می‌خواستم فیلمی افسانه‌ای بسازم
تاریخ انتشار: ۵ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۹۲۹۰۳
این کارگردان اهل کردستان، در نخستین گام فیلمسازی‌اش توانست دو سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی فیلم اول و بهترین فیلم‌نامه را از سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر بگیرد و فیلمش برای پوریا رحیمی سام هم جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را داشته باشد. «زالاوا» که اثری کم‌عیب در فیلم‌نامه و کارگردانی است با بازی‌هایی خوب و قصه‌ای رازآلود، تماشاگر را تا پایان روی صندلی سینما می‌نشاند و احساساتش را گاهی با ترس و وحشت، گاهی با اشک و حسرت و گاهی با طنز و لبخند عجین می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با ارسلان امیری گفت‌وگو کردیم که می‌خوانید.
مخاطب سینمای ایران، قصه دوست دارد و ادبیات و اقلیم ما غنی از قصه است و با وجود کم‌توجهی به اصل قصه‌گویی در فیلم‌های سینمایی، «زالاوا» نشان داد با قصه خوب می‌توان مخاطب را به سینماها کشاند، قصه‌گویی در فیلم چقدر برای شما اولویت داشت؟
طبیعتاً هدف من، قصه‌گویی بود و پیش از اینکه بخواهم به مضمون یا نمادگرایی در اثرم بپردازم، می‌خواستم یک قصه سرگرم‌کننده بگویم و چه بهتر اینکه این قصه سرگرم‌کننده واجد معانی و مفاهیمی باشد که بتوانم آنها را در قالب ژانر بگویم تا مخاطب شاهد تجربه تازه‌ای از بومی کردن ژانر در یک فیلم ایرانی باشد. اینکه مخاطب وارد کلیشه‌های ژانری نشود و تجربه‌ای جدید از تماشای یک فیلم ژانر ایرانی با مؤلفه‌های بومی را داشته باشد برایم اهمیت داشت، در واقع قصه‌گویی و ژانر از اولویت‌های من برای ساخت این فیلم بود.
با توجه به اینکه فیلمتان یک اثر بین‌ژانری است منظورتان از اینکه مخاطب ایرانی را پای فیلم ژانری بیاورید چیست؟
«زالاوا» یک فیلم بین‌ژانری است و من مؤلفه‌های ژانری را در آن به کار بردم. اینکه می‌گویم فیلمِ ژانر است چون جان‌مایه وحشت در فیلم برجسته شده و بخش دلهره‌آور و رازآلود کار موجب شده بخش درام فیلم و کمدی تلخ آن کمرنگ‌تر شود؛ چرا که وقتی جان‌مایه وحشت را در فیلمتان به کار می‌برید بیشتر به چشم تماشاگر می‌آید بنابراین برخی به اشتباه، فیلم «زالاوا» را در ژانر وحشت تقسیم‌بندی می‌کنند در حالی که من نمی‌خواستم فیلم ژانرِ وحشت بسازم. این فیلم براساس یک افسانه خیالی ساخته شده که استنادی در تاریخ فولکلور آن منطقه ندارد بلکه زاییده ذهن من است. تفاوت افسانه‌ها با اسطوره‌ها در قصه‌ساز بودن آن‌هاست. قصه خیالی «زالاوا» ریشه در فرهنگ ندارد بلکه قصه‌ای را ساختم که شبیه حکایت‌ها و افسانه‌ها باشد بنابراین وقتی داستان تعریف می‌کنید ناخودآگاه پای ژانر وسط کشیده می‌شود. قصه‌های قدیمی مادربزرگ‌های ما مملو از افسانه‌های خیالی بود، می‌خواستم کارم شکلی از حکایت و افسانه داشته باشد و این تلفیق ژانری اثر ناشی از افسانه‌ای بودن قصه است.
لوکیشن اثر هم به فضا و لحن سرد اثر بسیار کمک کرده است، از دشواری‌های کار کردن در اقلیم سخت کردستان بگویید.
کار سینمایی کردن در چنین لوکیشنی سخت است به ویژه اینکه فضا هم نیاز به صحنه‌پردازی‌های خاص متناسب با فضای فیلم داشت. گریم‌ها و طراحی لباس در این فیلم کاملاً خیالی است و اگر لباس‌های دیگری هم تن این شخصیت‌ها می‌دادیم، این فیلم در هر لوکیشن دیگری امکان ساخت داشت. شکل پلکانی روستا، سخت‌گذر بودن آن و خشونت و زیبایی توأمان طبیعت آنجا به من بیشتر کمک کرد که بتوانم این تصویر خیالی را بسازم. من کُرد هستم و با فرهنگ آن منطقه آشنایی دارم، با قصه‌های خیالی و افسانه‌ها بزرگ شدم و اتفاقاً این بخش کار برایم آسان بود که ساخت فیلم را به اقلیم خودم ببرم. مهم‌ترین مسئله این است که تو در اقلیم خودت اگر قرار باشد شبه‌افسانه‌ای را نقل کنی، کار برایت راحت‌تر است چون با زمینه‌های فرهنگی آن اقلیم آشناتری.
بسیاری از فیلم‌اولی‌ها ترجیح می‌دهند در گام اول فیلم‌سازی سراغ لوکیشن‌های سخت و قصه‌های حساس نروند چون حرکت بر لبه تیغ است ولی شما چنین جسارتی را کردید، به نظرتان کارگردان اولی‌ها چطور می‌توانند فیلم‌هایشان را از فضای آپارتمانی و قصه‌های تکراری اجتماعی خارج کنند؟
به نظرم الان فیلم‌اولی‌ها برای رفتن به سمت موضوعات ریسکی، جسارت بیشتری پیدا کرده‌اند. نمونه‌های خوبی را در سال‌های اخیر دیدیم که تجربه‌گرا و قصه‌گو بودند. مسیری که فیلم‌اولی‌ها در سال‌های اخیر طی می‌کنند نوید حرکت به سمت تجربه‌های نو را می‌دهد. فیلم‌نامه‌های برخی از فیلم‌اولی‌ها را که می‌خوانم شاهد رخ دادن چنین جریانی هستم و مسئله خروج از قصه‌های آپارتمانی در بین فیلم‌اولی‌ها بیشتر شده است. دلیل اینکه چرا من در نخستین تجربه فیلم‌سازی‌ام سراغ چنین قصه‌ای رفتم، این بود که در فیلم‌نامه‌نویسی و تدوین فیلم تجربه‌هایی داشتم و می‌توانستم با ریسک کمتری، چنین ایده حساسی را بسازم.
خبرنگار: زهره کهندل
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: زالاوا ارسلان امیری کارگردان فیلم سینمایی فیلم اولی ها فیلم نامه افسانه ها قصه گویی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۹۲۹۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مستندی درباره مادری که دو بازیگر نقش دو دختر گمشده اش را بازی می کنند
همشهری آنلاین: اگر مستندبین حرفه‌ای هستید یا حتی اگر تنها با مستندهای حیات وحش که از تلویزیون پخش می‌شود آشنایی دارید، پیشنهادهایی که در اینجا برای شما داریم می‌تواند حسابی سر ذوق تان بیاورد.
کارگردان: کی‌یرلا جانیس
سال ساخت: ۲۰۲۱
اگر از خوره‌های ژانر وحشت هستید و شب‌ها تا یک فیلم ترسناک نبینید خواب‌تان نمی‌برد، این مستند را از دست ندهید. دوستداران ژانر وحشت به زیروزبر این ژانر توجهی وسواس‌گونه دارند و سبک‌ها، زیرگونه‌ها و تکنیک‌های فیلم‌های این ژانر را به دقت بررسی می‌کنند. وحشت عامیانه یا وحشت فولکلور یکی از زیرگونه‌های ژانر وحشت در سینما و ادبیات است که از عناصر عامیانه برای وحشت‌آفرینی استفاده می‌کند. این مستند کاوشی در تاریخچه وحشت عامیانه از پیدایش آن به واسطه گسترش‌اش در تلویزیون بریتانیا در دهه ۱۹۷۰ تا احیای آن در دهه گذشته است.
کارگردان: کارلا گوتیرز
سال ساخت: ۲۰۲۴
فریدا کالو، نقاش مکزیکی، بین سال‌های ۱۹۰۷ تا ۱۹۵۴ زندگی کرد و با اینکه زندگی نسبتا کوتاهی داشت، اما به دلیل هنجارشکنی‌هایش یکی از چهره‌های مهم هنر معاصر به شمار می‌رود. چهره فریدا برای کسانی هم که با تاریخ هنر و نقاشی آشنایی ندارند آشناست چراکه فریدا خودنگاره‌های زیادی از خود کشیده بود. فریدا پس از تصادفی سخت در سال ۱۹۲۵ برای اولین بار شروع به نقاشی کرد و دردهای خودش، هم‌جنسانش و ملتش را روی بوم آورد. زندگی پرماجرای فریدا تا به حال موضوع چند مستند و فیلم داستانی بوده. این مستندانیمشین هم نگاهی به زندگی این نقاش برجسته مکزیکی دارد.
کارگردان: کوثر بن هنیه
سال ساخت: ۲۰۲۳
روزی دو دختر بزرگ‌تر الفه، زنی تونسی که مادر ۴ دختر است، ناپدید می‌شوند. کوثر بن هنیه، کارگردان تونسی، از بازیگران حرفه‌ای دعوت می‌کند تا نقش دو دختر غایب را بازی کنند. برای الفه که غم غیاب دخترانش را بر دوش می‌کشد، حضور بازیگرانی در نقش آنها به معنی سر باز کردن زخم‌های دل و جانش است. بن هنیه موقعیتی بدیع را شکل داده و تجربه‌ای منحصربه‌فرد را در برابر دوربین ایجاد کرده که سویه‌های عاطفی و روانی مختلفی دارد. این مستند که برداشت‌هایی را از امید، طغیان، خشونت، خواهری و… عرضه می‌کند، سوال‌هایی اساسی را درباره شالوده جوامع ما به بحث می‌گذارد.
کد خبر 848052 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها سینمای مستند تلویزیون - مستند مادر
استرداد ۸۵ میلیون ریال به حساب زائران حج تمتع ۱۴۰۲