Web Analytics Made Easy - Statcounter

تبلیغات بسیار گسترده چند فیلم سینمایی با چنان هزینه کلانی همراه است که احتمالاً از هزینه تولید این فیلم‌ها نیز فراتر می‌رود و بر همین اساس، این پرسش مطرح شده چنین فیلم‌های سینمایی از کدام ناحیه تامین مالی می‌شوند که در تولید و اکران‌شان هیچ منطق اقتصادی وجود ندارد و چرا هیچ نهاد نظارتی به دنبال شفافیت مالی در سینمای ایران نیست؟ به گزارش «تابناک»؛ فیلمسازی در ایران با شیوه‌های متفاوتی قابل تقسیم‌بندی است و یکی از این شیوه‌ها، تقسیم بندی اقتصادی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از دوره روی کار آمدن مدیران دهه شصتی در سینما که رسوباتشان هنوز دامان سینما را گرفته، یک گروه از سینماگران وابسته به اقتصاد دولتی شکل گرفتند که هنوز گروهی از آنها فعال هستند.  این گروه که شماری از نام‌های شناخته شده ی حال حاضر سینمای ایران را نیز شامل می‌شود، از فارابی و سایر نهادهای دولتی و حاکمیتی اعتبار جذب می‌کنند و فیلم‌هایشان را با پیشوند و پسوندهایی چون «اعتقاد»، «عقیده» و «تعهد» و... می‌سازند. برخی از این گروه دارای توانایی تکنیکی بهتری هستند و موقعیت بهتری از این رانت به دست آورده‌اند و برخی با وجود وصل بودن به چاه نفت حتی توان فیلمسازی باکیفیت را نیز ندارند. نقطه اشتراک همه فیلمسازان متکی به بودجه‌های عمومی -اعم از اصلاح طلب و اصول گرا- نفروختن اکثر فیلم‌هایی است که با بودجه عمومی تولید کرده‌اند. در واقع اگر لیست فیلم‌هایی که در این سه دهه صرفاً متکی بر منابع عمومی دولت تولید شده را در یک نمودار وارد کرد، می توان دریافت که تاکنون صدها میلیارد تومان هزینه فیلمسازی شده اما بازگشت مالی نداشته است. اساساً مسئله این نیست که این فیلمسازی که ممکن است در راستای اهداف کشور نیز بوده باشد، هزینه اش بازنگشته است؛ چرا که شاید برای رواج یک پیام نیاز باشد که هزینه کلانی شود که بازگشت مالی نداشته  باشد. مسئله این است که عدم بازگشت این هزینه به منزله عدم ترویج شعاری است که برای این فیلم داده شده است. در واقع فیلمساز ناتوان بوده که طیف گسترده‌ای از مخاطب را به سینما بیاورد و شعاری که مدنظرش بوده را ترویج دهد. این نقطه‌ای است که بودجه عمومی هدر رفته است. این سبک فیلمسازان متکی به بودجه عمومی که پروژه‌هایشان را عمدتاً از نیمه دوم تابستان تا نیمه اول زمستان -اوج بودجه ریزی عمومی- کلید می‌زنند، درآمدشان نه از اکران، بلکه در تولید است و به همین دلیل برایشان مهم نیست اثری که می‌سازند چند مخاطب داشته باشد. این گروه حاضر نیستند برای آنچه با برچسب اعتقاد عرضه می‌کنند، از سرمایه شخصی‌شان سرمایه گذاری عمده داشته باشند و همین مسئله سطح صداقت را نشان می‌دهد.
 برخلاف این گروه از فیلمسازانِ وطنی، بسیاری از فیلمسازان آمریکایی بدون اینکه یک ریال از دولت آمریکا کمک دریافت کنند و به جای آنکه هر روز طلبکارانه با رسانه های آمریکایی مصاحبه کنند که «چرا دولت آمریکا بودجه فلان سریال یا فیلم در راستای اهداف آمریکا را تامین نمی‌کنند؟»، با بودجه بخش خصوصی بهترین فیلم‌ها را در راستای منافع ملی آمریکا می‌سازند که در گیشه فروش فوق العاده بالایی دارند و پیام مورد نظر نیز ترویج شده است.

در کنار این گروه، گروه دیرپا تری هستند که ریشه در سینمای پیش از انقلاب دارند. اینها معمولاً به عنوان سینمای بدنه معرفی می‌شوند، فیلم‌هایی صرفاً برای فروش می‌سازند و بسیاری از آثارشان انقدر نازل است که حتی قابل طبقه بندی در سینمای پاپ کورنی نیز نیست. این گروه توسط مدیران دهه شصتی با درجه بندی و نظایر اینها به قصد تقویت گروه سینمای دولتی منکوب می‌شدند اما به واسطه مدل فیلمسازی شان، دوام آوردند و هنوز بخشی از گیشه را در اختیار دارند. گروه سوم، بخش خصوصی غیرواقعی است که در یک دهه اخیر ظهور کرده و هر روز ابعاد تازه تری پیدا می‌کند. بخش خصوصی غیرواقعی، مشتمل بر مجموعه‌هایی می‌شود که ظاهراً فیلم‌های خصوصی می‌سازند اما در عمل فقط بخشی از سرمایه متعلق به آنهاست و مابقی سرمایه گذاری تلفیقی از فاندهای نهادهای خارجی و نهادهای دارای اعتبارات عمومی است. اغلب آثار این گروه نیز فروش بالایی ندارد اما همچنان در گیشه حضور دارند، چرا که همان فروش کم به همراه فروش رایت داخلی و بین المللی فیلم، سهم اندک آنها از سرمایه گذاری اولیه فیلم را به همراه سودی قانع کننده، بازمی‌گرداند. گروه چهارم اما گروه تازه‌ای هستند که ظاهراً باید به عنوان بخش خصوصی غیرواقعی تعریف کرد اما بهتر است به عنوان بخش مشکوک سینمای ایران طبقه بندی کرد! این گروه در بسیاری از پروژه های سینمایی هزینه‌های سینمایی کلان انجام می‌دهند، از کمک‌های دولتی و فاندهای خارجی بهره چندانی نمی‌برند، در تبلیغات هزینه گسترده‌ای می‌کنند، فیلم‌هایشان در گیشه شکست می‌خورد اما همچنان فیلم می‌سازند! به عنوان نمونه می‌توان به فیلم‌هایی اشاره کرد که هزینه تبلیغ‌ شهری‌شان احتمالاً از هزینه تولیدِ خود فیلم نیز بیشتر شده است! با چه منطق اقتصادی چنین اتفاقی رخ می‌دهد و حقیقتاً چه سرمایه هایی از چه منابعی وارد سینمای ایران می‌شود؟ البته ممکن است این شک به یک واقعیت سیاه منتهی نشود اما واقعاً وضعیت مالی پروژ‌ه‌های سینمایی شفاف نیست، این پرسش‌ها پررنگ می‌شود. آیا نهادهای نظارتی اساساً سینما در اولویت‌شان قرار دارد و آیا نباید از رواج این سبک فیلمسازی بیش از سه گروه دیگر نگران بود؟

منبع: تابناک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۲۰۳۱۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هشدار مقام آلمانی درباره خطر عملیات لیتوانی برای بودجه ارتش

معاون فراکسیون اتحادیه احزاب متحد مسیحی عملیات استقرار دائمی نیروهای آلمانی در لیتوانی که بر اساس برآوردها هزینه‌های میلیاردی دارد را عامل از بین رفتن بودجه دغاعی بالا و تحت فشار قرار گرفتن ارتش دانست. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم بر اساس گزارش های منتشر شده ارتش آلمان می خواهد تا پایان سال 2027 تقریباً 5000 سرباز را در لیتوانی مستقر کند. از نظر مالی، این پروژه یک تعهد جدی خواهد بود و احتمالاً حدود یازده میلیارد یورو برای تعدادی سرمایه گذاری در این پروژه لازم است. به نوشته هفته نامه اشپیگل این را یکی از نمایندگان وزارت دفاع فدرال آلمان در نشست کمیته دفاعی پارلمان آلمان گفته است.

بر این اساس، یک میلیارد یورو برای هزینه‌های عملیاتی سالانه، چهار میلیارد یورو برای خرید تجهیزات بزرگ مانند تانک‌ها و شش میلیارد یورو برای سرمایه‌گذاری‌های بیشتر - به عنوان مثال در ساخت زیرساخت‌ها یا خرید یونیفرم‌ها در این عملیات نظر گرفته شده است. این مبلغ شامل هزینه های کمک خارجی نمی شود، که در نظر گرفته شده است تا حدود 4800 سرباز و حدود 200 غیرنظامی را برای چندین سال خدمت در لیتوانی جذب کند.

در ابتدای ماه آوریل سال جاری میلادی یک تیم پیشرو از این یگان عملیاتی به لیتوانی سفر کرد. این گروه رزمی باید تا پایان سال 2027 به طور کامل عملیاتی شود.

در پاسخ به جنگ روسیه علیه اوکراین، دولت فدرال آلمان وعده داد که یک گروه جنگی را که آماده نبرد و قادر به عمل مستقل بود، به لیتوانی منتقل کند. بر اساس جدول زمانی، این تیپ باید تا سال 2027 به بهره برداری برسد. حدود 4800 سرباز و حدود 200 عضو غیرنظامی ارتش که می توانند خانواده های خود را با خود بیاورند برای این کار برنامه ریزی شده است.

پیستوریوس در ماه دسامبر یک سند سیاسی مربوطه برای این استقرار را در ویلنیوس امضا کرد و از یک "لحظه تاریخی" صحبت کرد. محل اصلی استقرار این تیپ، منطقه آموزشی نظامی رودنینکای نه چندان دور از مرز بلاروس خواهد بود. بر اساس اطلاعات لیتوانیایی، حدود 80 درصد از سربازان در آنجا مستقر می شوند و مابقی در روکلای در مرکز این کشور مستقر خواهند شد.

به نوشته نشریه دی سایت آلمان با توجه به هزینه های میلیاردی وعده داده شده توسط وزارت دفاع آلمان برای تیپ بوندسوهر در لیتوانی، یوهان وادفول، معاون فراکسیون اتحادیه هشدار داده است که ارتش در سایه این هزینه ها غرق خواهد شد و بودجه دفاعی از بین خواهد رفت. این سیاستمدار حزب دموکرات مسیحی به روزنامه های شبکه تحریریه آلمان (RND) گفت: این خطر وجود دارد که این تیپ بر ارتش غلبه کند و برنامه ریزی مالی وزارت دفاع را از بین ببرد.

وادفول ادامه داد: با توجه به مقدار قابل توجهی پولی که صرف این کار شده است، این یک معما است که دولت فدرال چگونه برنامه ریزی می کند تا یک بودجه پایدار تهیه کند. وی تاکید کرد: وزیر دفاع آلمان بدون بررسی تصمیمات لازم، اعزام خود را اعلام کرد. اکنون او وظیفه جمع آوری این مبلغ هنگفت را دارد.

استقرار دائمی یک تیپ رزمی در لیتوانی اقدامی بی سابقه در تاریخ بوندسوهر است. هرگز قبلاً این همه سرباز به طور دائم در خارج از کشور مستقر نشده بودند. هدف این تیپ تقویت جناح شرقی ناتو با توجه به تهدید روسیه است.

عملیات دائمی در لیتوانی پروژه‌ای هزینه‌بر برای ارتش آلمان

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • رشد اعتبارات هزینه‌ای عمومی دستگاه‌های فرهنگی متناسب با مأموریت‌های آنها بوده است
  • روز ملی ایمنی در حمل و نقل و حسرت فرصت هایی که از دست می روند....
  • بررسی جداول بودجه ۱۴۰۳ در جلسات هفته جاری مجلس
  • هزینه 5 میلیونی برای هر ایرانی/ ماجرا چیست؟!
  • بودجه ۱۰۰ میلیون یورویی اینتر برای خرید بازیکنان جدید در تابستان
  • هشدار مقام آلمانی درباره خطر عملیات لیتوانی برای بودجه ارتش
  • تقویت صنایع نظامی آمریکا به هزینه اوکراین
  • مروری بر بودجه در سال ۱۴۰۳؛ دست دولت در جیب مردم برای جبران کسری!
  • «مست عشق» و رکورد تازه در سینمای ایران / یک فیلم غیرکمدی به صدر جدول فروش روزانه رسید
  • «مست عشق» و یک رکورد تازه در سینمای ایران / یک فیلم غیرکمدی به صدر جدول فروش روزانه رسید