انحصار طلبی فکری، عامل بی تفاوتی تشکل‌های دانشجویی/ تشکیلات دانشجویی، پایه توسعه کشورها هستند
تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۵۸۸۹۲
علی اسماعیلی دبیر تشکل آرمان دانشجو دانشگاه آزاد علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز با تشریح مشکلات تشکل‌ها در ایام پسا کرونا گفت: در دوران فعلی، فارغ از جهت گیری‌های سیاسی و صنفی تشکل‌ها و کانون‌های دانشجویی، از بسیج دانشجویی در یک طیف تا انجمن‌های اسلامی در طیف دیگر، درگیر چالش عدم شناخت دانشجویان نسل جدید هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی در خصوص نقش معاونت فرهنگی دانشگاه‌ها برای کمک به تشکل‌ها در این دوره افزود: در قدم اول معاونت فرهنگی باید برای انجام فعالیت تشکل‌ها، حمایت‌های مالی و تخصیص بودجه کافی و به موقع را داشته باشد تا با تسهیل و ساده سازی فرآیندهای اداری، تشکل‌ها امکان اجرای برنامه‌های خود بر اساس زمانبندی صحیح را داشته باشند. موضوع بعدی که معاونت فرهنگی باید به انجام برساند، ایجاد فضای مناسب برای نزدیکی و ارتباط تشکل‌ها و دانشجویان از طریق برگزاری رویدادهای مختلف، اعم از جشن‌ها و سایر برنامه‌های دانشجویی است که تاثیر به سزایی در جذب نیرو توسط تشکل‌ها خواهد داشت.
اسماعیلی به عدم جایگزینی نیروهای جدید در تشکل‌ها در ایام کرونا اشاره کرد و گفت: کرونا آسیب جدی به فعالیت‌های دانشجویی وارد کرد چرا که اکثر نیروها و اعضای کانون‌ها و تشکل‌ها دانشجویان مقطع کارشناسی هستند و عملا در اواخر دوران تحصیل خود از رده کار تشکیلاتی خارج می‌شوند؛ به همین خاطر نیروهای قدیمی‌تر به پایان دوران تحصیل خود در این ایام رسیدند و جذب نیروی تازه‌ای نیز اتفاق نیافتاد تا جایگزینی صورت گیرد. فعالیت‌های مجازی اصلاً تاثیر به سزایی در جذب دانشجویان نداشته و نتوانسته خلاء به وجود آمده را جبران کند به طوری که در این چند سال تقریباً حتی یک دانشجو جذب کانون‌ها و تشکل‌ها نشدند.
دبیر تشکل آرمان دانشجو یکی از مشکلات اساسی تشکیلات را، نگاه و رویکرد کلان مسئولین ارشد دانشگاه نسبت به تشکل‌های دانشجویی دانست و خاطر نشان کرد: تا زمانی که مسئولین به این موضوع باور ندارند که کار فرهنگی و دانشجویی می‌تواند از به وجود آمدن بسیاری از معضلات و آسیب‌های اجتماعی جلوگیری کند و از طرفی هزینه بسیار کمتری به نسبت رویکرد درمانی این معضلات و چالش‌ها داشته باشد، بسیاری از مشکلاتی که اکنون تشکل‌ها با آن روبرو هستند برطرف نخواهد شد. فعالیت‌های عمده‌ای هم که از سوی مسئولین حمایت و اجرا می‌شود، متاسفانه بیش از اینکه در چارچوب اهداف تشکل‌ها باشد، در راستای اهداف و چارچوب‌های مد نظر خود دانشگاه و مسئولین است.
این دانشجوی واحد علوم پزشکی با اشاره به فعالیت دیگر تشکل‌های دانشجویی نیز گفت: حتی مجموعه‌ای مثل بسیج دانشجویی که در سالیان گذشته سرآمد برگزاری رویدادهای مختلف و متنوع بیشتری در طول سال بوده و شرایط مهیا تری برای انجام اینگونه فعالیت‌ها داشته، الآن به حداقلی ترین فعالیت ممکن رسیده که این نشان دهنده وجود مشکلی جدی و اساسی است که از نگاه مسئولین بالادستی نشات می‌گیرد. چند ماه قبل اینطور شنیده شد که برای مثال معاونت توسعه سازمان مرکزی دانشگاه آزاد بیان کرده که اصلاً اعتقادی به انجام اینگونه فعالیت‌های فرهنگی و دانشجویی ندارد و به این دلیل حمایت‌های کافی از مجموعه‌های دانشجویی صورت نمی‌گیرد.
اسماعیلی ادامه داد: امروزه ما با نسل جدیدی روبرو هستیم که با توجه به شرایط فعلی فرهنگی و اقتصادی جامعه و همچنین دور بودن چند ساله از محیط دانشگاه به دلیل شیوع کرونا، باید تفکرات و رویکرهای خود را با شرایط جدید سازگار کنیم. متاسفانه احساس می‌شود به جای همیاری بیشتر همه فعالین دانشجویی و مسئولین دانشگاه برای عبور از این چالش‌ها، با یک ناهماهنگی بین ارگانی و درون مجموعه‌ای روبرو هستیم. بودجه‌های فرهنگی در نظر گرفته شده نیز بیشتر صرف فعالیت‌هایی می‌شود که از نظر مسئولین در اولویت بالاتری قرار دارند اما در واقع معمولاً به نتایج مثمر ثمر و مفیدی ختم نمی‌شوند و حتی می‌توان در بعضی موارد اتلاف منابع را مشاهده کرد.
نسل جدید دانشجویان، تفاوتی میان دانشگاه و دبیرستان قائل نیستند
وی به مقایسه فعالین دانشجویی دهه‌های ۷۰ و ۸۰ با فعالین دانشجویی این سال‌ها پرداخت و گفت: قفل اصلی جذب و به کارگیری دانشجویان در مسائل فرهنگی، جو حاکم بر جامعه است. زمانی که شرایط مناسبی در کشور وجود ندارد و دغدغه‌های مدنی، صنفی و فرهنگی به واسطه وجود چالش‌ها و مشکلات روزافزون مالی و اقتصادی از بین رفته است، بیشتر یک رنگی و یک پارچگی به دور از ایجاد چالش‌ها و خلاقیت‌های جدید در نگاه دانشجویان که بخشی از این جامعه هستند، اهمیت پیدا می‌کنند. در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ به واسطه وجود افق‌های جدیدی که پیش روی دانشجویان بود، فعالیت‌های بسیار متنوع‌تر و بیشتری شکل می‌گرفت در حالی که امروزه دانشجویان نسل جدید، دانشگاه را همچون دبیرستان با محیطی کمی متفاوت تر در نظر می‌گیرند.
دبیر تشکل آرمان دانشجو با اشاره به دلایل بی تفاوتی فعالین دانشجویی گفت: به نظر می‌رسد که امروزه نگاه مسئولین دانشگاه آزاد اسلامی زاویه زیادی با نگاه دانشجویان دارد. امروزه مسائل تشکل‌های سیاسی ما کاملا متفاوت از گذشته شده است. زمانی که از اعضای ادوار گذشته تشکل‌ها سوال می‌شود که چرا در سال‌های آخر تحصیل و پس از فارغ التحصیلی دیگر به فعالیت‌های اینچنینی ادامه نداده‌اند، غالباً به بی ثمر بودن، بی نتیجه بودن و دیده نشدن فعالیت‌ها و در نهایت سرد شدن اعضا نسبت به کار تشکیلاتی و دانشجویی اشاره می‌کنند. متاسفانه این موضوع به دلیل پخش شدن گرد ناامیدی در سطح جامعه است که بعضاً از مسائل و مشکلات داخلی نشات می‌گیرد و متاسفانه دست آویزی نیز برای دشمنان خارجی به وجود می‌آید تا بیشتر بر طبل این نا امیدی بکوبند. زمانی که جو کلی جامعه منفی باشد، افراد بیشتر به منافع و بقای شخصی خود می‌پردازند و آن‌ها را به مسائل ایدئولوژیک، جمعی و توسعه‌ای ارجحیت می‌دهند.
او تشکیلات دانشجویی را از پایه‌های مهم توسعه کشورها دانست و گفت: یکی از یکی از پله‌های توسعه همین تشکل‌های دانشجویی هستند. اگر کشوری به دنبال توسعه است، باید این تشکل‌ها را با سیاست‌ها و نگاه‌های مختلفشان پر بار کند چراکه این تشکل‌ها با دیدگاه‌های مختلف صنفی، فرهنگی و سیاسی از ایجاد فساد، عدم مطالبه گری و بی تفاوتی در جامعه جلوگیری می‌کنند. تاکیدی که مقام معظم رهبری بر جوان انقلابی تاکید می‌کنند، منظور رفتار هیجانی در برابر تمام اتفاقات نیست؛ جوان انقلابی به معنای شخصی است که همواره هوشیار باشد نه آنکه خود را در یک چارچوب خاص فکری قرار داده و دیگر ایده‌ها را محکوم به فنا کند. این انحصار طلبی فکری که امروزه در سطح جامعه و دانشگاه گسترش پیدا کرده، باعث به وجود آمدن بی تفاوتی در اقشار مختلف شده و دیگر انگیزه‌ای برای حضور در فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی برای عده زیادی باقی نمانده است.
دانشجوی دانشگاه آزاد واحد علوم پزشکی تهران، در خصوص بی تفاوتی نسل جدید دانشجویان به مسائل فرهنگی گفت: در سالیان نه چندان دور گذشته، دانشجویان در دانشگاه حضور پیدا می‌کردند تا ارزش افزوده‌ای برای خود کسب کنند اما امروزه فقط می‌آیند و می‌روند و این به دلیل جو حاکم بر خانواده‌ها و کشور است که همه تصور می‌کنند که فعایت‌ها، دلسوزی‌ها و دغدغه‌ها به جایی نمی‌رسد؛ از طرفی مشکلات شدید اقتصادی باعث شده که خانواده‌ها حتی با یکدیگر به گفت‌وگو نمی‌پردازند و فرزندان به مرور به بی تفاوتی و بی تحرکی عادت می‌کنند. متاسفانه امروز در کشور با دانشجویان صحبت نمی‌شود و میدان مناسب به آن‌ها داده نشده است که خود عاملی برای بی تفاوتی نسل جدید دانشجویان است.
اسماعیلی با اشاره به کاهش شدید جمعیت حاضر در تشکیلات دانشجویی افزود: تشکل‌ها از تشکل‌های با جمعیت هایی نزدیک به ۱۰۰ نفره و حتی بیشتر، به جمعیت‌های بسیار کوچک چهار الی پنج نفره کاهش یافته‌اند و این شرایط واقعاً قابل ادامه پیدا کردن نیست. حتی بسیج دانشجویی که معمولاً پر کار ترین و پر جمعیت ترین مجموعه تشکلی بوده، الآن با مشکل شدید نیروی انسانی مواجه است و نیروی انسانی در واقع تمام توان ما تشکل‌ها و خصیصه اصلی وجودی این مجموعه‌ها است. دانشگاه دانشجویان را در محیط‌های پر تکاپوی دانشجویی قرار نمی‌دهد و محیطی مانند دبیرستان را پدید آورده است. کانون‌های دانشجویی به شدت وضعیت بدتری نسبت به تشکل‌های بزرگتر دارند و هیچکس نگاه و گفتمان کلانی برای فعالیت ندارد چراکه همه به این نتیجه رسیده‌اند که در نهایت هیچ نتیجه مطلوبی به وجود نخواهد آمد.
دبیر تشکل آرمان دانشجو با تاکید بر راهکارهای برون رفت از شرایط نامساعد فعلی تشکل‌های دانشجویی افزود: راهکار تغییر شرایط امروز حضور تشکل‌ها میان دانشجویان است که این امر به پشتیبانی مالی، تجهیزاتی و رسانه‌ای معاونت فرهنگی دانشگاه نیاز دارد. زمانی که این پشتیبانی محکم و پایدار بود، شرایط به مراتب بهتر از امروز بود. کندی و زمانبر بودن این پشتیبانی‌ها باعث کاهش سطح فعالیت‌ها و در نهایت خاموشی فعالیت دانشجویان دغدغه مند می‌شود در صورتی که دانشجویان تشکلی دغدغه‌ای بابت پشتیبانی‌های مورد نیاز داشته باشند. اگر این چرخه پویایی با همکاری همه بخش‌ها صورت بگیرد می‌توان بر ادامه فعالیت تشکل‌ها امیدوار بود در غیر این صورت این امکان وجود نخواهد داشت.
پایان پیام/
کد خبر: 1149590 برچسب‌ها تشکل‌های دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامیمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: تشکل های دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی تشکل های دانشجویی فعالین دانشجویی معاونت فرهنگی دانشگاه آزاد بی تفاوتی فعالیت ها نسل جدید کانون ها تشکل ها چالش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۵۸۸۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زبانه کشیدن شعله‌های آتش حق طلبی از دانشگاههای کلمبیا و اوهایو
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جهرم در بیانیه‌ای مطرح کرد: شعله‌های آتش از کلمبیا که محل تربیت مدیران و رهبران آینده سیاسی _ اقتصادی آمریکا است و اوهایو که سومین دانشگاه بزرگ آمریکاست زبانه می‌کشد و پلیس با چاشنی خشونت سعی در مهار آن دارد.
به گزارش خبرنگار گروه استان‌ها خبرگزاری دانشجو، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جهرم در حمایت از اعتراضات مسالمت آمیز دانشجویان آمریکایی و اقدام دانشجویان دانشگاههای آمریکا و اروپا علیه نسل کشی رژیم صهیونیستی بیانیه منتشر کرد.
«وَمَکَروا وَمَکَرَ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَیرُ الماکِرینَ»/ و (یهود و دشمنان مسیح، برای نابودی او و آیینش) نقشه کشیدند؛ و خداوند (بر حفظ او و آیینش) چاره‌جویی کرد؛ و خداوند، بهترین چاره‌جویان است. (سوره مبارکه آل عمران آیه ۵۴)
ناگهان چه شد؟ گویی حرف‌هایی که یک عمر در گوش جهان نجوا می‌کردند، اکنون، چون تیری به سوی خودشان پرتاب شده، دانشگاهیانی که می‌گفتند جای نیروهای امنیتی نیست، برای دانشجویان بی امنیت شده است. پس حقوقشان کجاست؟ مگر قرار بر آزادی بیان نبود؟ پس جرم چیست؟ حبس برای چیست؟ کجاست شعارهایشان؟
آری، آن‌ها بار دیگر روی واقعی خود را به همگان نشان دادند، شاید آن‌ها کور و کر باشند؛ اما جوانان هم‌دل و دل‌رحم که کور نیستند، می‌بینند، می‌فهمند، پس می‌ایستند، می‌جنگند، حبس می‌کشند و ایستادگی می‌کنند.
اسرائیل در حالی برای حفظ بقای خود دیوانه وار به هر ریسمانی چنگ می‌زند که حامیانش در هیاهوی درونی خود در حال غرق شدن‌اند؛ هیاهویی که برخاسته از خون‌های به ناحق ریخته شده فلسطینیان است. آتشی که آن‌ها برای دیگری افروخته بودند دامن گیر خودشان شده است؛ آتشی که شعله‌هایش در دانشگاه‌هایی، چون کلمبیا که محل تربیت مدیران و رهبران آینده سیاسی-اقتصادی آمریکا است و یا اوهایو که سومین دانشگاه بزرگ آمریکاست و تگزاس و پرینستون و... زبانه می‌کشد و پلیس مهربان و مردم‌دار آن، با کمی چاشنی خشونت سعی در مهار آن دارد.
غافل از اینکه آه آن کودکی که از ترس انفجار قدرت تکلم خود را از دست داده بود یا آن پدری که در زیر آوار در پی تنها یک عضو زنده از خانواده‌اش بود زودتر از هر چیزی به آسمان رسیده و حالا انعکاس آن موج بیداری است که در درون اساتید و دانشجویان و مردم غرب هم به پا خاسته و سردمداران آن‌ها را وادار می‌کند دست به خشونت‌هایی بزنند که حتی خودشان هم از استفاده از کلمه حقوق به خنده می‌افتند چه برسد که بشری را هم به آن وصله کنند.
همه این‌ها را مدیون محور مقاومتی هستیم که جمهوری اسلامی ایران سال‌های مدیدی‌ست در رأس آن فریاد ظلم‌ستیزی و حق‌طلبی را سر برآورده و به هیچ قیمتی از خون‌خواهی مردم مظلوم غزه دست نکشیده‌است و پایه‌گذار این بیداری جهانی، پیر جمارانمان بود که این رژیم غاصب را غده سرطانی نامید و فرمان مقابله با اسرائیل را برای همه مسلمین صادر کرد؛ باشد که نابودی همه ظالمان و پیروزی مستضعفین جهان را جشن بگیریم؛ باشد که در قدس به پیشوایی، ولی مان نماز جماعت اقامه کنیم.
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته
Then they plotted [against Jesus], and Allah also devised, and Allah is the best of devisers. (Surah al-Imran verse 54)
What happened suddenly? It's as if the words that were whispered in the world's ears for a lifetime, are now thrown at them like an arrow. The university, which was said to have no place for security forces, has become unsafe for students. So what happened to human rights? Wasn't it supposed to consider freedom of speech?
So what crime are they talking about? What is imprisonment for? Where are their slogans? Yes, they showed their true colors once again to everyone. Maybe they are blind and deaf; But young students who are kindhearted and compassionate are not blind, they see and understand. So they stand, fight, are being arrested.
While Israel frantically clings to every string to preserve its survival, its supporters are drowning in their internal uproar; The uproar which arose from the unjustly shed blood of Palestinians. The fire which they lit for someone else has caught fire for themselves; A fire which flames are burning in universities like Columbia, which is the training place for future political-economic managers and leaders of America , or Ohio, which is the third largest university in America, and Texas, Princeton, etc. and their kind and people-friendly police are trying to contain it with a little bit of violence.
Unaware that the curse of that child who had lost his ability to speak due to the fear of the explosion or the father who was under the rubble looking for only one living member of his family reached to the God earlier than anything else and now the reflection of that is the wave of awakening which led The professors, students and people of the West to also risen up and forced their leaders to commit violence that even they laugh at the use of the word rights.
We owe all this to the axis of resistance, at the head of which the Islamic Republic of Iran has raised the shout of anti-tyranny and right-seeking for many years, and has not given up blood lust for the oppressed people of Gaza at any cost, and the founder of this global awakening was Imam Khomeni, who called this usurping regime a cancerous tumor; Named and issued an order to confront Israel for all Muslims.
May we celebrate the destruction of all oppressors and the victory of the oppressed of the world; May we perform congregational prayers in Quds under the leadership of our saint. Peace, mercy and blessings of God be upon you all
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»