آزادارمکی، استاد جامعه شناسی: یکسان سازی در حوزه فکری و عقیدتی برای تسلط بر طبقه پایین جامعه است/ هدف یکسان سازی اجتماعی و اقتصادی جامعه، حذف طبقه متوسط است/ حاشیه شهرها کانون حوادث اجتماعی ایران شده است

به گزارش جماران؛ دیده بان ایران نوشت: آزادارمکی استاد برجسته جامعه‌شناسی با تحلیل علل بروز حوادث اجتماعی در چندسال اخیر با مخاطب قرار دادن دولت‌ها، تأکید می‌کند؛ دولت موظف است که جامعه را فرهنگی کرده و از ایجاد فضای سیاسی دوری کند. به هر میزان که از مردم برای حل مشکلات ایشان استفاده شود، به همان اندازه احتمال بروز حوادث اجتماعی کمتر خواهد شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او می‌گوید؛ نقش طبقه متوسط در جامعه ایرانی نیز بسیار مهم است و نباید این طبقه حذف و یا سرکوب شود. بلکه باید در میدان عمل از تخصص این طبقه استفاده کرد. باید طبقه متوسط را به سمتی سوق داد که دغدغه حل مشکلات جامعه خود را دارد.

اعتراضات اجتماعی ریشه سیاسی اقتصادی دارد 

تقی آزادارمکی استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران پژوهشگر مسائل اجتماعی در خصوص ریشه اعتراضات در ایران در ماه‌ها‌ و سال‌های اخیر، اظهار کرد: می‌توان گفت که ریشه اعتراضات هم سیاسی و هم اقتصادی است. به این معنا اقتصادی که جمعیت «ندار» جامعه ایرانی یعنی حاشیه‌نشینان، کنشگران اصلی و عمده بوده‌اند و اتفاقات در آنجا( مناطق حاشیه‌ای) رخ داده است.

وی گفت: وقتی شما در حاشیه شهرک‌های اقماری شهر بزرگی مانند تهران یا شهرهای بزرگ دیگر که این اعتراض‌ها در آن‌ها رخ داده نگاه کنید بیشتر از طبقات پائین و ندار جامعه هستند و اگر چیزی هم دارند در آرزوی دست یافتن به امکانات بهتر هستند و آن را دنبال می‌کنند.

آزاد ارمکی ادامه داد: برای نمونه، مردم اسلامشهر از طبقه فرودست جامعه هستند که یا از تهران فرو ریختند و ریشه تهرانی یا کرجی دارند و یا از شهرهای دیگر به آنجا مهاجرت و به اضطرار گرد هم آمده‌اند و به هرحال در آنجا زیست می‌کنند و می‌خواهند در یک «ناسامان اجتماعی» خود را ارتقا دهند.

مناطق حاشیه‌ای کانون حوادث اجتماعی شده‌اند 

 استاد دانشگاه تهران بیان داشت: حال اعتراض‌های آنان به درگیری و تخریب می‌انجامد و هنگامی که آنچه در آنجا اتفاق افتاده را مرور می کنیم در می‌یابیم که چنین نقاطی با این مشخصات به کانون حوادث تبدیل می‌شوند یعنی در جایی که نداشتن، فقر و نابرابری، بیشتر دیده می‌شود. ندارهایی که یا اصلا چیزی ندارند و یا دارند و در آرزوی چیز بیشتری در مقایسه با کسانی که در تهران یا کرج زندگی می کنند هستند. پس در جایی که مشکلات زیاد اقتصادی وجود دارد احتمال بروز چنین اعتراض‌هایی بیشتر است.

این  جامعه‌شناس تاکید کرد: اما عاملی که مجوز این اتفاقات را صادر می‌کند، «مناسبات سیاسی» و تعارضات بین جریان‌های سیاسی است تا نابرابری و کلید اعتراض‌ها و چنین رخدادهای تلخی در آنجا زده می‌شود. پیش‌تر هم عنوان کرده بودم که این به ماجرای انتخابات باز می‌‌‌‌‌گردد یعنی چندسال قبل و در سال ۱۳۹۶، آنجایی که تمام نامزدهای ریاست جمهوری، جامعه را به‌سوی دوگانگی بردند یعنی یک جامعه بزرگ اکثرا فقیر در کنار یک اقلیت چهار درصدی که از سوی آن اکثریت، دزد قلمداد می‌شوند و این طرز فکر در نزد مردم جا می‌افتد که تمام مدیران و کسانی که صاحب ثروت هستند، دزدند و تمام کسانی که صاحب مقام و منزلتی شده‌اند با شیوه‌های نا مشروع به آنچه دارند، رسیده‌اند.

پژوهشگر مسائل اجتماعی در ادامه با یادآوری برخی از حوادث چندسال اخیر، بیان داشت: وقتی چنین طرز تفکری در حوزه سیاست ساخته و پرداخته و کلید زده می‌شود، اتفاقی مانند افزایش قیمت بنزین و به تبع آن افزایش قیمت در سایر حوزه‌ها از سوی طبقات پایین چنین تعبیر می‌شود که مجوزی برای اعتراض‌های شدید دارند. اگر شما به فرآیند اعتراض‌ها دقت کنید می‌بینید در جایی اتفاق افتاده که می‌توانسته اتفاق نیفتد مثلا در مقابل بانک‌ها و ادارات دولتی که انتظامات دارند و حراست می‌شوند. چرا اعتراض‌ها در آنجا رخ می‌دهد و بانک‌ها سوزانده می‌شوند؟ چون نمایندگان نظام سیاسی در آنجا مقاومت می‌کنند. 

نیروهای امنیتی نباید به هر بهانه‌ای با اعتراضات برخورد کنند

این پژوهشگر اجتماعی ادامه داد: زمانی که نیروهای امنیتی و پلیس پس از اعتراض های صنفی و معیشتی جامعه دست به برخورد می‌زنند؛ تنش بیشتر می شود پس ریشه اعتراض‌ها هم در حوزه اقتصاد و هم سیاست است.

آزاد ارمکی در پاسخ به این پرسش که آیا از شمار طبقه متوسط کاسته و به طبقه فرودست اضافه شده است، بیان داشت: خیر، به‌نظر من چنین اتفاقی نیفتاده و طبقه متوسط هم‌صدایی زیادی با طبقه فرودست نداشته است. 

 استاد دانشگاه با تحلیل رفتار طبقه متوسط در چندسال اخیر، اظهار کرد: طبقه متوسط ظرفیت اعتراض فراگیر را نداشته و این گروه‌های سیاسی و گروه‌های فشار بودند که این مجوز را داشتند. اما اگر چنانچه طبقه متوسط مجوز کنش رادیکال به طبقه فرودست را بدهد و با آن‌ها همراهی کند، با انقلاب روبه‌رو خواهیم شد که در گذشته هم شاهد این رویداد بوده‌ایم.

آزاد ارمکی افزود: برخی جریان های سیاسی در قدرت با تصور حفظ حاکمیت دست به یکسان سازی اجتماعی و اقتصادی، نسبت به حذف طبقه متوسط تلاش خواهد کرد. در تمام دولت های پس از انقلاب ما پروژه حذف طبقه متوسط را داشته‌ایم،  بر اساس آنچه «مارکس» می‌گوید، «طبقه متوسط حذف شود تا تزاحمی بین طبقه پایین و بالا شکل بگیرد» یک جریان سیاسی برای تصاحب طبقه پایین با اتکا به رسانه فراگیر ملی، سینما، کتاب و دانشگاه می خواهد با سلطه فرهنگی وفکری  یکسان سازی اجتماعی را انجام داده وطبقه پایین را تحت تسلط خود قرار دهند.

طبقه متوسط حد واسط در اعتراض به طبقه حاکم است

وی تصریح کرد: اما آنچه اینجا مانع یکسان سازی می‌شود طبقه متوسط است یعنی در واقع این طبقه، حد واسط در اعتراض به طبقه حاکم است و همانطور که اشاره شد پروژه برخی گروه های سیاسی این است تا این طبقه را حذف کند. از آن سو اگر طبقه متوسط با طبقه فرودست یکدست شوند دیگر جلوگیری از آن ممکن نخواهد شد.

این پژوهشگر مسائل اجتماعی در مواجهه با این پرسش که در صورت ادامه این روند تا چه اندازه احتمال تکرار این اعتراض‌ها وجود دارد، ابزار داشت: طبقه متوسط در ایران می‌داند که چون طبقه فرودست با مشکلات اقتصادی فراگیر، از جاکندگی، بی معنایی زیست، اختلالات درون نظام اجتماعی، بیکاری، اعتیاد و ... روبه رو است و به نیرویی مخرب تبدیل خواهد شد، در صدد فعال سازی طبقه فرودست نیست و پیوستی هم با آن پیدا نخواهد کرد.

بررسی زمینه‌های کنش‌گری مثبت از سوی طبقه متوسط 

این کارشناس جامعه‌شناسی تأکید کرد: همچنین پاسخ به این پرسش بر می‌گردد به نوع برخورد و بازی‌ای که با طبقه متوسط در نظام سیاسی می‌شود. چنانچه طبقه متوسط در ایران به بازی گرفته شود و مسیرش از یک کنشگر سیاسی و منتقد به یک کنشگر مثبت تبدیل نشود و اگر در جهت حذف آن برآیند ممکن است طبقه متوسط دست به مقاومت زده و به سمت طبقه پایین حرکت کند تا با طبقه پایین یکدست شود و ایدئولوژی حرکت‌های رادیکال را برساخت کند.

پس راه نجات جامعه و دولت این است که طبقه متوسط نه سرکوب و نه حذف شود بلکه به او میدان عمل دیگری داده شود که آن میدان عمل تخصص است نه میدان عمل سیاسی چون طبقه متوسط در ایران موقعیت کنشگری و مطالبه‌گری مدنی و سیاسی پیدا کرده و مدافع حقوق شهروندی و دموکراسی‌خواهی است و برای همین باید آن را به یک نیروی متخصص تبدیل کرد که دغدغه تخصص دارد و حل مسائل جامعه را در دستور کار خود قرار داده و اینجاست که طبقه متوسط از کنش پیشین سیاسی خارج و به کنش تکنوکرات و بروکراتیک منتقل و در آنجا سرگرم شده و تبدیل به نیرویی مثبت می‌شود که احتمال برگشت آن به طبقه پایین و یکدست شدن با آن وجود نخواهد داشت.

آزاد ارمکی در پاسخ به این سوال که حاکمیت چگونه و با چه روشی می تواند از بروز دوباره چنین اعتراض هایی جلوگیری کند، گفت: دولت تا زمانی که از نداشتن و فقر سخن می‌گوید و اینکه دائم در حال حل مشکلات است، اعتراض‌ها را افزایش می‌دهد پس باید از این کار اجتناب کند. دوم اینکه باید نظام کارشناسی تقویت و به گروه‌های حرفه‌ای در جهت کاهش بحران‌ها مسئولیت دهد و سوم اینکه جامعه را غیر سیاسی‌تر و فرهنگی‌تر کرده و به کنش‌های فرهنگی و سیاسی دعوت کند. دولت باید جامعه را به مشارکت اجتماعی در جهت حل مشکلات خودش دعوت کند.

آزاد ارمکی خاطرنشان کرد: در اینجا باید گروه‌های اجتماعی فعال شوند تا محلات خود را سروسامان دهند، مساجد، بهداشت و امنیت به محلات واگذار شوند، در این صورت جامعه سرگرم شده و مسئولیت می‌گیرد و هزینه‌های آن را هم خودشان می‌پردازند. از آن سو دولت باید امنیت و نیازهای اساسی را مدیریت و پی‌گیری کند تا اینکه بخواهد پاسخگوی تمام نیازهای جامعه باشد.

دولت رئیسی شعارهای غلو آمیز مطرح کرده است

این استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران در پایان تاکید کرد: برای مثال دولت آقای رئیسی اعلام کرده که با انبوه سازی مسکن ۴ میلیون واحد مسکونی خواهد ساخت اما ممکن نیست بتواند طی ۴ سال این وعده را عملی کند پس این یک شعار بزرگ و یک غلو است و در چنین شرایطی تنها انتظارات جامعه را بالا می‌برند و وقتی وعده‌ها عملی نشود، اعتراض‌ها آغاز خواهد شد.

منبع: جماران

کلیدواژه: افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان مقدماتی جام جهانی واردات خودرو ویروس کرونا اعتراضات تقی آزاد ارمکی تقی آزادارمکی طبقه متوسط اعتراضات در ایران طبقه متوسط در ایران افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان مقدماتی جام جهانی واردات خودرو ویروس کرونا حوادث اجتماعی طبقه متوسط طبقه فرودست جامعه شناسی یکسان سازی طبقه پایین آزاد ارمکی میدان عمل اعتراض ها حل مشکلات خواهد شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۷۹۲۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نگاهی به پدیدهٔ جدید اجتماعی: بِلایند دِیت یا ملاقات کور/ میل سوزان به تجمل خواهی بیمارگونه

     عصر ایران؛ مهدی مالمیر- چند روز پیش که به قصد رفع ملال در جهان بی در و پیکر اینترنت چرخ و واچرخ می زدم، با ماجرای جالبی مواجه شدم.  پدیده ای با نام« بِلایند دِیت» یا قرار ملاقات کور! 

   ماجرای بلایند دیت ها از این قرار است که دو زن و مرد در شُرُف ازدواج به لطف شخص ثالثی - که عموما از آشنایان دو طرف ماجرا است- قراری به قصد آشنایی ترتیب می دهند در حالی که پیش از این هیچ گونه ملاقاتی با یکدیگر نداشته اند و نسبت به علایق همدیگر از جمله عادات غذایی، تفریحات دل پسند و سلیقه موسیقایی و هنری و نظایر اینها کاملا بی خبرند و مراد از کوری در اینجا خمین بی خبری و بی اطلاعی است و حاوی جسارتی به دارندگان این ویژگی به صورت جسمانی نیست.

 در ورژن ایرانی این قرار ملاقات پرده ای میان دو طرف کشیده بودند و شرکت کنندگان حتی قادر به دیدن چهره یکدیگر نبودند و در آخر پس از رد و بدل کردن انتظارات و توقعات و سلیقه ها از هر دو طرف می خواستند بگویند آیا مایل به ارتباط با یکدیگر هستند یا نه وپس از شنیدن پاسخ  پرده کنار می رفت و دو طرف قادر به دیدن همدیگر می‌شدند و اتفاقات نمکینی که در اطراف این ماجرا می افتاد و...

این که تا چه اندازه این ملاقات ها جنبه تفریح و سرگرمی جوانانه دارد و تا چه میزان می تواند به روند ازدواج کمک رساند، موضوع این نوشته نیست . آنچه در این قرارها به چشم می آمد، توقعات مالی کهکشانی و تجملاتی بود که طرفین انتظار برآورده کردن آنها را از یکدیگر داشتند.

 توقعاتی که اگر نیک بنگریم، دیگر در دایره تجمل خواهی و تجمل گرایی نمی گنجد و بیشتر به مفهوم مصرف‌گرایی خودنمایانه یا مصرف‌گرایی به قصد تمایز ( Conspicuous consumption نزدیک است. 

برخی از جوانان حاضر در قرار ملاقات به شدت بر روی برند لباس طرف مقابل تاکید می گذاشتند و اینکه لباس وکفشِ شریک آینده ام حتما باید از نوع مارک های معتبر باشد. نوع ماشین طرف مقابل حتما باید از بهترین مدل ها باشد و عطری که در ملاقات ها  و قرارها استفاده می کند باید از بهترین برندها و مارک ها باشد و مسائلی از این دست!

تجمل اما چیست؟ آیا ما همگی به درجاتی تجمل خواه نیستیم؟

 ضروری است ابتدا تکلیف مان را با تعریف تجمل روشن سازیم و بعد این مدعا را ورز بدهیم که چرا توقعات جوانان ما در بلایند دیت ها از نوع تجمل گرایی معمول نیست.

 بهترین تعریف از تجمل گرایی را فیلسوف لهستانی به دست داده است. «لشک کولاکوفسکی» تجمل را  چیزی می داند که مردم در طلب آن هستند، بی آنکه کوچکترین نیازی بدان داشته باشند. در واقع تجمل چیزی است که می شود بدون آن هم به خوبی از عهده گذران زندگی برآمد.

با این تعریف همگی ما انسان ها به درجاتی تجمل خواه هستیم. مثلا کیست که تا به حال وسوسه نشده باشد  از یک صفحه موسیقی بهترین اش را داشته باشد یا هر از چند سال در یک رستوران شیک و گران قیمت ناهاری صرف نکند و یا کتابی با جلد نفیس نخرد؟! اینها همه دل خواسته هایی است که بی آن هم می شود زندگی کرد و در ردیف تجملاتی قرار می گیرد که با تعریف کولاکوفسکی با آن آشنا شدیم و انصاف که همه ما با این تعریف بیش و کم اهل تجمل هستیم!
مصرف گرایی به قصد تمایر اقتصادی چیست؟

مصرف گرایی را می شود شاخه ای از تجمل خواهی دانست که به قصد به رخ کشیدن توان اقتصادی، طبقه اقتصادی و در نهایت فاصله گذاری میان خود و انسان های دیگر صورت می پذیرد.

 به عبارت خودمانی تر: مصرف گرایی که به نیت فرو کردن قدرت اقتصادی اش در چشم و چار همسایه و همکار و دوست و رهگذر چهار راه، دست به خرید تجملاتی می زد که نه تنها می شود بی آنها زندگی کرد، بلکه تجملات برای او ابزاری می شوند برای نمایش دارایی ها و برخورداری هایش!

نکته نگرانی آور اما در بلایند دیت های جوانان ما این بود که بیشتر ازدواج و ارتباط را همان کالای مصرفی می دانستند که باید تمایز اقتصادی زوجین و قدرت مالی شان را با زبان قال و حال به دیگران اعلام دارد!
 
در مصرف گرایی به قصد نمایش اقتصادی چند نکته چه از نظر فردی و چه از نظر اجتماعی قابل بررسی و شاید سزاوار اندیشیدن باشد:

 نخست اینکه در این نوع به رخ کشیدن لباس های گران قیمت و برند لباس و کفش به قصد نشان  دادن دست به جیب بودن، ظرایف زیادی از کف می روند: شخصی که فلان لباس را از بهمان فروشگاه صاحب نام تهیه می بیند دیگر خیلی در بند مطالعه در رنگ ها  وچگونگی هماهنگی میان آنها و جنس لباس ها نیست! همان برند لباس اش کافی است تا از شر همه این ظرایف و اندیشیدن به همه اینها خلاص شود. دقیقا همان چیزی که کولاکوفسکی از  آن با عنوان از دست رفتن مفهوم « برازندگی» یاد می کند.

 برازندگی به معنای حذف همه اضافات غیر ضروری و آراستگی در عین دوری از خودنمایی است. برازندگی یی که در دیگران احساس هماهنگی میان صورت و معنا را تداعی کند. همانند نویسنده ای که باز به تعبیر فیلسوف لهستانی نوشته اش را از هرگونه لغت بازی و حشو و سوادفروشی خالی کرده است و در ذهن مخاطب نوشته اش همچون متنی یکپارچه و آراسته تداعی می شود.

با این همه این میل سوزان به تجمل خواهی بیمار گونه؛ می تواند برآمده از نوعی زمینه اجتماعی هم باشد: در دوران کهن حاکمان میل به پول و هدف های مادی را در جامعه گسترش می دادند تا فضیلت را در جامعه کمرنگ سازند و جامعه را با آسودگی بیشتری در کنترل بگیرند فضیلتی که سنگ بنای همه جوامع انسانی سالم به شمار می رود. جامعه با فضیلت، جامعه ای است که هر شهروندی را در نقش خود مهربانانه پذیرفته باشد، برای هر شهروندی چه آن کارگر بسیار محترم شهرداری و چه آن جراح زحمتکش کارکردی بشناسد و خوبی یا بدی آنها را در صداقت در انجام وظیفه و رذالت را در کم فروشی در اجرای صادقانه نقش شان بداند. وقتی ملاک همه پول و مصرف به قصد نمایش قدرت اقتصادی شد، همه متر و معیارها ذیل قدرت اقتصادی گرد می آیند و ملاک خوبی یا بدی و شهروند قابلِ احترام بودن و شهروند نازل، مخدوش و در نهایت از میان برمی خیزد! 

در اخر اینکه: «بلایند دیت» های رایج شده در کشور ما و توقعات مطرح شده در اینگونه ملاقات ها اگر چه خوشبختانه پدیده ای فراگیر نیست اما نمایشگر تب و تابی است که در لایه زیرین جامعه ما در جریان است. تب و تاب دگردیسه شدن تجمل خواهی کم ضرر یا بی ضررِ آشنا با طبیعت زندگی به سوی مصرف گرایی به قصد نمایش برخورداری ها، بی اعتنا به ضربات بی اغراق هولناکی که این پدیده به روح و روان انسان  و در مرحله نهایی به میزان همبستگی اجتماعی وارد می آورد.
 

کانال عصر ایران در تلگرام