به نقل از «دانا»

سنگ نوشته های ۴۰ هزار ساله ای که از تاریخ کهن ایران دور مانده اند+تصاویر

تاریخ انتشار: ۱۰ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۸۴۴۱۶

سنگ نوشته های «کوت آباد» یکی از آثار ارزشمند از دوران کهن است که بر اثر بی توجهی و غفلت مسئولین ناشناخته مانده و در حال نابودی است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سلام کمیجان، روستای کوت آباد یکی از روستاهای دهستان اسفندان از توابع شهرستان کمیجان است که دارای طبیعتی بکر و خوش آب و هوا در منطقه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از جاذبه های گردشگری و طبیعی روستا می توان به یازوله قیه (سنگ نوشته) که آثار خطاطی روی آن به زمان هخامنشیان میرسد و محل رفت آمد مردم به طرف همدان بوده، اشاره کرد.

سنگ نوشته های کوت آباد درمنطقه ای به همین نام و در فاصله ۲۰ کیلومتری مرکز شهرستان کمیجان واقع است، بر روی سنگ های ستبر کلماتی با خط میخی و نقاشی های بدیع وجلوه گری نگاشته شده که به عقیده برخی از مردم، بازگشتی به دوران هخامنشیان است ولی با گذشت چنین قدمت تاریخی زیادی هنوز هم چشم هر بیننده ای را به خود جلب می کند و یکی از مهمترین آثار باستانی این منطقه محسوب می شود.

 قدمت تمدن این سرزمین به عصر هخامنشیان می رسد

قدمت تمدن دیر پای این سرزمین به عصر هخامنشان میرسد، سنگ نو شته های کوت آباد به مرور زمان به دلایل مختلف از جمله آفات طبیعی، کشف دیر هنگام، نبود دانش به این موضوع، ندانستن ارزش تاریخی، کم توجهی مسؤلان و… از بین رفته است. ولیکن آنچه هست، تصاویری از «بزکوهی و گوسفند» به معنای وفور شکار و توجه مردم به آن؛«سگ» یعنی وفاداری به انسان و «زرع» نشانه زندگی و امید را با خود به ارمغان می آورد و درمجموع با تماشای این گنجینه های ارزشمند، حرف های ناگفته فراوانی را از این منطقه باز گو می کند.

استاد جامعه شناسی، مردم شناسی و پژوهشگر آیین های باستانی:

آثارباستانی؛ پل ارتباطی نیاکان ما با اعصار پس از آنها

دکتر محمد عارف جامعه شناس و مردم شناس در گفتگو با خبرنگار سلام کمیجان گفت: سنگ نگاره ها و آثار برجای مانده از نیاکان ما و هنرمندانی که در دوره های پیش از ما اثری در غارها، کوه ها، دیواره های سنگی، پاپیروس و... برای ما به ارث گذاشته اند،ما را متوجه هدف آنها برای ایجاد ارتباط و برقرای تعامل با آیندگان می کند.

وی در ادامه افزود: این اسناد، علاقه مندی نیاکان ما را به حفظ تاریخ و فرهنگ چند هزارساله مردم ایران نشان می دهد و همانند یک آینه برای دیدن پیشینه کهن ماست.

عارف تصریح کرد: نگاهبانی از آثار باستانی در اشکال مختلف؛ (زبان،سنگ نوشته، کتیبه، نقش برجسته و آثار فرهنگی) که معرف زیست انسان، طبیعت منطقه،فرهنگ و تمدن پیشینیان ماست، لازم و ضروری است.

مجری طرح پژوهشی بین المللی«بررسی تحلیلی و ریشه شناختی سنگ نگاره  تاق بستان کرمانشاه ایران از منظر جهانگردی، انسانشناختی و...» بیان کرد: اگر بخواهیم کشور و یا قومی را به دیگران معرفی کنیم این معارفه بر اساس آثار گذشتگان و تاریخ و اساطیر آن کشور انجام می شود.

حفاظت و نگاهبانی از تاریخ و تمدن نیاکانمان ضروری است

عارف تاکید کرد: حفاظت و نگاهبانی از تاریخ و تمدن نیاکان ما ضروری است. با تکیه بر گذشته برای آینده می توان برنامه ریزی درستی کرد، اگر تکیه گاهی وجود نداشته باشد توانایی ایستادن نداریم.

این کارشناس فرهنگ عامه و ایرانشناسی گفت: آثار فرهنگی و تمدن ایرانی را می توان از اندیشه و سینه های بزرگان، آثار برجای مانده روی سنگ ها، کوه ها، دیواره غارها و... استنباط کنیم. بزرگانی که در روستا ها و برخی از شهرها وجود دارند گنجینه های باارزشی از فرهنگ و تمدن هستند و پس از فوت، هریک از آنان همچون کتابخانه بزرگی که در آتش سوخته است از بین خواهد رفت.

وی در ادامه افزود: آثاری که در کوه ها و سنگ نگاشته هایی که وجود دارد بر اثر آفتاب و افت و خیز جوی به مرور زمان از بین می روند. اگر این آثار ارزشمند را از دست دهیم آینه را از دست خواهیم داد. حفاظت از این آثار ارزشمند و انتقال آنها به آیندگان،همت مسئولین استان و میراث فرهنگی را می طلبد.

ملتی که فرهنگ غنی ندارد بیچاره ترین انسان ها هستند

عضو اصلی هیات رئیسه انجمن انسان شناسی ایران تصریح کرد: ملتی که فرهنگ غنی نداشته باشند بیچاره ترین انسان ها محسوب می شوند.اگر ریشه های مذهبی، تاریخی، اساطیری و فرهنگی آسیب ببییند و آنها را آفت زدایی نکنیم به مرور زمان ریشه های هویتی مان از بین می رود که نیازمند توجه و رسیدگی مسئولین است.

عارف خاطرنشان کرد: میراث فرهنگی باید از کوچکترین عنصر اثر برجای مانده از نیاکان برای آیندگان نگاهداری کند. همانطور که مقام معظم رهبری در این زمینه بیان کردند«آثار تاریخی و باستانی نشان دهنده اوج هنر عماری در میان این مردم در طول تاریخ گذشته است. اینها چیزهایی است که گذشته تاریخی یک ملت را رنگ و رونق می بخشد و مردم می توانند گذشته، تاریخ و ریشه های خود را پیدا کنند»( ۲۱/۷/۱۳۸۲ ) و در جایی دیگر بیان می کنند«در شرایط کنونی که ما برخوردار از کشوری بزرگ و با عظمت، دارای سابقه ی تاریخی مهم با فرهنگ بسیار متعالی و درخشان در طول تاریخ، با میراث ارزشمندی از گذشته و با ثروت های فراوان مادی، ملتی با این عظمت زندگی می کند، جا دارد که مردم ما، تحول اخلاقی را در خودشان به وجود آورند.( ۱/۱/۱۳۷۳ )»بنابر این هنرمندانی که این کار را انجام دادند باید گرامی داشته شوند و به آنها افتخار کنیم. آنها آثاری چند هزار ساله از گذشته برای آموزه های اخلاقی، مذهبی، سیاسی، اجتماعی و... برای آیندگان به ارث گذاشته اند.

یکی از اهالی کوت آباد

«کوت آباد» قلعه ای که از بین رفته

امیر مرادی یکی از اهالی کوت آباد و فعال هنرمند کمیجانی در گفت و گو با خبرنگار سلام کمیجان با اشاره به سنگ نوشته های این روستا گفت: این سنگ نوشته ها از زمان های قدیم در این روستا وجود داشته و از همان قدیم نیاکان ما از آنان حراست کرده و مانع از نابودی این آثار باستانی شده اند.

وی افزود: روستای کوت آباد در۲۰ کیلومتری مرکزشهرستان کمیجان واقع شده و یکی از خوش آب و هواترین مناطق شهرستان به شمار می رود که متاسفانه هیچ توجهی به این منطقه بکر و تفریحی صورت نمی گیرد.

مرادی بیان کرد: «کوت آباد» درلغت به معنای «قلعه کوچک» نام دارد و علت نام گذاری وجود قلعه ای در روستا بوده که متاسفانه به مرور زمان ازبین رفته است. بنیان گذار کوت آباد «حق مراد» بوده که جد طایفه مرادی ها در کوت آباد است و اکنون نوه هایش در روستا سکونت دارند.

ضرورت حفظ و حراست از میراث چند هزارساله

ساکن روستای کوت آباد تصریح کرد: آنچه که از نیاکان نسل به نسل گفته شده؛ این سنگ نوشته ها مربوط به دوران هخامنشیان و زمان کوروش است، که از ارزش تاریخی زیادی با توجه به قدمت آنان برخوردار است که باید در زمینه حفظ و حراست از آنان توسط دستگاه های مربوطه اقدامات لازم صورت پذیرد چرا که به دلیل عدم توجه در حال نابودی کامل و یا مخدوش شدن است.

سنگ نوشته ها، ۴۰ هزار ساله و مربوط به دوره نئولتیک(نوسنگی) یا پارینه سنگی است

وی در ادامه افزود: به خاطر علاقه ای که به فرهنگ و تمدن ایرانی دارم بارها با کارشناسان مختلف کشوری در این زمینه گفتگو کردم، نظر آنها این بود که این سنگ نوشته ها به ۴۰ هزار سال قبل و دوره نئولتیک(نوسنگی) یا پارینه سنگی برمی گردد.

بی توجهی مسئولین به تاریخ کهن منطقه

مرادی از بی توجهی مسئولین نسبت به آثار تاریخی منطقه گلایه کرد و افزود: تاکنون هیچ کدام از مسئولان شهرستان و استان به این منطقه توجه ویژه ای نداشته اند و کوچکترین اقدامی از سوی آنان برای ثبت ملی و یا حفظ آثار ارزشمند پیشینیان در این منطقه صورت نگرفته است.

این اهل روستای کوت آباد تصریح کرد: یکی از مهمترین مشکلات، عدم حضور کارشناسان میراث فرهنگی در منطقه و ناشناخته ماندن این اثر باارزش تاریخی است که حداقل بتوانند این میراث ماندگار را ثبت ملی کنند.
 

 انتهای پیام/

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۸۴۴۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سیناپس «آپاراتچی» و «آسمان غرب» و فیلمنامه «یادآوری» کریستوفر نولان در شماره جدید فیلم نگار

سیناپس فیلم‌های «تمساح خونی»، «آسمان غرب»، «پرویزخان»، «آپاراتچی» و «بی بدن»، فیلمنامه نویسی برای سریال در ایران و فیلمنامه کامل «یادآوری» نوشته کریستوفر نولان، از جمله مطالب منتشر شده در دویست و پنجاه و پنجمین شماره ماهنامه فیلمنامه نویسی فیلم‌نگار ویژه اردیبهشت ۱۴۰۳ هستند که در ۱۱۶ صفحه تقدیم علاقه‌مندان سینما و فیلمنامه نویسی شده است.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در ابتدای بخش سینمای ایران سیناپس فیلم‌های «تمساح خونی»، «آسمان غرب»، «پرویزخان»، «آپاراتچی» و «بی بدن» را می‌خوانیم و سپس نقد و تحلیل‌هایی که نویسندگان مجله درباره این آثار نوشته‌اند. گفتگو با حسین تراب نژاد، یکی از فیلمنامه نویسان «آپاراتچی» و گفتگو با علی ثقفی، نویسنده و کارگردان «پرویزخان» از دیگر مطالب این بخش هستند.

پرونده موضوعی این شماره به فیلمنامه نویسی برای سریال در ایران اختصاص دارد که شامل مطالب خواندنی و متنوعی است از جمله: نگاهی به سریال‌های شبکه نمایش خانگی در ایران؛ آنچه در سریال نویسی ایران مورد توجه نیست، بررسی گونه‌های درام کارآگاهی در سریال‌های بعد از انقلاب، وضعیت فیلمنامه نویسی در سریال‌های شبکه نمایش خانگی، معضلات سریال سازی از منظر متن، زیرمتن و فرامتن، گفت‌وگوی جمعی پیرامون فیلمنامه نویسی برای سریال در ایران و....

بخش سینمای جهان با سیناپس روی علف‌های خشک، داستان آمریکایی و فراری آغاز می‌شود و با نقد و گفتگو‌هایی با خالقان این آثار ادامه می‌یابد.

مطالعه تطبیقی کتاب و فیلمنامه «مورد عجیب بنجامین باتن» و چطور خواننده را مجذوب فیلمنامه می‌کنید؟ عناوین صفحات «سینما ادبیات» و «تجربه‌های پراکنده» می‌باشند.

فیلمنامه کامل این شماره به «یادآوری» نوشته کریستوفر نولان اختصاص دارد که توسط حمید گرشاسبی به فارسی برگردانده شده است. نقدی بر این فیلمنامه، مطالب پایانی این شماره است.