ردپای عمیق ایرانی‌ها در زبان، مذهب و فرهنگ چین
تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۴۵۰۲۶۳
ایرانی‌ها با حضور در عهد باستان و دوره تاریخی در چین بر دین، هنر، فرهنگ و تجارت این کشور تاثیرگذار بوده‌اند. به‌گزارش گروه فرهنگی آنا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، مرتضی رضوانفر، عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری امروز یکشنبه 14 آبان 96 در توضیح دستاوردهای سفر ماه گذشته‌اش به کشور چین برای انجام پروژه پژوهشی «بررسی کتیبه‌های فارسی در ایران فرهنگی»، به ارائه یک مقاله درباره تاریخ روابط فرهنگی ایران و چین در نمایشگاه بین‌المللی کتاب پکن، انتشار کتابی به سه زبان چینی، انگلیسی و فارسی در زمینه معرفی میراث‌فرهنگی ایران و همچنین بررسی بخشی از کتیبه‌های فارسی چین به عنوان برنامه‌های این سفر اشاره کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی در ادامه افزود: «در نمایشگاه بین‌المللی کتاب پکن که به‌همت موسسه نمایشگاه‌های فرهنگی صورت گرفته بود ایران به عنوان مهمان ویژه حضور داشت و 500 مترمربع فضا به ایران اختصاص داده شده بود.»
به گفته او، دیوارهای فضای اختصاص‌داده‌شده به ایران با آثار ایرانی ثبت شده در یونسکو تزیین و همه آثار با شناسنامه انگلیسی و چینی معرفی شده بودند که بسیار مورد استقبال چینی‌ها قرار گرفت.
وی در ادامه به بخش قبلی پروژه خود در منطقه قفقاز و آفریقا اشاره کرد و از بررسی کتیبه‌های فارسی در منطقه قفقاز شمالی (داغستان، چچن، اوستیا)، قفقاز جنوبی (ارمنستان، آذربایجان، گرجستان و تا حدودی ترکیه) خبر داد و گفت: «همچنین در سفری به آفریقا در کشورهای تاتزانیا و کنیا که دولت‌شهرهای شیرازی در آنها قرار داشتند، کتیبه‌های فارسی بررسی، شناسایی و مستند شدند.»
به گفته رضوانفر، در شرق آفریقا نزدیک به 150 بنای متعلق به دولت‌شهرهای شیرازی شناسایی و مستند شد.
این عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با اشاره به ارتباط چندهزارساله ایران و چین گفت: «این دو کشور هزار سال بلافصل همسایه یکدیگر بوده‌اند و به همین دلیل عناصر مشترک بسیار زیادی در فرهنگ هر دو کشور وجود دارد.»
تاثیر ادیان ایرانی در چین
رضوانفر با ابراز تاسف از این که ایرانی‌ها کمتر از چینی‌ها و اروپایی‌ها درباره تاثیر فرهنگ ایران در چین کار کرده‌اند، در توضیح یکی از دلایل علاقه چینی‌ها به مطالعه فرهنگ ایران و تاثیرش بر کشورشان گفت: «ادیان بزرگ چین اغلب از ایران به آنجا رفته است، به‌عنوان مثال در عهد ساسانی که مانی و بسیاری از پیروان او اعدام شدند بسیاری از مانویان ایران به مناطق شرقی به‌ویژه چین و تعدادی هم اروپا عزیمت کردند و در حدود 80 سال حکومت اویغورها در چین، دین رسمی مانویت بوده است.»
برج رویت هلال ماه، مسجد نیوجیه، پکن
وی همچنین ضمن اشاره به مهاجرت مسیحیان نستوری در دوران حکومت ساسانیان به هند و چین گفت: «کتیبه‌های پهلوی که امروز در هند وجود دارند، در واقع آثار به‌جا‌مانده از مسیحیان نستوری است که از ایران مهاجرت کرده‌اند همچنین کتیبه‌ها و آثاری از آنان در چین باقی مانده است.»
این عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با اشاره به مهاجرت زرتشتی‌ها بعد از ورود اسلام از ایران به چین و برجای گذاشتن آثاری در این کشور گفت: «بودیسم نیز از طریق بلخ که بخشی از ایران آن زمان بود از این مسیر به چین رفته و آنجا مستقر شده است.»
وی افزود: «حدود 300هزار ایرانی در عهد مغول برای اداره امور درباری و دیوانی و تجاری چین که افرادی باسواد و مطلع بودند توسط حکومت مغول کوچ داده شدند.»
به گفته رضوانفر، نامهای به زبان فارسی از گیوک‌خان امپراتور چین و مغول به پاپ، در موزه واتیکان نگهداری می‌شود که نشان‌دهنده جایگاه زبان فارسی به‌عنوان زبان رسمی بخش بزرگی از جهان در قرن هفتم بوده است.
وی در ادامه افزود: «ایرانی‌ها در دوران مختلف حضور زیادی در چین داشته و در دین، هنر، فرهنگ و تجارت این کشور تاثیرگذار بوده‌اند.»
وی با اشاره به روابط متقابل این دو کشور، تاثیر ایرانی‌ها بر چین را در عهد باستان و دوره تاریخی بیشتر دانست و گفت: «این در حالی است که هم‌اکنون چینی‌ها بیشتر موثر بوده و در جهان تاثیرمی‌گذارند.»
انتقال زبان و فرهنگ از طریق روابط تجاری
رضوانفر در ادامه به روابط تجاری ایران و چین اشاره کرد و گفت: «بسیاری از آیین‌ها، آداب و رسوم و عناصر فرهنگی و اجتماعی ایران از طریق مسیر تجاری به چین سرایت کرده است.»
وی با اشاره به این که مسیر تجاری از دو طریق تجارت زمینی و مسیر دریایی بوده است، گفت: «تجارت زمینی بیشتر از مسیر غرب چین انجام می‌شد.»
این پژوهشگر اظهار کرد: «مسیر دریایی راه ابریشم بین ایران و چین، دو مسیر جنوب خلیج فارس (بندر سیراف و بندر بوشهر و چند بندر محلی) و زنگبار بوده است.»
نقش ایرانی‌ها و وجود آثار چینی در آفریقا
وی با اشاره به حضور دولت‌شهرهای شیرازی از بیش از هزار سال پیش و آغاز تجارت توسط علی ابن حسن شیرازی و فرزندانش در سواحل شرق آفریقا که به نام زنگبار شناخته می‌شد، گفت: «امروزه در موزه‌های بسیاری در حاشیه شرقی آفریقا آثاری از تمدن چینی وجود دارد که طبق گفته راهنمای موزه‌ها و افراد مطلع محلی، اشیایی هستند که زمانی تجار ایرانی از چین آورده بودند.»
مسجد ققنوس در بندر خانجو، محل نگهداری 21 کتیبه فارسی
این عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری افزود: «بسیاری از مساجد و قبور باستانی و تاریخی زنگبار در کشورهای حاشیه‌ای مانند کنیا، تانزانیا و موزامبیک با اشیا چینی تزیین شده‌اند که روزگاری توسط ایرانی‌ها به این منطقه آورده شده‌اند.»
وی وجود کلمات فارسی بسیاری در زبان چینی به ویژه در مباحث تجاری و اداری در هند، چین، ژاپن و اندونزی را ناشی از روابط تجاری دریایی ایران در این مسیر دانست و گفت: «کشتی‌رانی بیشتر از دولت در دست تجار بوده و آنها ادبیات و فرهنگ و دین را منتقل می‌کردند و به همین دلایل در جای جای چین آثار فرهنگ و تمدن ایرانی قابل مشاهده است.»
مزار رستم در چین
رضوانفر با اشاره به این که در غرب چین که اویغورها تسلط داشتند، آثار ایرانی بسیاری وجود داشته و در برخی مناطق هنوز اسامی فارسی استفاده می‌شود، به منطقه‌ای به‌نام مزار رستم و دشتی به‌نام آوردگاه رستم و سهراب، کوه افراسیاب و درخت آرش اشاره کرد.
او همچنین به منطقه تاج گوران اشاره کرد که تپه‌ای به نام شاه اولیا و بنایی به نام برج آتش‌پرستان در آن وجود دارد.
وی افزود: «در غرب چین و در مسیر زمینی جاده ابریشم، دو معبد مانوی پیدا شده که اسناد بسیاری از مانویان از دل خاک این معابد به‌دست آمده است.»
وی همچنین به کشف کتیبه‌هایی در این منطقه اشاره کرد که کمک بسیاری به خوانش کتیبه‌های باستانی ایران کرده است.
رضوانفر افزود: «در شرق چین که مسیر دریایی راه ابریشم از ایران به چین بوده است نیز آثار مختلفی از ایران در بنادر مختلف این قسمت از چین وجود دارد.»
او با اشاره به وجود موزه‌ای از کتیبه‌های فارسی در مسجد ققنوس در بندر خانجو گفت: «در بندر زیتون چین نیز مسجدی وجود دارد که معمارش شیرازی بوده و به نام یک شیرازی کتیبه خورده است.»
به گفته او، هم اکنون در چهار بندر شرقی چین، آثاری از ایرانیان و زبان فارسی وجود دارد.
او در ادامه به وجود قبوری با نامهای قزوینی، سیرافی، اصفهانی و شیرازی در چین اشاره کرد و آنها را بیانگر حضور و سکونت طولانی مدت اقوام و گروه‌های مختلف ایرانی در این منطقه دانست.
زبان فارسی در ادبیات مذهبی چینی‌ها
رضوانفر گفت: «در ادبیات مذهبی چینی‌ها زبان فارسی حضور گسترده‌ای دارد برای نمونه چینی‌ها به نمازهای پنج‌گانه خود نماز بامداد (صبح)، پیشین (ظهر)، دیگر (عصر)، شام (مغرب) و خفتن (عشا) گفته و به وضو آب‌دست می‌گویند.»
وی با بیان این که در زمان مغول‌های چین در حوزه دیوانی، سیاسی و درباری ادبیات فارسی یکی از سه زبان رسمی چین بوده است، دو زبان رسمی دیگر را مغولی و چینی اعلام کرد.
شاهزاده‌های چینی با لباس و آرایش ایرانی
به گفته او، ایران به ویژه در عهد ساسانی به تمدن صادرکننده مد تبدیل شده بود و اشعاری در قرن 7 و 8 میلادی در چین وجود دارد که شاهزاده‌خانم‌های چین را با لباس‌ها و آرایش ساسانی توصیف می‌کند.
وی در ادامه از وجود آثاری از کتیبه‌هایی به زبان‌های پارتی(اشکانی)، فارسی میانه، سغدی، فارسی دری در چین خبر داد و گفت: «در کتیبه‌ای به نام قرابلقاسون درباره پذیرش دین مانی از سوی ترکان اویغور چنین آمده است که کشوری که با عادات وحشیانه که بوی خون از آن برمی‌خاست، به سرزمینی مبدل شد که مردمان آن به طبخ با سبزیجات روی آوردند. کشوری که کشت و کشتار در آن امری عادی بود، مردمانش به نیکوکاری برانگیخته می‌شدند.»
از چینی‌ها عقب مانده‌ایم
این عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با تأکید بر ضرورت بررسی و اقدامات بیشتر در زمینه روابط ایران و چین گفت: «اگرچه در ایران پژوهش‌ها و اقدامات در این زمینه انجام شده است اما این فعالیت‌ها در برابر کارهایی که چینی‌ها و حتی اروپایی‌ها انجام داده‌اند بسیار اندک است.»
رضوانفر همچنین از نگهداری ده‌هاهزار نسخه کتاب و اسناد خطی فارسی در مراکز دولتی و خانه‌های مردم خبر داد که به‌دلیل نداشتن کارشناس، امکانات یا ناآشنایی نسل‌های کنونی یا متن آنها بدون استفاده مانده و یا در حال نابودی است.
رضوانفر از گروه‌های مختلف از جمله فرهنگستان زبان و ادب فارسی، سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری و بنیادهایی که در حوزه فرهنگ، تاریخ و تمدن ایران فعالیت می‌کنند، خواستار مطالعات بیشتر روی آثار ایرانی در چین شد.
به گفته این پژوهشگر، چینی‌ها واقعا تشنه دانستن درباره فرهنگ ایران هستند اما آثار ایرانی در نمایشگاه کتاب پکن اغلب به زبان فارسی و بخش اندکی به زبان انگلیسی بود که نمی‌توانست تشنگی آنها را پاسخ دهد.
این عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری تأکید کرد: «هر چقدر ما در حوزه چین در زمینه مطالعات و پژوهش سرمایه‌گذاری کنیم در نهایت به نفع خودمان خواهد بود و بهره‌های جانبی و مضاعفی خواهد داشت.»
وی از اقدامات انجام‌شده در ایران به برگزاری چندین همایش و جلسه هم اندیشی درباره میراث مشترک ایران و چین در گروه پژوهشی راه ابریشم پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری اشاره کرد.
او در ادامه به انتشار کتاب‌های بسیاری درباره چین در ایران اشاره کرد و کتاب «میراث دریانوردان ایرانی در بنادر چین» را که به‌تازگی توسط پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به قلم دکتر محمد باقر وثوقی، استاد تاریخ دانشگاه بعد از سال‌ها کار میدانی منتشر شده است، حاوی اسناد ذی‌قیمتی دانست.
تلاش عربستان برای تاثیر بر میراث ایران
رضوانفر با اشاره به جریان ایران‌ستیزی توسط پان‌ترک‌ها، پان‌عرب‌ها و حتی پان‌ایرانی‌ها گفت: «این جریان به آثار و میراث ایرانی آسیب می‌زد اما هم اکنون جریانی قوی تر و آسیب رسان‌تر با حمایت عربستان شکل گرفته است.»
وی با بیان این که عربستان در حال ترغیب جهان اسلام علیه ایران است، گفت: «بیشتر آثار میراثی ایران در جهان مربوط به مساجد و مقابر است و متولیان این آثار در جهان، روحانیونی هستند که تحت سیطره عربستان قرار دارند و یا در عربستان یا مدارسی تحت حمایت این کشور تحصیل کرده‌اند.»
او افزود: «در کشور چین در ابتدا به‌عنوان یک گردشگر و پژوهشگر از من استقبال خوبی می‌شد اما وقتی متوجه می‌شدند ایرانی هستم رفتارها بسیار سوگیرانه بود و همکاری نمی‌کردند در حالی که در سفرهای قبلی من کمتر با این مشکل برخورد می‌کردم.»
این عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با تأکید بر این که با توجه به موج جدید ایجاد شده توسط عربستان، میراث ایران و تشیع ایرانی به‌شدت آسیب‌پذیر شده است، هشدار داد: «ترغیب جهان اسلام علیه ایران تنها به مسائل سیاسی و اقتصادی مربوط نمی‌شود بلکه در میراث، تاریخ، زبان و ادبیات هم تاثیرگذار است.»
وی حداقل کار در مواجه با این مشکل را مستندسازی آثار ایرانی در جهان اعلام کرد و گفت: «این در حالی است که متأسفانه ما فهرستی از آثار میراثی خود در جهان نداریم.»
رضوانفر با مطرح کردن این پرسش که وقتی فهرستی از آثارمان نداشته باشیم چگونه می‌توانیم ازاین آثار حفاظت کرده و آنها را مستند کنیم؟، گفت: «یکی از وظایف اصلی سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری، شناسایی، احیا و محافظت آثار میراثی ایران در خارج از مرزهای سیاسی است.»
منبع: آنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۵۰۲۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«گردشگری دریایی» فقط یک وعده در روز خلیج فارس بود!
خبرگزاری مهر_ گره جامعه؛ طول مرز آبی کشور ایران با خلیج فارس، با احتساب جزایر در حدود ۱۸۰۰ کیلومتر و بدون احتساب جزایر در حدود ۱۴۰۰ کیلومتر است. بوشهر، هرمزگان، خوزستان و سیستان و بلوچستان استان‌های ایران هستند که در حاشیه خلیج فارس واقع شده‌اند.
همچنین بیش از ۴۰ جزیره ایرانی خلیج فارس در حوزه سیاسی سه استان بوشهر، خوزستان و هرمزگان قرار دارند که بیش از نیمی از آن غیرمسکونی هستند. ایران یک جزیره کوچک غیرمسکونی نیز در منتهی الیه دریای عمان و نزدیک به مرز پاکستان دارد.
این ظرفیت آبی در خلیج فارس را هیچیک از کشورهای دیگر ندارند. ولی ایران هنوز نتوانسته آنطور که باید از این ظرفیت استفاده کند. در ادوار مختلف مسئولان وعده‌هایی در این خصوص داده بودند اما هیچیک هنوز اجرایی نشده است.
در این گزارش به بهانه دهم اردیبهشت ماه که در تقویم رسمی کشور همزمان با خروج پرتغالی‌ها از ایران و اثبات حاکمیت ایران بر خلیج فارس به نام روز ملی خلیج فارس ثبت شد؛ قرار است به برخی از این اقدامات، وعده‌ها و ظرفیت‌ها پرداخته شود. از جمله اینکه قرار بود گردشگری خلیج فارس رونق پیدا کند. حتی سواحل مکران که طرح مفصلی برای آن نوشته شد تا چابهار و استان سیستان و بلوچستان نیز از آن منتفع شوند اما اتفاقی رخ نداد.
هر ساله روز دهم اردیبهشت ماه تا یکی دو روز قبل و بعد از آن همایش‌های متعددی درباره خلیج فارس برگزار می‌شود امسال هم چندین و چند برنامه در تهران و استان‌های همجوار خلیج فارس برگزار شد که ولی صحبت‌هایی که در این همایش‌ها انجام می‌شود معمولاً پیگیری نخواهند شد.
امروز نشست «باستان‌شناسی خلیج‌فارس» همزمان با روز ملی خلیج‌فارس به همت پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با همکاری سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح برگزار می‌شود.
در این نشست درباره «چگاسفلی، سندی روشن بر پیشینه تمدنی دریای پارس»، پژوهش‌های باستان‌شناسی در شبه جزیره بوشهر، «کاوش‌های باستان‌شناسی گورستان شغاب- شبه جزیره بوشهر»، راهبرد نظامی اشکانیان در تسلط و نظارت بر خلیج‌فارس، «جایگاه بندر باستانی سیراف در مبادلات فرهنگی ایران و چین از پایان دوره ساسانی تا آغاز دوران اسلامی» و «مطالعات باستان‌شناسی زیرآب در خلیج فارس» صحبت خواهد شد.
همایشهایی در راستای خلیج فارس
چنین همایشهایی هر ساله برگزار می‌شود و باستان شناسان زیادی هم هستند که درباره خلیج فارس، نام و آثار باستانی آن مقاله نوشته‌اند. ولی جملگی گلایه دارند که هنوز آن طور که شایسته نام خلیج فارس است کار نشده است. حتی همین اواخر سرپرست هیات کاوش بندر سیراف به نام محمد اسماعیل اسمعیلی جلودار گفت که کاوش‌های باستان‌شناختی کشورهای حاشیه خلیج فارس رشد و شتاب بسیار بیشتری در مقایسه با ایران دارد. این درحالی است که موج تخریب آثار تاریخی خلیج فارس سرعت گرفته و بخش بزرگی از عرصه بندر سیراف هم نابود شده است.
از سوی دیگر باستان شناسی زیر آب در بسیاری از این جزایر و حتی حاشیه خلیج فارس در استان‌های همجوار نیز انجام نشده است چون اعتبارات و فصل‌های متعددی برای کاوش نیاز دارد این همان موضوعی است که توفیقیان بارها و بارها روی آن تاکید داشته است.
یکی از وعده‌ها را علی اصغر مونسان اولین وزیر میراث فرهنگی در سفرش به استان بوشهر داد از جمله اینکه پرونده بندر سیراب برای قرارگیری در فهرست میراث جهانی در حال تهیه است. یکی دیگر از وعده‌ها مرمت و احیای عمارت حاج رئیس در استان بوشهر بود که سه سال برای آن اقدامی نشد تا اینکه امسال مدیرعامل صندوق احیا و بهره برداری از بناهای تاریخی اعلام کرد که قصد دارند تا این عمارت را مرمت کنند.
موضوع دیگر رونق گردشگری و ایجاد کمپ در روستای بنود عسلویه بود. مونسان در این ارتباط گفته بود که با ایجاد کمپ می‌توان کمک کرد تا ارائه کیفیت خدمات به گردشگران بیشتر شود و این ساحل این قابلیت را داراست.
وی با تاکید بر حمایت از توسعه زیرساخت‌های گردشگری در روستای بنود اضافه کرد: ما آمادگی ارائه مجوز برای ایجاد بوم‌گردی در این روستا را داریم، همچنین کمک می‌کنیم در کنار استانداری بوشهر که زمینه رونق گردشگری در این نقطه بیشتر و بهتر شود.
همچنان استفاده از گردشگری دریایی به گردش دو سه ساعته قایق‌های تفریحی ختم می‌شود
موضوع جالب‌تر این بود که مونسان گفته بود خلیج فارس میراث ملموس و ناملموس زیادی دارد اما در دوره او اقدامی برای جمع آوری میراث ناملموس این حوزه انجام نشد.
با وجود آنکه مونسان سفرهای متعدد دیگری هم به استان‌های خوزستان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان داشت اما کار ویژه ای که بتواند در حوزه سواحل مکران یا استفاده از ظرفیت گردشگری دریایی صورت گیرد، انجام نشد و همچنان استفاده از گردشگری دریایی به گردش دو سه ساعته قایق‌های تفریحی ختم می‌شود.
عزت الله ضرغامی وزیر میراث فرهنگی سفرهای کمی در طول دوران وزارتش به استان‌های جنوبی داشته است به خصوص استان سیستان و بلوچستان که تنها یک سفر کوتاه به چابهار کرده است.
وی زمانی هم که به جزیره هرمز رفت اعلام کرد که می‌بایستی گردشگری دریایی در خلیج فارس و خصوصاً در جزایر از جمله جزیره هرمز تقویت شود تا بتوان با تکیه بر این مورد مسائل اقتصادی و اشتغال مردم را نیز تامین کرد.
ضرغامی معتقد است که یکی از جذاب ترین حوزه‌های گردشگری قطعاً گردشگری دریایی است که خوشبختانه هرمزگان با دارا بودن یک نوار ساحلی قابل توجه می‌تواند در این حوزه فعال شود.
وزیر میراث فرهنگی به این موضوع هم اشاره‌ای داشت که اگر مجموعه گردشگری دریایی راه اندازی شود، باعث ایجاد اشتغال جوانان بومی این منطقه خواهد شد. همچنین کشتی‌های تفریحی و گردشگری باید در دریا فعال باشد و مردم برای تفریح از همه جای کشور به هرمزگان سفر کنند.
بوم ایرانی محروم از خلیج فارس!
در جریان همین وعده‌ها بود که بخش خصوصی برای راه اندازی گردشگری دریایی و استفاده از کشتی‌های سنتی پیگیری‌های زیادی کرد اما نتوانست بوم ایرانی را به داخل خلیج فارس بیاورد و تنها توانست محدوده‌ای کوتاه را برای مدت زمان اندکی پیمایش کند.
مناطق آزاد که بخش مهمی از فعالیت‌های آن در مناطقی مانند چابهار، کیش، قشم و اروند با خلیج فارس گره خورده است نیز بی نصیب از این وعده‌های ناتمام نبوده است. با این وجود در حال حاضر قرار است شرکت‌های خصوصی اقداماتی را انجام دهند و برخی از آنها در حوزه استفاده از راه‌های دریایی بین المللی دوباره فعال خواهند شد تا گردشگری بین کشورها را از طریق خلیج فارس رقم بزنند. شاید بخش خصوصی بتواند در صورتی که به صرفه باشد، بخشی از این وعده‌ها را تحقق ببخشد.
از طرفی استفاده از جزایر ایرانی نیز همچنان ظرفیتی مغفول مانده است. جزایری که برخی از آنها برای بسیاری از ایرانی‌ها ناشناخته است چون یا معرفی درستی نشده‌اند یا هنوز امکانات لازم را برای پذیرش گردشگر ندارند برخی دیگر نیز برای ورود سختگیری‌هایی می‌کنند به همین دلیل هنوز خیلی از ایرانی‌ها تعدادی از این جزایر را به عنوان جزایر ایرانی خلیج فارس نمی‌شناسند.
در این باره، اکبر سهیلی از کارشناسان گردشگری استان هرمزگان به خبرنگار مهر گفت: خلیج فارس تنها یک نام و یک روز است هر زمانی که بخواهند ایران را اذیت کنند از نامهای جعلی برای آن بهره می‌برند و هر زمان ایرانی‌ها بخواهند بگویند ما چقدر اقتدار داریم از این عنوان استفاده می‌کنند اما به واقع خلیج فارس از نام و از روزش چه بهره‌ای برده است. تنها اقدامی که می‌شود این است که هر دستگاهی به صورت موظف باید یک برنامه برای این روز داشته باشد تا بتواند بگوید کاری کرده است اما اگر هزینه این همایش‌ها و زمانی که برای برگزاری آن گذاشته شده، صرف معیشت مردم خلیج فارس شود، اتفاق بهتری است.
وی گفت: کشورهای دیگر درصدد هستند تا از این ظرفیت بیشترین بهره را ببرند. در کشورهای قطر، امارات ببنید که چطور از ظرفیت آبی استفاده می‌کنند. آن وقت ما یک جزیره ابوموسی داریم که باید برای رفتن به آن مجوز از استانداری بگیریم!
کد خبر 6091986
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است