تاریخ جدید پرتاب ماموریت آرتمیس ۱ مشخص شد
تاریخ انتشار: ۱۸ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۶۹۲۷۴
پس از تعویق ماموریت آرتمیس به دلیل نشت هیدروژن مایع موشک "سیستم پرتاب فضایی"ناسا، حال این سازمان فضایی تاریخ جدید را برای پرتاب ماموریت آرتمیس ۱ به ماه اعلام کرده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، چندی پیش و پس از بروز مشکلاتی در پرتاب ماموریت "آرتمیس ۱"، ناسا اعلام کرد که پرتاب آن احتمالا تا چند هفته آینده به تعویق خواهد افتاد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تلاش بعدی ناسا برای پرتاب موشک بزرگ جدید خود در یک پرواز آزمایشی به ماه می‌تواند ۲۳ سپتامبر انجام شود، البته این عمل تنها در صورتی که این آژانس فضایی نشتی موشک را برطرف کند و از نیروی فضایی ایالات متحده تاییدیه دریافت کند، پرتاب خواهد شد. موشک سیستم پرتاب فضایی ناسا قدرتمندترین موشک این آژانس فضایی تا به امروز است. این موشک پس از پرتاب، قادر به تولید ۹.۵ میلیون پوند نیروی رانش برای حمل ۸۶ تن بار تا مدار نزدیک زمین(LEO) خواهد بود.
با این حال، نکته مهم این است که جدیدترین موشک ناسا کاملا با آنچه قبلا ارائه شده بود، فاصله ندارد. این موشک عظیم عمدتا از قطعات تطبیقی ساخته شده است. مانند چهار موتور RS-25 تعبیه شده در مرحله اصلی آن که در ابتدا برای برنامه شاتل فضایی آن هم چهار دهه پیش طراحی شده بود.
ناسا به دلیل استفاده از فناوری‌های قدیمی در مواجهه با فناوری‌های قابل استفاده مجدد جدید که برای پرتاب پایدارتر و مقرون به صرفه‌تر موشک‌های فضایی طراحی شده است، با انتقاد مواجه شده است. مشکل اینجاست که ناسا از همان موتورهای اصلی استفاده شده برای شاتل فضایی استفاده می‌کند. این موتورها از پیشرانه هیدروژن مایع و اکسیژن مایع به عنوان اکسیدکننده استفاده می‌کنند.
هیدروژن سبک‌ترین عنصر است، به این معنی که نشت آن به طرز شگفت آوری آسان است. اگرچه هیدروژن سوخت کارآمدی است و هنگام استفاده در موتورهای موشک، مسافت قابل پیمایش بیشتری را ارائه می‌دهد، اما مدیریت جایگزین‌هایی مانند متان و نفت سفید آسان‌تر است و همیشه منجر به تعویق‌های کمتری می‌شود.
با توجه به اینکه مسائل مربوط به نشت سوخت هیدروژن مایع یکی از مشکلات اصلی برنامه شاتل فضایی بود، کارشناسان می‌گویند نشتی جدید در موشک سیستم پرتاب فضایی ناسا که انجام ماموریت "آرتمیس ۱" را به تعویق انداخت، به دلیل فناوری قدیمی مورد استفاده در این موشک است.
جیم فری، مدیر توسعه سیستم‌های اکتشافی ناسا، روز گذشته (۸ سپتامبر) گفت که پرتاب ماموریت آرتمیس ۱ ناسا به ماه با اولین موشک غول پیکر سیستم پرتاب فضایی (SLS) می‌تواند در تاریخ ۲۳ یا ۲۷ سپتامبر انجام شود. البته این تاریخ‌های پرتاب به تعدادی الزامات از جمله تضمین ناسا برای تمدید زمان مورد نیاز برای بررسی باتری‌ها در سیستم خاتمه پرواز(FTS) که برای نابودی موشک در صورت انحراف از مسیر در هنگام پرتاب طراحی شده است، بستگی دارد.
نیروی فضایی ایالات متحده که بر محدوده شرقی مورد استفاده برای پرتاب موشک نظارت می‌کند، از ناسا می‌خواهد که FTS را هر ۲۵ روز یکبار آزمایش کند و این فرآیند مستلزم آن است که این موشک با ارتفاع ۳۲۲ فوت (۹۸ متر) از سکوی پرتاب خارج شود و به آشیانه برود. آشیانه ساختمانی جهت نگهداری هواپیما، بالگرد و دیگر هواگردها است.تمدید این بازه زمانی می تواند به ناسا اجازه دهد تا از هفته‌ها تأخیر اضافی که پرتاب آرتمیس ۱ را تا اکتبر به تعویق می‌اندازد، اجتناب کند.
اگر ناسا پرتاب آرتمیس ۱ را در ۲۳ سپتامبر انجام دهد، این پرتاب در ساعت ۶:۴۷ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی (۱۵:۱۷ به وقت تهران) در یک پنجره ۱۲۰ دقیقه‌ای انجام خواهد شد و این ماموریت در ۱۸ اکتبر به زمین باز خواهد گشت.
اما زمان بعدی برنامه‌ریزی شده برای پرتاب این ماموریت ۲۷ سپتامبر است که اگر در این روز رخ دهد، در ساعت ۱۱:۳۷ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی (۲۰:۰۷ به وقت تهران) در یک پنجره ۷۰ دقیقه‌ای انجام می‌شود. فری گفت که اگر پرتاب در آن روز انجام شود، تاریخ بازگشت به زمین در ۵ نوامبر خواهد بود.
ماموریت آرتمیس ۱ بخشی از پروژه آرتمیس ناسا است که تاکنون سه مرحله از آن اعلام شده و طی آن قرار است ناسا پس از دهه‌ها بار دیگر بشر را به ماه برساند. آرتمیس متشکل از سه ماموریت است. در ماموریت بدون سرنشین آرتمیس ۱، موشک سیستم پرتاب فضایی ناسا در حالی که یک کپسول اوریون بر روی آن قرار دارد، به سمت مدار ماه می‌رود. این موشک فرودی بر روی ماه نخواهد داشت.
اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، ماموریت آرتمیس ۲ در سال ۲۰۲۴ پس از این ماموریت انجام خواهد شد. در ماموریت آرتمیس ۲ فضانوردان حضور خواهند داشت و در این سفر این فضانوردان تا مدار ماه سفر می‌کنند، اما روی قمر زمین فرود نمی‌آیند. در نهایت، ماموریت آرتمیس ۳ انجام می‌شود که طی آن اولین فرد رنگین‌پوست و اولین فضانورد زن بر روی ماه فرود خواهند آمد تا بعد از دهه‌ها، بار دیگر بشر روی قمر نقره‌ای زمین قدم بردارد.
ناسا، توسعه سامانه پرتاب فضایی ماموریت آرتمیس ۱ را در سال ۲۰۱۱ آغاز کرد. در آن زمان، بودجه توسعه این موشک غول پیکر ۱۰ میلیارد دلار بود و اولین سفر مورد انتظار آن در اواخر سال ۲۰۱۶ بود. اما هزینه‌های توسعه، مسائل بودجه، تغییرات طراحی، موانع سیاسی و سایر مشکلات موجود، اولین پرتاب موشک را به سال‌های ۲۰۱۷، سپس ۲۰۱۸، ۲۰۱۹، ۲۰۲۰، ۲۰۲۱ و در نهایت تا سال ۲۰۲۲ به تعویق انداخت.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: ماموریت آرتمیس 1 ناسا پرتاب ماموریت آرتمیس ۱ سیستم پرتاب فضایی هیدروژن مایع برای پرتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۶۹۲۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فعالیت «تلسکوپ فضایی هابل» متوقف شد!
ناسا اعلام کرد که به خاطر بروز یک مشکل مکانیکی، فعالیت «تلسکوپ فضایی هابل» را فعلا متوقف کرده است.
به گزارش ایسنا، به نظر می‌رسد که تلسکوپ ۱۶ میلیارد دلاری ناسا قرار است مدتی بیکار باشد.
به نقل از دیلی میل، ناسا روز جمعه فاش کرد که تلسکوپ فضایی هابل به دلیل بروز یک مشکل مکانیکی، فعالیت خود را متوقف کرده است.
مشکل پیش‌آمده به خاطر یکی از ژیروسکوپ‌هایی است که به هابل در چرخش و تمرکز روی اهداف جدید کمک می‌کند. هابل روز سه‌شنبه به طور خودکار به حالت ایمن وارد شد زیرا یکی از سه ژیروسکوپ آن شروع به فرستادن خوانش‌های معیوب کرد.
عملیات هابل در حال حاضر به حالت تعلیق درآمده و مقامات ناسا در حال تلاش برای رفع کردن این نقص هستند.
دانشمندان از هابل برای تعیین کردن اولین تخمین رسمی درباره سن کیهان و همچنین برای ثبت تصاویر استفاده کرده‌اند. این تلسکوپ فضایی ۳۴ ساله که در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد، هر از گاهی با ژیروسکوپ‌های خود مشکل پیدا می‌کرد.
ژیروسکوپ علاوه بر اندازه‌گیری سرعت چرخش یک جرم، به هابل کمک می‌کند تا ثابت و جهت‌دار بماند. هر یک از ژیروسکوپ‌های هابل حاوی یک چرخ است که ۱۹۲۰۰ بار در دقیقه حول یک استوانه می‌چرخد. استوانه در یک مایع غلیظ و چسبناک مانند روغن موتور غوطه‌ور است. سیم‌های ریز به مایع وارد می‌شوند و الکتریسیته را به موتور منتقل می‌کنند. مشخص نیست روش کار در حال حاضر هم این طور است یا خیر اما در گذشته هوای تحت فشار که مایع غلیظ را از طریق سیم‌ها به فضا وارد می‌کرد، آنها را به خوردگی و شکستگی دچار کرده بود.
آخرین ماموریت شاتل فضایی با هدف تعمیر کردن ژیروسکوپ در سال ۲۰۰۹ انجام شد. در آن ماموریت، ژیروسکوپ‌های شکسته با ژیروسکوپ‌هایی جایگزین شدند که به جای اکسیژن، با نیتروژن تحت فشار پر شده بودند تا از خوردگی آنها جلوگیری شود.
از زمان پایان برنامه شاتل فضایی در سال ۲۰۰۱ و پرتاب «تلسکوپ فضایی جیمز وب» در سال ۲۰۲۱، هیچ برنامه‌ای برای اعزام خدمه بیشتر به منظور تعمیر هابل وجود نداشته است اما این لزوما به معنای پایان هابل نیست.
ناسا گفت که همین ژیروسکوپ در ماه نوامبر دچار مشکل شد و باعث شد تا هابل در آن زمان نیز به حالت ایمن وارد شود. این اتفاق زمانی رخ داد که ژیروسکوپ، خوانش‌های معیوب داشت. این بدان معناست که نمی‌توان برای اندازه‌گیری دقیق سرعت چرخش هابل به آن اعتماد کرد.
به گفته ناسا، گروهی که تلسکوپ را مدیریت می‌کند، در حال کار کردن برای کشف راه‌حل‌های بالقوه است.
هابل در صورت لزوم می‌تواند تنها با یک ژیروسکوپ کار کند. در آن صورت، سومین ژیروسکوپ باقی‌مانده به عنوان ذخیره عمل خواهد کرد.
در سال ۲۰۰۹، زمانی که هابل برای پنجمین و آخرین بار تعمیر شد، ۶ ژیروسکوپ جدید دریافت کرد. فقط سه مورد از این ژیروسکوپ‌ها هنوز کار می‌کنند؛ از جمله ژیروسکوپی که سیگنال‌های معیوب را می‌فرستد. در حالت ایده‌آل، هابل از سه ژیروسکوپ به صورت هم‌زمان استفاده می‌کند اما این امکان وجود دارد که هر بار فقط با یک ژیروسکوپ کار کند.
مقامات ناسا درباره این که آیا این پایان کار هابل است یا خیر، همچنان خوش‌بین هستند. آژانس در یک اطلاعیه نوشت: ناسا پیش‌بینی می‌کند که هابل به اکتشافات پیشگامانه ادامه دهد و با رصدخانه‌های دیگر مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب در طول این دهه و احتمالا در دهه بعد همکاری کند.
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»