شدیم بخش زیادی از لایه‌های خاک این منطقه، متأخر و بیشتر مربوط به دوران قاجار و پهلوی است و نخاله‌های دوره پهلوی به‌منظور تسطیح خیابان یا زیرسازی و آسفالت در آن محدوده وجود داشت.
علیان، مسئول باستان‌شناسی اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان بیان کرد: در محل ایستگاه ابن‌سینا نیز با علم به این موضوع که ممکن است تا چندین متر نخاله وجود داشته باشد، آزمون‌هایی برای کاوش باستان‌شناسی شد، اما آثار معماری به‌دست‌آمده ازلحاظ ساختاری ضعیف بود.
ادامه یا توقف کاوش‌ها با شورای فنی میراث فرهنگیمسئول باستان‌شناسی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان گفت: آزمون‌های کاوش در محل ایستگاه ابن‌سینا یک ماه اجرا و مشخص شد با ساختار معماری ناقصی از دوره قاجار مواجه هستیم که نمی‌توانیم بگوییم کاربری آنها خانه، کارگاه و یا چه چیز دیگری بوده است.
به گفته او، اگر به این جمع‌بندی برسیم که آثارمان به مطالعه و مستندات بیشتری نیاز دارد قطعاً کاوش ادامه و گسترش پیدا می‌کند، اما اگر به این نتیجه برسیم که داده‌های موجود برای تصمیم‌گیری درباره ایستگاه و سایر مسائل آن کفایت می‌کند کاوش را در همین مرحله به پایان می‌رسانیم که این تصمیم گیری برعهده شورای فنی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان است.
علیان گفت: آثاری که می‌خواهیم حفظ کنیم، باید ارزش معماری و تاریخی قابل‌توجهی داشته باشند؛ به‌هرحال قطار شهری از منابع بیت‌المال ساخته می‌شود و ما باید صلاح کار را در نظر بگیریم، ضمن اینکه حفظ آثار دارای ارزش تاریخی هنری هم مهم و لا زم است موضوع را به‌نوعی مدیریت کنیم که مشکلی پیش نیاید.
بررسی مستندات مسیر قطار شهری در سطح وزارتیعلیرضا ایزدی، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان هم گفت: قرار است مستندات لازم و گزینه‌های پیشنهادی سازمان قطار شهری برای عبور خط ۲ مترو به وزارتخانه میراث فرهنگی ارسال شود تا ابعاد این طرح در سطح کلان و به صورت همه جانبه بررسی شود.
او با بیان اینکه خط ۲ قطار شهری از محدوده میدان امام علی وارد بافت تاریخی می‌شود. افزود: درباره بناهای تاریخی و لایه‌های باستان شناسی، خودمان اهلیت بررسی و پاسخگویی را داریم، اما در خصوص اینکه در لایه پایینی، مترو و لرزش‌هایی که ایجاد می‌کند برای بنا خطرآفرین هست یا نه، باید بررسی بیشتری شود.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان گفت: براساس توافق‌های قبلی، سازمان قطار شهری باید جزییات طرح‌های خود را برای بررسی به سازمان میراث فرهنگی ارسال کند که هنوز این امر محقق نشده.
اولویت حفظ آثار تاریخی استبه گفته ایزدی، تلاش می‌کنیم خط ۲ قطار شهری از محدوده مسجد جامع عتیق (موزه معماری ایران) که اثری جهانی است عبور نکند و چالش‌هایی که برای خط ۱ به وجود آمد برای خط ۲ ایجاد نشود.
او با بیان اینکه گذر قطار شهری از زیر میدان امام علی (ع) یکی از سه مسیر پیشنهادی است تاکید می‌کند: اولویت ما حفظ آثار تاریخی، به خصوص مسجد جامع عتیق است که جزو آثار جهانی ایران و از بناهای شاخص به لحظ معماری است.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان، پیامدهای منفی تردد اتوبوس‌ها روی آثار تاریخی را رد نکرد، اما گفت: در خصوص ارتعاش و لرزش‌ها باید متخصصان نظر بدهند و آنطور که گفته می‌شود می‌توان با جابجایی و استحکام بخشی طوری اقدام کرد که سازه‌های تاریخی آسیبی نبینند.
تا میراث فرهنگی رسما تایید نکند، یک متر هم حفاری نمیکنیممحمدمهدی فرزین، مدیر روابط عمومی سازمان قطارشهری اصفهان و حومه گفت: سازمان قطار شهری برای اجرای هر طرحی در هر منطقه از اصفهان با میراث فرهنگی قرارداد دارد و هزینه کارشناسان و متخصصان میراث را کاملا پرداخت می‌کند.
او اضافه کرد: همه بررسی‌ها و کاوش‌های کارشناسان میراث فرهنگی درباره احداث و حفاری خطوط مترو صورت جلسه می‌شود و بعد از اینکه میراث فرهنگی مجوز داد در جلساتی با حضور مدیران ارشد استان از جمله معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار، شهردار اصفهان و مدیرکل میراث فرهنگی تصمیم گیری نهایی و صورت جلسه می‌شود.
مدیر روابط عمومی سازمان قطارشهری اصفهان و حومه یادآور شد: در همه مراحل حفاری مترو کارشناس میراث فرهنگی حضور دارد و با مشاهده هر شی خواه دارای ارزش تاریخی و خواه بی ارزش، حفاری متوقف و موضوع بررسی می‌شود.
فرزین با اشاره به اینکه فاصله هر ایستگاه مترو از ایستگاه مجاور حدود یک کیلومتر است افزود: ایستگاه ابن سینا فاصله مورد نظر و مطلوب از مسجد جامع و میدان عتیق را دارد.
او تاکید می‌کند: ما نمی‌توانیم بدون اجازه میراث فرهنگی به حفاری و ساخت ایستگاه ادامه دهیم، معاون سیاسی امنیتی استاندار بر روند کار نظارت دارد و در صورت مشاهده، هرگونه تخلف با متخلفان برخورد می‌شود، اما متاسفانه برخی افراد نظرات غیرکارشناسی ارائه می‌دهند و سعی در مشوش کردن اذهان عمومی دارند.
کاوش‌ها برای چراغ سبز نشان دادن به مترو بودهعلیرضا جعفری زند، باستان‌شناس اصفهانی و نویسنده کتاب " اصفهان پیش از اسلام" درباره کاوش‌ها در ایستگاه ابن سینا می‌گوید: گمانه‌زنی‌ها در میدان عتیق فقط در وسط این میدان یعنی میدان دایره‌ای شکل متعلق به دوره پهلوی صورت گرفت و اگر آثار دوره قاجاریه هم به دست آمد مربوط به عمق یک متر و نیم بوده نه بیشتر.
او ادامه می‌دهد: این در حالی است که میدان عتیق و زیرگذر عبدالرزاق بسیار وسیع است و نمی‌توان به سرعت و راحتی به این نتیجه رسید که آثار موجود، محدوده به معماری غیر ارزشمند دوره قاجار است.
این باستان‌شناس اصفهانی معتقد است محدوده میدان عتیق، رکن اصلی شکل گیری اصفهان است و وقتی با لودر گودبرداری شد سفال‌های بسیاری از دوره‌های اشکانی و ساسانی به دست آمد.
به گفته جعفری زند، کاوش‌های جدید، صوری و برای چراغ سبز دادن به مترو است.
او در توضیح ادعایش می‌گوید: میراث فرهنگی در تپه اشرف هم چهار هزار متر را کاوش کرد و در نهایت گفت آنجا هیچ‌چیزی نیست! درحالی‌که من طی کاوش فصل هفتم در تپه اشرف که در ۷۵ متر انجام دادم گورستان اشکانی و مدفن اسب پیدا کردم.
کاوش‌ها باید با ریزبینی و دقت همراه شودبه باور این باستان‌شناس، اطراف مسجد عتیق که قرار است تونل مترو در آن حفر شود، به دلیل آثار نهفته باستانی، منطقه خطر است و باید قبل از حفر تونل، کاوش باستان‌شناسی شود.
جعفری‌زند می‌گوید: تونل مترو، چه از زیرِ زیرگذر میدان امام علی عبور کند و چه از کنارش، باید باستان شناسان در محل مستقر بشوند و با دقت زیاد و ریزبینی اجرای طرح را زیرنظر داشته باشند.
او با اشاره به این که اصفهان کهن زیر اصفهان امروز است، می‌گوید: اصفهان در این قسمت تاریخی که قلب شکل‌گیری شهر است، به یک کاسه می‌ماند و ممکن است ما زیر ۳۰ متر هم آثاری داشته باشیم.
این باستان شناس اظهار امیدواری کرد: میراث فرهنگی با حساسیت بیشتری برطرح احداث قطار شهری نظارت کند.
حفاری با دقت، مشکلی ایجاد نمیکندبرخی کارشناسان معتقدند اگر کاوش‌های باستان شناسی با دقت انجام شود حتی اگر هیچ شیء گرانبها و باارزشی هم یافت نشود، ممکن است ارتعاشات ناشی از عبور قطار شهری به بناهای تاریخی مانند مسجد جامع آسیب بزند.
حمید هاشم‌الحسینی متخصص ژئوتکنیک و عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان در این باره می‌گوید: در قرن ۲۱ می‌توان این نگرانی‌ها را مرتفع کرد، اما خدا می‌داند که در عمل چه کسانی و چگونه کار خواهند کرد!
او افزود: اگر حفاری دستگاه تی بی ام با دقت باشد مشکلی ایجاد نخواهد شد، مترو از کنار مدرسه چهارباغ و سی و سه پل هم عبور کرد، مهم این است که در زمان بهره‌برداری تمهیداتی ببینند که ارتعاشات قطار دردراز مدت آسیبی به مسجد جامع نزند.
این استاد دانشگاه با یادآوری اینکه اولین بار نیست که تی بی ام از کنار آثار تاریخی عبور می‌کند گفت: تی بی ام پیشتر از کنار مدرسه چهارباغ و از ۳۶ متری سی و سه پل عبور کرد، اما میراث فرهنگی به طور رسمی، آسیبی را که متوجه این آثار شده باشد، اعلام نکرد.
به گفته هاشم الحسینی، ممکن است یک ساختمان امروزی و انبوه سازی شده مثل متروپل آبادان، غیر اصولی بنا شود و فرو بریزد. اما بنایی که درست ساخته شده، دچار مشکل نمی‌شود. هرچند باید همه ابعاد را بررسی و مطالعه کرد.
کد خبر 693401 منبع: باشگاه خبرنگاران جوان برچسب‌ها فرهنگ - میراث فرهنگی مترو اصفهان مترومنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: فرهنگ میراث فرهنگی مترو اصفهان مترو گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان مدیرکل میراث فرهنگی ایستگاه ابن سینا میدان امام علی قطار شهری آثار تاریخی سازمان قطار شهری اصفهان میدان عتیق تصمیم گیری جامع عتیق مسجد جامع کاوش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۹۱۴۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مافیای «بافت تاریخی» به زمین می‌خورد؟
در چند سال گذشته، طرح‌ها و مصوبات مختلفی به‌عنوان نجات‌دهنده وِرد زبان مالکان خانه‌ها و بافت‌های تاریخی سراسر کشور شده‌اند؛ طرح‌ها یا لایحه‌هایی که شورای شهر، شهرداری یا گاهی نمایندگان مجلس مطرح می‌کردند و هرازگاهی بر سر زبان‌ها می‌افتادند و نصفه و نیمه اجرایی می‌شدند، اما به‌واسطه قدرت مافیا در بافت‌های تاریخی زمین می‌خوردند و بخشی دیگر از همان ابتدا بی‌توجه به حال خود رها می‌شدند، درست مانند طرح مرمت مشارکتی سازمان میراث فرهنگی و مالکان بناهای تاریخی که حدود ۱۰ سال پیش به‌عنوان یکی از نخستین طرح‌های کمکی سازمان میراث فرهنگی برای مالکان آثار تاریخی مطرح شد و شاید در چند دور اول، کار به‌خوبی هم پیش می‌رفت، اما به‌مرور، به‌دلیل نبود اعتبار همیشگی یا همراه نبودن بانک‌هایی که قرار بود به مالکان وام مرمتی پرداخت کنند، این طرح هم با شکست مواجه شد و البته هنوز هستند مالکانی که با همین طرح قصد نجات خانه‌های تاریخی خود را دارند.
به گزارش هم میهن، حالا در این شرایط کمتر از یک‌هفته پیش، شهردار تهران مصوبه «فرآیند صدور پروانه مرمت و احیا، سیاست‌گذاری تملک و بهره‌برداری و مدیریت بافت و بناهای تاریخی شهر تهران» را به متولیان شهری ابلاغ کرد و هدف از تهیه آن توسط اعضای شورای پنجم و ششم شهر تهران، تجدید حیات و تزریق کاربرد متناسب در بافت و بناهای تاریخی شهر تهران اعلام شد.
حامد سلیمی، مدیرکل معماری و ساختمان شهرداری تهران در زمان ابلاغ این طرح به رسانه‌ها توضیح داد: «در سال ۱۴۰۱ لایحه‌ای به‌منظور سیاست‌گذاری و اجرای صدور پروانه مرمت و احیای بناهای تاریخی و ارزشمند شهر تهران توسط شهرداری تهران، تدوین و به شورای شهر ارسال شد که پس از برگزاری جلسات متعدد و بررسی‌های تخصصی با حضور اعضای کمیسیون‌های شهرسازی و معماری، اجتماعی و فرهنگی شورای شهر تهران، مقرر شد تصمیم درخصوص تمام لوایح مرتبط به بافت و بناهای تاریخی به‌صورت متمرکز صورت گیرد.».
اما این طرح چه بود؛ «شهرداری تهران به منظور حفاظت از ابنیه و بافت تاریخی شهر تهران، کاهش زمان و تسهیل در فرآیند مرمت و احیای آنها، نسبت به صدور «پروانه مرمت و احیا» اقدام خواهد کرد. زیرساخت‌های لازم و قانونی نیز در حوزه‌های صدور پروانه مرمت و بهره‌برداری و نظارت بر کاربری‌های متناسب با هویت بنای تاریخی برای مرمت و احیای بناهای ارزشمند شهر تهران توسط مالکان و سرمایه‌گذاران خصوصی ایجاد شده است. معافیت از تمام عوارض مربوط به پروانه‌های ساختمانی، امکان توسعه بنا به میزان ۲۰ درصد از مساحت اعیان تا سقف ۲۰۰ مترمربع، اعطای کارکرد متناسب جهت احیا و الزام نداشتن به تامین پارکینگ، از مشوق‌های پیش‌بینی‌شده برای مرمت و احیای ابنیه تاریخی و ارزشمند شهر تهران در این‌طرح مطرح شدند.»
الزام تشکیل کمیته سیاست‌گذاری تملک و بهره‌برداری بناهای ارزشمند و تاریخی تحت مالکیت شهرداری تهران هم در این مصوبه جا گرفتند تا این کمیته به منظور مدیریت واحد و سیاست‌گذاری متمرکز در حفاظت، مرمت و بهره‌برداری از بافت و ابنیه دارای ارزش تاریخی و هویت فرهنگی شهر تهران تشکیل شود و قرار شد شرایط مناسب برای ورود سرمایه‌گذاران خصوصی در راستای ارتقای سرانه‌های خدماتی و افزایش کیفیت زندگی در بافت واجد ارزش تاریخی و فرهنگی شهر تهران ایجاد شود.
حضور «شهردار ویژه» در بافت تاریخی و تدقیق محدوده تاریخی برای عملکرد مجزای شهردار ازیک‌سو و ازسوی‌دیگر امضای تفاهم‌نامه‌ای مشترک با میراث فرهنگی شهر تهران برای صدور این مجوز‌ها مطرح شدند تا باتوجه به تعداد ۲۲۰۰ بنای ثبت‌شده‌ی ملی و واجد ارزش تاریخی فرهنگی شناسایی شده در پایتخت، زمان پاسخگویی به استعلامات، فرآیند مرمت و احیا، صدور مجوزات تخریب و نوسازی در ابنیه فاقد ارزش و ارائه اطلاعات ابنیه به‌صورت شفاف تسهیل شود.
این طرح قبلاً یک‌بار دیگر هم به صحن شورای شهر تهران رفته بود و بعد از بررسی، نواقص آن اعلام شد، اما به‌نظر می‌رسد همچنان تعیین تکلیف مواردی مانند نحوه صدور مجوز و فرآیند چارت آن هنوز مشخص نشده است، حتی اجرای کلی طرح هم هنوز نکات مبهمی دارد، مثل چگونگی ایجاد تعامل در صدور پروانه یا اصل حضور یک شخص دوم به‌عنوان «شهردار ویژه».
یکی از نکات مهم دیگر، اما مخالفت برخی از مدیران میراث فرهنگی با اصل موضوع یعنی صدور پروانه مرمت و احیاست؛ اقدامی که تا پیش‌ازاین هم چندان در حوزه میراثی‌ها مطرح نبود و آنها فقط طرح‌های مرمتی را تایید و امضاء می‌کردند و همین را به‌مثابه پروانه مرمتی در نظر می‌گرفتند، درحالی‌که حالا شنیده می‌شود: «میراث فرهنگی خود را موظف به دادن پروانه شهرداری می‌داند و از شهرداری می‌خواهد خود را از اجرایی‌کردن این‌طرح کنار بکشد».
سد راه مافیای مرمت بناهاجاد عسگری، یکی از طراحان طرح «صدور پروانه مرمت و احیای بافت‌ها و بناهای تاریخی شهر تهران» دراین‌باره توضیحاتی می‌دهد. او می‌گوید: «این طرح از سوی شورای شهر پنجم تهران ارائه و با حمایت یکی از اعضای کمیسیون فرهنگی ـ اجتماعی شورای شهر پنجم تهیه شد، هرچند در زمان ارائه در شورای شهر نمایندگان شهرداری هم طرح مشابهی را ارائه کردند، اما درنهایت موارد مهم از هر دو طرح ترکیب و تدوین شد و به مرحله امروز رسید، حتی متولیان میراث فرهنگی هم در جلسات اولیه از حامیان طرح بودند، در چند جلسه بررسی حاضر شدند و موانعی ایجاد کردند تا سرانجام اواخر سال گذشته طرح تصویب شد.»
دبیر کمیته پیگیری خانه‌های تاریخی تهران، مهمترین نقطه مثبت این طرح را قانونمند اجراشدن آن می‌داند: «در این طرح قرار است مالک بنا سراغ دستگاه‌های مختلفی برای پروانه اجرایی خود نرود، بلکه قرار است نسبت به مدل‌های قبلی قانونمندتر عمل کند.»
به گفته او، این طرح راه را بر مافیای مرمت بناهای تاریخی و حتی کسانی که از تخریب این بنا‌ها نسبت به احیای‌شان سود بیشتری می‌برند، می‌بندد. عسگری معتقد است که با اجرایی‌شدن این طرح و نهایی‌شدن‌اش در تهران، می‌توان آن را به شهرهای دیگر هم بسط داد و حتی به‌عنوان یک مدل و قانون درست در دسترس متولیان شهری شهرهای دیگر قرار داد.
شهردار ویژه؟سولماز شمشیری هم که مدیر دفتر توسعه محلی بازار است، درباره این موضوع صحبت می‌کند و می‌گوید: «صدور مجوز مرمت و احیا یک فرآیند است که مجوز، یک‌سمت ماجرا و سمت‌دیگر، نحوه به اجرا رساندن آن است. معمولاً در قوانین و ضوابط موارد به‌صورت کلی نوشته می‌شوند، اما در زمان اجرا چیز دیگری ترجمه می‌کنند، دراین‌میان بحث تسهیلگری اجرا می‌تواند از منحرف‌شدن مسیر جلوگیری کند.»
او ادامه می‌دهد: «وقتی قرار است بنایی تاریخی مرمت شود، در برخی از نقاط خانه باید بازسازی‌هایی هم انجام شود، مثلاً سقف چوبی یک خانه نیاز به تعویض الوار دارد، دراین‌میان شهرداری می‌تواند مانع شود و بگوید برای تعمیر سقف باید پرونده تشکیل و عوارض آن پرداخت شود، اما زمانی‌که این بحث وارد مصوبه مرمت و احیا می‌شود، حتی اگر فقط شامل تعمیر سقف باشد، دیگر مانعی از سوی شهرداری نیست و پس از آن باتوجه به کاربری‌هایی که برای احیای آن بنا مطرح است، دیگر لازم نیست برای تغییر کاربری عوارضی پرداخت شود و درواقع شهرداری از عوارض تجاری شهر می‌گذرد، این موارد برای نقاطی مانند بازار تهران بسیار کمک‌کننده‌تر است، چون در جایی مانند بازار نیاز به مشوق مالی هم نیست، اما شاید در محلات دیگر مشوق مالی کمک‌کننده باشد.»
طی سال‌های گذشته شهرداری تهران به‌واسطه اقدامات تخریبی که بدون مجوز میراث فرهنگی بار‌ها انجام داده بود، آنطور که باید نتوانست اعتماد میراث فرهنگی و فعالان میراثی را در حمایت از بافت‌ها و بناهای تاریخی شهر جلب کند و حالا براساس این طرح که توسط شورای شهر تهران هم تصویب شده، صدور مجوزهای مرمت و احیا هم قرار است توسط شهرداری انجام شود.
شمشیری درباره صدور پروانه مرمت و احیا توسط شهرداری می‌گوید: «در حالت کلی میراث فرهنگی به‌دلیل بودجه کم سالانه و امکانات و نیرو‌های کمتری که در حوزه شهر تهران دارد، به‌نظر می‌رسد قدرت و امکانات صدور مجوز مرمت و احیا را ندارد، بنابراین این دستگاه نظارت بر مرمت و احیا را به‌عهده گرفته و ازسوی‌دیگر شهرداری دست‌کم تاکنون به‌دلیل صدور مجوزهای مختلف برای تخریب، بازسازی و حتی تعمیرات اساسی و غیراساسی یک فرآیند برای صدور مجوز داشته، نیرو‌هایی را برای این کار تربیت کرده و البته نباید فراموش کرد که بخشی از درآمد شهرداری بر دریافت عوارض استوار است، چون از ابتدا این کار برعهده شهرداری بوده و به‌نظر می‌رسد این نهاد بهتر از هر دستگاهی بتواند آن را به سرانجام برساند. اما اگر میراث فرهنگی هم قدری قدرتمندتر ظاهر شود و بتواند به‌جای واژه «دریافت عوارض نوسازی» از بناهای تاریخی، «عوارض مرمت و مقاوم‌سازی» را جایگزین کند و به این موضوع ورود کند، می‌تواند مرجع صدور مجوز مرمت و احیا هم باشد.
تهران عقب ماندمدیر دفتر تسهیلگری بازار بزرگ تهران با تاکید بر این نکته که شهرهای دیگر کشور دراین‌زمینه از پایتخت جلو زده‌اند، توضیح می‌دهد: «بافت‌های تاریخی شهر‌هایی مانند کاشان، اصفهان، یزد و شیراز پیشتازتر از تهران برای زنده نگه داشتن بافت‌های تاریخی خود عمل می‌کنند، معتقدم تهران دراین‌زمینه عقب مانده که یکی از مهمترین دلایل آن را باید همجواری با بازار تهران و تبدیل‌شدن بخش زیادی از بافت به انبار دانست؛ شاید بهتر است بگوییم برای نجات بافت تاریخی تهران باید از این شهر‌ها درس بگیریم، بعید می‌دانم آنها نیازی به این طرح داشته باشند.»
تحمیل استفاده از شهردار ویژه در بافت تاریخی، موضوعی است که از سوی شمشیری مطرح می‌شود. او می‌گوید: «با این بخش از طرح موافق نبودم، نمی‌دانم از کجا آمده، به‌نظرم یک نگاه تحمیلی است، چون بازار تهران یک مجموعه است که با حصار صفوی (محدوده پیرامونی‌اش) شکل می‌گیرد و درهم‌تنیدگی دارد و باید متوجه بود که مشکل بازار را در بلوک ۱۱۲ هکتاری محصور با خیابان‌های پیرامونش نمی‌توان حل کرد.»
او با بیان اینکه در شرایط کنونی این محدوده از درون به‌شدت متراکم شده و در حال انفجار است و امدادرسانی به این محدوده در مواقع بحران چه‌بسا امکان‌پذیر نیست، توضیح می‌دهد: «در این شرایط اگر قرار باشد نقشی به‌نام «شهردار ویژه» به‌صورت جداگانه ایجاد شود، ممکن است بحث درآمدزایی آن ایجاد شود که کار‌ها پیچیده‌تر می‌شود. معتقدم شهردار بافت تاریخی گزینه بهتری است؛ اینکه مناطق ۱۱ و ۱۲ تهران شهرداری منسجم داشته باشند، از حضور یک شهردار ویژه که بخواهد راه را از ابتدا طی کند، بهتر است و البته مهمترین حُسن حضور آن در بافت تاریخی، جلوگیری از هدر رفتن اعتبار است.»
براساس اعلام او، متاسفانه در بازار، قدرت‌های پنهان و آشکار متعددی وجود دارد و مدیریت شهری در بازار مانند سایر بخش‌های شهر هم اکثراً شخصی و سلیقه‌ای است، حال ایجاد شهرداری ویژه برای قلب اقتصادی پایتخت کشور که نقش قوی و جدی در مسائل سیاسی، امنیتی و اجتماعی دارد، می‌تواند مانند یک شمشیر دولبه عمل کند و چه بسا آسیبش برای بازار تاریخی تهران بیشتر از حُسن آن باشد.
چکش‌کاری نشدهبهروز مرباغی، مرمتگر و شهرساز که چندسال گذشته خانه‌ای تاریخی را در دل بافت تاریخی «اودلاجان» خرید و از آن‌زمان فعالیت حرفه‌ای خود را در خیابان پامنار انجام می‌دهد هم به چند نکته اشاره می‌کند. او می‌گوید: «اقداماتی که میراث فرهنگی باید انجام دهد در این مصوبه به وضوح مشخص شده است، صدور مجوز‌ها منوط به توافق با میراث فرهنگی است، درست مانند سال‌های گذشته که شهرداری قبل از صدور هر نوع پروانه‌ای موظف به استعلام از میراث فرهنگی بود.»
این معمار با اشاره به تجربه‌های گذشته خود می‌گوید: «به چشم دیده‌ام بدنه کارشناسی میراث و بدنه کارشناسان شهرداری معمولاً با یکدیگر همخوان نیستند و زمانی که شهرداری کسی را برای گرفتن تاییدیه از میراث فرهنگی معرفی می‌کند، گاهی اوقات روند گرفتن مجوز با، اما و اگر‌های میراثی، طولانی‌تر می‌شود.»
او روند کلی مرمت را در این طرح، مشابه همان روند قدیمی می‌داند: «مجوز را شهرداری یا مدیر بافت تاریخی قدیمی که حالا همان شهردار ویژه است، باید صادر کند و از میراث فرهنگی استعلام بگیرد. اما دراین‌میان یکی از بند‌های طرح، روش همکاری با میراث فرهنگی در قالب کمیته فنی مشترک بین شهرداری و میراث فرهنگی است که آن را متفاوت می‌کند، چون می‌تواند راهبری صدور مجوز‌ها باشد و اگر چنین کمیته مشخصی دراین‌زمینه تشکیل شود و صدور مجوز‌ها را در دست گیرد، اتفاقات بهتری رخ می‌دهد.»
مرباغی معتقد است، مانند بسیاری از کشورهای دیگر دنیا، باید شهرداری آگاه به همه زمینه‌ها در رأس کار باشد که در عین داشتن تجربه، بتواند هماهنگی خوبی نیز با دستگاه‌ها داشته باشد، در این شرایط به دور از هر نوع اداره‌بازی و با خیال راحت کمیته‌های مختلف که جز وقت گذراندن کار دیگری ندارند، حذف می‌شوند: «در گذشته با ایجاد اداره بافت تاریخی تهران، این پست فقط وظایفی را برعهده داشت، اما حکم اختیار برای عملکرد درست نداشت، حالا در این طرح قرار است به فاصله چندماه بعد از ابلاغ این مصوبه، تدقیق محدوده بافت تاریخی تهران انجام شود، به‌حدی‌که مانند شهردار یک منطقه جدید مسئولیت دارد.»
او مشوق‌هایی که برای مالکان خانه‌های تاریخی در نظر گرفته شده مانند تامین نکردن پارکینگ در موارد خاص یا بخشودگی ۲۰ درصد اعیان یک خانه برای ساخت تاسیسات عمرانی را ازجمله این موارد می‌داند که می‌تواند یک امتیاز مثبت برای مالکان بناهای تاریخی باشد؛ کسانی که قصد بازسازی بناهای تاریخی خود را دارند. به گفته مرباغی، در این طرح عنوان‌شده که می‌توان به بنای مرمت‌شده کاربرد‌های متناسب داد و می‌توان خانه مسکونی را با مجوز میراث فرهنگی و کمیسیون ماده ۵ به تجاری (مانند اقامتی) تبدیل کرد، این درحالی‌است که کمیسیون ماده ۵ این اختیار را ندارد، برخلاف طرح تفصیلی چیزی را تصویب کند، بنابراین در این شرایط پیچیدگی به وجود می‌آید و به نظر می‌رسد در موارد مشابه هم نیاز است تا این طرح چکش کوچکی بخورد، برخی کمیته‌ها کوچکتر و حتی حذف شوند تا کار‌ها روان‌تر باشد، هرچند نکات قابل‌توجه مثبت زیادی هم دارد.
مسئولیت با کیست؟حالا سوال این است که در این طرح آیا به جرائم بناهای تاریخی، احتمال درخواست‌ها برای توسعه این بنا‌ها هم توجه شده؟ اینکه نقش میراث فرهنگی به‌عنوان دست‌کم یک ناظر دقیق کجای طرح است؟ هرچند تاییدیه پروانه‌ها برعهده این نهاد متولی گذاشته شده باشد، اما آیا این همه مسئولیت که به بافت تاریخی و شهردار ویژه (که مشخص نیست عملکرد آن تا چه‌حد است) سپرده شده، می‌تواند به‌درستی جلو برود و شخص انتخاب‌شده این کار‌ها را به درستی انجام دهد؟ تخصص فردی که برای این کار انتخاب می‌شود، چه خواهد بود؟ آیا تیم متخصصی در معاونت بافت‌های تاریخی حضور خواهد داشت که کارآمد و مجرب باشد؟
به‌نظر می‌رسد، باید این نکته را هم بررسی کرد که باتوجه به شاکله مهم این طرح که چندین‌سال هم برای تهیه آن وقت و هزینه شده و حتی جلسات شورای شهر صرف آن شده، همراهی میراث فرهنگی، شهرداری و شورای شهر تا چه‌حد است؟ همکاری‌ای که تا همین دیروز و در آخرین نمونه آن یعنی ساختمان «تئاتر سنگلج» قابل قبول نبود. وقتی شهرداری بدون اعلام به میراث‌فرهنگی ساختمان کناری این بنای تاریخی را تخریب می‌کند و باعث واردشدن لرزش زیادی به بنا می‌شود، یعنی شهرداری می‌تواند خود را برای حفاظت از خانه‌ها و بافت‌های تاریخی ثابت کند؟
ازسوی‌دیگر نه‌تن‌ها لازم است ناظران میراث فرهنگی تهران مشخص شوند (سازمانی که کمبود‌ها از کارشناس گرفته تا امکانات بازرسی و نظارتی آن را در اکثر موارد عملیاتی خود ناکام گذاشته)، بلکه تجربه در طرح‌های بافت تاریخی ثابت کرده که معمولاً بیشتر به خود ساختمان توجه می‌شود تا بافت تاریخی؛ بنابراین نیاز است همان‌طور که برای بافت فرسوده امتیاز و مشوق‌های مالی می‌دهند، برای اجرایی‌کردن این طرح هم، جز مشوق پارکینگ، مشوق‌های کارآمدتری داده شود.
حالا به‌نظر می‌رسد مصوبه تازه تصویب شده که شهردار تهران هم در حال ابلاغ آن به همه مراکز بالادستی شهری است، آن‌قدر سرزنده و کاربردی نیست که به آن امید چندانی داشت، مگر اینکه افراد انتخاب‌شده در مسیر این مصوبه، اراده‌ای قوی برای اجرا داشته باشند.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است