آغاز جشنواره ونیز با پیام رئیس‌جمهوری اوکراین
تاریخ انتشار: ۱۰ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۸۹۹۴۰۴
هفتادونهمین جشنواره فیلم ونیز با پیام «ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین و اعطای شیر طلایی افتخاری جشنواره به صورت رسمی آغاز به کار کرد.
به گزارش ایران اکونومیست به نقل از هالیوود ریپورتر، هفتاد و نهمین جشنواره فیلم ونیز چهارشنبه شب با نمایش جهانی فیلم «برفک» ساخته «نوآ بائومباک» و پیام ویدئویی از رئیس‌جمهوری اوکراین «ولودیمیر زلنسکی» آغاز به کار کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«برفک» با بازی «آدام درایور» و «گرتا گرویگ» و همچنین «دان چیدل»، «جودی ترنر اسمیت»، «می نیوولا»، «رافی کسیدی» و «سام نیولا» که همگی در اولین فرش قرمز ونیز حضور داشتند، نخستین فیلم نتفلیکس است که در افتتاحیه قدیمی‌ترین جشنواره فیلم جهان به نمایش گذاشته می‌شود.
داستان فیلم درباره استاد دانشگاه به نام «جک گلدنی» (آدام درایور) و همسرش «بابت» (گرتا گرویگ) است که پس از یک انفجار شیمیایی که هوا را آلوده می‌کند، با ترس از مرگ و زندگی خانوادگی دست و پنجه نرم می‌کنند.
پیش از نمایش فیلم افتتاحیه، «آلبرتو باربرا»، مدیر جشنواره به صورت رسمی با حضور اعضای هیات داوران بخش رقابتی به ریاست «جولین مور» و با حضور هفت چهره دیگر از جمله لیلا حاتمی، جشنواره را افتتاح کرد و «ولودیمیر زلنسکی» درست مثل مراسم افتتاحیه در کن، یک پیام ویدئویی ارسال کرد که در مراسم افتتاحیه ونیز پخش شد و از جامعه جهانی خواست که جنگ در اوکراین را فراموش نکنند.
همچنین «آرنو دپلشن» کارگردان فرانسوی جایزه شیر طلایی افتخاری جشنواره را به پاس یک عمر دستاورد هنری به «کارترین دنو» بازیگر قدیمی سینمای فرانسه اعطا کرد که با تشویق ایستاده حضار در سالن همراه شد.
هفتاد و نهمین جشنواره فیلم ونیز، قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان، از تاریخ ۳۱ اوت تا ۱۰ سپتامبر (۹ تا ۱۹ شهریور) در ایتالیا برگزار می‌شود.
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: جشنواره فیلم ونیز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۹۹۴۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«بهاربد»؛ جشنی قدیمی‌تر از بعثتِ زرتشت
پانزدهم اردیبهشت مصادف با جشن «بهاربد» است؛ روزی که هم بهار به نیمه می‌رسد و هم بنابر روایتی همزمان با بعثت زرتشت است. هرچند در حال حاضر شاید کمتر کسی از این مناسبت خبر داشته باشد.
به گزارش ایسنا، درست پنج روز بعد از جشن «چله نوروز» که البته همین مناسبت هم تنها در برخی نقاط مرکزی کشور از جمله کرمان و شیراز به شکل رسمی‌تر برگزار می‌شود، جشن «بهاربد» فرا می‌رسد؛ مناسبتی کهن که به سختی می‌توان رد پای مشخصی از آن حتی در میان مقالات و مطالعات پژوهشگران یافت.
در ایران باستان تقویم بر اساس گاهَنبار‌ها رواج داشته و مردم بر اساس آن آغاز و میانه هر فصل را جشن می‌گرفتند. جشن‌های گاهنباری، ادامه و بازمانده‌ای از نوعی تقویم کهن در ایران باستان است که طول سال خورشیدی را نه به دوازده ماه خورشیدی، بلکه به چهار فصل و چهار و نیم فصل تقسیم کرده‌اند و هر یک از این بازه‌های زمانی، نام و جشنی ویژه به همراه داشته است.
در پانزدهم اردیبهشت ماه نیز جشن «بهاربد» و زمان گاهنباری به نام «میدیوزَرِم» به معنای میانه فصل سبز برگزار می‌شده است. یکی از نکات مهم درباره جشن‌های ایرانی، وابستگی آن‌ها با امور کشاورزی بوده است. روندی که از یک سو به کاشت، داشت و برداشت کشاورزان کمک می‌کرده و از سوی دیگر بهانه‌ای برای شکرگزاری نعمت‌های پروردگار از جمله رُستنی‌های زمین بوده است.
سال گاهنباری از نخستین روز تابستان آغاز شده و پس از هفت پاره زمانی، یعنی پایان سه فصل و چهار میانه فصل، به آغاز سال بعدی می‌رسیده است. پایان بهار یا آغاز تابستان مانند دیگر فصل‌ها، دارای جشن گاهنباری نبوده و تنها به عنوان جشن آغاز سال نو به شمار می‌رفته است.
از سوی دیگر بخش‌هایی از کتاب زادسپرم (کتابی تألیف شده توسط یکی از پیشوایان زرتشت) به جز اشاره‌های کوتاهی که به تاریخچه و رویداد‌های زمان زرتشت می‌پردازد، بعثت او به پیامبری را نیز به میانه بهار یا «بهاربد» نسبت می‌دهد. جشن «بهاربد» که از بزرگترین و مهم‌ترین جشن‌های ایرانیان است و حتی پیش از رواج دین زرتشتی در عصر ساسانی نیز برگزار می‌شده است.
آخرین سند مکتوب از برگزاری جشن «بهاربد» در گزارش کوتاه و مهم ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه آمده است. او در این گزارش به اهتمام فراوان مردم برای برگزاری جشن «بهاربد» اشاره کرده است و همین موضوع بیانگر اهمیت چنین جشنی در ایران باستان است. جشنی که احتمالا برخی بعد از خواندن این گزارش تازه به وجود آن پِی ببرند! درحالی که به نظر می‌رسد احیای چنین مناسبت‌های اصیلی بتواند رد پای مناسبت‌های وارداتی را کمرنگ‌تر کند.
پی‌نوشت: در بخش‌هایی از گزارش از کتاب «جشن‌های ایرانی باستان» نوشته محمدحسین موسوی استفاده شده است.
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت