جدیدترین‌های «زندگی غزاله علیزاده»:

روایتی خیال انگیز از زندگی غزاله علیزاده

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از هنرآنلاین، لادن نیکنام شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار، با این توضیح که رمان "ماندن در وقت اضافه" را در انتشارات صدای معاصر در دست چاپ دارد به هنرآنلاین گفت: این کتاب تا حدودی برگرفته از واقعیت زندگی غزاله علیزاده و بخشی هم ملهم از تخیلات خودم و در واقع آمیزه‌ای از واقعیت و خیال است که شکل رمان به خود گرفته است.   او با بیان این‌که روایت‌های مختلفی از زندگی غزاله علیزاده وجود دارد، ادامه داد: برای نگارش این رمان که چهار سال زمان برد با تعدادی از افراد خانواده این نویسنده و با چند نفر از دوستان نزدیکش صحبت کردم. هم‌چنین با چند تن از نویسندگان که با او حشر و نشر...


زندگی نامه غزاله علیزاده؛ به مناسبت روزمرگ خالق خانه ادریسی‌ها

رویداد۲۴ غزاله علیزاده ۲۷ بهمن‌ماه ۱۳۲۷ در مشهد زاده شد. مادر غزاله، منیرالسادات سیدی زنی شاعر و نویسنده بود. او لیسانس علوم سیاسی خود را از دانشگاه تهران گرفت و پس از آن به فرانسه سفر کرد و در دانشگاه سوربن ِ شهر پاریس در رشته‌های فلسفه و سینما درس خواند. البته او در ابتدا برای تحصیل در رشته‌ی حقوق که رشته‌ی مورد علاقه‌ی مادر بود راهی فرانسه شده بود، اما با تلاش فراون رشته‌اش را به فلسفه تغییر داد. او قصد داشت پایان‌نامه‌اش را در مورد مولانا، شاعر و عارف سرشناس ایرانی بنویسد، اما مرگ ناگهانی پدر مانع این کار شد. فعالیت ادبی غزاله علیزاده در دهه‌ی ۱۳۴۰ و در شهر زادگاهش با چاپ داستان شروع شد. اولین...


زنی که از معرکه جان به در نبرد

«دستاویز من برای ادامه زندگی، ساختن جهانی است منظم، دنیای رمان یا داستان، به امید گرفتن ضرب هرج­ و­مرج جهان بیرون.» این بخشی از سخنان غزاله علیزاده (1375-1327) است در مراسم اهدای جایزه بهترین مجموعه داستان سال 1372. الهام فلاح داستان‌نویس               او از آن نویسنده­‌هایی ا­ست که حتی با گذشت بیش از بیست سال از مرگش همچنان کاریزماتیک بر بالابلند نشسته است. مثل معروفی­ست که می­ گوید، اگر دیدی آدم‌­ها پشت سرت حرف زدند و قصه ساختند، بدان راه را درست می‌­روی، پس همان را پیش برو. غزاله علیزاده بعد از مرگش همچنان دستمایه شایعه و قصه­‌پردازی همه نوع جماعتی بوده و هست. از نویسنده و همکار و هم­ صنف بگیر تا خواننده و...


گرگ و میش در زندگی غزاله

زندگی عجیبی داشت غزاله. او مثل «خانه ادریسی‌ها» اندوهبار با کلمات زیست و نام خود را در همین کلمات اندوه‌بار به عنوان یکی از داستان‌نویسان تراز اول ایرانی در تاریخ ادبیات داستانی ایران که کمتر البته به کتاب‌های مدرسه راه یافت، ثبت کرد. محسن بوالحسنی روزنامه نگار ایران آنلاین /صاحب و سازنده همین «خانه ادریسی‌ها» انگار که دور از همه هیاهوها کاتب کلماتی بود که چشم بسته به منشی‌اش املا می‌کرد و او می‌نوشت. در فیلمی که از زندگی او ساخته شده این مراسم شخصی را می‌بینیم که اصولاً علیزاده خودش اهل نوشتن نبود، چشم‌بندی می‌گذاشت و در لایه‌های ذهنش فرو می‌رفت و آنچه را می‌دید برای کسی می‌گفت و او انشا می‌کرد. انگار که در تاریکخانه‌ای بنویسد...


قصه بهنود ارادت‌مان را به آوینی بیشتر کرد!

به گزارش خبرگزاری بسیج، مسعود بهنود به تازگی در هزار داستانش، قصه‌ای از شهید مرتضی آوینی بازگو می‌کند که اگرچه سعی دارد خود را یک راوی صادق بی‌طرف و مطلع نشان دهد اما داستان سه دقیقه‌ای را طوری پیش می‌برد تا القا کند آنچه درباره آوینی می‌گویند، همه داستان زندگی‌اش نیست بلکه پس از ارادتی که رهبر انقلاب به او نشان داد، «در یک قرار عمومی» قرار شد همه کنجکاوی‌های گذشته او و زندگی‌اش با غزاله علیزاده و زندگی دوران دانشجویی و هیپی شدنش فراموش شود.یک اشکال معرفت‌شناسی اساسی قصه بهنود آن است که او نمی‌تواند بفهمد که با چنین قصه‌ای نه تنها آوینی همچنان نماد انقلابی‌ها باقی می‌ماند بلکه به ارادت جوانان انقلابی به او افزوده هم خواهد شد....