میزان تولید ناخالص داخلی ایران تا سال ۲۰۲۰/ بالاتر از امارات و پایین‌تر از عربستان و ترکیه

تولید ناخالص داخلی یکی از مقیاس‌های اندازه‌گیری در اقتصاد است که در برگیرنده مجموع ارزش کالاها و خدمات نهایی است که طی یک دوره معین معمولا یک سال در یک کشور تولید می‌شود و منظور از کالاها و خدمات نهایی نیز، کالا و خدماتی است که در انتهای زنجیره تولید قرار گرفته‌اند و خود آنها برای تولید و خدمات دیگری خریداری نمی‌شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تولید ناخالص داخلی ایران در سال ۲۰۱۵ معادل ۳۹۷ میلیارد دلار، در سال ۲۰۱۶ معادل ۴۱۶ میلیارد دلار، در سال ۲۰۱۷ معادل ۴۴۷ میلیارد دلار، در سال ۲۰۱۸ معادل ۴۸۱ میلیارد دلار، در سال ۲۰۱۹ معادل ۵۱۷ میلیارد دلار و در سال ۲۰۲۰ معادل ۵۵۵ میلیارد دلار خواهد بود.

در بین کشورهای دنیا آمریکایی‌ها با بیشترین میزان تولید ناخالص داخلی به ترتیب از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ میلادی میزان تولید ناخالص داخلی آنها به ترتیب معادل ۱۷۹۶۸، ۱۸۶۹۸، ۱۹۵۵۶، ۲۰۴۹۳، ۲۱۴۰۴ و ۲۲۲۹۴ میلیارد دلار خواهد بود.

پس از آمریکا، چینی‌ها با بیشترین تولید ناخالص داخلی به ترتیب از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ میلادی با ۱۱۳۸۵، ۱۲۲۵۴، ۱۳۱۷۴، ۱۴۲۷۲، ۱۵۶۲۱ و ۱۷۱۰۰ میلیارد دلار دومین کشوری خواهند بود که در دنیا بیشترین تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص می‌دهند.

آلمان‌ها به عنوان سومین کشور از لحاظ بالا بودن تولید ناخالص داخلی به ترتیب از سال ۲۰۱۵ تا سال ۲۰۲۰ میلادی با ۳۳۷۱، ۳۴۷۳، ۳۵۹۵، ۳۷۲۱، ۳۸۴۷ و ۴۰۰۵ میلیارد دلار سومین کشوری هستند که بیشترین میزان تولید ناخالص داخلی را خواهند داشت.

در مورد کشورهای آسیایی و همسایه ایران باید به آمار تولید ناخالص داخلی ترکیه اشاره کرد که به ترتیب از سال ۲۰۱۵ تا سال ۲۰۲۰ میلادی معادل ۷۲۲، ۷۲۱، ۷۶۱، ۸۰۵، ۸۵۲ و ۹۰۶ میلیارد دلار خواهد بود. اماراتی‌ها نیز از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ میلادی تولید ناخالص داخلی معادل ۳۳۹، ۳۵۶، ۳۸۳، ۴۱۰،   ۴۳۸ و ۴۶۹ میلیارد دلار خواهند داشت همچنین عربستانی‌ها طی سال های مذکور به ترتیب ۶۳۲، ۶۴۳، ۶۹۵، ۷۴۹، ۸۰۰ و ۸۴۹ میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی خواهند داشت.

انتهای پیام

      

منبع: اکوفارس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۲۷۲۸۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نگاه هند به جنوب خلیج فارس؛ نزدیکی به امارات، عربستان و عمان

هند طی سال های اخیر در رقابت با چین حضور اقتصادی، سیاسی و نظامی اش در منطقه خلیج فارس را افزایش داده و از رهگذر ارتقا روابط با عربستان، امارات و عمان خودش را به بازیگری مهم در منطقه خلیج فارس تبدیل کرده است. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، در سالهای اخیر هندوستان روابط اقتصادی با کشورهای خلیج فارس را به طور قابل توجهی توسعه داده است، بطوری که کشورهای این منطقه به شریک اول تجاری دهلی نو تبدیل شده اند. در همین زمینه روابط اقتصادی هند با کشور امارات متحده عربی در سال 2023 به 85 میلیارد دلار رسید و این کشور به سومین شریک تجاری هند بعد از آمریکا و چین تبدیل شده و دو کشور قرارداد تجارت آزاد هم در سال گذشته به امضا رسانده اند.

هند همچنین با عربستان هم روابط اقتصادی گسترده ای دارد که علاوه بر صادرات انرژی و پتروشیمی از عربستان و صادرات کالا و اعزام نیروی کار از هند، در زمینه سرمایه گذاری هم رشد قابل توجهی داشته است. نشست سران ریاض و دهلی نو در سال گذشته منجر به انعقاد 20 یادداشت تفاهم شد. در همین راستا، سعودی ها به دنبال سرمایه گذاری 100 میلیارد دلاری در هند هستند که مهمترین پروژه اقتصادی مشترک دو کشور مجموعه پالایشگاهی "السعید" در ساحل غربی هند است.

سومین ایستگاه حضور هندی ها در خلیج فارس عمان است. در حال حاضر مجموع تجارت دو کشور بالغ بر 5 میلیارد می باشد که 3 میلیارد آن صادرات هند و 2 میلیارد دلار هم سهم صادرات عمانی ها است.

در همین زمینه یک مقام آگاه هندی هم به روزنامه العرب خبر داده که هند و عمان قرار است توافق نامه تجاری جدیدی را به امضا برسانند که براساس آن تعرفه ورود کالاهای هندی به عمان و بالعکس طور چشمگیری کاهش خواهد یافت.

نوع نگاه هند به خلیج فارس

هند به خلیج فارس به عنوان گذرگاه اقتصادی و مسیر رسیدن به اروپا می نگرد و از همین رو به دنبال توسعه روابط اقتصادی با کشورهای شورای همکاری است. در این میان باید مدنظر داشت که این روابط صرفا اقتصادی نیست و دهلی نو در زمینه نظامی هم در حال گسترش همکاری ها با کشورهای خلیج فارس است.

همسو با افزایش وابستگی اقتصادی هند به کشورهای عضو  شورای همکاری خلیج فارس،  توسعه مناسبات سیاسی و نظامی میان هند و کشورهای این منطقه نیز قابل توجه بوده است. رزمایش های دریایی و توافقات همکاری و تبادل تجربه نظامی طرفین، بخشی از ابعاد مکتوم و ناگفته این رابطه است.

در این میان چین و پاکستان دو رقیب هند در منطقه خلیج فارس محسوب می شوند و به موازات هم درحال گسترش مراوادات با کشورهای شورای همکاری خلیج فارس هستند. با توجه به حضور این دو کشور در معادلات خلیج فارس، ابعاد امنیتی هم به حضور هند در خلیج فارس اضافه شده است.

آیا طرح کریدور آمریکایی "هند-غرب آسیا-اروپا" موفق خواهد بود؟مواجهه منطقی ایران با کریدور هندی ـ عربی/ ضرورت احیای امتیازات امنیتی و اقتصادی ذیل معادلات جدید منطقه‌ای

 

این امر نشان می دهد که وابستگی هند به منطقه خلیج فارس، به ویژه بعد از رونمایی از طرح «عرب-مد» به طرز چشمگیری افزایش یافته است.

براساس طرح مزبور کالاهای هندی می بایست از مسیر خلیج فارس (بندر فجیره امارات) به عربستان، اردن و فلسطین اشغالی (بندر حیفا) برود تا از آنجا به اروپا صادر شود. این شرایط باعث شده تا خلیج فارس به رگ حیاتی هندوستان تبدیل شود و دهلی نو همطراز با کشورهای شبه قاره، نسبت به تحولات خلیج فارس حساسیت نشان دهد.

با این حال، این طرح درحالی هند را به سمت مسیر تازه در ارتباط با جنوب خلیج فارس می‌برد که باید بهاین نکته اشاره کرد که یکی از اهداف مسیر جدید علاوه بر فراهم شدن بستر جدید در روابط هند با کشورهای عربی و در نهایت با رژیم صهیونیستی، دور زدن تنگه باب المندب و کانال سوئز و اجتناب از موانعی است که توسط یمن در مسیر دریایی رژیم صهیونیستی و در راستای حمایت از مردم مظلوم فلسطین ایجاد شده است.

نکته دیگر این که برای اجرایی شدن اهداف این کریدور، کشورهای عضو این پروژه هزینه تخلیه و بارگیری چندباره در امارات، عربستان و بندر حیفا را باید پرداخت نمایند. این امر منجر به افزایش هزینه و زمان حمل و نقل کالاها می شود. از این رو کارشناسان اعتقاد دارند که این پروژه بیش از آنکه دارای صرفه اقتصادی باشد دارای اهداف سیاسی و ژئوپلتیک است تا برخی از کشورهای دارای تعامل با اسرائیل را از مسیر دیگری به رژیم صهیونیستی پیوند دهد.

 

انتهای پیام/