به نقل از «قدس آنلاین»

مجوز گرفتن «علفزار» یکسال زمان برد/ در ژانر جنایی، آموزش و پند وجود دارد

تاریخ انتشار: ۸ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۲۲۷۴۱

به گزارش قدس آنلاین، «علفزار» اولین فیلم بلند کاظم دانشی، به تهیه‌کنندگی بهرام رادان است. این فیلم سعی دارد به‌گونه‌ای با آموزش و پیشگیری، از وقوع جرم‌هایی مانند تجاوز جلوگیری کند.

در گفت و گویی با کاظم دانشی، کارگردان فیلم به روند تولید و انتخاب بازیگران این فیلم پرداختیم.

استقبال مخاطبان از «علفزار» چطور بود؟

این فیلم در چهلمین جشنواره فجر در ۱۳ بخش کاندید شد و ۵ سیمرغ گرفت که این موضوع باعث بیشتر دیده شدن فیلم در اکران شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در کل استقبال از علفزار هم در جشنواره فجر و هم اکران ها بسیار خوب بوده و تا الان ۱۴ میلیارد تومان فروش داشته است.

دغدغه اصلی شما از پرداختن به موضوع تجاوز در اولین فیلم بلندتان چه بود؟

دغدغه اصلی ما در فیلم علفزار پرداختن به بحران سکوت خانم ها در پرونده های جنایی بوده که همیشه تحت فشارهای بیرونی بودند تا از حقشان بگذرند و محکوم به سکوت بودند. علفزار مسئله ای را در باب سکوت نکردن مطرح می کند، در باب اینکه می شود با حفظ آبرو پای حقمان بیاستیم. این کلیت نگاه من در علفزار است.

علفزار گاهی محکوم به تلخی و سیاه نمایی شده است، با این موضوع موافقید؟

خیر، ببینید جنایت و فیلم جنایی ذاتا تلخ است. شما در مورد قتل، تجاوز، دعوا، طلاق و حتی کلاهبرداری فیلم بسازی، تلخ است.

ذات این ژانر خود به خود تلخ است و چیزی جز تلخی در آن وجود ندارد، مثل کمدی که خنده عنصر اصلی آن است.

نباید از این تلخی ترسید، باید به سمت آن رفت و بیان کرد. به نظرم در این تلخی آموزش و پند وجود دارد.

می شود در موردش حرف زد و آدم ها برداشتشان را از فیلم بکنند.

کار بعدی کاظم دانشی مشخص است؟

اگر خدا بخواهد و عمری باشد و شرایط نیز مهیا شود، امسال یک فیلم دیگر در همین ژانر جنایی کار می کنم.

در تولید این کار چقد با قوه قضاییه تعامل داشتید و شما را همراهی کردند؟

در ابتدا قوه قضاییه نکاتی مبنی بر اصلاح فیلم داشت که با تعامل و رفت و آمد حل شد. مجوز گرفتن علفزار حدود یکسال زمان برد، اما در نهایت کار کردیم. به نظر من اگر آدم ها بدون گارد با هم گفت و گو کنند، مسائل حل می شود. 

ما آنقدر سیستم قوی در پرونده های قضایی مبنی بر آمار گیری نداریم، اما مطمئنا این دست فیلم ها کمک خواهد کرد که رسیدگی به پرونده های قضایی این چنینی با سرعت بیشتری طی شود.

من وقتی این فیلم را ساختم، گفتم اگر با این فیلم، یک پرونده را بتوانم حل کنم یا روی یک فرد برای شکایت تاثیر بگذارم به نظر من فوق العاده است.

با توجه به نقش های کمدی که پژمان جمشیدی بازی کرده بود و تصویری که از او در ذهن مردم نقش بسته است، نترسیدید که این تصور به کار آسیب بزند؟

از اینکه کار در نیاید نمی ترسیدم، به نظرم پژمان جمشیدی حتی در فیلم های کمدی که کار می کند بازیگر توانمند و بسیار باهوشی است و البته بسیار هم با انگیزه است.

وقتی سر صحنه می آید با تمام وجود هست که بهترینش را ارائه بدهد و تمام تلاشش را می کند که فیلم را با خودش بالا بکشد و حتی به بقیه عوامل و بازیگر ها هم کمک می کند. یک جاهایی با کارگردان وارد تعامل می شود که این خیلی درست است.

البته باید بگویم در ابتدا کمی ترس داشتم از انتخاب پژمان، اما بعد از چند جلسه دیدم می توانیم به نتیجه برسیم.

به نظرم خروجی کار با بازی پژمان بسیار درخشان شد و امیدوارم به جایگاه اصلی خودش در سینما برسد.

خبرنگار: لیلا نوعی

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: فیلم سینمایی علفزار کاظم دانشی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۲۲۷۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

به احترام «معلم» برپا ...

به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، تاریخ هیچ‌گاه فراموش نخواهد کرد جایگاه والای معلمانی را که خود را برای نجات دانش‌آموزان به دل آب و آتش زدند و سال‌ها برا اعتلای نام ایران و تعلیم و تربیت فرزندانشان کیلومترها با پای پیاده در کوه و کمر طی کردند تا ثابت کنند معلم که باشی برای دانش‌آموزت همچون فرزندت از جان می‌گذری.

«امین شکری» یکی از همین معلمان کشورمان است که بیش از ۳۰ سال از عمرش را صرف آموزش کرده و با وجود بازنشستگی، ارق و علاقه به شغلش او را همچنان پابند حرفه‌اش کرده و دست از معلمی برنداشته است و سال‌هاست به صورت رایگان معلمی می‌کند.

عشایر بودیم و ۶ ماه از سال به دور از خانواده درس می‌خواندم 

امین شکری آموزگار ۶۴ ساله ایلامی شهرستان چرداول مرکز سرابله علی‌رغم داشتن خانواده‌ای عشایر و با به جان خریدن دوری از آنها درس خوانده و در سال ۱۳۵۹ وارد آموزش و پرورش شد و با مدرک لیسانس آموزش ابتدایی در مهر ماه ۱۳۸۷ بازنشسته شد اما علی‌رغم بازنشسته شدن، بدون دریافت هزینه‌ای و چشم‌داشتی همچنان معلمی پیشه اوست و به دانش‌آموزان درس می‌دهد.

سرکی به گذشته‌ و کودکی‌اش می‌کشد از اینکه در خانواده‌ای پرجمعیت متولد شده و با توجه به شغل پدرش و امکانات آن دوره به سختی درس خوانده است: «پدرم کشاورز و دامدار بود. در خانواده‌ای نه نفره با شش برادر و یک خواهر زندگی کردم. والدینم کوچ‌رو بودند و بخاطر تحصیل، شش ماه از سال را به دور از والدین در خانه اقوام و خویشان درس می‌خواندم».

همچنان قدردان خانواده‌اش است: « اگر به این جایگاه رسیده‌ام، نتیجه اعتماد والدین و شاهکار خانواده‌ام است که با تدابیر آینده‌نگری من را به این جایگاه رسانده‌اند».

به اینجای صحبتها که می‌رسد به فرزند ۱۰ ساله‌اش اشاره می‌کند و از آرزویش که تربیت فرزندی خوب و تحویل انسانی مفید به جامعه است، سخن می‌گوید.

باز به گذشته برمی‌گردد، هم دوست ندارد چیزی از قلم بیفتد و هم خلاصه گویی می‌کند؛ از همرزمان زمان جنگش گرفته تا دیدارش با رهبری و اینکه چطور شغل معلمی را برگزیده: « سال ۱۳۵۶ با دیپلم فنی در دفتر فنی استانداری به عنوان مسئول آزمایشگاه خاک بتن استان مشغول فعالیت شدم. زمان جنگ به جبهه رفتم دو تا از دوستای خوبم در تپه میمک به شهادت رسیدند؛ دو دیدار با رهبر داشتم و بعد هم تغییر شغل دادم و برای تربیت بچه‌هایی غیور و فداکار به معلمی روی آوردم».

تدریس با روش قدیمی از نظر روحی دانش آموز را زده می‌کند
دوست دارم رایگان به نومعلمان آموزش دهم

امین، معلمی را از مقطع دبستان شروع می‌کند و در دوره اول ابتدایی تلاش کرده با کتاب‌ها، مطالعات وسیع، طراحی آموزشی و شناخت ارزش‌ها فرزندان این مرز و بوم را تا حد توان خوب تربیت کند اما بعد از بازنشستگی هم در خانه و برای بازماندگان از تحصیل و حتی نخبه‌هایی که قصد جهش تحصیلی داشتند، کلاس‌های رایگان برگزار می‌کند.

 

در چندین جشنواره و بدلیل تدوین الگوهایی برای خواندن و نوشتن، روش‌های تربیت بدنی در کردستان و ارزشیابی توصیفی در کرمانشاه و ... حائز رتبه‌های برتر شده‌ اما توضیحات بیشتری درباره این موفقیت‌های شغلی ارائه نمی‌دهد و با نگاهی گذرا از آنها یاد کرده و فقط می‌گذرد :« معتقدم روش‌های تدریس باید مبتنی بر شناخت بچه‌ها و کار کشیدن از آن‌ها باشد تا کلاس خلاق و دانش‌آموزان به خود باوری برسند و عقده‌ای و سرخورده نشوند. اگر معلم متکلم وحده باشد، تاثیر آموزشی ۱۰ درصدی دارد اما اگر کار گروهی در گروه‌های غیر همگن (ضعیف، متوسط، قوی) انجام شود موقعیتی جدید خلق می‌شود و آموزش‌ها صددرصد موثر خواهد بود؛ اما تدریس با روش قدیمی از نظر روحی دانش آموز را زده می‌کند».

مسافت محل زندگی تا محل کارش مسیری پر خطر است و بدون دریافت هزینه با عشق و علاقه‌ای که به معلمی دارد این مسیر را هرروز طی می‌کند؛ عهد بسته تا زمانی که خداوند توانی بدهد به دانش آموزان خدمت کند، اما امیدوار است بتواند به مرکز استان رفته و آنجا به صورت رایگان به همکاران نومعلم ارائه خدمت دهد.

به معیشت معلمان رسیدگی شود

معلمی برایش شغلی عاشقانه‌ است:« اگر با علاقه، شوق و مطالعه با تفاوت‌های فردی بچه‌ها آشنا شویم، با علاقه در کلاس بمانیم، زمان هم زود می‌گذرد و نتیجه کار بهتری را شاهد هستیم، مانند باغبانی که ثمره‌ باغش را می‌بیند، در غیر این صورت در زمان پیری لذتی از کار نمی‌بریم و زمان بازنشستگی از خود شرمنده می‌شویم که چرا در حق فرزندان مدرسه کوتاهی شده است».

وی در ادامه صحبت‌هایش از معیشت معلمان می‌گوید و از وزیر آموزش و پرورش می‌خواهد با توجه به اینکه ایلام جزو استانهای مرزی و محروم است و امکان شغل دوم برای بسیاری از افراد وجود ندارد به معیشت معلمان رسیدگی شود: « از وزیر آموزش و پرورش درخواست داریم نگاه ویژه‌ای به این قشر فداکار جامعه داشته باشند».

امین شکری کلامش را در نهایت با تبریک روز معلم به بزرگواران عرصه تعلیم و تربیت به پایان می‌برد.