به نقل از «الف»

واردات کالاهای مشابه داخلی برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی؛ توتال تولیدکنندگان داخلی را لوله کرد!

تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۱۷۹۳۸۷

جام جم نوشت: مسئولان وزارت نفت تاکنون با وجود مطالبه کارشناسان، از ارائه جزئیات قرارداد با توتال خودداری کرده‌اند؛ اما هم‌اینک خبر می‌رسد که این شرکت به دنبال واردات تجهیزات نفتی همچون لوله است؛ گویا وزارت نفت آن‌قدر در جزئیات قرارداد با توتال، سخاوت به خرج داده که این شرکت می‌تواند براحتی صنعت لوله‌سازی ایران را نادیده بگیرد و اقدام به واردات کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امیرحسین کاوه دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی ایران در همین زمینه به نقل از نعمت‌زاده مشاور صنعتی وزیر نفت خبر داد که متاسفانه در کمال تعجب، توتال در فهرست خود اسم لوله‌سازان ایرانی تولیدکننده نفت و گاز را نیاورده و درصدد واردات لوله نفت و گاز از آلمان و چند کشور دیگر به ایران است. این در حالی است که قدرت ساخت لوله‌های نفت و گاز در کشور در حدی است که ایران نیازی به واردات لوله ندارد؛ حتی 260 کیلومتر لوله گازترش پروژه‌های توتال در 20 سال قبل هم توسط لوله‌سازان ایرانی تامین شد.

در حال حاضر سه شرکت لوله‌سازی اهواز، ماهشهر سدید و صفا تولیدکننده لوله‌های قطور فولادی خطوط انتقال نفت و گاز در ایران هستند. این شرکت‌ها توانایی تولید لوله‌های با کیفیت جهت استفاده در محیط‌های شیرین و ترش (زیردریا) را دارند. در این راستا، لوله‌سازان داخلی سوابق تولیدی درخشانی در هر دو زمینه ترش و شیرین را دارا هستند.

لوله‌ سازان ایرانی تاکنون حدود سه میلیون تن لوله تولید کرده‌اند برای مثال تنها یک مورد آن پروژه مربوط به کشور ترکمنستان به طول 198 کیلومتر لوله 56 اینچ و وزن 117 هزار تن بوده است که توسط گروه صنعتی سدید انجام و با بهترین کیفیت و قیمت رقابتی و در زمان مقرر انجام شد.

توتال توانمندی شرکت‌های ایرانی را سرسری بررسی کرد

امیرحسین کاوه دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی ایران درباره قرارداد توتال گفت: شرکت توتال توان ساخت داخلی ایران را بدرستی نشناخته است و به صورت سرسری و فقط با بازدیدی کوتاه‌مدت اقدام به ارزیابی ناقص شرکت‌های سازنده تجهیزات نفت و گاز کرده است.

کاوه افزود: شرکت‌های داخلی با توجه به مواردی که توتال اعلام کرده بود پس از نهایی شدن قرارداد این شرکت با وزارت نفت، اقدام به رفع مغایرت‌های پیشنهادی کرده و منتظر ممیزی بعدی بودند، اما توتال بدون اطلاع قبلی تصمیم گرفت برخی تجهیزات و خدمات ازجمله لوله‌های موردنیاز خود را از خارج تامین کند.

دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی ایران با اشاره به توانمندی‌های موجود در ایران تاکید کرد: شرکت‌های لوله‌سازی ماهشهر، صفا و اهواز از به‌روزترین کارخانه‌های لوله‌سازی دنیا هستند. به عنوان مثال، لوله‌سازی ماهشهر با فناوری روز اروپا (آلمان) ساخته شده و فقط حدود ده سال از ساخت این شرکت می‌گذرد و با توجه به کیفیت بالای مواد اولیه مورد استفاده در این شرکت و دانش به‌روز، کیفیت لوله‌های ساخته شده آن بسیار بالا و قابل رقابت با لوله‌سازان بنام اروپایی است. به عنوان مثال، شرکت سالزگیتر آلمان با نصب آزمایشگاه گازترش در شرکت لوله‌سازی ماهشهر تائیدیه استاندارد و توانمندی تولید را به این شرکت داده است و دقیقا توانمندی شرکت یادشده با آنچه توتال نیاز دارد همسو و مستند است که باید توتال برای خرید تصمیم‌گیری کند.

کاوه گفت: در حال حاضر، با توجه به ظرفیت خالی تولیدکنندگان داخلی و نداشتن طرح‌های کاری، این شرکت‌ها قطعا توانایی تولید در شیفت‌های بلندمدت جهت ساخت و تحویل لوله طبق زمان‌بندی موردنیاز توتال را دارند.

این مقام صنفی تصریح کرد: قرارداد با شرکت توتال فرانسه، قراردادی 4.8 میلیارد دلاری است، بنابراین با توجه به وسعت محل اجرای قرارداد؛ این طرح نیازمند حدود 250 کیلومتر لوله 32 اینچ مناسب گازترش حداکثر گرید X65 است که توانمندی داخلی می‌تواند تمام آن را تامین کند.

کاوه درباره مفاد قرارداد جهت استفاده از توانمندی‌های داخلی با اشاره به سخنان وزیر نفت به جام‌جم گفت: این قرارداد برعکس سایر فاینانس‌ها، هیچ محدودیتی برای استفاده از ظرفیت‌های داخلی ندارد، بنابراین طبق گفته وزیر نفت، می‌توان صد در صد کار را بر اساس قوانین مناقصه و طی مراحل قانونی به شرکت‌های داخلی واگذار کرد.

دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی ایران گفت: طی آخرین جلسه‌ای که با آقای نعمت‌زاده، مشاور صنعتی وزیر نفت داشتیم، قرار بر این شده که مشکلات بررسی و استفاده از توانمندی داخلی در اولویت قرار گیرد. اما در صورت اجرایی نشدن آن میلیون‌ها دلار هزینه به ایران برای واردات لوله تحمیل می‌شود.

واردات تجهیزات برقی

علاوه بر لوله‌سازان، تولیدکنندگان تجهیزات صنعتی برق داخلی هم نسبت به بی‌توجهی توتال به آنها و واردات تجهیزات برقی ابراز نگرانی می‌کنند. در همین زمینه، پیام باقری، نایب رئیس سندیکای صنعت برق ایران با اشاره به قرارداد توتال به جام‌جم گفت: از آنجا که این قرارداد به صورت فاینانس بوده قطعا مشکلاتی برای تولیدکنندگان ایرانی ایجاد خواهد کرد.

باقری افزود: در اینگونه قراردادها شرکت خارجی قطعا برای تأمین نیازهایش از محصولات خارجی، اختیاراتی خواهد داشت که در این قرارداد هم در بخش‌هایی چنین اتفاقی افتاده است و تولیدکنندگان داخلی دچار چالش جدی شده‌اند.

نایب‌رئیس سندیکای صنعت برق ایران ضمن اشاره به این‌که صنعت برق با این قرارداد، مشکل چندانی نداشته است به جام‌جم گفت: بر اساس آنچه توتال با ایران قرارداد بسته تقریبا 20درصد کل قرارداد در بخش صنعت برق است، بنابراین اگر قرار باشد توتال از خارج، نیازهایش را تامین کند قطعا مشکلات عمده‌ای در صنعت ایجاد می‌شود.

وی ضمن تاکید بر این‌که صنعت برق 95 درصد خودکفایی داشته و تولیدکنندگان می‌توانند تمام نیازهای این پروژه را تامین کنند، تصریح کرد: مسئولان هنگام عقد قراردادهای این‌چنینی باید دقیقا به توانمندی داخلی توجه داشته باشند تا بتوانند بر اساس آن، تبصره‌هایی را به قرارداد بیفزایند که طرف خارجی ملزم به استفاده از توانمندی‌های داخلی شود، چون در غیر این صورت تولید داخلی قطعا از چرخه تولید خارج می‌شود.

مواد اولیه از آلمان، تولید از ما

یکی از مسئولان شرکت لوله‌ سازی اهواز درباره واردات لوله توسط شرکت توتال به خبرنگار ما گفت: به نظر می‌رسد در قرارداد توتال قید شده که تامین لوله باید انجام شود که این موضوع معنای مختلفی دارد که تامین لوله هم می‌تواند از داخل باشد و هم از خارج کشور.وی افزود: این در حالی است که اگر در یک کشور توانایی ساخت لوله نباشد شرکت پیمانکار می‌تواند تامین تجهیزات موردنیاز خود را از خارج تهیه کند، اما به نظر می‌رسد این موضوع در ایران صحت نداشته باشد. از سوی دیگر احتمال دارد ورق‌های موردنظر شرکت توتال از آلمان وارد شده و در کارخانه لوله‌سازی اهواز تولید شود.

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۱۷۹۳۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیپلماسی اقتصادی، برگ برنده همسایگی

  رئیسی در نشست خبری مشترک محمد شهباز شریف، نخست‌وزیر جمهوری اسلامی پاکستان با اشاره به سطح روابط تجاری تهران و اسلام‌آباد بیان کرد: سطح روابط تجاری و اقتصادی بین دوکشور،سطح قابل‌قبولی نیست اما تصمیم گرفتیم این سطح روابط تجاری را در گام اول به ۱۰میلیارد دلار افزایش دهیم.به نظرمی‌رسد رقم اعلام شده برای ارتقای ظرفیت تجارت خارجی دو کشورقابل تحقق است، زیرا ایران و پاکستان ظرفیت‌های خوبی برای این موضوع دارند.وجود سه منطقه مرزی فعال اعم از ریمدان که در ۱۲۰کیلومتری چابهارو۵۰کیلومتری مسیر چابهار ــ راسک قراردارد،مرزسراوان درکهک ومنطقه تفتان میرجاوه ازجمله مهم‌ترین گذرگاه مرزی میان ایران و پاکستان به‌شمار می‌رود. منطقه ریمدان ازسال۹۵ برای جابه‌جایی رسمی کالا میان ایران وپاکستان مشخص شده است. این گذرگاه مسیر ریلی ایران را به پاکستان وشبه‌قاره هند وصل می‌کند؛ بنابراین ظرفیت‌های بسیار خوب مرزی برای توسعه تجارت خارجی میان دو کشور وجود دارد. بخش اصلی تجارتی که تاکنون به صورت رسمی میان ایران و پاکستان وجود داشته مرتبط با صادرات انرژی از ایران است، زیرا شرکت نفت مجوزهایی در این زمینه صادر کرد؛ به طوری که از این محل سالانه حدود شش میلیارد دلار مبادله مالی شکل می‌گیرد. 
   
صادرات کاشی و سرامیک
بخش دیگر،کالاهای تجاری است که قابلیت بسیار زیادی برای توسعه روابط دارد وازجمله می‌توان به نیازعظیم پاکستان به واردات کاشی و سرامیک تولیدی ایران پرداخت.باتوجه به کیفیت بین‌المللی قابل‌توجه کاشی و سرامیک تولید ایران، پاکستان خریدار بسیار خوبی برای این محصول است؛ ضمن این‌که پاکستان به واردات کالاهای مختلفی از ایران نیاز دارد. انتظار می‌رود دستگاه دیپلماسی کشور زمینه‌های لازم را برای بازاریابی تجار و تولید‌کنندگان ایرانی در پاکستان فراهم کند. پاکستان در زمینه محصولات پتروشیمی و پلاستیک مشتری بسیار خوبی است؛ بنابراین باید در بازار پاکستان به شکل مدون بازاریابی کرد تا نیازهای مختلف این کشور شناسایی شود. ایران می‌تواند برخی کالاهای تولید پاکستان را که در کشور تولید نمی‌شود یا مزیت تولید ندارد، وارد کند. اگر تبادل تجاری به شکل جدی و سازمان‌یافته میان دو کشور ناظر بر حل مشکلات گمرکی و تفاهم در موضوعات مرتبط با تعرفه صادرات و واردات شکل بگیرد،قطعا زمینه‌های لازم برای تحقق۱۰میلیارد دلار تبادل تجاری میان دو کشور وجود دارد و موضوع مدنظر دولت سیزدهم محقق می‌شود.
   
نوسازی ماشین‌آلات
با توجه به این‌که بخش قابل‌توجهی از ماشین‌آلات صنعتی و معدنی کشور درمسیر فرسودگی قرار دارد و برای جهش و رشد تولید نیازمند واردات ماشین‌آلات و فناوری‌های روز دنیا هستیم، پاکستان که تحریم نیست، می‌تواند واسطه واردات ایران باشد و به‌راحتی کالاهای مورد نیاز ایران را از اروپا و آمریکا وارد کند و در ازای واردات، کالای ایرانی به پاکستان صادر شود. میان چین و هند بر سر موضوع بندر گوادر و چابهار رقابت وجود دارد، زیرا چینی‌هانزدیک به ۴۶میلیارد دلار دربندر گوادر سرمایه‌گذاری کرده‌اند و مایلند خط ترانزیتی از گوادر به مناطق مختلفی درپاکستان و چین حتی تا افغانستان بکشند اما با توجه به این‌که قرار است هندی‌ها سرمایه‌گذاری عظیمی در بندر چابهار داشته باشند و به‌دلیل این‌که چین و هند در این زمینه رقابت دارند؛ چین راه‌حلی مبنی بر این ارائه داده که در بندر گوادر و چابهارشریک باشند. برمبنای این شراکت، خط‌آهنی از بندر گوادر تا چابهار به آسیای مرکزی از سویی و راه‌آهن از چابهاربه سمت زابل وافغانستان وشعبه دیگر ازسمت خراسان جنوبی و خراسان رضوی از سوی دیگر کشیده شود تا به سرخس و خط‌‌آهن ترکمنستان وصل شود وکل آسیای مرکزی راپوشش دهد.با توجه به این‌که منطقه چابهارتحت تحریم‌های آمریکا قرار نگرفته و رقابت بر سر این منطقه و تجارت خارجی میان کشورهای یاد شده بالاست، باید منتظر ماند عاقبت رقابت چه می‌شود و ایران در همکاری با کشورهای یاد شده چه نتیجه مالی و اقتصادی‌ای می‌تواند کسب کند.

طرح انتقال گاز
طرح انتقال گاز ایران به پاکستان از حدود ۱۵سال پیش طراحی و اجرا شد که تاکنون به‌دلایل مختلفی وارد فازعملیاتی نشده بود اما با حضور مقامات ایران در پاکستان و مذاکرات صورت گرفته و با ابراز تمایل طرف پاکستانی، این موضوع اکنون به مرحله اجرا نزدیک‌تر شده است.بر‌اساس توافق اولیه، قرار بود این خط لوله ۲۷۰۰کیلومتری،گازصادراتی ایران را ازمسیرپاکستان به هند منتقل کند. پیش‌بینی شده بود که درصورت توافق نهایی، ۱۱۰۰کیلومتر از این خط لوله در ایران، ۱۰۰۰کیلومتر در پاکستان و ۶۰۰کیلومتر در هند احداث شود. طبق طرح اولیه قرار بود روزانه ۱۵۰میلیون مترمکعب گاز ایران به هند و پاکستان صادر شود که از این مقدار،۹۰میلیون مترمکعب برای هند و۶۰میلیون مترمکعب برای پاکستان در نظر گرفته شده بود که البته این ایده عملی نشد.هند بابهانه‌هایی درباره امنیت وقیمت معاهده، نسبت به آن سردشده وازتعهد سه‌جانبه کناره‌گیری کرد.بعدازآن در سپتامبر۲۰۱۲، عملیات اجرایی معاهده آغاز شده وروسای‌جمهوروقت ایران و پاکستان توافق کردند که در این زمینه همکاری داشته باشند. براساس این همکاری، پیش‌بینی شده بود که پاکستان نیز خط لوله خودراطی۲۲ماه تا مرز ایران بکشد.همچنین بر‌اساس این معاهده گازی، قرار شد با شروع عملیات لوله‌گذاری تا سال ۱۳۹۳، صادرات گاز ازطریق خط لوله به کراچی آغاز شود. این قرارداد ۲۵ ساله، ایران را متعهد کردکه صادرات گاز درروزازحجم۱۴میلیون مترمکعب راآغازکرده و آن را در دو فاز به ۲۱و۳۰میلیون مترمکعب افزایش دهد.آن‌طور که جواد اوجی،وزیرنفت اعلام کرده؛اسلام‌آباد برای بهره‌برداری سریع خط لوله صادراتی گاز ایران به پاکستان (آی‌پی) علاقه‌مند بوده و طرف پاکستانی مشتاق است هرچه زودتر تزریق گاز به خط لوله آی‌پی انجام شود، پاکستان برای تسریع این کار درحال تنظیم قرارداد باشرکت‌های مختلف است.وی افزود: با اقدام‌هایی که انجام خواهد شد، امیدواریم طبق قرارداد بین‌المللی که بین ایران و پاکستان امضا شده است، دردوران فعالیت دولت سیزدهم شاهد صادرات گاز به پاکستان باشیم.