بازیگر سینما: نمی‌دانم در نمایش خانگی چه خبر است
تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۹۶۰۱۲
به گزارش ایران آنلاین، بازیگر فیلم سینمایی «سامورایی در برلین» گفت: دوستانی که در تولیدات نمایش خانگی بازی میکنند، تمایل بسیاری برای حضور در این دست آثار دارند و همواره می‌گویند که کاش الان بر سر کار در نمایش خانگی بودیم، نمی‌دانم آنجا چه خبر است.
سامان صفاری در گفت وگو با خبرنگار سینمایی اظهار کرد: تا امروز در نمایش خانگی بازی نکرده‌ام.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی در رابطه با تمایل بازیگران به بازی در تولیدات شبکه نمایش خانگی گفت: دوستانی که در تولیدات نمایش خانگی بازی میکنند، تمایل بسیاری برای حضور در این دست آثار دارند که مثلاً در یک اثر سینمایی مستقل و در میانه یک سکانس هم به ما می‌گویند که کاش الان بر سر کار نمایش خانگی بودیم! نمی‌دانم آنجا چه خبر است. خودم هم از دور می‌بینم و دوست دارم بروم داخل و ببینم چه خبر است.
بازیگر فیلم سینمایی شیار ۱۴۳ (نرگس آبیار ۱۳۹۲) در پاسخ به این پرسش که آیا انگیزه اصلی حضور بازیگران سینما در نمایش خانگی میزان دستمزدهایی است که در این رسانه پرداخت می شود، اظهار داشت: قطعا بحث مالی برایشان بسیار مهم است. در فضای نمایش خانگی زمان کافی وجود دارد. دقیقه‌هایی که در روز قرار است ضبط شود، کوتاه‌تر و کمتر از تلویزیون است و در جایی که پول زیاد باشد، امکانات هم بهتر است.
این بازیگر ادامه داد: اگر در یک اثر ۱۰۰ میلیارد هزینه می‌شود باید خروجی و کیفیت آن اثر هم به‌اندازه ۱۰۰ میلیارد بودجه باشد، نه این که فقط یکی دو درجه از تولیدات تلویزیونی بهتر باشد. من چنین چیزی را قبول ندارم که این دو باهم اختلاف زیادی نداشته باشند. کار نمایش خانگی با حجم سرمایه‌گذاری و بودجه‌اش باید اثری باشد که شهر را به هم بریزد و همه راجع به آن حرف بزنند. امروز یکی دو اثر در نمایش خانگی هست که چنین اتفاقاتی را رقم زده‌اند و اینها اتفاقات درستی است.
وی افزود: تا امروز سه اثر از حدود هشت اثری که در نمایش خانگی دیده‌ام جزو آثار قابل‌قبول بوده و در مقایسه با تلویزیون، جلوتر بوده‌اند ولی بعضی کارها به‌قدری ضعیف هستند که تلویزیون هم آنها را قبول نمی‌کند.
بازیگر فیلم سینمایی پارادایس (علی عطشانی ۱۳۹۳) یادآور شد: وقتی یک‌شکل از تولید مورد توجه باشد، طبیعی است که کمیت جای کیفیت را می‌گیرد. در دهه ۸۰ ساخت تله‌فیلم بسیار افزایش یافت و آنقدر کیفیت آنها به مرور کاهش یافت که روند تولیدشان متوقف شد؛ بر این اساس هرجایی که سرعت تولید یک اثر نمایشی و سریع رساندن آن به رسانه‌ای که از آن پخش می‌شود، موضوعیت یابد، به‌مرور کیفیت هم کاهش می‌یابد.
صفاری خاطرنشان کرد: تولیداتی که آزادی عمل در فیلمنامه دارند و نزدیک به واقعیت جامعه ساخته می‌شوند، می‌توانند با اقبال روبرو شوند اما وقتی ماورایی ساخته شوند، جذابیت آنان از بین خواهد رفت.
اندازه برایم مهم نیست اما اثرگذاری چرا
بازیگر فیلم سینمایی بی سایه (ابوالفضل صفاری ۱۳۹۵) در پاسخ به این پرسش که این روزها مشغول چه کاری است گفت: آخرین کارم فیلم سینمایی دختری با لباس ارغوانی به کارگردانی خداداد جلالی بود که اواخر اردیبهشت‌ماه به اتمام رسید.
وی افزود: پس از آن چند فیلمنامه سریال و سینما و دو نمایش خانگی به من پیشنهاد شد که نقش‌هایم را دوست نداشتم و به همین دلیل نپذیرفتم. برای پذیرش یک نقش ابتدا فیلمنامه و پس از آن کارگردان اثر برایم مهم است؛ نه این که کارگردان معروف باشد بلکه می‌خواهم کار با او برای خودم ارتقایافتن و بهترشدن باشد. یعنی اگر نمره من چهار است در کار با این کارگردان به ۶ ارتقاء یابد و در آن نقش حرف داشته باشم و این که با کارهای قبلی‌ام تفاوت داشته باشد و تکرار کارهای قبل نباشد. سعی کرده‌ام که این موضوع را در انتخاب‌هایم رعایت کنم.
بازیگر فیلم سینمایی سامورایی در برلین (مهدی نادری ۱۳۹۸) تصریح کرد: اما بازهم باید یادآور هم شوم که بحث مالی هم باید به من اجازه چنین انتخاب‌هایی را بدهد و در شرایط مالی خاصی شاید کارهای تکراری را هم قبول کنم. من دنبال نقش و شخصیت (کاراکتر) خاص نیستم و بیشتر خودم را نقشی در یک جورچین در فیلم می‌بینم که اگر جورچین درست باشد، قبول می‌کنم. شاید نقش من تعداد سکانس‌های پایینی داشته باشد.
بازیگر فیلم سینمایی شهربانو (مریم بحرالعلومی ۱۳۹۸) بیان کرد: مثلاً برای نقش علیرضا در فیلم شهربانو بازیگرانی بودند که اعتقاد داشتند سکانس‌هایش کم است؛ من به این افراد احترام می‌گذارم ولی به نظرم کمی هوش برای پذیرش این نقش کافی بود. چرا که علیرضا از جمله کاراکترهایی بود که قرار بود گره فیلم را باز کند؛ این نقش روبروی فرشته صدرعرفایی بازی می‌کرد و پستی‌وبلندی‌های بسیاری در بازی داشت.
صفاری یادآور شد: درهرصورت من نقشی را بازی می‌کنم که وقتی اثر تمام می‌شود، مخاطب درباره آن شخصیت حرف می‌زند، نظر می‌دهد و این برای من مهم است. اندازه برایم مهم نیست اما اثرگذاری مهم است؛ شخصیتی که از اول تا آخر فیلم هست اما منفعل است را دوست ندارم و بازی نمی‌کنم.
بازیگر سریال تلویزیونی خانه امن (احمد معظمی ۱۳۹۹) تاکید کرد: توجهی که به کارهایم چون سرجوخه، خانه امن و شهربانو شد را دوست داشتم و این به من نشان داد که انتخاب‌هایم بد نبوده است؛ در نهایت چیزی که این روزها برایم بسیار جدی شده یک نمایش خانگی است که زمینه (تم) ورزشی دارد و احتمالا در آن بازی کنم.
دستمزد برای من مهم است
بازیگر سریال تلویزیونی دلدادگان (منوچهر هادی ۱۳۹۸) در پاسخ به این سوال که میزان دستمزد برای پذیرش یک نقش از سوی وی تا چه اندازه اهمیت دارد، گفت: دستمزد برای من مهم است؛ شرایط اقتصادی امروز جامعه به‌گونه‌ای است که دستمزد و حقوق هم برای من مهم شده است. مگر می‌شود دستمزد برای کسی مهم نباشد؟ در یک سال گذشته و با شرایط اقتصادی که حاکم است، حتما دستمزد برایم بسیار مهم شده است.
باید تلاش کنیم که سریال‌های خودمان را ببینیم
صفاری با تاکید بر اهمیت دورکردن مخاطب از تماشای آثار غیرفارسی و ترغیب وی برای دنبال کردن آثار ایرانی، گفت: باید تلاش کنیم که سریال‌های خودمان را ببینیم، چه تلویزیون باشد چه شبکه نمایش خانگی. احساس می‌کنم امروز جنسی از خودزنی راه افتاده است که دلیل آن را نمی‌دانم.
بازیگر سریال تلویزیونی سقوط آزاد (علیرضا امینی ۱۳۹۰) اظهار داشت: اگر درگذشته سریال‌هایی ساخته می‌شد که خیابان‌ها خلوت می‌شد، دلیلش مدیرانی بودند که درس این کار را خوانده بودند. یعنی تجربه فراوانی داشتند، قدرت خطرپذیری (ریسک) داشتند و بر سر حرف خود می‌ایستادند؛ اما امروز احساس می‌کنم مدیران همانند گذشته نیستند و مشکلات امروز ما از مدیریت است. وقتی سریال یک دهه پیش، امروز پخش شده و پربیننده‌ترین می‌شود به نظرم ناامیدکننده است و جای تأسف دارد.
انتهای پیام/
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: بازیگر فیلم سینمایی نمایش خانگی نمایش خانگی برای من مهم چه خبر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۹۶۰۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«همسایه شما، زهره» بیانگر بی‌مهری جامعه/ درخشنده دردی لاعلاج ساخته است
فیلم سینمایی «همسایه شما، زهره» به کارگردانی علی درخشنده از چهارشنبه پنجم اردیبهشت ماه در سینماهای گروه «هنروتجربه» اکران شد. از این رو به گفت‌وگو با مهسان فراست منتقد و کارشناس سینما و تئاتر درباره این فیلم پرداخته‌ایم.
مهسان فراست منتقد و کارشناس سینما درباره فیلم سینمایی همسایه شما، زهره گفت: همسایه شما، زهره فیلمی است که درد دارد اما علاج ندارد. در بطن جامعه آدم‌های دردمند چاره ای جز سکوت یا مرگ ندارند. در این فیلم زهره زنی با درد مشترک جامعه امروزی تلاش دارد حرف بزند، سکوتش را بشکند و صدایش را فریاد بزند، ولی متاسفانه در جامعه ما این صدا را خفه میکنند.
وی ادامه داد: فیلم همسایه شما زهره، تلاش دارد بیانگر بی مهری‌های جامعه ای باشد که هیچ کس از حال دیگری خبر ندارد، حتی در جامعه کوچکی مانند خانواده. در خانواده آنقدر بی عاطفی افراد موج می‌زند و کسی صدای تنهایی مادر را نمی‌شنود که زهره مجبور می‌شود انتقام بگیرد.
این منتقد افزود: درخشنده به درستی درد امروز را می‌فهمد و در این فیلم به روانکاوی و آسیب های جامعه اجتماعی ایران می‌پردازد که بیشتر افراد در زمان طفولیت گریبان گیر آن می‌شوند و در بزرگسالی آثار این افسار گسیختگی بیشتر گریبان گیر آنها می‌شود.
فراست بیان کرد: زیبایی داستان دلنوشته‌ها و به نوعی اعترافات زهره است که به زیبایی داستان اضافه کرده است و تماشاگر با نوشته‌های زهره دوست دارد ادامه داستان را ببیند. همچنین بازی خانم رویا افشار نشان از چیره دستی ۴۰سال هنرمند بودن را به رخ می‌کشد.
وی در پایان صحبت‌هایش گفت: این فیلم سینمایی در آخر این حرف را می‌زند که آدم‌های جامعه ما درد دارند، از بی کسی، بی‌مهری غم دارند اما در تنهایی خود گیر میکنند؛ آدما وسط غم و تنهایی و غصه‌هایشان می‌میرند و شاید ظاهراً همه چیز خوب باشد اما روح در بدن جان می‌دهد و انسان فکر می‌کند دیگر توان ادامه دادن ندارد و نفس کم آورده است. در آخر می‌‌گویم آدم‌ها را در ناراحتی و در تنهایی رها نکنید چون آن زمان آدم زنده است اما واقعاً می‌میرد.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت