به نقل از «ایرنا»
2024-05-02@15:48:29 GMT
دل پُردرد رسانه‌های شهرستانی/ فرار مغزها از شهرستان ها
تاریخ انتشار: ۱۱ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۹۵۳۶۴
تهران- ایرنا- سخن از رسانه‌های محلی و بومی است؛ رسانه‌هایی که با سیلی صورتشان را سرخ نگه داشته‌اند تا بتوانند به همشهری‌ها و هم‌استانی‌هایشان خدمت کنند و منعکس‌کننده دردها و سختی‌ها و خواسته‌هایشان باشند.
بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات، خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری نیز مانند هر سال پذیرای نشریه‌ها و رسانه‌های گوناگونی از گوشه و کنار کشور است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سخن از رسانه‌های محلی و بومی یا شهرستانی است. رسانه‌هایی که کم پیش می‌آید در سطح سراسری کسی نامشان را بشنود و به خاطر داشته باشد. رسانه‌هایی که با سیلی صورتشان را سرخ نگه داشته‌اند تا بتوانند به همشهری‌ها و هم‌استانی‌هایشان خدمت کنند و منعکس‌کننده دردها و سختی‌ها و خواسته‌هایشان باشند.
آنچه در ادامه می‌آید، درد دل چند تن از دست‌اندرکاران رسانه‌های بومی و شهرستانیِ حاضر در بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات است.
** ماجرای پرغصه دست خالی
محمدعلی خرّمی، مدیر مسئول ماهنامه «مردم کویر» کاشان، مهم‌ترین دغدغه رسانه‌های بومی و محلی را مشکل‌های مالی می‌داند. او به این اشاره می‌کند که مشکل مالی، دغدغه مهم همه رسانه‌های کشور است، اما نشریات محلی چون برخلاف نشریات سراسری یارانه دریافت نمی‌کنند، بیشتر با کمبودهای مالی دست و پنجه نرم می‌کنند.
او میگوید: مسئولان برای بهتر دیده شدن خود، بیشتر با رسانه‌های سراسری ارتباط دارند. افزون بر این، رسانه‌های محلی آگهی‌ها و رپورتاژها را هم طبق عرف و ضوابط نمی‌توانند دریافت کنند تا بخشی از کمبودهای مالیشان را جبران کنند و علت بخشی از این معضل بدین بازمی‌گردد که مسئولان محلی برای رسیدن به اهداف خود تمایل دارند بیشتر با رسانه‌های سراسری یا رسانه‌های مرکز استانها همکاری کنند، که آسیب این رویکرد به رسانه‌های بومی و کوچک‌تر می‌رسد.
محسن پُردل، مدیرمسئول ماهنامه «هاتف جوان» استان سیستان و بلوچستان، معتقد است حمایت‌هایی که از نشریه‌های محلی می‌شود، باید به شکل منطقه‌یی و بومی تعریف شود.
او میگوید: نباید استان محرومی مثل سیستان و بلوچستان با استان‌هایی چون مازندران و آذربایجان یکسان دیده شود. باید به استان‌های محروم ضریب داده شود و رسانه‌های محلی مناطق محروم حمایت شوند.
** آگهی‌نامه‌های محلی و حقی که از نشریه‌های بومی ضایع می‌شود
مدیر مسئول ماهنامه «مردم کویر» شهرستان کاشان به یکی دیگر از معضل‌های رسانه‌های محلی نیز اشاره می‌کند. او میگوید: در شهرستان‌ها آگهی‌نامه‌های محلی رشد بسیار داشته‌اند. برای نمونه در منطقه ما حتی آگهی‌های خُرد محلی نیز به نشریه‌ها داده نمی‌شود، زیرا این آگهی‌نامه‌ها هستند که همه آگهی‌های محلی را دریافت می‌کنند. حال شما قضاوت کنید در شرایطی که آگهی‌های دولتی را نشریه‌های دولتی و سراسری دریافت می‌کنند، آگهی‌های خُردِ محلی هم به آگهی‌نامه‌ها می‌رسد و یارانه نیز به نشریه‌های سراسری اختصاص می‌یابد، رسانه‌ها و نشریه‌های بومی و محلی چگونه می‌توانند از پس هزینه‌ها برآیند و به حیات خود ادامه دهند؟
** فقر آموزش
خانم کرمی، مدیرمسئول روزنامه «صبح ساحل» هرمزگان، مشکل آموزشی را یکی دیگر از معضل‌های کار رسانه‌یی در شهرستان‌ها معرفی می‌کند. او در این‌باره توضیح می‌دهد: ما در زمینه آموزش روزنامه‌نگاری در استان بسیار ضعیف کارکرده‌ایم. بیشتر افرادی هم که در این رشته فارغ‌التحصیل می‌شوند، به دلیل مسائل مالی علاقه‌یی به کار در نشریات محلی ندارند.
امیر اکبری، مدیر مسئول و سردبیر روزنامه «اصفهان امروز»، هم در این‌باره میگوید: در شهرستان‌ها شرایط کار رسانه‌یی سخت‌تر است؛ و افراد برای رسیدن به مراتب بالاتر باید زحمت بیشتری بکشند. ازاین‌رو افراد توان بالایی دارند، اما این توانِ رسانه‌یی اغلب به شکل تجربی به دست می‌آید نه به شکل آکادمیک. مسئله دیگر این است که برخی از روزنامه‌نگاران شهرستان‌ها وقتی به سطح توانمندی مناسبی می‌رسند، به سبب شرایط مالی نامناسب و مشکلات اقتصادی رسانه‌های استانی ترجیح می‌دهند در رسانه‌های تهران کار کنند، که این به نوعی فرار مغزها از استانها به پایتخت است.
** محتواهای کنترل شده
موانعی که بر سر راه تولید محتوا جلو پای رسانه‌های بومی و محلی سبز می‌شود نیز از دیگر گرفتاری‌های این رسانه‌ها است.
محمدعلی خرّمی، مدیر مسئول ماهنامه «مردم کویر» کاشان، در این باره میگوید: دست رسانه‌های محلی در تهیه محتوا نیز کوتاه است و به همین سبب هم کمتر می‌توانند در جذب مخاطب توفیق داشته باشند. منِ خبرنگار وقتی بخواهم برای تهیه یک گزارش به یک اداره محلی بروم و عکسی از سالن آن اداره بگیرم، بلافاصله نیروهای حراست من را دوره می‌کنند. یا وقتی می‌خواهم به یک بیمارستان بروم و با بیمارانِ آنجا مصاحبه کنم، حتماً باید پنج، شش کانال مختلف را پشت سر بگذارم. این‌ها سبب می‌شود من نتوانم محتوای خوبی را تولید کنم و محتوایی که در نشریه‌ام تولید می‌شود، ناگزیر محتوایی کنترل شده خواهد بود که مورد پسند مخاطب نیز قرار نمی‌گیرد.
او معتقد است: عامل «مجاورت» به محل زندگیِ مردمِ محلی، امتیاز ویژه رسانه‌های محلی است که می‌تواند موجب جذب مخاطبان بومی شود.
وی میگوید: اگر در یک روستا روزنامه‌های سراسری همچون همشهری، شرق، کیهان و غیره توزیع شود، فرد روستایی تنها نگاهی سرسری به آن روزنامه خواهد کرد، اما اگر چهار صفحه نشریه محلِ خودش را به دستش بدهیم، دست‌کم بیست دقیقه آن نشریه را خواهد خواند؛ زیرا اخبار محل زندگی خود را در آن نشریه بومی می‌بیند. حتی من برای اینکه بتوانم مخاطب محلی را جذب کنم، خبر می‌دادم که کلاغ، ابر موتور فلانی را درآورد! تا بتوانم در کنار این خبرِ بی‌ارزش چند خبر مهم را قرار بدهم.
** سواد رسانه‌یی پایین برخی مسئولان کار را برای رسانه‌های بومی سخت‌تر می‌کند
مدیرمسئول ماهنامه «مردم کویر» شهرستان کاشان همچنین میگوید: سواد رسانه‌یی برخی مسئولان در شهرستان پایین‌تر است که همین کار را برای رسانه‌ها سخت‌تر می‌کند. بسیاری از مسئولانِ بومی نخستین چیزی که در برخورد با انتقاد رسانه‌های محلی به ذهنشان می‌رسد، شکایت است. این درحالی است که اغلب خبرنگاران ما در شهرستان‌ها بیمه نیستند و افزون براین، در بسیاری از شهرها اصلاً خبرنگاری شغل به حساب نمی‌آید و افرادی هم که در این حرفه کار می‌کنند، بیشتر به شکل دلی فعالیت دارند. از این‌رو می‌بینیم که گاه سرانجامِ برخی خبرنگاران ما به ذلیل شدن ، گدایی است. ما نمونه داشتیم که به خبرنگار به مسئول گفته خبرهایت را کار می‌کنم، تو در عوض به ما غذا یا میوه بده. چرا باید کار به اینجا بکشد؟
مدیرمسئول روزنامه «اصفهان امروز» نیز بر تفاوت انتقادپذیری مسئولان در تهران و شهرستان‌ها تأکید دارد. او میگوید: در استانها به سبب کوچک‌تر بودن شهرها و نزدیک‌تر بودن افراد به یکدیگر، میزان انتقادپذیری‌ها هم کمتر است که این، هم مشکلات حقوقی برای نشریات ایجاد می‌کند و هم وظیفه رسانه‌ها در نقد مشکلات جامعه را مختل می‌کند.
خانم حاجی‌پور، مدیر روابط عمومی روزنامه «آوای خراسان جنوبی»، هم از این موضوع دل پُر گِله‌یی دارد. او تنگ‌نظری مسئولان را یکی از مهم‌ترین موانع کار رسانه‌یی می‌داند و میگوید: فلان مسئول زمانی پاسخ ما را می‌دهد که ما به نفع او مطلب بنویسیم و اگر به ضررش مطلبی بنویسیم، آگهی به ما نخواهد داد و اگر به ما آگهی ندهد، ما با مشکلات فراوانی روبرو خواهیم شد. گاه ما نمی‌توانیم یک واقعه را آن‌طور که اتفاق افتاده است به گوش مخاطب برسانیم، زیرا این مسئله با مخالفت برخی مسئولان مواجه می‌شود. در برخی موارد شرایطی پیش می‌آید که گویی باید برای انتشار واقعیت از فلان مسئول اجازه بگیریم و این، کار را برای رسانه سخت می‌کند. این در حالی است که ما قانون دسترسی آزاد به اطلاعات را داریم و به شکل قانونی فردی نباید مانع کار ما شود.
** مدیر مسئول نشریه را توزیع می‌کند!
نحوه توزیع رسانه‌های مکتوب، هم نشریه‌های سراسری و هم نشریه‌های محلی، از دیگر مشکلاتی است که رسانه‌های شهرستانی با آن روبرو هستند و طبیعی است که این مسئله برای رسانه‌های محلیِ غیردولتی که منابع مالی کمتری هم دارند، حادتر باشد.
اکرمی، مدیرمسئول و سردبیر روزنامه «اصفهان امروز»، دیدگاه خود را درباره این موضوع این‌طور بیان می‌کند: از مشکلات عمومی نشریات مکتوب در استانها، افزایش قیمت کاغذ است که عملاً توان اقتصادی نشریه‌ها را برای تأمین مواد اولیه به‌شدت تحت تأثیر قرار داده است. افزون بر این، در شهرستان‌ها فضا برای توزیع و عرضه نشریات بسیار محدود است. برای نمونه اصفهان که یک کلان‌شهر جهانی است، کمتر از سی دکه مطبوعاتی فعال دارد. در حالی که در تهران حدود 1200 دکه مطبوعاتی فعال داریم. این نحوه توزیع طبیعی است که مشکلات بعدی درباره جذب مخاطب را نیز در پی خواهد داشت.
مدیر مسئول ماهنامه «مردم کویر» شهرستان کاشان میگوید که بارها پیش آمده که خود او ماهنامه‌اش را با خودرو شخصی‌اش در سطح شهر توزیع کرده است، زیرا نظام توزیع یا وجود ندارد و یا تحت اختیار گروهی خاص از نشریات است که سود بیشتری را به توزیع‌کنندگان می‌رسانند.
خرّمی تأکید می‌کند: در این شرایط ماهنامه‌ها یا هفته‌نامه‌های محلی حتی قدرت آن را ندارند که پول نشریه فروخته شده خود و یا برگشتی‌هایشان را از توزیع‌کنندگان دریافت کنند.
** بی‌توجهی به رسانه‌های محلی حتی در نمایشگاه مطبوعات
غرفه‌هایی که در نمایشگاه مطبوعاتِ امسال به روزنامه‌ها و ماهنامه‌ها و هفته‌نامه‌های محلی و شهرستانی اختصاص داده شده، مانند هر سال در بخش حاشیه‌یی و کمتر در معرض دیدِ نمایشگاه است و این تبعیض، مانند هر سال اعتراض این رسانه‌ها را موجب شده است.
اسکندری، مدیر اجرایی نشریه «نیارش البرز»، دیدگاه خود را در این‌باره این‌طور بیان می‌کند: نشریه‌های بومی و شهرستانی از لحاظ مالی بسیار ضعیف هستند؛ در چنین وضعیتی وزارت ارشاد می‌تواند دست‌کم کاری کند که این‌ها در نمایشگاه مطبوعات بهتر دیده شوند. این درحالی است که هر ساله جانمایی غرفه‌های رسانه‌های شهرستانی بسیار دور از دید و در حاشیه است. به نظر من کسی که برای روزنامه شرق یا اطلاعات یا خبرگزاری‌های معروف کشور به نمایشگاه می‌آید، اگر غرفه این رسانه‌ها در انتها و حاشیه سالن نمایشگاه باشد هم باز آنها را پیدا خواهد کرد. اما این اتفاق درباره رسانه‌های شهرستانی که شهرت بسیار کمتری دارند، نمی‌افتد. بنابر این ای کاش مسئولان بدین موضوع توجه کنند و هر سال بدترین جا و کورترین نقطه نمایشگاه را در اختیار رسانی‌های محلی قرار ندهند.
محسن پُردل، مدیرمسئول ماهنامه «هاتف جوان» استان سیستان و بلوچستان، نیز دل پُر دردی دارد. او تأکید می‌کند: حضور ما در نمایشگاه مطبوعات صرفاً کارکرد آماری دارد و جز هزینه‌یی که روی دستمان می‌گذارد، نتیجه دیگری ندارد. انتظار داریم در نمایشگاه مطبوعات همه نشریه‌ها را یکسان نگاه کنند. وقتی جایی به ما غرفه داده‌اند که اصلا دیده نمی‌شویم، این نمایشگاه برای ما چه فایده‌یی خواهد داشت؟ همشهری و جام‌جم و ایران که هر جای نمایشگاه غرفه داشته باشند، تحت هر شرایطی دیده می‌شوند؛ پس ما رسانه‌های بومی باید در جایی از نمایشگاه باشیم که به چشم بیاییم. اما شرایط به گونه‌یی است که انگار ما رسانه‌های محلی برای خودمان آمده‌ایم و قرار است ما غرفه گیلانی‌ها را ببینیم وآن‌ها که روبروی ما غرفه دارند، بیایند و غرفه ما را ببینند و بعد از 10 روز از هم خداحافظی کنیم.
** مخاطبانی که در راه رفتن به سرویس بهداشتی از جلو غرفه رسانه‌های شهرستانی رد می‌شوند
محمدعلی خرّمی، مدیر مسئول ماهنامه «مردم کویر» شهرستان کاشان، درباره جانمایی غرفه شهرستانی‌ها میگوید: در نمایشگاه مطبوعات قانون مشخصی حکمفرما نیست، زیرا هر رسانه‌یی که سرمایه‌دارتر و قدرتمندتر باشد، می‌تواند جای بهتری را برای خود بگیرد. امسال بدترین جای نمایشگاه را به رسانه‌های شهرستانی داده‌اند؛ انتهای سالن، نزدیک سرویس‌های بهداشتی! یعنی بدین ترتیب به جز مهمان‌های دعوتی، اغلب مخاطبان ما کسانی خواهند بود که برای رفتنِ به دستشویی از جلو غرفه‌های رسانه‌های شهرستانی نیز عبور خواهند کرد. جالب این است که غرفه مربوط به شغل‌های مرتبط و روابط عمومی‌ها جایشان بهتر است از غرفه‌های رسانه‌های شهرستانی. غرفه‌های ما آن‌قدر در حاشیه است که حتی گاهی مهمان‌های دعوتی ما نیز نمی‌توانند غرفه ما را پیدا کنند.
یکی از چهره‌های معروف کاشان قرار بود مهمان ما باشد، که بعد از چند ساعت گشتن در نمایشگاه و رفتن به غرفه‌های دیگر، بی‌آنکه بتواند به غرفه ما بیاید رفته بود و بعد به من زنگ زد که من غرفه‌تان را پیدا نکردم و حالا هم دیگر خسته شده‌ام و عذرخواهی می‌کنم! خب، سببش این است که جانمایی غرفه ما بسیار بد است. ضمن اینکه از آغاز نمایشگاه تاکنون حتی یکی از مسئولان پایشان را به غرفه‌های ما نگذاشته‌اند و این نشان می‌دهد توجه چندانی به رسانه‌های بومی ندارند.
** فرق میکروفون و قلم برای مسئولان
حاجی‌پور، مدیر روابط عمومی روزنامه «آوای خراسان جنوبی»، به یک نکته جالب هم اشاره می‌کند! نکته‌یی که البته خاصِ شهرستان‌ها و مسئولان شهرستانی نیست و در نگاه و باور مسئولان پایتخت‌نشین نیز با شدت و ضعف وجود دارد.
او می گوید: من، خودم در صداوسیما نیز کار می‌کنم و این را به دور از تعصب به کار روزنامه‌نگاری عرض می‌کنم؛ مسئولانِ ما بین رسانه‌های کاغذی و صدا و سیما فرق می‌گذارند. مثلاً وقتی یک مدیرکل با خبرنگاران روبرو می‌شود، با آن کسی که میکروفون در دست دارد بسیار بهتر و راحت‌تر برخورد می‌کند تا خبرنگاری که قلم به‌دست دارد و برای رسانه‌های مکتوب خبر تهیه می‌کند. متأسفانه آن مسئول به این موضع توجه نمی‌کند که تیتر روزنامه من با تیراژی هشت، نه هزاری در سطح استان منتشر می‌شود و در جای خود کم مخاطب ندارد. پس چرا مسئولانِ ما باید بین خبرنگاران صداوسیما و رسانه‌های مکتوب فرق قائل بشوند؟
** امنیت شغلیِ ضعیف‌تر خبرنگاران شهرستانی
نبودِ امنیت شغلی، از دغدغه‌های اغلب اهالی رسانه است؛ اما این مشکل نیز گویا برای رسانه‌های شهرستانی بحرانی‌تر است.
کرمی، مدیرمسئول روزنامه 'صبح ساحل' هرمزگان، تصریح می‌کند: نبود امنیت شغلی سبب می‌شود روزنامه‌نگاران سخت‌گیرتر با کارفرما برخورد کنند و از سوی دیگر، به سبب ناکافی‌بودن حمایت‌های ارشاد از رسانه‌های محلی، ما نیز نمی‌توانیم چندان روزنامه‌نگار را حمایت مالی کنیم و همه این‌ها موجب افت کیفیت کار رسانه‌یی در شهرستان‌ها می‌شود.
محمدعلی خرّمی، مدیر مسئول ماهنامه «مردم کویر» شهرستان کاشان، میگوید: اگر یک خبرنگار تهرانی را نهادی دستگیر کند، بسیاری از رسانه‌ها سروصدا می‌کنند، اما اگر در شهرستان یک خبرنگار شهرستانی را بگیرند، صدا از کسی درنمی‌آید و کسی به داد او نمی‌رسد، مگر اینکه رفیقی در نهادِ مربوطه داشته باشد تا بتواند برایش کاری بکند.
بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات، خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری از پنجم آبان ماه در مصلای امام خمینی (ره) تهران آغاز شده و 12 آبان ماه به کار خود پایان می‌دهد.
میزگرد و گزارش**3067*1436*گزارش: امیرحسین دولتشاهی*انتشار: داود پورصحت*
منبع: ایرنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۹۵۳۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
غرفه استان کرمان جزء برترین‌های نمایشگاه ایران اکسپو ۲۰۲۴
ایسنا/کرمان در آیین اختتامیه نمایشگاه ایران اکسپو ۲۰۲۴ از غرفه استان کرمان که جزء پنج غرفه برتر کشور شناخته شد، تقدیر به عمل آمد.
ششمین نمایشگاه توانمندی‌های صادراتی جمهوری اسلامی ایران (ایران اکسپو ٢٠٢٤) پس از پنج روز فعالیت، ۱۲ اردیبهشت ماه به کار خود پایان داد.
در آیین اختتامیه این نمایشگاه از غرفه استان کرمان که جزء پنج غرفه برتر کشور شناخته شد، تقدیر به عمل آمد.
به گزارش ایسنا و به نقل از روابط عمومی استانداری کرمان، معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار کرمان در این آیین لوح تقدیری به امضای معاون هماهنگی امور اقتصادی و توسعه منطقه‌ای وزارت کشور دریافت کرد.
ششمین نمایشگاه توانمندی‌های صادراتی جمهوری اسلامی ایران ۸ تا ۱۲ اردیبهشت ماه در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران برگزار شد.
انتهای پیام
جاده کندوان یک طرفه شد