ما نمانیم و عکس ما ماند

نیت خوانی نمی کنم و با گفتن این که این گونه نمایش ها نشان از روحیه ریاکارانه این مدیران دارد هیزم آتش دوزخم را افزون تر نمی کنم. اما با جرئت می توانم گفت این شکل از مدیریت لزوما مدیریت مردمی نیست. مردم از این که مدیری را در میان خود ببینند خوشحال می شوند.

به ویژه در هنگام مصیبت حضور مدیران می تواند برای آن ها دلگرم کننده باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بسیار دیده ایم که در هنگام بلایای طبیعی و غیرطبیعی مردم با ناراحتی فریاد می زنند که یک نفر از مسئولان این طرف ها پیدایشان نشده. این یعنی این که مردم توقع دارند در چنین مواقعی فرادستان در کنار آن ها حضور پیدا کنند تا عمق فاجعه را از نزدیک لمس کنند و صرفا به گزارشات رسمی و غیر رسمی بسنده نکنند. اما این یک بخش ماجراست.

آن چه در نهایت تعیین کننده است نتیجه ای است که حاصل می شود. اگر قرار باشد این حضور نمایشی که همواره با عکاس و فیلمبردار و گزارشگر همراه است به فرجامی نیک ختم شود مردم از این پس نه تنها از چنین نمایش هایی استقبال خواهند کرد بلکه آن را به لیست توقعات خود خواهند افزود. یعنی اگر فردا روزی اتفاقی افتاد و مسئولی در میدان حضور پیدا نکرد و آن اتفاق نیز با تدبیر و مدیریت صحیح سامان نیافت مردم خواهند گفت علت اصلی آن عدم حضور مسئولین بوده. اما عکس این ماجرا را نیز باید در نظر گرفت.

اگر این حضورهای میدانی و مردمی پایانی مصیبت بار در پی داشت چه؟ آن وقت مردم نخواهند گفت این صحنه سازی ها صرفا مردم فریبی است و نمایشی ریاکارانه برای سرپوش گذاشتن بر ناتوانی ها و ناکارآمدی ها و بی کفایتی ها؟ و اگر چنین بگویند حق با آن ها نیست؟ و دیگر این که باید حواسمان باشد که این نمایش های مردمی به سرعت می تواند به ضد خود بدل شود. هستند مدیران نالایقی که بلافاصله این حضور مردمی را به میدان رقابتی برای دیده شدن و فخر فروشی بدل می کنند. در شهرستان ها دیده ام که فرماندار و شهردار از کوچک ترین و بدیهی ترین خدمات به شهروندان عاجزند اما فی المثل در ایام عید در و دیوار شهر را پر می کنند از بنرهای رنگی و بزرگی که به تصویر آن ها مزین است و پیام تبریک به شهروندان.

مطمئنم اگر همین الان فکری برای این نمایش مردمی بودن نشود به زودی عکس ها و فیلم هایی منتشر می شود که مایه تمسخر همگان خواهد شد به گونه ای که اصل ماجرا مخدوش خواهد شد و دیگر کسی جرئت نخواهد کرد حتی برای رضای خدا به کمک خلق خدا بشتابد.

کد خبر 1657051

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: ستاد مدیریت بحران سیل شهرداری تهران علیرضا زاکانی مجلس شورای اسلامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۳۲۵۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا سلبریتی‌ها جای کسی را در تئاتر تنگ کرده‌اند؟

حضور بازیگران سینما و تلویزیون، روی صحنه تئاتر، طی سال‌های اخیر، با موجی از واکنش‌های متفاوت مواجه بوده است. عده‌ای این حضور را غنیمت شمرده و آن را به نفع مصادیقی، چون جریان اقتصادی تئاتر نسبت دادند و در مقابل، برخی این حضور را ناامن دانسته و ساحت نمایش و صحنه را مبرا از آن رخداد‌هایی که مقابل دوربین سینما و تلویزیون می‌گذرد، می‌دانند.

خاک صحنه دامن‌گیر است

این تقابل طی سالیان اخیر، همواره به محلی در جهت مناقشه دو گروه تبدیل شده است، اما کفه قضاوت همواره به نفع موافقان این حضور، سنگینی کرده است علی‌الخصوص آن‌که طی ماه‌های اخیر، اخباری مبنی بر حضور اینفلوئنسر‌ها روی صحنه نمایش حسابی خبرساز شده بود. در چنین شرایطی استدلال موافقان حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر این بود که در این زمینه، آیا حضور بازیگر حرفه‌ای موجه است یا حضور اینفلوئنسرها؟

بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارنددر حال حاضر بازیگرانی، چون فرهاد آئیش، صابر ابر، بهرام افشاری، نادر فلاح، بهنام تشکر، کوروش سلیمانی، رامین ناصرنصیر، امیرحسین فتحی، نورا هاشمی، صدف اسپهبدی، محمد نادری نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند؛ حضور بازیگران شناخته‌شده دیگر به پای ثابت تقویم سالیانه کشور تبدیل شده به‌گونه‌ای که در هر برهه زمانی در طول سال، بازیگران چهره‌ای را یافت می‌کنیم که نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند.

لازم است به این نکته مهم اشاره کنیم که بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارند و اکنون که پس از مدتی، دوباره به صحنه تئاتر بازگشته‌اند، نمی‌توان این ایراد را بر آنها وارد دانست که چرا خود را به هنر نمایش سنجاق می‌کنند. خاک صحنه دامن‌گیر است و اگر باید انتقادی را به این دسته از بازیگران وارد دانست، باید عنوان کرد که چرا در طول این مدت، در عرصه نمایش کم‌کاری داشته‌اند.

فارغ از این اتفاق، اگر بازیگری، خاستگاه تئاتری نداشته باشد و حالا به هر دلیلی درصدد تجربه‌اندوزی در این عرصه است، چرا باید جلوی این حضور را گرفت؟ نخست آن‌که تمرینات منحصر تئاتر سبب کسب مهارت‌های نوین و متفاوتی در آن بازیگر می‌شود که در ادامه مسیر بازیگری او تاثیرات مثبتی به همراه خواهد داشت.

چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم استثانیا سبب رونق اقتصادی تئاتر می‌شود که در تمام این سال‌ها به‌عنوان پاشنه آشیل نمایش مطرح بوده و ناملایمات بسیاری را در این هنر اصیل رقم زده است. ثالثا، هر نمایشی، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده دارد. با توجه به حساسیت‌های بالایی که در این زمینه وجود دارد و البته وسواسی که به ویژه در نگاه کارگردان موجود است، نمی‌توان این‌گونه اندیشید که یک بازیگر با هر قابلیتی که داشت، می‌تواند به روی صحنه رفته و اساسا شایستگی چنین حضوری را ندارد چرا که تمام این موارد، از فیلتر کارگردان و دیگر صاحبان نمایش عبور کرده و چیزی به دلخواه بازیگر رقم نمی‌خورد.

فارغ از تمامی این موارد، هم‌اکنون چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم است و اینکه برخی عنوان می‌کنند حضور سلبریتی‌ها، محدود شدن فضای کاری هنرمندان عرصه تئاتر را تشدید می‌کند، منطق درستی نداشته و نمی‌توان بر آن تکیه کرد.

«حضور سلبریتی‌ها در عرصه تئاتر تاکنون منتج به اتفاق‌های خوبی شده که مهمترین آن، فروش بالای آن آثار بوده که اقتصاد این هنر را در طول سال با افزایش قابل‌توجهی همراه کرده و سبب می‌شود تا سانس‌های برخی از این نمایش‌ها تا روز‌های متوالی رزرو شده و سالن‌ها پر شوند»

هنر تئاتر در کشور، نسبت به سینما و شبکه نمایش خانگی، از برخی محدودیت‌های بعضا تاریخی رنج می‌برد. در طول این سال‌ها تلاش‌های بسیاری صورت گرفته تا بسیاری از این محدودیت‌ها مرتفع شود. رویکردی که قطعا با استقبال دوستداران و دلسوزان این هنر همراه است بنابراین نباید با ایراداتی از این دست، زمینه فعالیت در این عرصه را محدود کرد و مخاطب را نسبت به این هنر، دلسرد کرد. حداقل امروز که هنر نمایش، تلالویی ویژه در حیات پساکرونایی خود دارد، باید با همبستگی و دلسوزی، زمینه اعتلای بیشتر هنر تئاتر در کشور را رقم زد و موانع پیش‌رو را عقلانی و حساب‌شده مرتفع کرد.

منبع: ایرنا

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی