از نبود سازوکاری مشخص برای ورود افراد به حیطه عکاسی تا اجرا نشدن قانون کپیرایت
تاریخ انتشار: ۲۸ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۸۸۴۶۴
« هیچ سازوکاری مشخصی برای ورود عکاس به حیطه کار خبر و عکاسی وجود ندارد از طرفی سرقت آثار ادبی و هنری و قانون کپیرایت یا مالکیت معنوی برای آثار عکاسان همواره مطرح و چند سالی است که تدوین و تصویب هم شده اما در عمل نظارت و کاری در این خصوص صورت نمیگیرد.»
به گزارش خبرنگار ایمنا، کار با دوربین و سر و کار داشتن با عکس و تصویر، از گذشته تا امروز با تغییر و تحولات زیادی همراه بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
عکس و فیلم و درمجموع مدیا در دنیای کنونی جای خود را بازکرده و در فضای مجازی رقابت بیشتری در این فضا، حتی بیشتر از رسانههای رسمی برای دیدهشدن شکلگرفته است. از عکسهایی که خاطرات دیروز را برای امروزمان ثبت کردهاند و تا مدتها ماندگار میمانند تا تصاویری که رویداد یا واقعهای را بازگو کردهاند و گذشت زمان آنها را به یک آلبوم کاری و حرفهای مصور و جذاب بدل میکند.
بیستوهشتم مردادماه برابر با نوزدهم آگوست در تقویم بسیاری از کشورهای جهان بهعنوان «روز جهانی عکاسی» نامگذاری شده است. روزی برای عکاسان و بهویژه عکاسان خبری که بیشتر با رسانه و فعالیت خبری ارتباط دارند و مشکلات و چالشهایشان هم از جنس رسانه و رسانهایها است.
«محسن هیئتیان» از عکاسانی است که امروز در خبرگزاری ایمنا اشتغال دارد و با یک دهه فعالیت در این عرصه، حرفهای زیادی دارد که شنیدن و خواندنشان خالی از لطف نیست. به بهانه «روز جهانی عکاسی» با وی گفتوگو کردهایم که در ادامه میخوانید.
مهمترین مشکلات و چالشهای فراروی عکاسان چیست؟
عکاسی خبری جز مهمی از کار خبر و اطلاعرسانی محسوب میشود. عکاسان خبری مشکلات متعددی دارند که بخشی از این موارد با خبرنگاران و روزنامهنگاران فعال در رسانهها، مطبوعات، خبرگزاریها و سایتها و پایگاههای خبری مشترک است.
دستمزد پایین، نبود امنیت شغلی و بیمهای ازجمله مشکلات و مسائل مشترک جامعه رسانهای و عکاسان خبری است اما یک نکته مهم در رابطه با عکاسان این است که لوازم و تجهیزات عکاسی، شخصی است و باوجود نوسان و افزایش شدید تورم در چند سال اخیر و دستمزد و حقوق پایین آنها، این حرفه و درواقع این هنر بهعنوان شغل صرفه اقتصادی ندارد. امروزه هزینههای اولیه تجهیزات فعالان عکس بسیار بالا رفته و امکان بهروز کردن دوربین و سایر لوازم باوجود چندین برابر شدن قیمتها، بهسختی ممکن است.
تسهیلات صندوق هنر یا دیگر مجموعهها به عکاسان تعلق نمیگیرد؟
بهواقع تسهیلاتی وجود ندارد؛ چه از جانب رسانهها و چه از سوی سازمانهای دولتی مانند وزارت فرهنگ یا صندوق اعتباری هنر که باید حامی هنرمندان و جامعه رسانهای باشند. این در حالی است که عکاسی خبری بهشدت تجهیزات را مستهلک و فرسوده میکند و بعد از چند سال عکاس نیاز به این دارد که وسایل خود را روزآمد کند. با توجه به دستمزدی هم که دریافت میکنند، دریافتی آنها هم بهاندازهای نیست که بتوانند پسانداز کنند و چند سال بعد برای بهروز کردن تجهیزاتشان اقدام کنند.
حتی گاهی رقم دریافتی دستمزد عکاسان بهقدری نیست که بتوانند برای کاهش استهلاک یا ارتقای لوازم ضروری موردنیاز فعالیت خود اقدام کنند. در همین پنج سال اخیر قیمت یک دوربین حرفهای یا نیمهحرفهای پنج تا ۱۰ برابر شده و درآمدی هم که از این کار درمیآید، کشش جبران این افزایش بالای قیمتی را ندارد.
ورود به حرفه یا هنر عکاسی چه سازوکاری در کشورمان دارد؟
هیچ سازوکاری مشخصی برای ورود عکاس به حیطه کار خبر و عکاسی وجود ندارد. همین انجمنهای صنفی فعالی که درزمینهٔ عکاسی فعالیت دارند هیچ سازوکار مشخص و مدونی برای جذب عکاس ندارند که این امر باعث شده هیچ الزامی برای هیچ سازمان یا رسانهای در رابطه با پایداری شغل عکاس ایجاد نشود. امروز برای تأسیس یک آتلیه عکس باید پروانه فعالیت داشته باشید و در صورت نداشتن آن امکان فعالیت ندارید اما برای حرفه عکاسی خبری، چنین الزام یا قاعدهای وجود ندارد.
اینکه بهعنوانمثال فردی که میخواهد این کار را در پیش بگیرد چه الزامات و شرایطی را باید طی کند یا داشته باشد تا بتواند وارد حوزه خبر و رسانه شود. تعدادی با رابطه و بخشی باکار رایگان و صرف اینکه نامشان زیر عکس زده شود، حتی بدون حقوق و دستمزد، وارد این حرفه یا رسانهها میشوند.
یعنی فعالیت تازهکاران یا افرادی ازایندست برای پیشکسوتان این حرفه مشکلساز است؟
فعالیت بدون قانون و قاعده این گروه تازهکار بهنوعی کار بقیه عکاسان حرفهای و پیشکسوتان را تحت تأثیر قرار میدهد. بهعنوان نمونه مدیر یک رسانه که دارای عکاس خبری باتجربه و متخصص در این حوزه است زمانی که مشکل اقتصادی یا دیگر مسائل برای آن رسانه پیش آمد، دنبال بهانه است تا این عکاس باسابقه را به طریقی کمکار، تعلیق یا اخراج کند تا بتواند از همان عکاسان تازهکار و بیتجربهای که دستمزدی هم نمیخواهند، استفاده کند و آنها را به کار بگیرد.
اگر عکاسی که تجربه بیشتری دارد و حرفهای است خواستهای همچون دریافت حقوق بیشتر یا بیمه داشته باشد، مدیر آن رسانه بهراحتی همان افراد تازهکار را با همین بهانه جایگزین او میکند و تعهدی نیز نسبت به امنیت شغلی عکاس ندارد. با این اقدام هم مشکل تهیه عکس و عکاس رسانه حلشده و هم ازنظر اقتصادی، این به سود آن رسانه است. همین عوامل باعث میشوند عکاسان زیادی در این حرفه دوام نیاورند.
این وضعیت برای اصفهان هم به همین شکل است؟
امروز شاهدیم بسیاری از افرادی که در شهر اصفهان طی یک دهه گذشته فعالیت داشتند دیگر در این شغل حضور ندارند و به کسبوکارهای دیگری مشغول شدهاند. نبود سازوکار، فیلتر و نظارتهای بعدی، باعث این مشکلات و بهویژه نبود امنیت شغلی شده و این مشکل عمده فعالان رسانه و عکاسان است.
یک عکاس خبری چه ویژگیهایی ازنظر شخصیتی و کاری دارد؟
روابط عمومی بالا یکی از نیازهای اصلی یک عکاس خبری است. به خاطر ارتباطهایی که با سوژهها و افراد مختلف در فضاهای گوناگون باید برقرار کند. همچنین توان جسمی بالا نیاز اصلی دیگر عکاسان است تا سالها دوندگی و عکاسی او را خسته نکند. همچنین مباحث فنی و آشنایی با روشهای مختلف عکاسی هم یک نیاز ضروری در این هنر است.
برپایی دورهها تأثیری در این رابطه با پیشرفت یا بهتر شدن وضعیت حرفهای عکاسان دارند؟
دورهای نداریم که بگوییم این دوره را طی کنید تا عکاس خبری شوید. دورههای زیادی هم برگزار میشود که خیلی از آنها کیفیت خوبی هم دارند اما درمجموع این موارد مدون و منظم و رد حقیقت با همان سازوکاری که باید منسجم و نتیجهبخش باشد نیست. سالهایی است که جستهوگریخته دورههایی برگزار میشود اما شکل قانونمند و روشمند آموزشی و تخصصی شبیه به فعالیتهای سازمان فنی و حرفهای ندارد.
کپیرایت یا سرقت ادبی آثار در جمع عکاسان خبری چه وضعیتی دارد؟
سرقت آثار ادبی و هنری و قانون کپیرایت یا مالکیت معنوی همواره مطرح و چند سالی است که تدوین و تصویب هم شده اما در عمل نظارت و کاری در این خصوص صورت نمیگیرد. در همین خبرگزاری ایمنا شاهد هستیم برخی روزنامهها از تصاویر خبری این رسانه استفاده میکنند بدون اینکه نام عکاس یا منبع برداشت عکس را درج کنند.
این قضیه بهقدری گسترده و غیرقابلکنترل است و با آن برخورد نشده که عادی شده و باوجود فراگیرتر شدن فضای مجازی و شبکههای اجتماعی این وضعیت بهمراتب بحرانیتر و رهاتر است. در خبرگزاریهای معتبر و آژانسهای عکس، کل درآمد یک عکاس از حوزه فروش عکس تأمین میشود. چه رسانه مکتوب یا الکترونیک یا هر سازمان و مجموعهای خود را موظف میداند اگر این عکس را میخواهد، باید برای این کار هزینه پرداخت کند و اجازه بگیرد. این قانون در ایران هم وجود دارد اما تنها روی کاغذ مانده و اجرا نمیشود.
کد خبر 597337منبع: ایمنا
کلیدواژه: عکاسی خبری عکاسی عکس روز جهانی عکاسی صندوق اعتباری هنر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تسهیلات رسانه روزنامه نگاران عکاسان خبری مطبوعات شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق عکاسان خبری وجود ندارد عکاس خبری حرفه ای تازه کار کپی رایت رسانه ها رسانه ای چند سال
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۸۸۴۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اجرا نشدن شبکه فاضلاب روستایی در حاشیه زایندهرود سلامت عمومی را به خطر میاندازد
رئیس شورای اسلامی شهرستان سامان با اشاره به لزوم اجرای شبکه فاضلاب روستایی حاشیه زایندهرود گفت: ورود فاضلاب به این رودخانه میتواند تهدیدی برای سلامت عمومی مصرفکنندگان آب از این حوزه باشد و اجرای شبکه فاضلاب این روستاها باید هرچه سریعتر صورت بگیرد.
غلامرضا چهلگردی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا در چهارمحالوبختیاری اظهار کرد: با وجود چهارهزار جوان دارای مجوز فعالیت از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، تکمیل ساختمان فرهنگسرای شهرستان سامان ضروری و نیازمند اعتبار لازم است.
وی با اشاره به لزوم اختصاص اعتبار برای تکمیل ساختمان اداره ثبت احوال شهرستان سامان، گفت: ساخت ساختمان اداری ثبت احوال حدود پنج سال پیش شروع شده و سه سال است که کاملاً تعطیل شده است، همچنین تکمیل ساختمان بخشداری زاینده رود، احداث بیمارستان محلی شهرستان سامان و ساماندهی مسیل اصلی شهر سامان و ایمنسازی آن نیازمند تخصیص اعتبار مناسب است.
رئیس شورای شهرستان سامان ادامه داد: جاده سامان به تیران به عنوان یکی از محورهای اصلی ورودی استان و تکمیل جاده سامان به قراقوش با توجه شرایط خاص این جاده، باید در اولویت کاری قرار داده شود.
چهلگردی با اشاره به لزوم اجرای شبکه فاضلاب روستایی حاشیه زایندهرود، افزود: ورود فاضلاب به این رودخانه میتواند تهدیدی برای سلامت عمومی مصرفکنندگان آب از این حوزه باشد و اجرای شبکه فاضلاب این روستاها باید هرچه سریعتر صورت بگیرد.