داستان یک دیوار مرزی؛ چرا "زهک" محل درگیری مرزی با طالبان شده است؟
تاریخ انتشار: ۱۳ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۶۸۱۸۴
نیروهای طالبان تاکنون چندین بار در منطقه مرزی زهک با مرزبانی ایران درگیر شده اند. بیش از 5 هزار هکتار از زمین های کشاورزی متعلق به ایران پشت دیوار مرزی زهک قرار گرفته است.
به گزارش ایسنا، چندین بار در یک سال گذشته نیروهای طالبان با مرزبانی کشورمان در منطقه مرزی زهک در شمال استان سیستان و بلوچستان درگیر شده و به سمت مرزبانان ما آتش گشوده و البته پاسخ لازم را هم از سوی ایران دریافت کرده اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
موقعیت مرز زهک در استان سیستان و بلوچستان
مجید میر احمدی معاون امنیتی وانتظامی وزارت کشور در تشریح درگیری مرزی میان طالبان و مرزبانی کشورمان اظهار کرد که « تعداد محدودی از نیروهای مرزبانی افغانستان در منطقه زهک بین میل 56 و میل 57 دست به اقدامات تحریک آمیز گری زدند و به سمت نیروهای مرزبانی ایران اقدام به تیراندازی کردند. متقابلاً نیروهای مرزبانی جمهوری اسلامی ایران نیز پاسخ این تیراندازی را دادند.»
بلافاصله بعد از درگیری نهم مرداد ماه طرفین ، حسن کاظمی قمی نماینده ویژه رییس جمهور در امور افغانستان در توییتی اعلام کرد که « پس از درگیری امروز در منطقه هیرمند، جلسهای با حضور نماینده جمهوری اسلامی و وزارت دفاع حکومت سرپرست افغانستان تشکیل شد. وزارت دفاع حکومت سرپرست، طی تماسی با نیروهای مرزی این کشور پرهیز از درگیری و تشکیل کمیته مشترک جهت عدم تکرار این دست اقدامات را در دستور کار قرار داد.»
در این بین سید رسول موسوی دستیار وزیر امور خارجه نیز همان روز با انتشار عکسی از مرز ایران و افغانستان در منطقه زهک استان سیستان و بلوچستان، بیان کرد که باید اشتباه مدیریتی و محاسباتی انجام شده در ساخت دیوار امنیتی در پشت مرز بین المللی با افغانستان را برطرف کرد. اشاره موسوی به دیوار مرزی در منطقه زهک است که البته این دیوار با مرزهای دو کشور تطابق ندارد و بخشی از خاک کشورمان پشت این دیوار قرار دارد.
طبق اعلام مسئولان کشورمان، نیروهای مرزبانی طالبان درکی از تفاوت مرزهای دو کشور و دیوار مرزی ندارند و به اشتباه دیوار مرزی را مرز دو کشور قلمداد می کنند، در حالیکه دیوار نقطه صفر مرزی نیست.
اما داستان این دیوار چیست و چرا بخشی از خاک کشور پشت این دیوارها قرار دارد؟
شهریار حیدری مدیرکل مرزی اسبق وزارت کشور در گفتوگو با ایسنا، درباره علت درگیری ساخت دیوار مرزی در منطقه زهک و چرایی فاصله این دیوار با نقطه صفر مرزی گفت: این دیوار سال 81 به طول 130 کیلومتر توسط مرزبانی ساخته شده است. در آن مقطع، کاروان های حمل مواد مخدر و اشرار از این مرزها عبور میکرده و وارد کشور می شدند. این دیوارهم برای ممانعت از ورود این کاروان ها و همچنین ورود غیرقانونی اتباع افغانستانی به کشور ساخته شد و در واقع کاربرد امنیتی دارد. این کاروان ها موجب ایجاد ناامنی در عمق کشورمی شدند.
وی ادامه داد: دیوار مرزی عقب تر از نقطه صفر مرزی ساخته شده است، چون وسط رودخانه هیرمند، نقطه صفر مرزی است و گاهی این رودخانه طغیان میکند، بنابراین دیوار باید جایی ساخته می شد که امکانش به لحاظ فنی وجود داشت. به لحاظ حقوقی، مرز وسط رودخانه است، اما به لحاظ فنی که نمیتوانیم دیوار را وسط رودخانه بسازیم، بلکه باید آن را عقب تر می ساختیم. در مقاطعی از سال رودخانه هیرمند خشک می شود، اما در سایر موارد این رودخانه پر آب است. مرز ما با افغانستان وسط هیرمند تعیین شده و در خشکی هم حدود مرزی دو کشور با میل های مرزی مشخص شده است.
حیدری با اشاره به اینکه دیوار بین 200 تا 500 متر دورتر از رودخانه ساخته شده است، تاکید کرد: ولی به هر حال مرز دو کشور وسط رودخانه هیرمند است و پیش از این دولت افغانستان همواره به این مساله تفاوت نقطه صفر مرزی با دیوار متعهد بوده است. طالبان آشنایی نسبت به موضوعات حقوقی و پروتکل های بین المللی و فنی ندارند و به خاطر همین در تشخیص نقطه صفر مرزی دچار اشتباه می شوند، ولی اگر عمدی در کار باشد با آنها برخوردی می شود که از یادشان نرود.
فاصله رودخانه هیرمند به عنوان نقطه مرز صفری با دیوار مرزی زهک
وی در ادامه با بیان اینکه حدود 5 هزار و 500 هکتار زمین کشاورزی مردم ایران پشت دیوار قرار دارد، اظهار کرد: ولی درباره متراژ دقیق این زمین ها اختلاف نظر وجود دارد چون متراژ برخی زمین ها مبتنی بر اسناد نیست البته دیوار مانعی برای ورود کشاورزان به زمینهای خود نیست و امکان رفت و آمد برای آنها فراهم شده است.
حیدری درباره امکان تخریب این دیوار گفت: شورای امنیت کشور در این زمینه باید نظر دهند، اما ضرورتی برای تخریب این دیوار وجود ندارد. الان با وجود همین دیوار چندین بار طالبان به سمت کشاورزان و نیروهای مرزبانی شلیک می کند. اگر دیوار برداشته شود مشکلی حل نمی شود، بلکه باید رفتار طالبان در مرزها اصلاح شود.
تماشاخانه چرا مانسون هوای اهواز را غبارآلود کرد؟/ سیلابها برای خوزستان گرد و خاک میآورد (فیلم) ببینید| فردوسی فاجعه سیل امامزاده داوود را پیشبینی کرده بود؛ مدیران فقط باید یکبار آن را میخواندند فیلم های دیگرمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: نیروهای مرزبانی رودخانه هیرمند نقطه صفر مرزی منطقه زهک وسط رودخانه دیوار مرزی مرزی زهک زمین ها دو کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۶۸۱۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طالبان افغانستان برای جذب توریست خارجی دست به کار شدهاند
در سال ۲۰۲۱، طبق آمار رسمی تنها ۶۹۱ توریست خارجی به افغانستان سفر کرده؛ در سال ۲۰۲۲، این رقم به ۲۳۰۰ نفر افزایش یافت و پارسال به رقم ۷ هزار نفر رسید.
به گزارش عصر ایران، یک رسانه با انتشار گزارشی از شهر کابل، از تلاش دولت طالبان برای جذب گردشگران خارجی خبر داده است.
در این گزارش آمده است:
حدود ۳۰ مرد در یک کلاس درس در کابل جمع شده اند، که بخشی از اولین گروه دانشجویی در یک موسسه تحت مدیریت طالبان است که قرار است متخصصان گردشگری و مهمان نوازی را آموزش میدهد.
این افراد قرار است پس از اتمام دوره در بخشهای مختلف صنعت گردشگری مشغول به کار شوند. یک دانشجو مدل است و دیگری ۱۷ ساله است که هیچ سابقه شغلی ندارد.
دانشجویان در سنین، سطح تحصیلات و تجربه حرفهای متفاوتی هستند. همه آنها مرد هستند - زنان افغان از تحصیل بیشتر از صنف ششم منع شده اند.
حاکمان افغانستان عمدتا به دلیل اعمال محدودیتهایشان بر زنان و دختران در صحنه جهانی نام خوشی ندارند. اقتصاد این کشور بسیار خراب است، زیرساختها ضعیف و فقر زیاد است.
با این حال، خارجیها به دلیل کاهش شدید خشونت، افزایش ارتباطات پروازی با مراکزی مانند دبی، به این کشور سفر میکنند. اعداد زیاد نیستند و در واقع طی دهههای گذشته هرگز نبوده اند.
در سال ۲۰۲۱، طبق آمار رسمی تنها ۶۹۱ توریست خارجی به افغانستان سفر کرده؛ در سال ۲۰۲۲، این رقم به ۲۳۰۰ نفر افزایش یافت و پارسال به رقم ۷ هزار نفر رسید.
"محمد سعید" رئیس اداره توریسم در کابل گفت که بزرگترین گروه بازدیدکنندگان خارجی از کشور چین به دلیل نزدیکی و جمعیت زیاد آن است. البته از نظر او افغانستان نیز نسبت به برخی از همسایگان خود برتریهایی دارد.
سعید گفت: آنها به من گفته اند که نمیخواهند به پاکستان بروند، زیرا خطرناک است و مورد حمله قرار میگیرند. این را ژاپنیها به من هم گفته اند. این برای ما خوب است.
اما مشکلاتی جدی هم در روند جذب گردشگر خارجی هم دارد.
دسترسی به ویزا دشوار و پرهزینه است. بسیاری از کشورها پس از بازگشت طالبان به قدرت، روابط خود را با افغانستان قطع کردند و هیچ کشوری آنها را به عنوان حاکمان قانونی کشور به رسمیت نمیشناسد.
سفارتخانههای افغانستان یا تعطیل شدند یا فعالیتهای خود را متوقف کردند. جنگ قدرت بین سفارتخانهها و کنسولگریهای افغانستان متشکل از افرادی از دولت سابق مورد حمایت غرب و آنهایی که تحت کنترل کامل دولت طالبان هستند، وجود دارد.
سعید میپذیرد که موانعی برای توسعه گردشگری افغانستان وجود دارد، اما گفت که برای غلبه بر آنها با وزارتخانهها همکاری میکند.
هدف نهایی او رسیدن به شرایط صدور ویزا در بدو ورود برای گردشگران است، اما ممکن است سالها با آن شرایط فاصله داشته باشد. شبکه جادهای که در برخی نقاط کشور نیمه آسفالت است یا وجود ندارد، مشکلاتی دارد و خطوط هوایی تا حد زیادی از حریم هوایی افغانستان اجتناب میکنند.
شهر کابل به عنوان پایتخت بیشترین پروازهای بین المللی را دارد، اما هیچ فرودگاه افغانستان مسیر مستقیم با بازارهای توریستی بزرگ مانند چین، اروپا یا هند ندارد.
علیرغم چالشها، سعید میخواهد که افغانستان به یک پایگاه بزرگ گردشگری تبدیل شود، جاه طلبیای که به نظر میرسد توسط رهبران ارشد طالبان حمایت میشود.
او در این زمینه گفت: من به دستور بزرگان (وزرا) به این بخش فرستاده شده ام. آنها باید به من اعتماد کنند، زیرا مرا به این مکان مهم فرستاده اند.
دانشجویان مشغول تحصیل در موسسه گردشگری کابل هم آرزوهایی دارند. "احمد مسعود تلاش" مدل افغان که در موسسه تحصیل میکند، میخواهد در مورد مکانهای زیبای افغانستان پستهای اینستاگرامی بگذارد و تاریخچه آنها را برای ارایه رسانهای بیاموزد.
"سمیر احمدزی" فارغ التحصیل دانشکده بازرگانی، میخواهد یک هتل باز کند، اما فکر میکند که ابتدا باید درباره گردشگری و مهمان نوازی بیشتر بداند.
احمدزی گفت: آنها (توریستهای خارجی) مدام میشنوند که افغانستان عقب مانده و درگیر فقر و جنگ است. ما ۵ هزار سال تاریخ داریم. باید صفحه جدیدی درباره افغانستان ایجاد شود.
کلاسها شامل صنایع دستی افغانستان و مبانی مردم شناسی است.
یک موضوع غیررسمی نحوه تعامل با زنان خارجی و اینکه چگونه رفتار یا عادات آنها میتواند با آداب و رسوم و احکام محلی تضاد داشته باشد. به عنوان مثال میتوان از سیگار کشیدن یا غذا خوردن زنان در ملاء عام، اختلاط آزادانه با مردانی که از نظر خونی یا ازدواج با آنها ارتباطی ندارند، باشد.
طالبان یک محدودیت جدی در زمینه نحوه پوشش زنان در اجتماع وضع کرده و الزاماتی را برای آنها برای داشتن سرپرست مرد یا محرم در هنگام سفر وضع کرده اند. با این قوانین صرف غذا، سفر به تنهایی و معاشرت با زنان دیگر در جمع سختتر شده است. با بسته شدن سالنهای ورزشی به روی زنان و ممنوعیت سالنهای زیبایی، مکانهای کمتری وجود دارد که آنها بتوانند بیرون از خانه همدیگر را ملاقات کنند.
"سرنا" تنها هتل پنج ستاره این کشور، به نشانه آماده شدن این کشور برای بازدیدکنندگان خارجی بیشتر، پس از یک ماه تعطیلی، سالن اسپا و زنانه خود را برای زنان خارجی بازگشایی کرده است.
اتباع خارجی برای دسترسی به خدمات باید پاسپورت خود را نشان دهند. ورود زنان افغانستانی به این محل ممنوع است.
محدودیتهای زنان و دختران افغان بر شرکتهای مسافرتی خارج از کشور فشار میآورد، زیرا آنها میگویند که سعی میکنند با اهدای کمکهای مالی، حمایت از پروژههای محلی یا فقط بازدید از مشاغل خانوادگی، بر جنبه مثبت تعاملات فرهنگی تمرکز کنند.
طالبان افغانستان برای جذب توریست خارجی دست به کار شده اند
"شین هوران" بنیانگذار "راکی رود تراول" گفت که سفر به افغانستان نباید به عنوان تایید دولت یا رژیم سیاسی خاص تلقی شود.
در نهایت، هدف باید حمایت از شیوههای گردشگری مسئولانه باشد که به طور مثبت به اقتصاد محلی کمک میکند و احترام و درک متقابل را تقویت میکند.
او گفت که هیچ نظری از سوی مقامات در مورد آنچه که گروههای تور دیدهاند یا انجام دادهاند وجود ندارد و این شرکت از نزدیک با یک سازمان حقوق زنان در افغانستان همکاری میکند. هوران افزود: درصدی از هزینه تور صرف حمایت از برنامههای این سازمان شد.
هیچ زنی در موسسه گردشگری و مدیریت هتلداری وجود ندارد. دانشجویان مرد مشغول تحصیل به این موضوع اشاره نمیکنند. اما یک مسئول در اداره گردشگری به این موضوع اشاره میکند.
این مقام که از ترس نخواست نامش فاش نشود، گفت: این یک وضعیت دلخراش است. حتی اعضای زن خانواده میپرسند که آیا میتوانند اینجا درس بخوانند. اما با تغییر دولت، سیاست تغییر کرد. زنانی که پیش از به روی کار آمدن طالبان در این موسسه درس میخواندند هرگز برنگشتند و فارغ التحصیل نشدند.