به نقل از «دانا»

محمدسیفی: بزرگ‌ترین چالش من المپیکی شدن ووشوست/ مدال طلای بازی‌های آسیایی هانگ‌ژو را می‌خواهم

تاریخ انتشار: ۸ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۲۰۶۹۴

قهرمان ۵ دوره مسابقات جهانی ووشو گفت: همیشه در حال تمرین هستم و تکنیک‌های ساده ساندا را زیاد تکرار می‌کنم؛ به همین دلیل هر سال بهتر از سال قبل می‌شوم و در تمام مسابقاتم مدال طلا گرفته‌ام.

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانا؛ محسن محمدسیفی، قهرمان ۵ دوره مسابقات جهانی ساندا که اخیراً به عنوان برترین ووشوکار ماه جولای از سوی فدراسیون جهانی این رشته برگزیده شد، در گفت‌وگو با سایت IWUF اظهار داشت: در فینال قهرمانی جهان ۲۰۰۹ تورنتو شکست خوردم و مدال نقره گرفتم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این یکی از خاطرات تلخ زندگی من است که هرگز فراموش نمی‌شود. من ۵ مدال طلای متوالی کسب کرده‌ام که سخت‌ترین مسابقه فینال برای من در سال ۲۰۱۱ در آنکارا بود و مسابقات جهانی شانگهای ۲۰۱۹ هم مسابقه مورد علاقه من بود که بسیار زیبا برگزار شد.

وی پیرامون ووشو و ساندا در ایران بیان داشت: اولین مسابقه من مسابقات قهرمانی کشور در رده سنی جوانان ایران بود که در آن مقام سوم را کسب کردم و بسیار خوشحال شدم. بعد از آن بیشتر و بهتر از قبل تمرین کردم. ساندا، مبارزه و حضور آن در دنیای ورزش و مسابقات آسیایی به ویژه از جمله بازی‌های آسیایی باعث شد جذب این رشته شوم. قبل از ووشو ورزش‌های رزمی دیگری انجام می‌دادم و تمرینات اولیه‌ام برایم سخت نبود، بنابراین توانستم بعد از مدتی مهارت‌های ساندا را به راحتی یاد بگیرم.

محمدسیفی درباره بهبودبخشی به تکنیک‌های ساندایش عنوان داشت: همیشه در حال تمرین هستم و تکنیک‌های ساده ساندا را زیاد تکرار می‌کنم؛ به همین دلیل هر سال بهتر از سال قبل می‌شوم و در تمام مسابقاتم مدال طلا گرفته‌ام. البته تمام تلاشم را می‌کنم تا آمادگی جسمانی‌ام را نیز در سطح بالایی نگه دارم.

قهرمان ۵ دوره مسابقات جهانی ساندا تصریح داشت: هر روز صبح و بعدازظهر تمرین می‌کنیم؛ قبل از هر اتفاق مهمی در مسابقات انتخابی تیم ملی شرکت می‌کنیم و نفرات برتر در اردوهای تدارکاتی شرکت می‌کنند و بعد از مسابقات درون اردویی بازیکنان فیکس برای حضور در مسابقات مشخص می‌شوند. تمرینات تیم ملی بین ۵ تا ۷ ماه متغیر است و در کمپ تیم ملی ووشو برگزار می‌شود.

او در مورد مهم‌ترین چالش‌اش خاطرنشان ساخت: حضور این رشته در المپیک، بزرگترین چالش من در سانداست. همه ما یک دل و یک صدا داریم و تمام تلاش خود را می‌کنیم تا برای کشور عزیزمان افتخاری کسب کنیم. ما همه دوستان صمیمی هستیم و در کمپ‌ها با هم زندگی می‌کنیم. در سفر برای شروع مسابقات لحظه شماری می‌کنم و کسب مدال طلا در مسابقات برایم بسیار لذت بخش است. من همچنین دوستان زیادی از کشورهای دیگر دارم.

قهرمان ووشوی ۳ دوره بازی‌های آسیایی در ادامه تأکید داشت: رامین موحدنیا مربی شخصی من است و ساندا را از او یاد گرفتم. علاوه بر این، ساندا را زیر نظر وی یانگدونگ مربی تیم ملی ایران، حسین اوجاقی، منصور نوروزی و محمدرضا جعفری در تیم ملی که همه برای من بسیار خاص هستند، آموختم. من همیشه قدردان زحمات همه معلمان هستم. آنها به من شجاعت، شجاعت، تکنیک و در واقع نحوه مبارزه را به من آموخته‌اند. موفقیت تیمی را مرهون مدیریت عالی در فدراسیون ووشو، مربیان خوب و سطح بالا، ورزشکاران پرتلاش و وجود امکانات لازم برای تمامی سطوح می‌دانم.   محمدسیفی نهایتاً در رابطه با آرزوی شخصی‌اش گفت: هدف ورزشی من کسب مدال طلا در بازی‌های آسیایی بعدی است و هدف من در زندگی شخصی این است که دخترم را بزرگ کنم و در کنار او باشم و خانواده ام که برایم عزیز هستند. من بسیار علاقه‌مند هستم که پس از قهرمانی در جهان به توسعه ووشوی کشورم خدمت کنم.   انتهای پیام/  

منبع: دانا

کلیدواژه: بازی های آسیایی مسابقات جهانی مدال طلا تیم ملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۲۰۶۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اختلال در مسیر قهرمانی، اوسمار و اولین چالش بزرگ

به گزارش ورزش سه، شاید منشاء خیلی از عوض شدن‌ها در لابه لای همین شکست هاست.بهمن ۹۸ که یحیی آمد شیفته فوتبال هجومی و زیبا بود اما هرچه گذشت او نتیجه گراتر شد و اقتصادی . فقط آنهایی که زیر خاک اند تغییر ناپذیرند و شاید شکست در اراک یکی از همان پیچ هایی باشد که افکار هجومی اوسمار را در فوتبال ما تغییر دهد.شاید هم او درس بزرگی را از این ناکامی تاریخی گرفته و‌ دیگر اینچنین بی محابا دست به تغییرات گسترده نزند ! بی تردید ذهن‌‌ او همانند میلیون‌ها هوادار درگیر این است چه شد تیمش که گل نمی خورد، 
در کمتر از ۳۰ دقیقه ناگهان ۴ بار دروازه اش باز شد؟ کجای کار می لنگید؟ ایراد کار چه بود که قرمزها یک جام را در اراک جا گذاشتند و با چهره ای شوک‌زده در آستانه یکی از فینال‌های لیگ جاری( بازی چهارشنبه با سپاهان) به تهران بازگشتند؟

پرسش اول این است که آیا اوسمار همه واقعیت را می گوید و یا‌ تنها قسمتی از آن را؟ او در اراک گفت به هیج وجه به بازی با سپاهان فکر نمی کردم. کدهایی وجود دارد که حرف او را تائید می‌کند اما او نگفت تا دقیقه چند این نبرد حذفی، چنین افکاری داشت؟ موضوع دقیقا همین تغییر نگرش در حساس‌ترین دقایق بازی بود.

اوسمار جام می خواست.او در حال تثبیت ریشه هایش در فوتبال ایران به عنوان سرمربی موفق است ‌ تا بازار پر مشتری آسیا را به دست بیاورد ، اما شرط اول این است که او باید در فوتبال ایران به جام برسد. 

به همین خاطر او راست می گوید که به بازی با سپاهان فکر نمی کرده. بی ترس از خستگی و مصدومیت، با همان ترکیب همیشگی ( منهای غیبت اجباری عالیشاه) به اراک آمد. تیمش را هجومی چید و ۲ گل هم زد .

اما به نظر می آید بین ۲ نیمه، افکار محتاطانه، کم کم سراغش آمد. سروش رفیعی که یکی از مهم‌ترین عناصر تدافعی در جمع کردن توپ های سوم‌ و سرگردان در ۱۸ تیم خودی و همچنین طراح اصلی حملات است، جای خود را به وحید امیری داد. با این وجود وحید به جلو رفت و خدابنده لو جای سروش را پر کرد. در اوج حملات آلومینیوم در شروع نیمه دوم، پرسپولیس باز هم  در دفاع مستحکم نشان داد.اما از دقیقه ۶۰ تعویض های اوسمار رنگ و بوی بازی با سپاهان را گرفت. بیرون کشیدن ۳ عنصر موثر هجومی ( ترابی، کریم و ارونوف) عملا خیال حریف را از حملات پرسپولیس جمع کرد اما یک تعویض خیلی خاص در این بین انجام شد که اوسمار نمی تواند بگوید آن را صرفا به واسطه جریان بازی انجام دادم. دانیال اسماعیلی فر بخاطر محرومیت ،بازی با سپاهان را از دست داده است. اوسمار در ۱۵ دقیقه انتهایی قصد آزمایش فرجی در آن منطقه را داشت. بدون آنکه دانیال از زمین خارج شود،  فرجی به دفاع راست رفت و دانیال جای ترابی را گرفت .

از دقیقه ۸۵ تا ۱۲۲ پرسپولیس ۴ گل خورد که در همه آنها رد پای تعویض های اوسمار هویدا بود.

سروش و خدابنده‌لو نبودند تا توپ‌های سرگردان در ۱۸ را جمع کنند.گل اول و دوم دقیقا از همین نقطه زده شد آن هم در روزی که ریگی خسته‌ و پر اشتباه بود.در صحنه گل سوم  شروین بزرگ به راحتی روی سر فرشاد فرجی، ضربه مهمی را زد و دست آخر در گل چهارم باز هم نفوذ از منطقه  راست، کات بک و عقب ماندن اسدبیگی و ضربه نهایی نقی زاده.

اینها همه کدهایی بود از ۴ گلی که اگر اوسمار دست به ترکیب اولیه اش نمی زد شاید هرگز ، زده نمی شدند! 
اگر حقیقتا اوسمار این تعویض ها را بی توجه به بازی با سپاهان انجام داده باشد باید گفت؛ خودکشی بی دلیلی را مرتکب شدی مرد ! (البته او این مسئله را تکذیب کرد).

سوال مهم‌ در مورد بیرو؛ در حد پنالتی هم آماده نبود؟
حق رفیعی جوان بود که در جام حذفی بازی کند، حتی اگر بیرانوند مشکل مصدومیت هم نداشت ، باز باید به واسطه چند نمایش تحسین بر انگیزی که او در لیگ انجام داده بود درون دروازه پرسپولیس قرار می‌گرفت .اما اوسمار مرتکب یک اشتباه بزرگ شد. او می توانست بیرانوند را با خود به اراک ببرد تا هنگام ضربات پنالتی با میدان دادن به او نتیجه برد را تا ۸۰ درصد تضمین کند.یحیی فصل قبل مقابل پارس ون اصفهان با همین تعویض مانع خلق شگفتی ‌و شکست تیمش در اولین گام شد تا دست آخر فاتح جام حذفی با شکست استقلال شود.مسلما ارزش بازی با سپاهان چند برابر جام حذفی است اما با توجه به اینکه بیرانوند ۵ روز قبل گج دستش را باز کرده بود‌ دست کم توانایی حضور در ضربات پنالتی را داشت. اما در این مورد ، اوسمار تصمیم سخت گیرانه ای را اتخاذ کرد. تصمیمی در حد از دست دادن یک جام.

حتی اگر  اوسمار بواسطه ارزش و اهمیت دیدار روز چهارشنبه، تیمی متشکل از ذخیره ها ‌‌و چند بازیکن اصلی را به مصاف آلومینیوم می فرستاد و حذف هم می‌شد، شاید خیلی ها این تصمیم را عاقلانه می دانستند . اما او تصمیم گرفت با همه قوا بیاید.با این وجود چند تصمیم موجب شد هم جام حذفی را از دست بدهد و هم تیمش را از حیث روحی و جسمی مستهلک کند.

احتمالات بعد از این وقایع
فعلا برای قضاوت زود است.شاید ساعت های پایانی روز چهارشنبه، در خاتمه دو بازی بسیار حساس ، تراکتور و استقلال در تبریز و سپس پرسپولیس و سپاهان در تهران بشود فهمید خسارت های این جام حذفی تا چه حد بوده است.

تنها خوش شانسی پرسپولیس این بود که سپاهان هم با ترکیب اصلی‌اش به اهواز رفت و با وجود شکست دادن استقلال ملاثانی، مجبور شد ۱۲۰ دقیقه در گرمای خوزستان بدود.

حوالی ساعت ۲۲ روز چهارشنبه بعد از انجام این دو دیدار، نمای بهتری از خروجی تصمیمات شامگاه جمعه به دست‌مان می آید.

بدترین اتفاق برای قرمزها این است که آنها بفهمند این شکست موجب شد در فاصله کمتر از ۵ روز ۲ جام را از دست بدهند.

البته با هر احتمالی در شکست ،تساوی و برد سرخابی‌ها در روز چهارشنبه،  فاصله آنها از هم آنقدر دور نمی شود که بگوئیم کار تمام شده است. در بهترین حالت برای آبی ها ، آنها در روز  شکست تراکتور و پرسپولیس،  می توانند ۴ امتیاز از رقیب پیش بیافتند .

از سوی دیگر در صورت پیروزی تراکتور و پرسپولیس، شاگردان اوسمار می توانند با دو امتیاز بیشتر ،صدرنشین جدید لیگ برتر شوند، نتیجه ای که قطعا غم تلخ حذف جمعه شب را با خود می‌شوید و می‌برد .

مهدی طاهرخانی